ตอนที่1,132 เมื่อมีอันตรายเพียงระเบิดออกมา !
ซวนเทียนเฟิงคิดว่าเขาใช้วิธีนี้เพื่อพยายามรักษาชีวิตของท่านผู้หญิงหลี่แต่เขาไม่รู้ว่ามารดาของเขาจะขอบคุณเขาหรือไม่ ถ้านางไม่พอใจ นางก็คงจะเกลียดเขา ! ไม่ว่าจะด้วยวิธีใด มันก็ดีตราบใดที่นางยังมีชีวิตอยู่ และเมื่อนางออกจากตำหนักจิงซี เขาไม่สามารถรับประกันได้ว่าท่านผู้หญิงหลี่จะสร้างปัญหาอีกครั้งหรือไม่ เมื่อนางเดินตามเส้นทางของพระชายาหยวนกุ๋ยในอดีต นางไม่เคยนึกถึงผลที่จะตามมา
เดินไกลออกไปจากตำหนักจิงซีทีละก้าวราวกับว่าเขายังได้ยินเสียงตะโกนโกรธของท่านผู้หญิงหลี่อยู่ข้างหลังเขา จมูกของซวนเทียนเฟิงแสบเล็กน้อย ตั้งแต่เขายังเด็ก คนอื่น ๆ จะหัวเราะและพูดว่าเขาเป็นคนเจ้าน้ำตามักจะร้องไห้ให้กับเด็กผู้ชายอยู่เสมอ หลังจากที่เขาเติบโตขึ้น เขาได้กำจัดนิสัยที่ไม่ดีนี้ แต่วันนี้เขาพบว่ามันยากที่จะอดทนได้ !
ในท้ายที่สุดเมื่อถอนหายใจยาวน้ำตาในดวงตาของเขายามที่ซ่อนอยู่ปรากฏขึ้นพร้อมแสงยืนอยู่ข้างเขาพูดด้วยเสียงลึก “องค์ชาย มีข่าวมาจากชายแดนตะวันออกขอรับ องค์ชายเจ็ดกำลังใกล้เข้าไป กองทัพที่แข็งแกร่ง 500,000 นายเดินทางเกือบครึ่งทางในเวลาไม่ถึง 20 วัน พวกเขาอาจมาถึงมณฑลฟู่ภายในไม่เกิน 1 เดือนขอรับ”
“โอ้? ” ซวนเทียนเฟิงดึงความคิดของเขาออกจากตำหนักจิงซีอย่างแรง เขาขมวดคิ้วคิดเกี่ยวกับคำบอกเล่าจากองครักษ์เงา เสร็จสิ้นการเดินทางเกือบครึ่งทางในเวลา 20 วันหรือ ความเร็วแบบนี้เป็นเท่าไหร่ ? มันเกือบจะเป็นความเร็วของคนคนหนึ่งนั่งบนหลังม้า แต่นั่นเป็นกองทัพ 500,000 นาย ! แม้ว่าพวกเขาจะใช้ทางลัดและลัดเลาะไปตามภูเขา การย่นเวลาเดินทางหลายวันทำให้พวกเขาฝืนใช้แรงมากเกินไป องค์ชายเจ็ดกำลังทำอะไรอยู่ ?
“ดูเหมือนว่าองค์ชายเจ็ดมีความตั้งใจที่จะป้องกันไม่ให้องค์ชายเก้าตามทันเส้นทางที่องค์ชายเจ็ดเดินทัพนั้นแตกต่างจากที่กล่าวไว้ในตอนแรก” องครักษ์เงาพูดอย่างนี้อีกครั้งจากนั้นก็เงียบลง
ซวนเทียนเฟิงโบกมือเพื่อสั่งให้องครักษ์เงาออกไปแต่ความกังวลที่ไม่รู้จบเพิ่มขึ้นในใจของเขา องค์ชายเจ็ดตั้งใจป้องกันให้องค์ชายเก้าตามไปไม่ทัน ? เขาเปลี่ยนเส้นทางงั้นหรือ ? องค์ชายเจ็ดวางแผนจะทำอะไร ?
