คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1164
เป็นที่ทราบกันดีว่าหยกในทวีปเวสต์ริงตันนั้น เป็นหยกคุณภาพดีและเป็นที่ลือเลื่องไปทั่วทุกแห่งหน หยกในมือของโยเอลมีสีขาวบริสุทธิ์ที่เป็นสมบัติล้ำค่าอันยิ่งใหญ่ตลอดกาลของทวีปเวสต์ริงตัน
“ช่างเป็นหยกที่งดงามและคู่ควรกับฝ่าบาทหากท่านนำหยกชิ้นนั้นมาร้อยเป็นจี้และสวมใส่!”
“ใช่แล้วฝ่าบาท! หยกชิ้นนี้จะงดงามเมื่อฝ่าบาทได้สวมใส่! ช่างเป็นการจับคู่ที่เหมาะสมยิ่งนัก!”
จักรพรรดินียิ้มอย่างปิติยินดีเมื่อได้ยินคำสรรเสริญเยินยอจากเหล่าข้าราชการ ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นเชื้อพระวงศ์และเป็นผู้ปกครองประเทศ แต่เธอก็เป็นผู้หญิงที่รักสวยรักงามมากเช่นกัน
ในเวลานั้น โยเอลเดินไปข้างหน้าพร้อมกับหยกที่อยู่ในมือ เขายิ้มและพูดขึ้นว่า “ฝ่าบาท! หยกที่ งดงามชิ้นนี้มีชื่อว่า หยกเก้าเสี้ยว มันเป็นสมบัติอันล้ำค่าที่ทุกคนในทวีปเวสต์ริงตันต่างก็ต้องการมีไว้ในครอบครอง! สามปีที่แล้ว เมื่อตอนที่ทวีปเวสต์ริงตันยังไม่เป็นหนึ่งเดียวกัน ผู้คนจากตระกูลต่าง ๆ จะประลองฝีมือกันโดยมีหยกเนื้อดีชิ้นนี้เป็นเดิมพัน แต่ในที่สุดจักรพรรดิแห่งเวสต์ริงตันก็สามารถทำให้พวกเขารวมเป็นหนึ่งเดียวกันได้ ดังนั้นหยกเนื้อดีชิ้นนี้จึงตกมาอยู่ในมือของจักรพรรดิของเรา!”
ทั้งห้องโถงใหญ่ตกอยู่ในความเงียบสนิทเมื่อได้ยินเช่นนั้น
โยเอลยิ้มและพูดต่อว่า “สาเหตุที่หยกชิ้นนี้มีชื่อว่าหยกเก้าเสี้ยวนั่นเป็นเพราะว่ารูเล็ก ๆ บนพื้นผิวของหยกมีเก้ารูและมี 18 โค้งอยู่ในรูเล็ก ๆ ดังนั้นถ้าหากว่าท่านต้องการนำหยกชิ้นนี้ทำเป็นจี้และสวมใส่ ท่านจะต้องสอดด้ายลงบนรูเล็ก ๆ ทุกรูบนหยกชิ้นนี้ ทว่าการสอดด้ายเข้าไปในแต่ละรูนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย ดังนั้นมันจึงเป็นสาเหตุที่ไม่มีใครสามารถสวมใส่หยกที่งดงามชิ้นนี้เอาไว้บนคอได้จนถึงทุกวันนี้”
ในขณะที่พูดเช่นนั้น โยเอลก็ชูหยกเก้าเสี้ยวในมือขึ้นเพื่อแสดงให้เหล่าข้าราชการดู
พวกเขาได้เห็นรูเล็ก ๆ ที่อยู่บนหยกเก้าเสี้ยวโดยมี รอยโค้งมากมายเต็มไปหมด
