ฟึ่บฟึ่บฟึ่บ!
เงาร่างหลายเงาได้กระโดดลงมาอยู่ข้างกายของมู่เฉียนซี
“รายงานผู้นำตระกูลมู่ คนอื่น ๆ ของหุบเขาหมอเทวดาได้ถูกจัดการไปหมดแล้ว!”
“รายงานผู้นำตระกูล…..”
“…….”
คนที่หอหมอปีศาจส่งมานั้นทั้งหมดล้วนแต่เป็นผู้ที่มีฝีมือเก่งกาจ ไม่ว่าจะการวางยาพิษหรือลอบฆ่าพวกเขาล้วนแต่ถนัดทั้งสิ้น หุบเขาหมอเทวดาที่มีแต่เพียงกองทหารที่พ่ายแพ้นั้น จึงไม่สามารถที่จะก่อตัวทำการอันใดได้เลย
“พวกเจ้า….พวกเจ้ากำลังพูดอะไรกัน?” เสียงของผู้เฒ่าหมอเทวดาและผู้ดูแลใหญ่กำลังสั่นเครือ!
มู่เฉียนซีกล่าว “นั่นก็หมายความว่า หุบเขาหมอเทวดาในตอนนี้เหลือแค่เพียงพวกเจ้าสองคนแล้วเท่านั้น”
“เจ้า…..เจ้า…..”
“มู่เฉียนซี พวกเจ้าหอหมอปีศาจกลับถือโอกาสในตอนที่ผู้อื่นตกอยู่ในอันตราย ช่างน่าขยะแขยงยิ่งนัก!”
เขาเอาแต่นึกถึงในตอนที่หุบเขาหมอเทวดาของพวกเขารุ่งโรจน์เมื่อกาลก่อน แต่กลับนึกไม่ถึงเลยว่าหลังจากการที่ถูกกลุ่มกองกำลังใหญ่ต่าง ๆ ล้อมโจมตี จะกลับอ่อนแอเสียจนมิอาจต้านทานได้แม้แต่ลม
มุมปากของมู่เฉียนซีโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มที่เย็นชา “ฉวยโอกาสในตอนที่ผู้อื่นตกอยู่ในอันตราย? ทั้งหมดนี้ล้วนแต่เป็นแผนที่ข้าได้วางเอาไว้แล้ว ข้าไม่คว้าโอกาสลงมือในตอนนี้ เช่นนั้นก็มิใช่ว่าเป็นการสิ้นเปลืองแผนการที่ข้าได้วางเอาไว้มาอย่างยาวนานรึ”
ตูม!
จวินโม่ซีได้ระเบิดหมัดหมัดหนึ่งไปทางผู้เฒ่าหมอเทวดา
“เจ้าคิดว่าพวกเราเข้ามาในหุบเขาหมอเทวดาเพื่ออะไรกันเล่า?”
“เจ้า…พวกเจ้า….” ในตอนนี้ผู้เฒ่าหมอเทวดาโกรธเกรี้ยวเป็นที่สุด
ที่แท้แผนการทุกอย่างก็ถูกวางเอาไว้ตั้งแต่แรกแล้ว ทั้งหมดล้วนแต่….
มู่เฉียนซีกล่าว “ข้ารู้ดีเป็นอย่างมากว่าหอหมอปีศาจของพวกเรานั้นไม่สามารถที่จะปะทะซึ่ง ๆ หน้ากับพวกเจ้าหุบเขาหมอเทวดาได้ มิเพียงแต่มิสามารถจะเอาชนะได้เท่านั้น ซ้ำยังอาจจะเสียหายเป็นอย่างหนัก ดังนั้นแล้วข้าจึงแทรกซึมเข้ามาภายในเพราะอยากที่จะหาวิธีการที่ง่ายที่สุดที่จะทำลายพวกเจ้าหุบเขาหมอเทวดา”
“แต่มันก็มิได้ปล่อยให้ข้ารอนานนัก เมื่อมหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์นิรันดร์ปรากฏขึ้นก็ทำให้ข้าหาหนทางนั้นพบ! ยืมมีดฆ่าคน ถือโอกาสในตอนที่ผู้อื่นตกอยู่ในอันตราย ข้าจะทำเช่นนี้แล้วเจ้าสามารถทำอะไรข้าได้?”