เขามีความรู้สึกที่ไม่ดีความรู้สึกนี้ไม่ได้เกิดจากความสงสัยต่อองค์ชายเจ็ด ไม่มีใครสงสัยในตัวองค์ชายเจ็ด ซวนเทียนเฟิงคิดด้วยเหตุผลที่น่ากลัว ใช้ชีวิตเพื่อแลกกับชีวิต !
องค์ชายเจ็ดจะไม่ทำสิ่งใดโดยไม่มีจุดประสงค์เนื่องจากเขาทำสิ่งนี้ เขามีระดับความเข้าใจและการควบคุมการกระทำนี้แน่นอน ถ้าซวนเทียนฮั่วคำนวณว่าการต่อสู้ในซงซุยเป็นอันตรายกับซวนเทียนหมิงในการเดินทางครั้งมากเกินไป องค์ชายเจ็ดกำลังทำอะไรอยู่ ?
“ดูเหมือนว่าองค์ชายเจ็ดมีความตั้งใจที่จะป้องกันไม่ให้องค์ชายเก้าตามทันเส้นทางที่องค์ชายเจ็ดเดินทัพนั้นแตกต่างจากที่กล่าวไว้ในตอนแรก” องครักษ์เงาพูดอย่างนี้อีกครั้งจากนั้นก็เงียบลง
ซวนเทียนเฟิงโบกมือเพื่อสั่งให้องครักษ์เงาออกไปแต่ความกังวลที่ไม่รู้จบเพิ่มขึ้นในใจของเขา องค์ชายเจ็ดตั้งใจป้องกันให้องค์ชายเก้าตามไปไม่ทัน ? เขาเปลี่ยนเส้นทางงั้นหรือ ? องค์ชายเจ็ดวางแผนจะทำอะไร ?
เขามีความรู้สึกที่ไม่ดีความรู้สึกนี้ไม่ได้เกิดจากความสงสัยต่อองค์ชายเจ็ด ไม่มีใครสงสัยในตัวองค์ชายเจ็ด ซวนเทียนเฟิงคิดด้วยเหตุผลที่น่ากลัว ใช้ชีวิตเพื่อแลกกับชีวิต !
องค์ชายเจ็ดจะไม่ทำสิ่งใดโดยไม่มีจุดประสงค์เนื่องจากเขาทำสิ่งนี้ เขามีระดับความเข้าใจและการควบคุมการกระทำนี้แน่นอน ถ้าซวนเทียนฮั่วคำนวณว่าการต่อสู้ในซงซุยเป็นอันตรายกับซวนเทียนหมิงในการเดินทางครั้งนี้ เขาจะยังสามารถรักษาชีวิตของเขาไว้ได้หรือไม่ ?