โยเอลหัวเราะและพูดกับจักรพรรดินีต่อว่า “ฝ่าบาท ก่อนที่ผมจะมาถึงที่นี่ ผมได้พยายามร้อยด้ายลงบนหยกชิ้นนี้ แต่ถึงอย่างนั้น ผมก็ไม่สามารถสอดด้ายผ่านรูเล็ก ๆ ที่มีรอยโค้งมากมายเหล่านั้นได้เลย ผมไม่ได้เกิดมาฉลาด ดังนั้นผมจึงไม่สามารถร้อยหยกชิ้นนี้ได้”
เมื่อพูดจบโยเอลก็หยิบด้ายแดงออกมาจากกระเป๋าและพูดต่อว่า “อย่างไรก็ตาม ผมได้ยินมาว่าผู้คนในทวีปโลกใต้เมฆีมีความเฉลียวฉลาด ดังนั้นผมเชื่อว่าพวกคุณจะต้องมีวิธีร้อยด้ายลงบนหยกชิ้นนี้อย่างแน่นอน”
จักรพรรดิแห่งเวสต์ริงตันได้มอบหมายภารกิจให้นักการทูตโยเอลเดินทางมายังทวีปโลกใต้เมฆีเพื่อทดสอบความสามารถของเหล่าข้าราชการของทวีปโลกใต้เมฆี อันที่จริงพวกเขารู้อยู่แก่ใจว่าพวกเขาจะไม่สามารถเอาชนะความแข็งแกร่งของทวีปโลกใต้เมฆีได้ด้วยการต่อสู้ด้วยพละกำลัง ดังนั้นเขาจึงคิดหาวิธีที่จะทำให้เหล่าข้าราชการของทวีปโลกใต้เมฆีต้องอับอาย
ในเวลานั้น เหล่าข้าราชการต่างก็ปรึกษาหารือกันด้วยใบหน้าที่จริงจัง
“มีรูเล็ก ๆ ตั้งมากมายและยังมีรอยโค้งถึง 18 โค้ง แล้วเราจะสอดด้ายเข้าไปได้ยังไง?”
“ใช่! มันเป็นไปไม่ได้!”
แม้แต่แดร์ริลเองก็ยังขมวดคิ้วเมื่อได้ยินเช่นนั้น จากนั้นเขาก็เริ่มสนใจหยกเก้าเสี้ยวขึ้นมาทันที
การใช้ด้ายร้อยเข้าไปในรูเล็ก ๆ ที่มีรอยโค้งมากมายนั้นเป็นไปไม่ได้สำหรับคนธรรมดาทั่วไป หรือแม้แต่ผู้บ่มเพาะเองก็ยังไม่สามารถใช้พลังภายในของพวกเขาร้อยหยกชิ้นนี้ได้ เนื่องจากว่าหยกเก้าเสี้ยวนั้นเปราะบางมาก ดังนั้นพวกเขาจะต้องระมัดระวัง
เห็นได้ชัดว่านักการทูตโยเอลกำลังพยายามทำให้ข้าราชการของทวีปโลกใต้เมฆีขายหน้า
เฟลทเชอร์เดินไปข้างหน้าอย่างมั่นอกมั่นใจและพูดขึ้นว่า “ให้ฉันลองดู! การสอดด้ายเข้าไปในรูเล็ก ๆ นั้นไม่ใช่เรื่องง่าย”
โยเอลยิ้มก่อนจะยื่นหยกเก้าเสี้ยวและด้ายแดงให้เฟลทเชอร์
เฟลทเชอร์ยื่นมือไปรับหยกและด้ายแดงมาจากโยเอล ในตอนแรกเขาต้องการใช้พลังภายในเพื่อควบคุมด้ายแดง เพื่อให้ด้ายแดงรอดผ่านรูเล็ก ๆ บนหยกไปได้อย่างง่ายดาย แต่แล้วเมื่อเขาตระหนักได้ว่าหยกชิ้นนี้มีความบอบบางและยังเป็นหยกที่หายาก ดังนั้นเขาจึงไม่ต้องการเสี่ยงและล้มเลิกความคิดนั้นไปอย่างช่วยไม่ได้
