บทที่ 1573 ตัวตนหัวหน้าพันธมิตรอู๋เว่ย
“งั้นพวกนายว่าจะเปิดโปงยัยตัวปลอมนั่นยังไงดี” เยี่ยหวันหวั่นกล่าว
“พี่เฟิ่ง ผู้อาวุโสสองของตระกูลเนี่ยรักและเอ็นดูเนี่ยอู๋โยวในตอนนี้มาก ถ้าวู่วามไปพูดเรื่องนี้ มีแต่จะทำให้ตระกูลเนี่ยโกรธ อาจถึงขั้นเห็นพันธมิตรอู๋เว่ยของเราเป็นศัตรูไปเลยก็ได้ ผมว่าไม่ดีแน่…ตอนนี้พี่เฟิ่งรู้แล้วว่าเนี่ยอู๋โยวเป็นตัวปลอม ยัยตัวปลอมนั่นยังไม่รู้เรื่องนี้ ฉะนั้น ยังมีโอกาสอีกเยอะ ไม่จำเป็นต้องรีบร้อน” เป่ยโต่วกล่าว
เยี่ยหวันหวั่นไม่ได้คัดค้าน เพราะฐานะของเธอไม่ค่อยเหมาะที่จะไปพูดเรื่องนี้กับตระกูลเนี่ยจริงๆ
ถ้าไปในฐานะหัวหน้าพันธมิตรอู๋เว่ย เกรงว่ามีแต่จะโดนตระกูลเนี่ยไล่ตะเพิดออกมา ถ้าไปในฐานะเยี่ยหวันหวั่น สถานการณ์ของเธอกับถังถังค่อนข้างพิเศษ ถ้าจู่ๆ ไปบอกเรื่องนี้กับนายหญิงตระกูลเนี่ย อาจโดนมองว่าคิดไม่ซื่อ ต้องการครอบครองถังถังและไล่เนี่ยอู๋โยวออกจากบ้าน ถ้าเป็นแบบนั้นสถานการณ์จะยิ่งเลวร้ายกว่าเดิม
เดิมทีเยี่ยหวั่นหวั่นก็อยากบอกเนี่ยอู๋หมิง แต่พอคิดดูดีๆ แล้ว เธอกลับล้มเลิกความคิดนี้ไป
เยี่ยหวันหวั่นมั่นใจว่าด้วยสายสัมพันธ์ของเธอกับเนี่ยอู๋หมิง เนี่ยอู๋หมิงต้องเชื่อเธอแน่ แต่นิสัยของเนี่ยอู๋หมิง เขาต้องไปอาละวาดที่บ้านแน่ พอถึงตอนนั้นถ้าตระกูลเนี่ยรู้ว่าเธอเป็นต้นเหตุ ไม่เพียงจะทำให้เสียเรื่อง ทุกอย่างจะกลับตาลปัตร
เนี่ยอู๋หมิงเป็นคนนิสัยบุ่มบ่ามเกินไป มีปัจจัยที่ควบคุมไม่ได้มากเกินไป ถึงจะกำชับให้เขาเปิดโปงเนี่ยอู๋โยวตัวปลอมตามแผนของเธอก็คงจะไม่ใช่เรื่องง่ายๆ
“ท่านหัวหน้าครับ”
ตอนนี้เอง ผู้อาวุโสสามเปิดประตูเข้ามา “เมื่อวานมีผู้หญิงคนหนึ่งมาที่พันธมิตรอู๋เว่ยของเรา บอกว่าท่านหัวหน้าเป็นตัวปลอม แถมยังบอกว่าตัวเองมีเส้นสายกับตระกูลเนี่ย ตอนนี้ผมจับขังไว้แล้ว จะให้ฆ่าเลยไหมครับ?”