ซวนเทียนเฟิงสะบัดแขนเสื้อของเขาอย่างรุนแรงเขาไม่ได้โกรธน้องชายทั้งสองคนของเขาที่มีความผูกพันใกล้ชิด เขาโกรธตัวเองเพราะมีความรู้ในเรื่องงานราชสำนักเท่านั้น ความสำเร็จทางทหารแย่กว่าน้องชาย 2 คนของเขา จนถึงตอนนี้เขาสามารถเข้าร่วมในราชสำนักเท่านั้น เขาไม่สามารถไปยังสนามรบกับพวกเขาเพื่อร่วมรบกับพวกเขาได้
ห้าวันต่อมาซวนเทียนหมิงและเฟิงหยูเฮงมาถึงทางแยกระหว่างชายแดนตะวันออกและเมืองหลวง มันจะแยกออกจากที่นี่ไปทางทิศตะวันออกคือทิศทางสู่มณฑลฟู่ และทางใต้คือเมืองหลวงของราชวงศ์ต้าชุน
เป่ยจื่อนำวังซวนและหวงซวนเดินทางห่างออกไปทางเหนือพยายามที่จะให้เวลาส่วนตัวกับทั้งสองคนเพื่อกล่าวคำอำลา สำหรับเรื่องนี้ เฟิงหยูเฮงชมเชยโดยกล่าวว่า “พวกเขาค่อนข้างรู้กาละเทศะ” ทั้งสองนั่งอยู่ในรถม้าไม่มีใครเคลื่อนไหว บรรยากาศช่างน่าอึดอัดเล็กน้อย ซวนเทียนหมิงกล่าวอีกว่าครึ่งหนึ่งหลังจากนั้น “กลับไปที่เมืองหลวงโดยใช้รถม้าราชสำนัก เป่ยจื่อและข้ากำลังมุ่งหน้าไปทางทิศตะวันออก ใช้ม้าจะเร็วกว่า”
เฟิงหยูเฮงเพิกเฉยเขาเพียงขุดสิ่งต่าง ๆ ออกจากแขนเสื้อของนาง ยาต้านการอักเสบ ยาแก้ปวด ยาห้ามเลือด น้ำแร่ อาหารกระป๋อง ผ้าพันแผล ยา เครื่องมือขนาดเล็ก และสิ่งต่าง ๆ เช่นนี้ นอกจากนี้นางหยิบปืนที่ซวนเทียนหมิงเก็บไว้ในมิติของนางรวมถึงกระสุนจำนวนมาก แม้กระทั่งมอบปืนที่ดีให้กับเป่ยจื่อ
นางบอกกับซวนเทียนหมิงว่า“ข้าจะยังคงพูดประโยคนั้น การรักษาชีวิตของเจ้าเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด เมื่อเผชิญกับการมีชีวิตอยู่ ไม่มีเหตุผลอื่นที่สามารถแลกเปลี่ยนกับสิ่งนั้นได้ การต่อสู้ครั้งนี้ในซงซุยทำให้ข้ารู้สึกไม่สบายใจเป็นครั้งแรก แม้ว่าข้าจะมอบอาวุธให้เจ้ามากกว่านี้ แต่ข้าก็ยังรู้สึกไม่สบายใจ ซวนเทียนหมิง เจ้าจะต้องรักษาชีวิตของเจ้าให้ดีขึ้น เมื่อมีอันตราย เจ้าจะต้องเอาตัวรอดให้ได้ เพียงใช้ปืนและระเบิดทุกอย่าง ! แม้ว่าเจ้าจะต้องทำให้ซงซุยราบเป็นหน้ากลอง เจ้าต้องกลับมาหาข้าโดยไม่เป็นอันตราย เข้าใจหรือไม่ ? ”
นางพูดอย่างจริงจังมากด้วยสีหน้าเล็กๆ ของนาง ราวกับว่านางมาถึงสนามรบของซงซุยแล้วและได้เห็นดินแดนที่เต็มไปด้วยเลือด และท้องฟ้าปกคลุมไปด้วยควันราวกับว่านางกำลังปาระเบิด และระเบิดทุกสิ่งทุกอย่าง ระเบิดซงซุยจนกระทั่งไม่มีที่ดินเหลือแม้แต่ตารางนิ้วเดียว
ซวนเทียนหมิงรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้ประสาทมากเกินไปมันเป็นความจริงที่ว่าการต่อสู้ของซงซุยนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะเป็นอาณาจักรที่แข็งแกร่งที่สุดในบรรดาสี่รัฐบริวาร มีพลเมืองที่มากที่สุดและครอบครองเหล็กของซงซุย และราชวงศ์ต้าชุนต่อสู้กันเอง ทั้งสองฝ่ายคงลำบากอย่างแน่นอนแน่นอนราชวงศ์ต้าชุนจะชนะ และเมื่อราชวงศ์ต้าชุนโจมตีเชิงรุก ประกาศสงครามกับดินแดนของอีกฝ่าย พวกเขาสามารถชนะได้โดยไม่ทำร้ายฐานรากของชาติมากเกินไป แต่ทุกคนเข้าใจด้วยฮ่องเต้องค์ใหม่ของซงซุยขึ้นครองบัลลังก์และต่อต้านชนชาติหลักอย่างราชวงศ์ต้าชุนอย่างรวดเร็วหากเขาไม่ได้รับการสนับสนุนใด ๆ เขาจะกล้าทำอย่างนั้นได้อย่างไร คนที่อยู่เบื้องหลังนี้มีเป็นเพียงตวนมู่อันกัวหรือไม่ ? นั่นอาจไม่เป็นเช่นนั้น
แต่ถึงกระนั้นมันก็ไม่เลวร้ายอย่างที่เฟิงหยูเฮงกังวลว่าเขาจะเป็นอันตรายถึงชีวิตใช่หรือไม่?