ผ่านไปหลายนาทีแต่ก็ยังไม่มีความคืบหน้าใด ๆ ร่างกายของเฟลทเชอร์จึงเริ่มมีเหงื่อออกมากยิ่งขึ้น รูเล็ก ๆ ที่อยู่ภายในหยกนั้นมีการบิดและหมุนมากเกินไปจนไม่สามารถร้อยด้ายผ่านเข้าไปในรูได้เลย
เมื่อเห็นว่าเฟลทเชอร์ยังคงพยายามต่อไป โยเอลก็ยิ้มและครุ่นคิดอยู่ภายในใจ ‘เมื่อครั้งที่หยกเก้าเสี้ยวตกอยู่ในมือของจักรพรรดิแห่งทวีปเวสต์ริงตันเป็นครั้งแรก ผู้คนมากมายต่างก็พยายามร้อยด้ายผ่านเข้าไปในหยกชิ้นนี้แต่ก็ไม่มีใครทำสำเร็จมาก่อน ดังนั้น ถึงแม้ว่าคนของทวีปโลกใต้เมฆีจะมีความแข็งแกร่งมากเพียงใด แต่พวกเขาก็ไม่สามารถทำได้เช่นกัน’
“เป็นยังไงบ้างนายพลเฟลทเชอร์?” จักรพรรดินีที่นั่งดูอยู่เงียบ ๆ ถามเขาอย่างอ่อนโยน
จักรพรรดินีเองก็รู้ดีว่า เหตุผลที่โยเอลนำหยกเก้าเสี้ยวมามอบให้ ก็เพื่อต้องการทำให้ข้าราชการของเธออับอายขายหน้า
แต่ถึงอย่างนั้น จักรพรรดินีก็เชื่อมั่นในตัวเฟลทเชอร์มาก เธอเชื่อว่าเขาจะสามารถคิดหาวิธีร้อยด้ายผ่านรูเล็ก ๆ เหล่านั้นได้
เฟลทเชอร์หน้าแดงด้วยความลำบากใจ “นี่…”
เขาหันไปหาจักรพรรดินีและพูดขึ้นว่า “ฝ่าบาท ข้าขอลองดูอีกสักหน่อย”
ใบหน้าของเฟลทเชอร์ถูกปกคลุมไปด้วยเหงื่อขณะที่เขาพูดเช่นนั้น
ผ่านไปอีกครู่หนึ่ง เฟลทเชอร์ก็ยังไม่ประสบความสำเร็จ ดังนั้นเขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะต้องยอมแพ้อย่างไม่เต็มใจ
หลังจากนั้น ข้าราชการอีกหลายคนก็พยายามร้อยด้ายผ่านรูเล็ก ๆ บนหยกชิ้นนั้นแต่ก็ไม่มีใครทำสำเร็จ
บรรยากาศภายในห้องโถงเต็มไปด้วยความตึงเครียดทันที
ข้าราชการทุกคนดูพ่ายแพ้เมื่อต้องเผชิญหน้ากับหยกเก้าเสี้ยว ใบหน้าของพวกเขาที่เคยดูภาคภูมิใจและมีอำนาจก่อนหน้านี้ได้กลายเป็นความกระอักกระอ่วนในทันที
จักรพรรดินีขมวดคิ้วและมองไปรอบ ๆ ก่อนที่จะพูดขึ้นว่า “เป็นไปได้ยังไงที่ไม่มีใครมีวิธีเลย?”
ในทวีปโลกใต้เมฆีมีคนเก่งมากมายแต่พวกเขากลับต้องพ่ายแพ้เพราะหยกเพียงชิ้นเดียว หากข่าวนี้แพร่กระจายไปยังทวีปอื่น ๆ ชื่อเสียงของราชวงศ์แห่งทวีปโลกใต้เมฆีจะต้องป่นปี้อย่างไม่มีชิ้นดี
ภายในห้องโถงถูกปกคลุมไปด้วยความเงียบ เฟลทเชอร์และข้าราชการคนอื่น ๆ ต่างก็ก้มหน้าลงด้วยความรู้สึกละอายใจ