เฉินโม่คาดเดาว่าตามระดับความแข็งแกร่งของนักบู๊หัวเซี่ย ความแข็งแกร่งของนักพรตคนนี้ อย่างน้อยอยู่แดนมองขวัญชั้นสูงสุด เมื่อเทียบกับนักพรตยู่หลงแล้ว เกรงว่าน่าจะไม่ด้อยกว่ากัน
“วิชาเทพเจ้าชี้ขาด!”
นักพรตสวดคาถาเป็นภาษาอิน เห็นเสาแสงศักดิ์สิทธิ์สีขาวที่ทรงพลัง ตั้งตระหง่านอยู่บนท้องฟ้าที่สลัว แล้วปกคลุมร่างกายของเฉินโม่เอาไว้
มนุษย์หมาป่าของประเทศรัสที่อยู่ข้างหลัง ตะโกนเป็นภาษาหัวเซี่ยที่ไม่ค่อยชัด “ระวัง นั่นคือวิชาเทพเจ้าชี้ขาด!”
“สหายจากประเทศหัวเซี่ย คุณไม่ต้องสนใจพวกเรา รีบหนีไปเถอะ! เมื่อวิชาเทพเจ้าชี้ขาดก่อตัวเป็นรูปร่างแล้ว คุณจะหนียาก!”
เฉินโม่คิดอยู่ในใจว่าผู้ชายคนนี้มีมโนธรรมบ้าง
เฉินโม่ไม่สนใจมนุษย์หมาป่าคนนั้น จ้องมองท้องฟ้าด้วยสีหน้าจริงจัง ไม่ควรดูหมิ่นการร่วมมือโจมตีของพวกเขาสี่คน โดยเฉพาะวิชาเทพเจ้าชี้ขาดของนักพรตคนนั้น เมื่อเทียบกับการโจมตีอย่างเต็มกำลังของปรมาจารย์แดนมองขวัญชั้นสูงสุดแล้ว มันทรงพลังกว่าหลายเท่า
แต่เฉินโม่อยากจะลอง ตอนนี้ความแข็งแกร่งของตนเองอยู่ชั้นเจ็ดแดนรวมพลัง และเมื่อเทียบกับดาวไอกาแล้วอยู่ที่ระดับไหน
ขณะที่เสาแสงศักดิ์สิทธิ์ขนาดใหญ่ร่อนลงมา เฉินโม่ก็เคลื่อนไหวทันที
“ท่าที่สามของหมัดเทพเทียนเสวียน ปรับฟ้าดิน!”
เสียงตะโกนดังสนั่น เฉินโม่เดินไปข้างหน้า ฟ้าดินสั่นสะเทือนไปทั่ว
หลายคนรู้สึกถึงแรงดูดที่น่าสะพรึงกลัว เพียงแค่พริบตาเดียว ก็ดูดพลังชาตะในฟ้าดินที่อยู่ภายในรัศมีหนึ่งกิโลเมตรไปทั้งหมด
หมัดเดียวพุ่งทะยาน!
ขณะที่พลังหมัดของเฉินโม่ปะทะเสาแสงศักดิ์สิทธิ์ มีพลังสีเขียววงกลมกระจายออกไป ด้วยความเร็วที่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า พลังที่ทรงพลังนี้ทำให้ผู้คนไม่สามารถลืมตาได้
ปัง!
เสียงดังสนั่นราวกับระเบิดปรมาณู พลังที่ทรงพลังสามารถทำลายทุกสิ่งได้อย่างง่ายดาย โดยมีศูนย์กลางอยู่ที่เฉินโม่และนักพรตคนนั้น กวาดล้างสิ่งที่อยู่รอบ ๆ กระจายออกไป
ปฐพีที่แตกสลายไปแล้วถูกทำลายอีกครั้ง เหลือเพียงผืนดินสีน้ำตาลเปล่า ๆ เท่านั้น
พวกเขาทั้งสี่คนถูกแรงมหาศาลนี้กระแทกจนกระเด็นออกไปทันที ในขณะที่เฉินโม่ยังคงยืนนิ่งอยู่ที่เดิม ด้วยสีหน้าสงบ
“รีบหนี!”
ทั้งสี่คนลุกขึ้น ร้องเสียงแปลก ๆ แล้วหนีไปทันที
คนประเทศรัสสองคนนั้นดุด่าสี่คนที่หนีไป และรู้สึกโล่งใจ
มนุษย์หมาป่าโค้งคำนับเฉินโม่ “ขอบคุณ สหายจากประเทศหัวเซี่ย!”
“ไม่ต้องเกรงใจ!” เฉินโม่กล่าวเบา ๆ
“จริงสิ เมื่อสักครู่ทำไมคุณไม่ไล่ฆ่าพวกเขาล่ะ?” มนุษย์หมาป่าคนนั้นถาม ดูเหมือนเขาจะรู้สึกเสียดาย
เฉินโม่กล่าวว่า “ผมได้รับบาดเจ็บเช่นกัน”
“ที่แท้เป็นเช่นนั้นเอง พวกเราเดินทางด้วยกันเถิด คุณได้รับบาดเจ็บเพราะพวกเรา พวกเรามีหน้าที่ปกป้องคุณ” มนุษย์หมาป่าคนนั้นตบหน้าอกตนเองเบา ๆ แล้วสัญญาด้วยความจริงใจ
เฉินโม่ส่ายศีรษะ “ไม่เป็นไร ผมพักสักครู่ก็ไม่เป็นไรแล้ว พวกคุณรีบติดต่อเพื่อนร่วมทีมเถอะ”
“โอเค คุณระวังตัวให้มาก ๆ!” คนประเทศรัสเป็นคนตรงไปตรงมา ไม่เหมือนคนประเทศหัวเซี่ย ที่ต้องเกลี้ยกล่อมหลายครั้งถึงจะปฏิบัติตาม
เฉินโม่ไม่ได้รับบาดเจ็บ เพียงแต่เขาไม่อยากเดินทางร่วมกับสองคนนี้เท่านั้น ถึงแม้เขาจะไม่ได้ใช้พลังทั้งหมด แต่หมัดที่เขาปล่อยออกไปเมื่อสักครู่ ต้องทำให้พวกเขาสี่คนได้รับบาดเจ็บสาหัสอย่างแน่นอน
เพื่อป้องกันไม่ให้พวกเขาสี่คนกลับมาโจมตีอีก
เฉินโม่จึงออกเดินทางล่าสัตว์ประหลาดต่อตามลำพัง และสำรวจความลับของที่นี่ไปด้วย แต่เขาไม่พบข้อมูลที่เป็นประโยชน์ใด ๆ
และระหว่างทาง เขาฆ่าสัตว์ประหลาดไปไม่น้อย
เฉินโม่มองเครื่องนับจำนวน ประเทศหัวเซี่ยอยู่อันดับสุดท้ายมาโดยตลอด ในที่สุดเขาก็คีย์ตัวเลข ทำให้ประเทศหัวเซี่ยเลื่อนเป็นอันดับหนึ่งทันที
ถึงแม้ว่าที่นี่จะไม่มีกลางวันและกลางคืน แต่ทุกคนล้วนมีแนวคิดด้านเวลา เหตุผลที่เฉินโม่คีย์ตัวเลข เพราะเขารู้ว่าวันนี้เป็นวันที่สามแล้ว
“ได้แกนอสูรเพียงพอแล้ว และเวลาก็พอประมาณแล้ว ถึงเวลารวมตัวกับพวกเขาแล้ว”