ซวนเทียนหมิงมองชายาสาวของเขาตรงหน้าเขาคิดอยู่พักหนึ่ง จากนั้นจึงตัดสินใจหยิบปืนนั้น ดึงเฟิงหยูเฮงออกจากรถม้าพร้อมกับเขา เงยหน้าขึ้นมอง มีนกจำพวกหนึ่งพุ่งสูงขึ้นไปบนท้องฟ้า
เขาชี้ปืนขึ้นไปข้างบนโดยไม่ต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการเล็งแต่ได้ยินเสียง “ปัง” นกร่วงลงบนพื้นด้วยการยิงนัดเดียว กระสุนก็พุ่งเข้าใส่หัว ไอลีนโนเวล
“ดูสิทักษะการยิงของข้าแม่นยำ ! ผู้คนในซงซุยจะทำอันตรายข้าได้อย่างไร” เขาพูดด้วยความมั่นใจ ด้วยอาวุธประเภทนี้ในมือ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เขาจะไม่เป็นอันตรายในการต่อสู้ครั้งนี้ใช่หรือไม่ ?
หยูเองเห็นว่าทักษะการยิงของเขานั้นแม่นยำมากและถอนหายใจด้วยความโล่งอกแต่ความกังวลในใจของนางก็ไม่ได้สงบลงเลย ยิ่งแย่ลงไปกว่าเดิม ทันใดนั้นนางก็กอดซวนเทียนหมิงและพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “ซวนเทียนหมิง ข้าเสียใจที่ไม่ได้ไปซงซุยด้วย ! ด้วยสิ่งนี้ โดยไม่คำนึงถึงอันตรายใด ๆ ที่เกิดขึ้น ข้าสามารถพาเจ้าไปสู่มิติ และรักษาชีวิตของเจ้าได้ทันที ! ” นางเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าที่ทำให้นางเห็นตั้งแต่แรกเห็น และดอกบัวสีม่วงที่หน้าผากของเขาซึ่งเบ่งบานยิ่งสวยงามกว่าปีที่ผ่านมา นางอ้อนวอนอย่างต่อเนื่อง “พาข้าไปด้วยได้หรือไม่ ? ” ซวนเทียนหมิงลูบหัวเบาๆ ทำให้นางมั่นใจด้วยน้ำเสียงเบา ๆ “ข้าไม่สามารถแค่ดูแลชีวิตและความตายของตัวเองเท่านั้น ยังมีพี่น้องอีกมากมาย ! นอกจากนี้ยังมีพี่เจ็ด อาเฮงไม่ต้องกังวล ข้าจะกลับมาอย่างแน่นอน เรายังต้องมีบุตรด้วยกัน ! เจ้าสัญญาที่จะมีบุตรให้ข้า เจ้าลืมไปแล้วหรือ ? ”
เฟิงหยูเฮงปล่อยเขาไปผลักเขาออกไปด้วยกำลัง “ไป ! ข้ารู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้สำหรับเจ้าที่จะพาข้าไป และมันก็ไม่เหมือนกับที่ข้าสามารถทิ้งความยุ่งเหยิงที่เป็นเมืองหลวงและไม่สนใจมัน เจ้าให้ข้าปกป้องราชวงศ์ต้าชุนในเมืองหลวง