ตอนที่ 2027 เต็มไปด้วยความโกรธแค้น (6) โดย Ink Stone_Fantasy
“ไปซะ ไปซะ ไป!!” หวังหลินชกกำปั้นออกไปอย่างต่อเนื่องราวกับเป็นบ้า มีคนน้อยมากที่จะต้านทานกำปั้นได้และต่างก็ตกตายในทันที
หวังหลินไม่อาจเห็นร่างที่กำลังพุ่งเข้าหาได้เนื่องจากถูกหลายคนล้อมรอบ ผู้คนต่างก็เคลื่อนย้ายผ่านค่ายกลมามากขึ้น ทุกคนล้วนตกตะลึงไปชั่วขณะก่อนจะพุ่งเข้าหาหวังหลินโดยไม่ลังเล
ยามนี้หวังหลินมองเห็นแต่ร่างหวานเอ๋อร์ที่อยู่ในวังหลวงด้านหน้าได้เท่านั้น
ยิ่งมีคนเข้ามามากขึ้น ยิ่งขัดขวางทัศนวิสัยของหวังหลินไปอย่างสิ้นเชิง เมื่อเวลาผ่านไปหวังหลินจึงร้องคำรามและกระโดดขึ้นไปในอากาศ ที่นี่ไม่สามารถใช้การเคลื่อนย้ายพริบตาหรือบิดมิติได้ พอหวังหลินกระโดดขึ้นไป เรือนผมได้เปลี่ยนกลายเป็นสีดำครึ่งส่วน
เค้าโครงตะวันมหาชั้นฟ้าของหวังหลินปรากฏขึ้นด้านหลัง ทำให้ดวงอาทิตย์อีกดวงเกิดขึ้นในท้องฟ้า!
วินาทีนั้นสีหน้าจักรพรรดิเต๋าก็เปลี่ยนไปมหาศาล เขาเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ ร้องอุทานลั่น
“มหาชั้นฟ้า!”
ไม่ใช่เพียงแค่เขา แต่ตอนนี้มีคนนับหมื่นรอบกายหวังหลิน พอเห็นดวงตะวันสีขาวและดำเช่นนี้ จิตใจแต่ละคนสั่นไหว
“มหาชั้นฟ้า!!”
“เขา…เขาเป็นมหาชั้นฟ้าจริงๆ!!”
องค์ชายจี้ตูมองเหตุการณ์อย่างตื่นเต้น เขารอคอยมาถึงวันนี้ และนาทีนั้นล่าถอยไปด้วยใบหน้าเยาะเย้ยใส่จักรพรรดิเต๋า
‘อาณาเขตเต๋า…ได้ทำให้เกิดหายนะครั้งใหญ่ ทั้งหมดเป็นเพราะจักรพรรดิโง่เง่าคนนี้!’
องค์ชายจี้ตูตื่นเต้นกับตะวันมหาชั้นฟ้าสีขาวและดำที่กำลังขยายและปลดปล่อยแสงอันไร้ขอบเขต ขณะเดียวกันหวังหลินร้องคำราม ยกแขนขวาขึ้นมาราวกับถือดวงตะวัน เขาสะบัดเข้าใส่เหล่าคนที่เข้ามาขัดขวาง
เพียงเท่านั้นดวงตะวันมหาชั้นฟ้าลอยเข้าสู่พื้นดินราวกับอุกกาบาต เสียงกระแทกของดวงอาทิตย์เข้ามาแทนที่เสียงกลองทั้งหมด!
