ผู้เฒ่าหมอเทวดาสะบัดมือแล้วกล่าวด้วยเสียงเย็นชา “หม้อพิษสามอสูร ออกมาเถอะ!”
หม้อยาสีดำสนิทใบหนึ่งได้ปรากฏขึ้นกลางอากาศแล้วขยายตัวใหญ่ขึ้น!
เงาอันมืดมิดได้ปกคลุมลงมา
“นี่คือมหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์!”
“เขาจะใช้หม้อพิษสามอสูร เขาคิดที่จะทำอะไรกันแน่?”
“…….”
หม้อพิษสามอสูรได้เริ่มมีควันดำทะลักออกมา
มันได้ถูกปกคลุมไปทั้งใบด้วยควันสีดำ
ครืน!
พื้นดินของหุบเขาหมอเทวดาล้วนแต่กำลังสั่นสะเทือน
มู่เฉียนซีกับจวินโม่ซีที่กำลังเตรียมตัวจะเดินออกไปจากเขาโอสถเองก็ตะลึงงัน “เกิดอะไรขึ้นที่ด้านนอกเสียแล้ว?”
ในตอนนี้ชิงมู่ได้เปิดปากกล่าวขึ้นมา “แย่แล้ว มีผู้ใช้ไม้ตายทำลายล้างของหม้อพิษสามอสูร นายท่าน พวกท่านรีบหนีไป ที่แห่งนี้อันตราย”
“เช่นนั้นแล้วหม้อพิษสามอสูรจะมิเป็นอะไรหรือ?” มู่เฉียนซีถามขึ้น
“ด้วยการใช้ทักษะนี้หม้อพิษสามอสูรจะเข้าสู่สภาวะหลับใหลไปก็เท่านั้น ไม่ได้ก่อให้เกิดปัญหาอะไรมากนัก มนุษย์ในที่แห่งนี้ยังไม่มีผู้ใดสามารถใช้ไม้ตายของหม้อพิษสามอสูรให้รุนแรงไปมากกว่านี้ได้ อีกไม่นานทั้งหุบเขาหมอเทวดาจะกลายเป็นทุ่งพิษ นายท่านรีบหนีไป!”
“อื้ม!”
มู่เฉียนซีกับจวินโม่ซีได้พุ่งออกไปจากเขาโอสถ ในตอนนี้พวกที่พ่ายแพ้เหล่านั้นของหุบเขาหมอเทวดาไม่อาจที่จะหยุดพวกนางเอาไว้ได้เลย
พวกเขาพุ่งออกไปนอกหุบเขาหมอเทวดาด้วยความเร็วที่ไวที่สุด!
บึ้ม!
เสียงระเบิดดังสนั่นเสียงหนึ่งลอยมา!
“พรวด พรวด พรวด!” ควันพิษคืบคลานเข้ามา เหล่าผู้แข็งแกร่งเหล่านั้นที่ฆ่าฟันและบุกเข้ามาในหุบเขาหมอเทวดา ได้ต้องพิษเข้าไปทีละคน ๆ
พวกเขาได้กินยาเข้าไปอีกทั้งใช้พลังวิญญาณไปป้องกัน แต่มันก็ไม่เกิดประโยชน์เลยแม้แต่น้อย!
พวกเขากระอักเลือดสีดำออกมาทีละคำ สีหน้าของพวกเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก “ถอยเร็ว!”
“ที่แห่งนี้ไม่สามารถที่จะอยู่นานได้! รีบถอยร่นออกจากที่แห่งนี้!”
“เร็วเข้า!”
ทั้งหมดได้ถอยร่นออกจากหุบเขาหมอเทวดาอย่างรวดเร็ว
มีเพียงแต่คนเหล่านั้นของหุบเขาหมอเทวดาที่ยังคงไม่เป็นอะไร ผู้เฒ่าหมอเทวดากล่าว “ป้องกันทางเข้าหุบเขาเอาไว้ อย่าได้ให้ผู้ใดเข้ามา!”