ข้าจะกลับไปปกป้องมัน” นางนึกถึงคนที่นางเห็นพร้อมบุชงจากหอคอยประตู นางมั่นใจมากในเรื่องนี้ มีผู้หญิงคนหนึ่งและนางก็ยังคงตื่นตระหนกกับความคิดในตอนนี้ แต่นางไม่ต้องการบอกซวนเทียนหมิงในเวลานี้ ทำให้เขากังวลเมื่อเขาเดินทางไปยังชายแดนตะวันออก ไม่ว่าจะด้วยวิธีใด หากมีอันตราย นางจะกำจัดมัน ไม่เหมือนกับว่านางไม่เคยเจอกับบุชงในอดีต “ไม่ว่าจะด้วยวิธีใด นี่เป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะจากไปหลังจากการต่อสู้สิ้นสุดลง”
“ดี! ” ซวนเทียนหมิงยิ้มแล้วเอื้อมมือไปที่ใบหน้าของนาง “อาเฮง เจ้าเป็นคนที่น่าทึ่งที่สุดและไม่มีใครเทียบได้เลยแม้แต่ข้า เชื่อฟังรอให้ข้าได้รับชัยชนะ และกลับมา วันดี ๆ ของเรายังคงมา ! ”
นางพยักหน้าไม่พูดอะไรเลยเพียงแค่กลับไปที่รถม้าของจักรพรรดิและบรรจุสิ่งต่างๆ ภายในมีอาหาร และยาบรรจุหีบให้เต็มที่นั่น นางก็รู้สึกโล่งใจขึ้นอีกเล็กน้อย
ในที่สุดทั้งสองก็แยกกันซวนเทียนหมิงเดินทางด้วยม้า เป่ยจื่อนั่งหน้ารถม้าราชสำนักเพื่อขับมัน รถม้าไม่สามารถเคลื่อนไหวได้เร็วเท่ากับคนบนหลังม้า และซวนเทียนหมิงต้องชะลอความเร็วลงเล็กน้อยเพื่อรอเป่ยจื่อ เป่ยจื่อกล่าวด้วยรอยยิ้ม “องค์ชาย ! พระชายาของเราต้องเป็นเทพธิดา ! ” เขามองกลับไปที่รถม้าราชสำนัก เมื่อเขาพูดสิ่งนี้ เขาคิดในใจว่าเขาออกไปชั่วครู่หนึ่ง แต่รถม้าทุกอย่างปรากฏขึ้นในพริบตา หากพระชายาไม่ได้เป็นเทพธิดาก็ไม่สามารถอธิบายที่มาของสิ่งเหล่านี้ได้เลย
ซวนเทียนหมิงไม่ได้หลีกเลี่ยงหัวข้อเลยเขาบอกเป่ยจื่อ “ใช่แล้ว นางเป็นเทพธิดา เจ้านายของเจ้าแต่งงานกับเทพธิดาในฐานะพระชายา เจ้าไม่มีความสุขกับมันงั้นหรือ ? ”
“ข้าจะไม่มีความสุขได้อย่างไร!”เป่ยจื่อกล่าวอย่างรวดเร็ว “ข้าไม่มีเวลาแสดงความสุข ทุกคนบอกว่าองค์ชายเจ็ดนั้นเป็นเทพเซียน แต่เขามีรูปร่างหน้าตาเพียงคนเดียว หืม……บุคลิกของพระองค์เช่นกัน แต่พระชายาของเราเป็นเทพธิดาที่แท้จริง นางมีคาถา สำหรับองค์ชายที่จะแต่งงานกับพระชายาเช่นนี้ ไม่ได้ใช้ชีวิตเหมือนอยู่บนสวรรค์กับเทพธิดาหรือ ? เราแค่ไม่รู้ว่าเทพธิดารู้คาถาแห่งความเป็นอมตะหรือไม่”