เกิดเสียงดังสนั่นกึกก้องพร้อมกับคลื่นกระแทกแผ่กระจายออกมา ทุกคนที่สัมผัสเข้ากับคลื่นกระแทกนี้ร่างกายจะเปลี่ยนเป็นเถ้าถ่านและตายในทันที
พื้นดินพังทลายและทั่วบริเวณเกิดอาการสั่นเทา แท่นลอยฟ้ามากมายในท้องฟ้ากำลังแตกกระจาย ผู้คนหลายหมื่นของอาณาเขตเต๋าต่างก็หายไปราวกับถูกลมรุนแรงพัดเข้าใส่
หลังจากทุกสิ่งทุกอย่างถูกทำลาย ตะวันมหาชั้นฟ้าได้ทะยานเข้าสู่วัง นาทีนั้นปรากฏร่างเงาหนึ่งขึ้นมา เขาเป็นชายชราสวมชุดคลุมสูงศักดิ์เช่นกัน เปล่งแรงกดดันที่ไม่มีอารมณ์โกรธเกรี้ยว ทันใดนั้นยกฝ่ามือขวาขึ้นมาเผชิญหน้ากับตะวันมหาชั้นฟ้า
ชายผู้นี้ยืนอยู่ห่างจากวังเป็นระยะทางหกหมื่นฟุต ด้านหลังเป็นคนในวังผู้ทรงพลังกว่าพันคน รวมไปถึงกลุ่ม 72 ขุนพลศักดิ์สิทธิ์ 32 ขุนพลอสูร สิบแปดราชาและเก้าขุนพลอมตะ พวกเขาไม่ได้เข้าร่วมการต่อสู้ก่อนหน้านี้เพราะคุ้มครองวังหลวง!
วินาทีที่ชายชราปรากฏตัว เหล่าคนนับพันเผยความตื่นเต้นและยินดี แม้แต่จักรพรรดิเต๋ายังเกิดความเคารพ
จังหวะที่ฝ่ามือของชายชราปะทะกับตะวันมหาชั้นฟ้า สีหน้าพลันเปลี่ยนแปลง ร่างกายส่งเสียงปะทุ เรือนผมปลิวไปด้านหลัง เขากระอักโลหิตทั้งยังกระเด็นถอยหลัง จากนั้นร้องคำราม
“ข้าขอเปิดใช้มหาเขตอาคมแห่งเผ่าโบราณด้วยโลหิตของข้า!!”
เมื่อเขาเอ่ยปากออกมา แสงสีดำโผล่ออกมาจากโลหิตที่กระอักเมื่อครู่ มันแตกกระจายกลายเป็นม่านแสงขนาดใหญ่คล้ายกับกำแพง กีดขวางทุกสิ่งทุกอย่างเอาไว้
จังหวะนั้นม่านแสงก็ได้ปะทะกับตะวันมหาชั้นฟ้าของหวังหลิน ก่อเกิดเสียงดังสนั่นกึกก้องทั่วทั้งเมืองหลวงและค่อยๆ เลือนหายไป
ตอนนี้ลานกว้างดูแปลกประหลาด ทุกสิ่งทุกอย่างนอกม่านแสงถูกทำลายและตกอยู่ในซากปรักหักพัง แต่ทุกอย่างด้านหลังม่านแสงยังคงเหมือนเดิม
กระนั้นตะวันมหาชั้นฟ้าจะสามารถถูกขัดขวางอย่างง่ายดายได้อย่างไร? ม่านแสงกะพริบอยู่ไม่กี่ครั้งและจึงค่อยแตกสลาย
ทางด้านชายชรากลับหน้าซีด แขนขวาแตกสลายเป็นผุยผง เขากระอักโลหิตอีกครั้งและดูห่อเหี่ยว ร่างกายถูกพลังรุนแรงตีเข้าใส่และกระเด็นไปอยู่ข้างจักรพรรดิเต๋า
“ท่านพ่อ!” จักรพรรดิเต๋าร้องตะโกนทันทีและช่วยพยุงชายชราขึ้น ทว่าชายชรากัดฟันและไม่สนแขนขวาที่เสียไป เขายกแขนซ้ายขึ้นมาตบใส่จักรพรรดิเต๋าดังฉาด
ปัง
บนใบหน้าด้านขวาของจักรพรรดิเต๋าเกิดเป็นรอยนิ้วมือห้านิ้ว