“อ้อ?” เยี่ยหวันหวั่นครุ่นคิด
ในงานเลี้ยงตระกูลเสิ่นครั้งที่แล้ว คนที่รู้ตัวตนของเธอ ก็มีแค่เนี่ยหลิงหลงกับเนี่ยอู๋โยวตัวปลอมนั่น
ดูเหมือนเรื่องนี้ต้องเกี่ยวข้องกับสองคนนั้นแน่ๆ…
พวกนั้นอยากให้เธอตาย…
แต่น่าเสียดาย พันธมิตรอู๋เว่ยในตอนนี้อยู่ในกำมือเธออย่างสิ้นเชิงซะแล้ว!
ตอนนี้เยี่ยหวันหวั่นสงสัยหนักมาก บางทีเธออาจเป็นหัวหน้าพันธมิตรอู๋เว่ยไป๋เฟิ่งจริงๆ ก็ได้ ไม่งั้นทำไมพันธมิตรอู๋เว่ยถึงได้เชื่อมั่นในตัวเธอขนาดนี้?
แน่นอนว่ายังไงก็ต้องไปหาผอ.คนนั้นที่โรงเรียนชื่อเยี่ยนก่อน แล้วดูว่าจะช่วยให้เธอฟื้นความจำกลับมาได้ไหม
“ขังไว้ในคุกก่อนก็พอ ยังไม่ต้องทำอะไร” เยี่ยหวันหวั่นครุ่นคิด แล้วเอ่ย
ผู้หญิงที่มาเปิดโปงเธอ ถ้าไม่ใช่เนี่ยหลิงหลงเป็นคนสั่ง ก็ต้องเป็นเนี่ยอู๋โยวตัวปลอมนั่นแน่ๆ…
“ครับ” หลี่ซือพยักหน้า
“ฉันมีธุระต้องออกไปข้างนอกหน่อย มีเรื่องอะไรโทรฯ หาฉันนะ”
เยี่ยหวันหวั่นลุกขึ้น แล้วออกจากพันธมิตรอู๋เว่ยไป
……
ช่วงบ่าย เยี่ยหวันหวั่นมาที่ตระกูลเนี่ย
ในห้องโถง นายหญิงตระกูลเนี่ยทำหน้าเครียด” เยี่ยหวันหวั่นคนนั้น ไม่คิดเลยว่าจะเป็นหัวหน้าพันธมิตรอู๋เว่ย…นึกไม่ถึงเลยว่าเธอจะโกหกฉัน…”
“แม่คะ หนูบอกแม่แล้วไงว่าคนแบบนั้นมาตระกูลเนี่ย จะไปมีจุดประสงค์ดีๆ ได้ทีไหน โชคดีที่พวกหนูรู้ก่อน ไม่งั้นต้องเป็นเรื่องแน่ๆ!”
‘เนี่ยอู๋โยว’ถอนหายใจแล้วกล่าว
“พี่อู๋โยว ช่างเถอะ…ไม่แน่ว่าเยี่ยหวันหวั่นอาจไม่ได้คิดร้ายอะไร…อาจจะแค่อยากมาเยี่ยมถังถังเท่านั้น” เนี่ยหลิงหลงกล่าว
“หลิงหลง เธอยังเด็ก คนแบบนั้นน่ะร้ายกาจจะตาย พันธมิตรอู๋เว่ยมีชื่อเสียงแบบไหนในรัฐอิสระ เธอไม่รู้เลยเหรอ”