ซวนเทียนหมิงจ้องมองเขาโดยไม่ตอบคำถามนี้ในความเป็นจริง เขากำลังพิจารณาความคิดของเป่ยจื่อว่าสวรรค์บนดินที่เป็นของชายาของเขาลึกลับมาก มียารักษาอยู่ข้างในที่ดีมาก
“องค์ชาย! ” ได้ยินเสียงของเป่ยจื่อกล่าวด้วยความตื่นเต้นอย่างมากอีกครั้ง “เมื่อข้าแต่งงานแล้ว พระชายาสามารถมอบของกำนัลบางอย่างที่ใช้โดยเทพธิดาได้หรือไม่ ? ตัวอย่างเช่น สิ่งต่าง ๆ ที่ใช้ในตำหนักของเรา หรือที่รู้จักกันในชื่อสบู่ แชมพู ยาสีฟัน และสิ่งอื่น ๆ ข้าเคยชินกับการใช้พวกมันในตำหนัก เมื่อข้าจากไปในอนาคต มันจะลำบากถ้าไม่มีสิ่งเหล่านั้นขอรับ ! ”
ซวนเทียนหมิงหัวเราะเสียงดัง“เป่ยจื่อ ! หลังจากการต่อสู้ครั้งสุดท้ายนี้ องค์ชายผู้นี้จะออกจากเมืองหลวงของราชวงศ์ต้าชุนไปใช้เวลากับพระชายาของเจ้าในวันสบาย ๆ เจ้าต้องการที่จะใช้เวลากับภรรยาของเจ้าในบ้านหลังใหม่ของเจ้าหรือเจ้ายินดีที่จะติดตามองค์ชายนี้ต่อไป ? ”
เป่ยจื่อตกตะลึงโดยถามว่า“องค์ชายต้องการไปทางตะวันตกหรือขอรับ ? ”
“สำหรับสถานที่ที่ดีเช่นนี้ทำไมองค์ชายผู้นี้ถึงไม่ไป ? ”
“แต่……”แต่เขาต้องการติดตามเจ้านายของเขาด้วยและต้องการไปทางตะวันตก นั่นเป็นสถานที่ที่ดีที่สุดที่เขาเห็นมาในชีวิตของเขา ในอดีต องค์ชายสามต้องการที่จะยื่นมือเข้ามา ถ้าเจ้านายของเขาไม่ได้ไปที่นั่นทันเวลา สถานที่นั้นอาจได้รับอันตรายจากองค์ชายสาม แต่เขาก็ต้องการที่จะมีชีวิตที่ดีพร้อมกับภรรยาของเขาในบ้านหลังใหม่… พาภรรยาคนนี้ไปทางทิศตะวันตกด้วยงั้นหรือ ? ไม่ ไม่ ภรรยาของเขายังมีบิดาของนางอยู่ เขาจะไม่สามารถทนต่อการเดินทางที่ยาวนานเช่นนี้ได้
“เจ้าสามารถอยู่ที่เมืองหลวงได้! ” ซวนเทียนหมิงพูดก่อนเพื่อเตรียมการสำหรับเขาว่า “ปกป้องราชวงศ์ต้าชุนเพื่อองค์ชายผู้นี้ ช่วยองค์ชายหก องค์ชายผู้นี้จะทิ้งป้ายพยัคฆ์ของชายแดนตะวันตกไว้กับเจ้า สามารถดำเนินการภายใต้ผลประโยชน์ส่วนตัวของเจ้าภายใต้การให้บริการสาธารณะ นำภรรยาของเจ้าไปยังดินแดนนั้นทุกปี และเที่ยวอยู่ที่นั่นก่อน ! ”