“ไปซะ!! เจ้าไปล่วงเกินศัตรูทรงพลังเช่นนี้เพียงเพื่อสตรีคนเดียว! ทำไมเจ้าไม่ไปตายเสียให้จบเรื่อง!! ข้าจะไปภูเขากุ้ยต้าวเพื่อขอให้มหาชั้นฟ้ากุ้ยต้าวคัดเลือกจักรพรรดิคนใหม่อย่างแน่นอน!” เห็นได้ชัดว่าชายชราเกรี้ยวกราดและส่งเสียงเอ็ดดังอย่างรุนแรง
จักรพรรดิเต๋ามีแววตาเป็นประกายเย็นเยียบและเอามือสัมผัสใบหน้า เขาพ่นโลหิตออกมาและมองดูชายชราอย่างมืดมน
“ท่านพ่อ ท่านจัดการเรื่องตรงหน้าเราก่อน ส่วนเรื่องอื่น ท่านไม่ต้องกังวล ขอบคุณมหาชั้นฟ้ากุ้ยต้าว ข้าไม่ควรตาย” จักรพรรดิเต๋าเอ่ยคำพูดเย็นเยียบ
“เจ้า!” ชายชราโกรธเกรี้ยวแต่หันกลับมาจ้องหวังหลินผู้กำลังก้าวเดินเข้ามาใกล้ แววตาชายชราเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
นอกจากคนเกือบพันคนตรงหน้าโถงใหญ่และคนอีกสองอาณาเขตที่กระจายตัวกันออกไป ลานกว้างตอนนี้กำลังว่างเปล่า เต็มไปด้วยโลหิตจนกลายเป็นสายธาร
หวังหลินก้าวเดินไปบนพื้นและก้าวผ่านสายโลหิต มีคนประมาณพันคนที่คั่นระหว่างเขากับวังหลวง แต่ก็เป็นคนที่ทรงพลังหลายคน
หวังหลินกวาดสายตาผ่านคนนับพันไป ชายชรา จักรพรรดิเต๋าและซ่งจื่อกำลังมองมา
ซ่งจื่อมีแววตาสับสนและแฝงความดิ้นรน
ลำแสงหลายสายลอยออกมาจากวังและเข้ามาจากทุกทิศทาง รวมๆ แล้วไม่น้อยไปกว่าหมื่นคน ขณะที่ค่ายกลเคลื่อนย้ายส่องสว่างก็ยิ่งมีคนเข้ามามากขึ้น
นี่คือเมืองหลวงของอาณาเขตเต๋า จึงมีคนรวมกันมากมายและยิ่งเป็นพิธีอภิเษกสมรส จำนวนคนจึงมีมากมายมหาศาล
ไม่ว่าหวังหลินจะทรงพลังแค่ไหน แม้เทียบได้กับมหาชั้นฟ้าคนหนึ่ง ถึงจุดหนึ่งก็ยังเหนื่อยล้าได้…
ยิ่งไปกว่านั้นที่นี่คือวังหลวง มีค่ายกลอยู่มากมายและยังมีสมบัติที่บรรพชนโบราณทิ้งไว้ให้ เหมือนคนธรรมดากำลังเดินเข้าสู่ถ้ำเสือ แต่หวังหลินไม่สนใจเรื่องเหล่านี้ ความคิดเดียวในหัวคือพาหวานเอ๋อร์กลับมา!
พ่อของจักรพรรดิเต๋าก้าวเดินไปข้างซ่งจื่อและร้องคำรามใส่หวังหลิน “หยุดซะ!! หากเจ้าก้าวเข้ามาอีก ข้าจะฆ่านาง!”
ซ่งจื่อหน้าซีดแต่นางไม่เผยอาการหวาดกลัว นางมองหวังหลินด้วยแววตาที่ยังสับสน ความทรงจำคล้ายกับกำลังจะตื่นขึ้นแต่มีผนึกทำให้นางจำอะไรไม่ได้
หวังหลินหยุดลง สายตายังคงไม่มองไปที่ชายชรา เขามองซ่งจื่อด้วยสายตาอ่อนโยนแต่คำพูดเขาทำให้หัวใจของชายชราต้องสั่นเทา
“หากนางตาย ข้าจะจากไป…แต่ข้าจะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่เพื่อลบล้างอาณาเขตเต๋าให้สิ้นและทำให้สามอาณาเขตเผ่าโบราณเหลือเพียงสอง!”
“ข้ามีความสามารถมากพอ” หวังหลินพูดขึ้น ด้วยความแข็งแกร่งของเขานั้นสามารถทำได้อยู่แล้ว!