“แต่….เพื่อที่จะทำลายพวกเราหุบเขาหมอเทวดา เจ้ากลับส่งมอบมหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์นิรันดร์มา เจ้านี่มันไม่รู้จักว่าอะไรสำคัญไม่สำคัญจริง ๆ ถึงต่อให้ข้าตายไป เจ้าก็อย่าได้หวังว่าจะได้ผู้พิทักษ์นิรันดร์ไป!”
มู่เฉียนซียิ้มแล้วกล่าว “เจ้าเฒ่า เจ้ายังจำครั้งก่อนที่อวี้เหลียนชิงได้นำร่างแยกของหม้อพิษสามอสูรไปด้วย แล้วจากนั้นก็ได้ถูกข้าแย่งชิงไป ท้ายที่สุดเจ้าให้ซือคงเลี่ยวนำคนบุกฆ่าฟันไปถึงสำนักซวนเสียเพื่อแย่งชิงหม้อยา เกิดการต่อสู้ฆ่าฟันครั้งใหญ่ที่สำนักศึกษาซวนเสีย คาดว่าเจ้าคงยังไม่แก่ถึงขั้นเลอะเลือนจำไม่ได้กระมัง!”
“ในเมื่อเจ้าสามารถทำเช่นนั้นได้แล้วข้าจะทำไม่ได้หรือ?”
“ว่าไงนะ?” สีหน้าของผู้เฒ่าหมอเทวดาเปลี่ยนไปเป็นอย่างมาก จากนั้นก็ได้รีบหยิบกลีบดอกไม้นั้นออกมา
ทันใดนั้นกลีบดอกไม้ก็ได้กลายเป็นแสงสีฟ้าอ่อน ๆ แล้วหายลับไปต่อหน้าต่อตาของเขา
“มันเป็นเช่นนี้ไปได้อย่างไร?” เขาเป็นคนที่ทำการคิดอ่านมองไกลมาตลอดชีวิต แต่สุดท้ายกลับมาถูกเด็กสาวผู้นี้ลอบเล่นงานเข้า จนทั้งหุบเขาหมอเทวดาได้ถูกทำลาย
และเขาเองก็ได้ถูกวางแผนเอาไว้แล้วว่าจะไม่เหลือรอดแม้แต่ชีวิต
ช่างเป็นสาวน้อยที่น่ารังเกียจเสียจริง!
ดวงตาของเขาฉายประกายเย็นวาบออกมาประกายหนึ่ง “ของสิ่งนั้นเป็นผู้พิทักษ์นิรันดร์มิผิดแน่ เจ้าสามารถที่จะสร้างร่างแยกของผู้พิทักษ์นิรันดร์ขึ้นมาได้ เช่นนั้นก็แสดงว่าที่ตัวเจ้าจะต้องมีมหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์นิรันดร์เป็นแน่”
ในตอนนี้เองผู้ดูแลใหญ่ได้พุ่งเข้าไปอยู่ตรงด้านหน้าของผู้เฒ่าหมอเทวดา
“ท่านผู้เฒ่า ท่านรีบหนีไปและกระจายข่าวนี้ไปให้ทั่วทั้งแผ่นดิน เมื่อถึงตอนนั้นหอหมอปีศาจก็จะต้องเผชิญการล้อมโจมตีจากกลุ่มกองกำลังใหญ่ต่าง ๆ เช่นเรา และถูกทำลายสิ้นไปในที่สุด!”
“รีบหนีไปเร็วเข้า ข้าจะกันพวกเขาเอาไว้!”
หุบเขาหมอเทวดาถูกวางแผนลอบทำร้ายเสียจนอนาถเช่นนี้ ในสถานการณ์แบบนี้ผู้ดูแลใหญ่จึงได้คิดวิธีการแบบตาต่อตาฟันต่อฟันขึ้นมาเพื่อรับสู้กับหอหมอปีศาจ!