“พรวด!” เมื่อกล่าวจบตัวเขาเองก็กระอักเลือดออกมาคำใหญ่
การโจมตีเช่นนั้นเมื่อครู่ทำให้ระดับการฝึกยุทธลดลงอย่างรวดเร็ว อีกทั้งยังได้รับบาดเจ็บภายในอย่างรุนแรง
มู่เฉียนซีมองดูผู้แข็งแกร่งระดับมหาจักรพรรดิที่วิ่งหนีตายออกมาจากหุบเขาหมอเทวดาด้วยใบหน้าที่เป็นสีเขียว พวกเขาทั้งหมดล้วนแต่ต้องพิษร้ายเข้าแล้ว และเกรงว่าคงจะมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน
มู่เฉียนซีถามขึ้น “ชิงมู่ พิษไม้ตายที่ระเบิดออกมาจากหม้อพิษสามอสูรในหุบเขาหมอเทวดานั้นมีทางที่จะแก้ได้หรือไม่?”
ในมรดกของนิรันดร์มิได้มีเนื้อหาในส่วนนี้
ในตอนนี้ถ้าหากนางสามารถที่จะต้านทานความเป็นพิษของมันได้ และนำคนบุกเข้าไปในหุบเขาหมอเทวดา การที่อยากจะให้หุบเขาหมอเทวดาหายไปจากโลกนี้อย่างหมดสิ้นนั้น มันก็คงจะไม่ยากเย็นนัก
ชิงมู่กล่าวตอบ “นายท่าน ข้านั้นไม่สนิทกับเจ้าหม้อพิษสามอสูร ดังนั้นข้าเองก็ไม่รู้”
“ไม่รู้ เจ้านิรันดร์นั่นก็กำลังหลับใหล ดู ๆ แล้วข้าคงจะต้องจัดการเอง!” มู่เฉียนซีมองไปทางกลุ่มควันดำนั้นแล้วกล่าวออกมา
“แต่ว่า….” ในตอนนี้เอง ชิงมู่ก็พลันกล่าวตัดขึ้น
“ชีซิงสนิทกับเขาเป็นอย่างมาก ชีซิงคงจะรู้”
ดวงตาของมู่เฉียนซีเปล่งประกายออกมา “ที่แท้ชีซิงก็รู้นี้เอง!”
“จวินโม่ซี ให้ชีซิงออกมา ข้ามีเรื่องที่จะต้องถามเขา!”
จวินโม่ซีกล่าวคัดค้าน “อะไรนะ? ให้เจ้าหม้อโรคจิตนั่นออกมา ไม่เอาน่า! ข้าไม่อยากให้เขาออกมา!”
“ที่จะให้ออกมาเป็นเพราะต้องจัดการเรื่องใหญ่ มิเช่นนั้นแล้วเจ้ามีวิธีที่จะสกัดยาที่สามารถถอนควันพิษของหม้อพิษสามอสูรได้หรือไม่? ขอแค่เพียงสามารถถอนพิษได้อย่างรวดเร็ว เช่นนั้นไม่นานนักก็จะมีงานเลี้ยงฉลองแล้ว”
เมื่อมองไปยังหุบเขาหมอเทวดา เพื่อที่จะได้ล้างแค้นและกินอาหารอันเลิศรส จวินโม่ซีจึงตัดสินใจยอมอดทนเสีย
“ชีซิง ออกมา!” จวินโม่ซีได้เรียกชีซิงที่อยู่ในมิติพันธสัญญาออกมา
ชีซิงกล่าว “นายท่าน ไม่ทราบว่าท่านมีเรื่องอะไรต้องการให้ข้ารับใช้หรือไม่?”
“ควันพิษนั้นเป็นควันพิษที่ระเบิดออกมาจากหม้อพิษสามอสูร เจ้ามีหนทางที่จะแก้มันได้หรือไม่!”