จิตสังหารภายในคำพูดเหล่านั้นทำให้ชายชราต้องขบฟัน แขนซ้ายสั่นเทาเล็กน้อยและเชื่อว่าหวังหลินทำได้ แววตาเขาเต็มไปด้วยจิตสังหารแต่ล้มเลิกที่จะสังหารนาง นอกจากนี้เพียงมีนางอยู่ที่นี่ พวกเขาก็จะมีโอกาสสังหารหวังหลิน ก่อนเขาออกมาจากวังได้บดขยี้หินหยกเพื่อรายงานมหาชั้นฟ้ากุ้ยต้าวไปแล้ว นั่นแปลว่าราชวงศ์ตกอยู่ในอันตรายและต้องการให้มหาชั้นฟ้ากุ้ยต้าวปกป้อง
หลังจากหวังหลินพูดจบ เขาไม่พูดอะไรต่ออีกและก้าวเข้าหาคนนับพันเบื้องหน้า!
“ฆ่า!!” หวังหลินก้าวเข้าหา เหล่า 72 ขุนพลศักดิ์สิทธิ์พลันร้องคำรามอย่างพร้อมเพรียง นำเหล่าคนนับพันมุ่งหน้าไปหาหวังหลิน
72 ขุนพลศักดิ์สิทธิ์ต่างยกแขนขวาขึ้นมากระแทกใส่หวังหลิน ด้านหลังมีร่างเงาขนาดยักษ์ปรากฏขึ้นและกระหน่ำใส่หวังหลินไปด้วย
หวังหลินผุดแววตาบ้าคลั่ง เขาไม่ได้โจมตีแต่อ้าปากและคำรามใส่ 72 ขุนพลศักดิ์สิทธิ์!
ร่างเงาบัญชาโบราณด้านหลังหวังหลินพลันอ้าปากออกมาและร้องคำรามเช่นเดียวกัน!
เสียงคำรามบรรจุระดับบ่มเพาะเซียนและระดับบ่มเพาะโบราณของหวังหลินเอาไว้ทั้งหมด รวมถึงพลังของโลหิตวิญญาณ คลื่นเสียงจึงกระแทกใส่ 72 ขุนพลศักดิ์สิทธิ์
แม้ขุนพลศักดิ์สิทธิ์ไม่ได้อ่อนแอและโจมตีพร้อมกัน แต่พวกเขาก็ยังแตกสลายเบื้องหน้าเสียงคำรามของหวังหลิน
วินาทีที่พวกเขาตาย หวังหลินเคลื่อนไหวดุจพายุและเข่นฆ่าผู้คนระหว่างทาง มุ่งหน้าต่อไปอย่างบ้าคลั่ง บางครั้งแขนขวาจับศีรษะและบดขยี้ให้แตก จากนั้นแขนซ้ายสะบัดออกไปสังหารได้อีกคน หลังจากนั้นเขาก็อ้าปาก ลำแสงสีแดงโลหิตพุ่งออกมา มันคือกระบี่โลหิตและสังหารผู้คนไปนับสิบคน หวังหลินพุ่งไปข้างหน้าและอยู่ห่างจากวังหลวงไม่ถึงสามหมื่นฟุตแล้ว!
ลำแสงสีแดง 36 สายทะยานเข้าหาหวังหลิน พวกเขาคือ 36 ขุนพลอสูร!
หวังหลินมีแววตาเป็นประกายเย็นเยียบ แขนขวาสร้างผนึกปรากฏควันสีเขียวขึ้นมารอบนิ้วทั้งห้า และเมื่อควันแผ่กระจายออกไปจึงเป็นเปลวเพลิงมหึมา
นี่คือเพลิงสุดขั้วแห่งแปดเต๋าสุดขั้ว! แต่ก่อนที่หวังหลินจะใช้วิชานี้โจมตีใส่ เสียงถอนหายใจดังออกมาจากฟ้าดิน
เสียงถอนหายใจเต็มไปด้วยความเศร้า ผิดหวังและรู้สึกเสียใจ…
“หวังหลิน…”
ร่างหวังหลินสั่นสะท้าน
…………………………………………………………..