ปัง!
ในตอนนี้เอง มืออันแก่ชรามือหนึ่งได้พุ่งทะลุหน้าอกของผู้ดูแลใหญ่!
ผู้ดูแลใหญ่หันหัวกลับไปมองยังผู้ที่ฆ่าเขา!
“ท่าน…ท่านผู้เฒ่า ทำไมท่าน…”
เขายอมสละชีวิตของตนเองเพราะอยากที่จะให้ผู้เฒ่าหมอเทวดาหนีไป จะอย่างไรเสียเขาก็นึกไม่ถึงว่าผู้ที่ฆ่าเขานั้นจะกลับเป็นท่านผู้เฒ่า
“ถึงแม้ว่าวิธีการที่เจ้าว่ามานั้นจะไม่เลว แต่เมื่อถึงตอนนั้นแล้วผู้พิทักษ์นิรันดร์ก็จะเป็นสิ่งที่ผู้อื่นรู้กันไปทั่ว มันจึงมีความเป็นไปได้ที่จะตกไปอยู่ในมือของผู้อื่น แต่ถ้าหากว่าฆ่านางเด็กสาวที่นี่ มหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์นิรันดร์ก็จะเป็นของข้าผู้เดียว จะเป็นของข้าเพียงผู้เดียว! ฮ่าฮ่าฮ่า!”
เมื่อผู้เฒ่าหมอเทวดาหัวเราะออกมา ก็เป็นการหัวเราอย่างบ้าคลั่งที่สุด!
ตุบ!
ร่างของผู้ดูแลใหญ่ร่วงลงไปกับพื้น เขานอนตายตาไม่หลับ
จวินโม่ซีกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ไอ้เฒ่าสมควรตาย คิดที่จะฆ่าสาวน้อย เจ้าฝันไปเถอะ!”
“ข้าจะฝันไปได้อย่างไร? ที่ควรตายนั่นเป็นพวกเจ้าต่างหาก!”
บนท้องฟ้าพลันปรากฏเมฆครึ้มดำปกคลุมลงมา บัดนี้ศพของผู้ดูแลใหญ่ที่ถูกผู้เฒ่าหมอเทวดาฆ่าได้หายไปอย่างไร้ร่องรอย
ดวงตาของผู้เฒ่าหมอเทวดาเปลี่ยนไปเหมือนดั่งเป็นถ้ำลึกก็มิปาน จากนั้นพลังความสามารถก็พลันพุ่งพรวดขึ้นมา
กลิ่นอายอันน่าหวาดกลัวเป็นอย่างมากได้ม้วนตัวเข้ามา!
สีหน้าของจวินโม่ซีเปลี่ยนไปเป็นอย่างมาก “มหาจักรพรรดิแห่งภูตขั้นที่เก้า มันเข้าใกล้จุดไร้ที่สิ้นสุดของพลังแห่งโลกทั้งสี่ทิศแล้ว”
มู่เฉียนซีถามขึ้น “เขาใช้วิธีการอะไรฝืนเพิ่มพลังความสามารถให้แก่ตนเองกันแน่!”
ชิงมู่กล่าว “เป็นการสังเวยวิญญาณที่เลวร้ายเป็นอย่างมากวิธีหนึ่ง เขาได้ใช้วิญญาณของผู้ที่ถูกฆ่าตายไปผู้นั้นเซ่นไหว้ ใช้การสังเวยด้วยดวงวิญญาณสามารถเพิ่มพลังความสามารถได้ นี่เป็นวิชาลับโบราณที่เลวร้ายจากแดนคุกแต่กลับมีผู้สามารถใช้มันได้!”
“การสังเวยวิญญาณนี้จะไม่ยืดเยื้ออยู่นานสักเท่าไร และหลังจากนั้นจุดสิ้นสุดของอายุของผู้ใช้ก็จะมาถึง ในตอนนี้เขาได้ตั้งใจเป็นแน่วแน่แล้วว่าต้องการที่จะให้นายท่านต้องตาย”
มู่เฉียนซีกล่าวขึ้น “ผู้ที่ไม่มีพลังความสามารถมหาจักรพรรดิแห่งภูตระดับหกจงล่าถอยออกจากหุบเขาหมอเทวดาไป เร็วเข้า!”
