สิ่งแรกที่เก้าอารามทำหลังจากรวบอำนาจของอาณาจักรกลางได้คือบดขยี้กองกำลังอื่นๆทั้งหมด ไม่ว่ากองกำลังจะเล็กหรือใหญ่ เก้าอารามก็ทำลายจนหมดสิ้นโดยไม่สนว่าพวกเขายอมจำนนหรือไม่ แม้แต่กองกำลังเล็กๆก็ไม่ละเว้น นับประสาอะไรกับตระกูลเก่าแก่ที่ซ่อนตัวอยู่ ทุกกองกำลังล้วนถูกเก้าอารามถอนรากถอนโคนจนหมดสิ้น!
หลังจากยึดครองอาณาจักรกลางด้วยวิธีการสะเทือนแผ่นดินแล้ว คำสั่งแรกที่ออกมาคือสั่งให้ประชาชนทุกคนสร้างวิหารร้อยกว่าแห่ง!
มีวิหารที่ต้องสร้างถึง 108 แห่ง แต่ละแห่งมีขนาดมหึมา คนหนุ่มสาวเกือบทั้งหมดในอาณาจักรกลางถูกเกณฑ์ตัวไปเป็นแรงงานก่อสร้างที่ไม่มีวันสิ้นสุด เก้าอารามส่งคนมาคุมงาน ถ้าพวกเขาอู้หรือขี้เกียจ จุดจบก็คือความตาย อย่าพูดถึงการกบฏเลย ถ้าใครกล้าแม้แต่จะคัดค้านเก้าอาราม ไม่เพียงแต่จะฆ่าล้างทั้งครอบครัวเท่านั้น แต่จะประหารทั้งเก้าชั่วโคตรเลย!
ในช่วงแรกนั้นเกิดพายุเลือดพัดผ่านไปทั่วทั้งอาณาจักรกลาง ไม่รู้ว่าคนตายด้วยน้ำมือของเก้าอารามไปมากเท่าไร? ศพที่กองรวมกันนั้นสูงเป็นภูเขาเลยทีเดียว!
การปราบปรามที่บ้าคลั่งนี้ทำให้ไม่มีใครในอาณาจักรกลางกล้าพูดถึงเก้าอารามตามใจชอบ ผู้คนจะพากันหวาดกลัวเพียงแค่เอ่ยชื่อเก้าอาราม
ชายวัยกลางคนเป็นแรงงานกลุ่มแรกที่ถูกเกณฑ์ ตอนที่เก้าอารามออกคำสั่ง พวกเขาแค่บอกว่าจะสร้างวิหาร หลังจากสร้างวิหารเสร็จ พวกเขาจะให้ค่าตอบแทนจำนวนหนึ่งและจะดูแลครอบครัวของพวกเขา เมื่อถูกเก้าอารามบังคับ ทุกคนก็ทำได้แค่ก้าวออกมาข้างหน้า
แต่พวกเขาไม่รู้ว่าการก้าวออกมานี้จะใช้เวลาหลายปี ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา คนที่รอดชีวิตต่างลืมใบหน้าคนที่พวกเขารักไปนานแล้ว
ทุกวัน ตั้งแต่พระอาทิตย์ขึ้นจนถึงพระอาทิตย์ตก พวกเขามีเวลาพักแค่ 10 นาทีเพื่อกินข้าวกลางวัน เวลาที่เหลือถูกใช้ไปกับการเคลื่อนก้อนหินขนาดใหญ่ไปที่หน้าวิหาร ก้อนหินเหล่านั้นมีขนาดใหญ่และหนักมากจนต้องใช้ผู้ชาย 7-8 คนช่วยกันเคลื่อนย้ายหินเพียงก้อนเดียว การทำงานที่หนักหนาและความเหน็ดเหนื่อยทำให้หลายคนถูกทับอยู่ใต้ก้อนหินขณะที่ขนย้าย
แม้จะเป็นเช่นนั้น คนตายก็แค่ถูกลากออกไป คนที่เหลือไม่มีโอกาสเศร้าสลดด้วยซ้ำ พวกเขาถูกผลักดันให้แบกก้อนหินที่เปื้อนเลือดและทำงานต่อไป
ตรากตรำทำงานหนักมาตลอดทั้งวัน แต่พวกคนที่รอดชีวิตไม่ได้รู้สึกว่าตนโชคดีแต่อย่างใด กลับมีแต่ความสิ้นหวัง
“ข้าไม่รู้” ชายวัยกลางคนถอนหายใจอีกครั้ง เขามองสบตาที่เป็นประกายแห่งความหวังของเด็กหนุ่มคนนั้นด้วยสายตาอับจนหนทาง
เด็กหนุ่มคนนั้นทำอะไรไม่ถูก เขาก้มหน้าบิดชายเสื้อที่สกปรกของตน
“ลุงหลิว ข้ากลัว……” เด็กหนุ่มคนนี้เพิ่งเข้าร่วมการก่อสร้างวิหารนี้กับพวกเขาเมื่อครึ่งเดือนที่แล้ว เนื่องจากมีผู้บาดเจ็บล้มตายจำนวนมาก ความเร็วในการก่อสร้างจึงล่าช้ามาก เก้าอารามจึงนำคนกลุ่มใหม่เข้ามา เด็กหนุ่มที่ไร้ประสบการณ์คนนี้เป็นหนึ่งในคนที่เพิ่งเข้าร่วมการก่อสร้างนี้
“ข้าคิดถึงพ่อแม่ข้า พวกเขาบอกว่า……พอสร้างวิหารเสร็จ ข้าจะได้กลับบ้าน……” เด็กหนุ่มคนนั้นกระซิบเสียงสั่น น้ำเสียงของเขาแฝงความหวาดกลัว ในช่วงครึ่งเดือนที่เขาอยู่ที่นี่ ทุกสิ่งที่เขาได้เห็นทำให้เขารู้สึกว่าตัวเองกำลังตกนรก
ชายวัยกลางคนมองเด็กหนุ่มและอดรู้สึกเป็นห่วงไม่ได้ เด็กคนนี้ยังไม่โตเท่าไรเลย เขาไม่ควรอยู่ที่นี่ แต่เก้าอารามก็ยังนำเด็กอายุน้อยขนาดนี้มา เห็นได้ชัดว่าพวกเขาเริ่มร้อนใจแล้ว
ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา พวกเขาถูกกดดันให้ทำงานหนักขึ้น แส้ฟาดลงบนตัวพวกเขาบ่อยขึ้น น้ำเสียงของผู้คุมแสดงว่าพวกเขารอไม่ได้แล้ว