ทที่ 433
โคบายา ชิจิโร่เกลียดชังเย่เฉินอย่างมาก
แต่ว่า เขากลับว่าไม่กล้าที่จะล่วงเกินเย่เฉิน
ดังนั้น เขาจึงทำได้เพียงเจรจาต่อรองกับท่านห้า
พูดด้วยน้ำเสียงที่ซื่อสัตย์ว่า : “ท่านห้า รบกวนคุณบอกคุณเย่ให้หน่อย เงินในบัญชีของบริษัทผลิตยาโคบายาก็มีเพียงแค่สองถึงสามพันล้านหยวน ช่องทางการขายจำนวนมากยังไม่จ่ายเงินคืนให้พวกเราเลย ทางเรายังเป็นหนี้ธนาคารอีกหลายพันล้านหยวน ตอนนี้อยู่ภายใต้แรงกดดันที่สูงมาก！”
ท่านหงห้าพูดว่า : “คุณเย่พูดคำไหนคำนั้น ดังนั้นคุณไม่ต้องคิดเพ้อฝันว่าจะต่อรองกับคุณเย่ได้！”
โคบายา ชิจิโร่พูดอย่างขอร้อง : “คุณหง ตอนนี้ผมยากลำบากจริงๆ เอาอย่างนี้ได้ไหม คุณช่วยพูดให้คุณเย่ยืดเวลาให้ผมสักสองเดือน หลังจากสองเดือนไปแล้ว ผมจะต้องนำเงินมาให้ได้แน่ แต่ภายในระยะเวลาสองเดือน จะต้องไม่เห็นพี่ชายของผมได้โผล่หน้าออกมามีสิทธิ์มีเสียง และยิ่งไปกว่านั้นห้ามให้เขากลับมาที่ญี่ปุ่น！”
“สองเดือน……”ท่านหงห้าคิดๆดูแล้ว พูดว่า : “คุณรอแป๊บนะ ฉันขอถามคุณเย่ก่อน”
พูดจบ ก็รีบส่งข้อความหาเย่เฉินทันที นำข้อความที่โคบายา ชิจิโร่ร้องขอจ่ายเงินอีกครั้งหลังจากสองเดือนส่งไปบอกเขา
เย่เฉินกำลังเก็บโต๊ะอาหาร เห็นข้อความในวีแชท พูดตอบกลับไปอย่างไม่ลังเล : “บอกเขาไป ถ้ายังมาต่อรองกับฉันอีก ฉันจะไปคุยกับพี่ชายของเขาเอง ถึงตอนนั้นฉันจะส่งพี่ชายของเขากลับไปแย่งมรดกกับเขา ถ้าฉันขอเรียกเงินห้าพันล้านจากพี่ชายของเขา เขาจะต้องตอบตกลงแน่นอน”
ตอนนี้โคบายา ชิอิจิโร่ซ่อนตัวอยู่ในคอกเลี้ยงสุนัขของท่านหงห้า เขารู้ว่าข้างนอกมีคนนับไม่ถ้วนที่ต้องการชีวิตของตัวเอง ดังนั้นจึงกระสับกระส่ายใจอยู่ตลอดเวลา
สำหรับเขาแล้ว ตัวเองก็ไม่รู้เลยว่าจะต้องวันตายพรุ่ง ดังนั้น ถ้าหากในเวลานี้ เย่เฉินให้โอกาสเขาได้กลับไปญี่ปุ่นเพื่อทวงคืนทรัพย์สมบัติ งั้นแม้ว่าเขาจะต้องเอาสมบัติที่แย่งมาได้80%มอบให้เย่เฉิน เขาก็จะไม่ลังเลอะไรเลย
สิ่งเดียวที่ท่านหงห้าได้รับจากเย่เฉินก็คือ ให้รีบไปบอกโคบายา ชิจิโร่ว่า : “โคบายา ตอนนี้เพียงเพราะเงินพันล้านนายก็มาต่อรองกับคุณเย่ แต่ว่านายเคยคิดบ้างไหม ถ้าคุณเย่ได้ลองไปคุยกับพี่ชายของนายโคบายา ชิอิจิโร่ดีๆ ส่งตัวเขากลับไปแย่งสมบัติกับนาย ไม่แน่โคบายา ชิอิจิโร่อาจจะตอบตกลงให้ค่าตอบแทนคุณเย่ถึงสองสามพันล้าน！ถึงตอนนั้น สิ่งที่นายสูญเสียไม่ใช่แค่เงินหนึ่งพันล้านแล้ว！จากที่ฉันทราบมา บริษัทผลิตยาโคบายาของพวกนายก็มีมูลค่าทางตลาดกว่าหลายหมื่นล้านหยวน！”
เมื่อโคบายา ชิจิโร่ได้ยินคำนี้ ก็กัดฟันทันที พูดออกไปอย่างไม่ลังเล : “คุณหง รบกวนบอกคุณเย่หน่อย เรื่องนี้ผมตอบตกลง！ผมจะไปหาเงินเดี๋ยวนี้！”
จริงๆแล้ว ในบัญชีของบริษัทผลิตยาโคบายาจะมีเงินไม่มากเท่าไหร่ แต่พ่อของโคบายา ชิจิโร่ บัญชีส่วนตัวของโคบายา ชิมาซาโอะ ยังมีเงินเก็บอีกมากมาย
เงินจำนวนนี้เดิมทีควรจะเป็นมรดกของพ่อ พี่น้องสองคนแบ่งเงินกัน แต่ขอเพียงแค่โคบายา ชิอิจิโร่พี่ชายของตัวเองตายไป งั้นบริษัทผลิตยาโคบายา และเงินฝาก เงินสด วัตถุโบราณ อสังหาริมทรัพย์ ทั้งหมดที่พ่อเหลือไว้ ก็จะเป็นของตัวเองเพียงคนเดียว
ดังนั้น เขาไม่กล้าที่จะล่าช้าอีกต่อไปแล้ว เพียงแค่ผ่านไปสิบนาที ก็โอนเงินเข้าบัญชีของคุณเย่แล้ว พร้อมกับโทรศัพท์ไปหาท่านหงห้า พูดว่า : “คุณหง โอนเงินไปยังบัญชีของคุณเย่แล้ว รบกวนให้คุณเย่ช่วยตรวจดูหน่อย แล้วก็หลังจากที่คุณเย่ได้รับเงินแล้ว ก็ช่วยส่งพี่ชายของผมไปที่ชอบๆหน่อย ผมหวังว่าเขาจะตายในเร็ววัน！”
ท่านหงห้าตกปากรับคำ พูดว่า : “คุณเย่เป็นคนรักษาคนพูดเสมอมา นายวางใจได้ ขอแค่ได้รับเงิน ก็จะจัดการพี่ชายของนายให้สิ้นซากแน่นอน ทำให้เขาหายไปจากโลกเลย”
เมื่อวางสายแล้ว ท่านหงห้าก็รีบส่งข้อความวีแชทไปหาเย่เฉิน พูดสอบถาม : “อาจารย์เย่ คุณได้รับเงินจากโคบายา ชิจิโร่แล้วยังครับ？”
เย่เฉินพูดตอบกลับ : “ได้รับแล้ว”