หุบเขาหมอเทวดาได้ครอบครองพลังแปลกประหลาดบางประเภทเอาไว้ ช่างนอกเหนือความคาดหมายและผิดแผนเสียจริง!
“นายท่าน!” โม่จิ่นเป็นกังวลที่สุด!
“ถอย!”
ที่หอหมอปีศาจของพวกเขารับยอดฝีมือระดับมหาจักรพรรดิขั้นที่หกมาเพียงแค่สามคนเท่านั้น หากรวมจวินโม่ซีด้วยก็มีเพียงแค่สี่คนเท่านั้นเอง
“ผู้นำตระกูลมู่ จะทำเช่นไรดี?” พวกเขาถามขึ้น
“ทุกคนระวังตัวด้วย รั้งเขาเอาไว้ก่อนเป็นอันดับแรกไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม ทำให้เข้าสิ้นเปลืองพลังจนหมดสิ้นจึงจะสามารถฆ่าเขาได้!”
“ขอรับ!”
ทุกคนต่างแยกย้ายกันไป ในตอนนี้เอง ดวงตาที่ว่างเปล่าคู่นั้นจับจ้องไปที่มู่เฉียนซี
สิ่งที่เขาเกลียดที่สุดคือสาวน้อยผู้วางแผนการทุกอย่าง ลอบกัดพวกเขาหุบเขาหมอเทวดา
มู่เฉียนซีรีบร้อนกินยาเข้าไป ยาอัญเชิญมหาจักรพรรดิชั่วคราวที่ชิงมู่ได้มอบให้เป็นของขวัญ มาวันนี้นางได้ใช้มันไปเม็ดนึงเสียแล้ว!
ตูม!
เมื่อร่างของมู่เฉียนซีที่เพิ่มพูนพลังขึ้นมาแล้วเริ่มขยับ ก็ได้หลบการโจมตีของเขาไป
นั่นทำให้ผู้เฒ่าหมอเทวดาประหลาดใจอย่างที่สุด
“มหาจักรพรรดิแห่งภูต เจ้าเองก็เพิ่มระดับขั้นขึ้นแล้ว!”
มู่เฉียนซีกล่าว “เจ้าเฒ่า เจ้าคิดว่าเจ้าสามารถเพิ่มพลังความสามารถได้แต่เพียงผู้เดียว และข้าไม่สามารถเพิ่มพลังความสามารถได้หรือ?”
ผู้เฒ่าหมอเทวดายิ้มอย่างดุร้ายแล้วกล่าว “ถึงต่อให้เจ้าเพิ่มพลังความสามารถขึ้นแล้วอย่างไรเล่า? ไม่ว่าวันนี้เจ้าจะมาลูกไม้ไหน ก็ล้วนแต่ต้องตายอย่างมิต้องสงสัย!”
“เจ้าเฒ่า คนที่จะต้องตายนั้นคือเจ้า!” จวินโม่ซีได้โจมตีเข้ามาจากทางด้านหลังของเขา
บึ้ม!
ความแตกต่างกันสามขั้นนั้น เพียงพอที่จะให้เจ้าเฒ่าหมอเทวดาหลบหลีกไปได้อย่างสบาย ๆ
ตูม!
ส่วนคนที่เหลืออีกสามคนนั้นก็ได้เริ่มลงมือ!
“ไสหัวไป ไสหัวไปให้หมด!”
ปัก ปัก ปัก!
เงาร่างทั้งหมดได้ลอยกระเด็นออกไป มีเพียงแต่จวินโม่ซีเท่านั้นที่ยังคงสามารถยืนอยู่ได้อย่างมั่นคง
“สาวน้อย เจ้าไปตายเสีย!” เมื่อจัดการผู้ที่ขวางหูขวางตาไปได้แล้ว ผู้เฒ่าหุบเขาหมอเทวดามองไปทางมู่เฉียนซีด้วยสีหน้าอันมีรอยยิ้มที่เย็นชา