ชีซิงเลือกที่จะลอยตัวขึ้นไปกลางอากาศ จากนั้นก็ค่อย ๆ กล่าวออกมาช้า ๆ “โอ้! ที่แท้ก็มีผู้ใช้ไม้ตายเช่นนี้ของหม้อพิษสามอสูรเพื่อที่จะฆ่าฟันผู้อื่น! พิษที่ระเบิดออกมานี้มันอ่อนแอไปหน่อยกระมัง! ทำไมเขาถึงได้ไปยอมรับผู้เป็นนายที่อ่อนแอเช่นนั้น แล้วก็…..”
ชีซิงเริ่มวิจารณ์ไม่หยุด จวินโม่ซีเหลือบตาขึ้นเล็กน้อย
“ข้าถามว่า เจ้ามีหนทางที่จะแก้มันได้หรือไม่? อย่าได้มาพูดไร้สาระกับข้า!”
หม้อชีซิงซวนกล่าว “นั่นง่ายดาย…..”
ที่ในมิติของเขานั้นได้มีสมุนไพรวิญญาณลอยออกมาอยู่หลายชนิด จากนั้นก็เป็นใบสูตรและวิธีการสกัดยา พวกมันล้วนแต่ได้ปรากฏขึ้นมาในหัวสมองของจวินโม่ซี
ชีซิงกล่าว “นายท่าน ทุกสิ่งอย่างพร้อมสรรพแล้ว เริ่มสกัดยาเถอะ! ให้ข้าดูหน่อยสิว่าความสามารถในการปรุงยาของท่านเป็นเช่นไร”
จวินโม่ซีไม่อยากที่จะเสียเวลา เขาได้ดึงพลังผู้บำเพ็ญภูตธาตุไฟออกมาแล้วเริ่มสกัดยา ขั้นตอนของสูตรยานั้นล้วนแต่ชัดเจนเป็นอย่างมาก ถึงแม้ว่าระดับของมันจะมิใช่สิ่งที่อยู่ในหอโอสถสามารถจะเทียบเทียมได้
แต่ทว่าหม้อยาตรงหน้าเขานั้นคือหม้อชีซิงซวน ซึ่งมันสามารถเพิ่มระดับขึ้นได้ถึงสามระดับ และนั่นก็เพียงพอที่จะให้เขาปรุงมันออกมาได้
ถึงแม้ว่าสมองของชีซิงจะมีปัญหาอยู่บ้าง แต่ในเรื่องความละเอียดและความช่วยเหลือในการปรุงยานั้นไร้ซึ่งที่ติ
ไม่นานนัก ยาเม็ดก็ได้เริ่มแข็งตัวและสำเร็จในที่สุด
การกลั่นยาอย่างราบรื่นเป็นครั้งแรกเป็นความรู้สึกที่เขาไม่เคยมีมาก่อน เป็นอย่างที่คิดเอาไว้จริง ๆ ว่าการที่นักปรุงยาผู้หนึ่งมีหม้อปรุงยาระดับสูง เมื่อปรุงยาขึ้นมาก็เหมือนดั่งมีเทพเทวดาคอยช่วย
“มันแย่เกินไปหน่อยกระมัง!” แต่ว่าอารมณ์ดีของจวินโม่ซีก็ได้ถูกคำเจ็ดคำนี้ทำลายเสียแหลกลาน
แย่! สีหน้าของจวินโม่ซีเปลี่ยนเป็นหม่นคล้ำลง
ยาที่เขาสกัดออกมาได้ระดับที่สูงที่สุดในตอนนี้ และยังเป็นยาที่สมบูรณ์อย่างที่สุด แต่กลับถูกเจ้าหมอนี่บอกว่าแย่
“พรสวรรค์ย่ำแย่ จิตใจย่ำแย่ อารมณ์ย่ำแย่ ในการปรุงยาร่างกายและจิตใจไม่รวมกันเป็นหนึ่งเดียว อีกทั้ง……”
หม้อชีซิงซวนกล่าวติเตียนจุดอ่อนของจวินโม่ซีอย่างไม่หยุดหย่อน นั่นทำให้จวินโม่ซีนั้นโกรธจนแทบจะระเบิดออกมา
และท้ายที่สุดเขาก็ถอนหายใจและกล่าวออกมา “เจ้านั้นก็มีเพียงใบหน้าใบนี้เท่านั้นที่ค่อนข้างทำให้ข้าพอใจ!”