‘เนี่ยอู๋โยว’ขมวดคิ้วกล่าว
“เฮ้อ…” เนี่ยหลิงหลงถอนหายใจ ไม่พูดอะไรอีก
เวลานี้เยี่ยหวันหวั่นเดินมาถึงห้องโถงใหญ่แล้ว และมองเห็นสีหน้าเครียดๆ ของนายหญิงตระกูลเนี่ยแต่ไกล
ไม่ต้องบอกเยี่ยหวันหวั่นก็รู้ว่าสองคนนั้นเอาเรื่องที่เธอเป็นหัวหน้าพันธมิตรอู๋เว่ยมาบอกนายหญิงตระกูลเนี่ยแล้วแน่ๆ
————————————————————————————-
บทที่ 1574 อยากเล่นสนุกเหรอ ได้เต็มที่เลย
หลายปีก่อน พันธมิตรอู๋เว่ยเคยหาเรื่องตระกูลเนี่ย ด้วยเหตุนี้ ตระกูลเนี่ยจึงเกลียดพันธมิตรอู๋เว่ยมาก โดยเฉพาะเธอที่เป็นหัวหน้าพันธมิตรอู๋เว่ย
เยี่ยหวันหวั่นกระตุกมุมปากเล็กน้อย ในเมื่อพวกนั้นอยากเล่นสนุก งั้นเธอก็จะเล่นเป็นเพื่อนเต็มที่เลย
เนี่ยอู๋โยวที่เป็นตัวปลอม ยังไงเนี่ยหลิงหลงก็ต้องมีส่วนเกี่ยวข้องอย่างหนีไม่พ้นแน่ เยี่ยหวันหวั่นได้ยินมาว่า คนที่ได้เบาะแสของยัยตัวปลอมนั่นเป็นคนแรกและบอกให้ตระกูลเนี่ยรับรู้ ก็คือเนี่ยหลิงหลง
เยี่ยหวันหวั่นสาวเท้าไปที่ห้องโถงทันที
พอเห็นเยี่ยหวันหวั่นปรากฏตัว สายตาของทั้งสามก็จับจ้องไปที่เธอ
‘เนี่ยอู๋โยว’กระตุกมุมปากเล็กน้อย นายหญิงตระกูลเนี่ยรู้แล้วว่าเธอเป็นหัวหน้าพันธมิตรอู๋เว่ย ความรู้สึกที่ถูกแม่แท้ๆ ของตัวเองไล่ตะเพิดออกจากตระกูลเนี่ยต้องสุดยอดไม่น้อยแน่…
นายหญิงตระกูลเนี่ยหน้าตาบึ้งตึง ทำท่าจะพูดอะไร เยี่ยหวันหวั่นกลับเดินมาหยุดข้างกายนายหญิงตระกูลเนี่ย แล้วพูดด้วยสีหน้าสำนึกผิด “คุณป้าคะ…หนูขอโทษนะคะ วันนี้ที่หนูมาเพราะอยากจะบอกคุณป้า ว่านอกจากเยี่ยหวันหวั่นแล้ว หนูยังมีอีกตัวตนหนึ่งด้วยค่ะ…”
คำพูดของเยี่ยหวันหวั่น ทำให้ ‘เนี่ยอู๋โยว’ขมวดคิ้วมุ่น ผู้หญิงคนนี้คิดจะทำอะไร?
