เสียงระเบิดดังก้องไปทั่วบริเวณ คลื่นความร้อนพุ่งออกมาพร้อมแรงระเบิดนั้น เศษหินนับไม่ถ้วนร่วงหล่นลงมา ผู้คนรอบๆเริ่มส่งเสียงร้องด้วยความกลัวขณะที่หลบหนี ฝุ่นลอยคลุ้ง ตามมาด้วยความโกลาหล พวกคนชุดดำจากไปอย่างรวดเร็วเหมือนตอนมา
“เดี๋ยว……” ชายหนุ่มจากกองทัพรุ่ยหลินได้แต่มองพวกเขาจากไปด้วยความเร็วที่น่าตกใจ พอคำพูดหลุดออกจากปาก พวกเขาก็จากไปแล้ว เขาได้มองดูด้านหลังที่กำลังจากไปของคนพวกนั้นอย่างมึนงง หัวใจเริ่มเต้นแรง
“พี่ชาย พวกเขาเป็นใครหรือ?” เด็กหนุ่มคนนั้นห่อไหล่ด้วยความกลัว เขาคิดว่าพวกทหารแข็งแกร่งที่สุดแล้ว ไม่เคยคิดเลยว่าพวกเขาจะต้านทานการโจมตีจากคนแค่ไม่กี่สิบคนไม่ได้ พวกเขาถูกฆ่าจนหมดในเวลาแค่ห้านาที ความแข็งแกร่งของคนชุดดำพวกนั้นเกินความเข้าใจของพวกเขา กระทั่งพลังวิญญาณสีทองก็ยังถูกฆ่าอย่างง่ายดาย
คนกลุ่มนี้ใช่มนุษย์แน่หรือ?!
ชายหนุ่มจากกองทัพรุ่ยหลินไม่พูดอะไร ในใจรู้สึกหงุดหงิดอย่างมาก เขาน่าจะเข้าไปถามตั้งแต่ตอนที่ชายคนนั้นปรากฏตัวขึ้น!
บ้าชิบ!
ลุงหลิวที่เด็กหนุ่มประคองอยู่อ้าปากค้างและแนะนำอย่างระมัดระวังว่า “เจ้าหนู อย่าถามมาก คนพวกนั้นไม่ใช่คนที่เจ้ากับข้าจะไปกวนได้”
“ลุงหลิว ท่านรู้หรือว่าพวกเขาเป็นใคร?” เด็กหนุ่มอ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจ
ลุงหลิวมองไปรอบๆอย่างระมัดระวัง เมื่อแน่ใจแล้วว่าไม่มีใครสนใจการสนทนาของพวกเขา เขาก็พูดเบาๆว่า “เมื่อพันปีก่อน อาณาจักรกลางไม่ได้เป็นแบบนี้หรอก สิบสองวิหารอะไร เก้าอารามอะไร พวกนั้นก็แค่พวกชั้นต่ำเท่านั้น ตอนที่อาณาจักรแห่งความมืดยังอยู่ เก้าอารามไม่กล้าพูดอะไรด้วยซ้ำ แต่พอสิ้นจักรพรรดิแห่งความมืด อาณาจักรแห่งความมืดก็หายไปเลย ผ่านมาหนึ่งพันปีแล้ว เก้าอารามได้ทำเรื่องชั่วร้ายมากมายและใช้ความพยายามอย่างมาก แต่ก็ยังไม่สามารถหาที่ตั้งของอาณาจักรแห่งความมืดได้ ข้าคิดว่าอาณาจักรแห่งความมืดจะอยู่เฉยๆไม่ทำอะไรซะแล้ว ฮ่าๆ ไม่คิดเลยว่าพวกเขาจะทนไม่ไหวและเริ่มตอบโต้แล้ว คอยดูเถอะ ไปยั่วยุอาณาจักรแห่งความมืด ผลที่ตามมาเก้าอารามรับไม่ไหวแน่!” เสียงของลุงหลิวเต็มไปด้วยความยินดี
การกระทำของเก้าอารามในช่วงไม่กี่ปีมานี้เลวร้ายน่ากลัวมาก พวกเขาบ้าคลั่งยิ่งกว่าอาณาจักรแห่งความมืดซะอีก อาณาจักรแห่งความมืดแค่ปราบปรามพวกกลุ่มอำนาจใหญ่ๆ แต่ไม่ได้แตะต้องคนธรรมดาทั่วไป
หลังจากเก้าอารามเข้ายึดครองอาณาจักรกลาง หลายคนก็เริ่มตั้งตารอการกลับมาของอาณาจักรมืด ภาวนาขอให้อาณาจักรมืดกลับมากำราบเก้าอารามอีกครั้ง
และในที่สุด พวกเขาก็เห็นความหวังแล้ว!
“ลุงหลิว ท่าน……ท่านหมายความว่า……พวกเขาคือ……คนของอาณาจักรแห่งความมืดหรือ?” เด็กหนุ่มคนนั้นเบิกตากว้างด้วยความตื่นเต้น
ลุงหลิวตอบว่า “นอกจากอาณาจักรแห่งความมืดแล้ว ใครจะใช้พลังวิญญาณปีศาจสีดำได้อีกล่ะ? เจ้ารอดูเถอะ วันดีๆของเก้าอารามจบลงแล้ว!”
คำพูดของลุงหลิวทำให้เด็กหนุ่มใจเต้นแรง เขามองดูซากปรักหักพังของวิหารด้วยสายตาเฝ้ารอคอย
อาณาจักรแห่งความมืดกลับมาจริงๆใช่ไหม?
ท่ามกลางความเงียบที่แปลกประหลาด ชายหนุ่มจากกองทัพรุ่ยหลินสูดหายใจเข้าลึกๆ เขาต้องรีบกลับไปแจ้งให้จวินเสี่ยนรู้ถึงสิ่งที่เขาเห็นในวันนี้ เขาต้องแจ้งให้อาณาจักรล่างทั้งหมดรู้เรื่องนี้!
เขารีบหันหลังจากไปทันที ไม่ว่าเด็กหนุ่มจะตะโกนเรียกนังไง เขาก็ไม่หันกลับไปมอง
เขาเร่งฝีเท้าไปอย่างรวดเร็ว หัวใจเต็มไปด้วยความคาดหวัง
เขายังมีชีวิตอยู่ และปรากฏตัวขึ้นพร้อมอาณาจักรแห่งความมืด งั้นก็หมายความว่า……คุณหนู……นางยังมีชีวิตอยู่ใช่ไหม? หรือว่านาง……ก็อยู่ที่อาณาจักรแห่งความมืด!!!