“ไสหัวไป….ไสหัวกลับไปในมิติพันธสัญญาเสีย!”
“ไม่! ข้าจะยกเลิกพันธสัญญากับเจ้า”
มู่เฉียนซีรู้สึกว่าเจ้าชีซิงนี้สามารถว่าร้ายแก่ผู้อื่นได้เสียยิ่งกว่าอาถิง นี่เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นเจ้าตะกละจวินโกรธเสียจนเป็นเช่นนี้
“หนุ่มน้อย อย่าได้ใจร้อนไปนัก การเป็นนักปรุงยาผู้หนึ่งมีใจร้อนเช่นนี้ใช้ไม่ได้ เจ้านั้นแย่ก็แย่ไปเสียหน่อย แต่ทว่าข้าจะสั่งสอนเจ้าให้ดีเอง”
“ไสหัวไป! ไสหัวไปซะ!”
มู่เฉียนซีต้องเข้าไปไกล่เกลี่ย “เจ้าตะกละจวิน ยาที่เจ้าปรุงออกมาหม้อนี้ยังไม่พอ! พวกเราต้องบุกฝ่าเข้าไป ต้องสกัดยาออกมาอีกถึงจะได้!”
“หากข้ายังสกัดยาต่อไปอีก ก็จะถูกเจ้าหมอนี่ทำให้โกรธตาย!” จวินโม่ซีกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่ไม่ดีนัก
“ตอนนี้การทำลายหุบเขาหมอเทวดาเป็นเรื่องเร่งด่วน การเลี้ยงฉลองเองก็เร่งด่วน คำพูดของชีซิงเจ้าถือซะว่ามันเป็นเพียงอากาศก็แล้วกัน จงสงบนิ่ง” มู่เฉียนซีกล่าวกับจวินโม่ซีที่กำลังโกรธเกรี้ยว
จากนั้นนางก็กล่าวเตือน “ชีซิง เจ้าพูดให้น้อยลงเสียหน่อย!”
ชีซิงก็เชื่อฟังเหมือนดั่งเด็กน้อย “ขอรับท่าน!”
ชิงมู่กล่าว “ที่จริงแล้วพรสวรรค์ในการปรุงยาของนายน้อยจวินนั้นด้อยกว่านายท่านเพียงเล็กน้อยเท่านั้น สำหรับในโลกทั้งสี่ทิศแล้วนับได้ว่าท่านเป็นหนึ่งในผู้ที่สุดยอด ชีซิงนั้นได้นำอัจฉริยะในรอบหลายร้อยล้านปีมาเปรียบเทียบกับจวินโม่ซี ที่จริงแล้วมันก็ไม่ถูกต้องไปอยู่บ้าง ขอให้นายน้อยจวินจงอย่าได้ติดใจและตั้งใจสกัดยา!”
กาลเวลาผันเปลี่ยน พลังวิญญาณที่อ่อนแอลง อัจฉริยะที่รุ่งเรืองขึ้นมาก็น้อยลงไปเรื่อย จะสามารถไปเทียบกับเมื่อกาลก่อนได้อย่างไร!
จวินโม่ซีอารมณ์ดีขึ้นมาไม่น้อย เมื่อไปเทียบกับคนรุ่นก่อน ๆ แน่นอนว่าไม่มีทางเทียบได้ แต่ว่าเขาจะทำอย่างสุดความสามารถเพื่อที่จะไปให้ใกล้เคียง และล้ำหน้าไปให้มากกว่า!
“ดี ข้าจะสกัดยาต่อ!”
เมื่อจวินโม่ซีปรุงยาเสร็จสิ้นมู่เฉียนซีก็กล่าวขึ้น “ทุกคนออกมาเถอะ!”
“ต่อจากนี้พวกเราจะทำสุดความสามารถเพื่อที่จะทำลายหุบเขาหมอเทวดา!”