“ตัวตนอะไร?” นายหญิงตระกูลเนี่ยจ้องเยี่ยหวันหวั่น
“หัวหน้าพันธมิตรอู๋เว่ย…” เยี่ยหวันหวั่นถอนหายใจ
สิ้นเสียงของเยี่ยหวันหวั่น นายหญิงตระกูลเนี่ยชะงักเล็กน้อย
“คุณป้าคะ ก่อนหน้านี้หนูเคยหายตัวไปช่วงหนึ่ง คุณป้าเองก็น่าจะได้ยินมาบ้าง หนูเบื่อชีวิตที่ต้องต่อสู้และเข่นฆ่า ก็เลยออกจากรัฐอิสระ ไปอยู่ประเทศจีน…เพียงแต่ ช่วงนี้เกิดเรื่องบางอย่างขึ้นในพันธมิตรอู๋เว่ย หนูก็เลยต้องกลับมา…ที่รัฐอิสระ ถังถังให้ความอบอุ่นจากครอบครัวที่หนูไม่เคยได้รับมาก่อน โดยเฉพาะพอได้เจอคุณป้า คุณป้าดีกับหนูมาก…หลายปีก่อนหนูยังเด็กทั้งบ้าพลังและไม่รู้ประสีประสา เคยทำผิดกับตระกูลเนี่ย กลัวว่าคุณป้าเนี่ยจะไม่ชอบ หนูก็เลยไม่กล้าบอก…ครั้งก่อนคุณป้ารับหนูเป็นลูกสาวบุญธรรม…หนูไม่กล้ารับไว้ก็เพราะเหตุผลนี้แหละค่ะ…กลัวว่าคุณป้ารู้ความจริงแล้วจะเกลียดหนู…”
เยี่ยหวันหวั่นในตอนนี้ ท่าทางเหมือนเด็กสาวที่ทำความผิดแล้วกลัวแม่จะทำโทษ
คำพูดของเยี่ยหวันหวั่นกลับทำให้ใบหน้าบึ้งตึงของนายหญิงตระกูลเนี่ยอ่อนลงไม่น้อย
‘เนี่ยอู๋โยว’ที่อยู่ด้านหนึ่งจ้องหน้าเยี่ยหวันหวั่น ผู้หญิงคนนี้แสดงละครเก่งจังนะ!
“หนูหมายความว่า ที่หนูโกหกป้า เพราะกลัวป้าตำหนิหนู” นายหญิงตระกูลเนี่ยจ้องเยี่ยหวันหวั่นแล้วกล่าว
“ค่ะ…ใช่แล้วค่ะคุณป้าเนี่ย…ถ้าหากคุณป้าไม่เชื่อ ไปถามพี่อู๋หมิงก็ได้ค่ะ พี่อู๋หมิงรู้ว่าหนูเป็นใคร…หนูไม่เคยเจตนาหลอกคุณป้าเลยนะคะ…” เยี่ยหวันหวั่นกล่าว
“เรียกพี่ใหญ่ของลูกมา” นายหญิงตระกูลเนี่ยหันไปพูดกับ ‘เนี่ยอู๋โยว’
‘เนี่ยอู๋โยว’ยังไม่ทันพูดอะไร เนี่ยอู๋หมิงก็เดินเข้ามาในห้องโถงพอดี “แม่ เรียกลูกชายสุดที่รักทำไมครับ จะให้ค่าขนมเหรอ?”
“ฉันถามแกหน่อย แกรู้ว่าเธอเป็นหัวหน้าพันธมิตรอู๋เว่ยเหรอ?” นายหญิงตระกูลเนี่ยกล่าว
“หา? หัวหน้าพันธมิตรอู๋เว่ย?” เนี่ยอู๋หมิงชะงัก แล้วหันไปมองเยี่ยหวันหวั่น
เยี่ยหวันหวั่นขยิบตาให้เนี่ยอู๋หมิง
“รู้สิ ผมรู้อยู่แล้ว” เนี่ยอู๋หมิงพยักหน้าถี่ๆ
“รู้แล้วทำไมไม่บอก” นายหญิงตระกูลเนี่ยขมวดคิ้ว
“ก็กลัวแม่จะไม่สบายใจน่ะสิ” เนี่ยอู๋หมิงตอบตามจริง
“เอาเถอะ แกไปได้แล้ว” นายหญิงตระกูลเนี่ยโบกมือ
“อ้อ…”
เนี่ยอู๋หมิงที่เดินเข้ามาอย่างงงๆ พอโดนไล่ก็เดินจากไปอย่างงงๆ อีกครั้ง
“คุณป้าคะ…หนูขอโทษนะคะที่โกหกคุณป้า หนูไปแล้วนะคะ…ต่อไปจะไม่มาให้คุณป้าเห็นหน้าอีก” เยี่ยหวันหวั่นค่อยๆ ลุกขึ้น
“เดี๋ยวก่อน” นายหญิงตระกูลเนี่ยเรียกเยี่ยหวันหวั่น