เถียนเฟยกลับมามีจิตวิญญาณที่จะลุกขึ้นต่อสู้อีกครั้งหนึ่ง
ไม่ว่าตระกูลเย่ฟอเรนท์จะส่งใครมาก็ตาม
เขามีหน้าที่เพียงแค่ต้องทำหน้าที่ของเขาให้ดีที่สุด
สำหรับคนจากตระกูลเย่ฟอเรนท์ที่ส่งมานั้น ถึงอย่างไรก็มีหยางเฟิงคอยรับมืออยู่แล้ว
จากนั้น
เถียนเฟยจึงได้หันหลังจากไปแต่โดยดี
ใบหน้าของหยางเฟิงยังคงไม่เปลี่ยนแปลงไปเช่นเดิม
เรื่องที่ตระกูลเย่ฟอเรนท์ส่งคนมานั้น
หยางเฟิงไม่ได้คิดใส่ใจเลยแม้แต่น้อย
พวกเขาส่งคนมาแล้วไม่ใช่เหรอ?
ถึงเวลานั้น อย่างไรก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่แน่นอน หากส่งมาหนึ่งคนเขาก็ฆ่าทิ้งหนึ่งคน! หากส่งมาสองเขาก็ฆ่าทิ้งทั้งสอง! หลังจากที่เถียนเฟยออกไปนั้น
เย่เมิ่งเหยียนพลันพูดออกมาด้วยใบหน้าที่เป็นกังวลว่า “สามี ดาร์กไนท์คนนี้นับว่าน่ากลัวไม่น้อยเลย เขาจะมาฆ่าคุณหรือเปล่า?”
เย่เมิ่งเหยียนเป็นผู้หญิงฉลาด เธอสามารถวิเคราะห์จากคำพูดของเถียนเฟยได้ในทันที
โดยเฉพาะหลังจากที่เธอได้ยินสิ่งที่เถียนเฟยพูดออกมานั้น มันยิ่งทำให้เธอรู้สึกเป็นกังวลมากขึ้นไปอีก
หนึ่งคนกับการฆ่าสังหารคนไปนับพันในชั่วข้ามคืน!
เป็นมนุษย์จริง ๆ แน่เหรอ?
นี่มันคือเพชฌฆาตชัด ๆ !
ถึงแม้ว่าเย่เมิ่งเหยียนเองจะรู้ว่าหยางเฟิงแข็งแกร่งแค่ไหนก็ตาม
ทว่า หลังจากที่เธอได้รับรู้ถึงวีรกรรมของดาร์กไนท์ไปนั้น
เธอก็อดที่จะรู้สึกเป็นกังวลออกมาไม่ได้
เมื่อเผชิญกับความกังวลของเย่เมิ่งเหยียนนั้น
หยางเฟิงที่กำลังชงชาในท่าทีสบายอารมณ์ พร้อมกับกินเมล็ดแตงโมไปพลางๆ นั้น
เขาพลันเงยหน้าขึ้นมา พร้อมกับเอ่ยขึ้นด้วยความใจเย็นขึ้นมาว่า “ภรรยาที่รัก คุณคิดว่าใครจะสามารถฆ่าผมได้กัน”
เมื่อเห็นสีหน้าเฉยเมยของหยางเฟิง
เย่เมิ่งเหยียนพลันมุ่ยหน้าลง พลางเบะปากและพูดอย่างไม่พอใจขึ้นมาว่า “สามี ฉันกำลังจริงจังอยู่นะ คุณช่วยทำตัวจริงจังมากกว่านี้ได้ไหม?”
หยางเฟิงตอบกลับด้วยท่าทีจริงจังขึ้นมาในทันที “ที่รักผมก็จริงจังเหมือนกันนะ! อันที่จริงแล้ว ผมรู้ดีมากกว่าคุณเสียด้วยซ้ำ ว่าบนโลกใบนี้มีใครอีกบ้างที่สามารถฆ่าผมลงได้?”
หยางเฟิงที่ผ่านร้อนผ่านหนาว ผ่านสมรภูมิรบมานับไม่ถ้วนนั้น
ท่ามกลางกองทหารนับแสน ถึงอย่างไรย่อมต้องออกไปตัดหัวผู้บัญชาการของข้าศึก!
เป็นเวลานานหลายปีแล้ว ที่เขาไม่เคยพบใครที่สามารถฆ่าเขาลงได้เลยสักคน!
หรือว่าจะมีคนสามารถฆ่าเขาลงได้จริง ๆ นั้น
ทว่า คน ๆ นี้
หยางเฟิงยังคงหาตัวไม่เจอ!
เมื่อได้ยินคำพูดแบบนั้น
เย่เมิ่งเหยียนมิคิดจะพูดต่อเขาอีกต่อไป
เธอรู้สึกว่า ตัวเองกำลังจะถูกหยางเฟิงยั่วโมโหให้โกรธขึ้นมาจริง ๆ แล้ว
เธออุตส่าห์พูดคุยกับเขาอย่างจริงจังอยู่แท้ ๆ
แต่ผลลัพธ์ที่ได้ หยางเฟิงกลับยังคงสีหน้าที่ไม่แยแสอะไรอยู่เช่นเดิม
จู่ๆ
ดวงตาของเย่เมิ่งเหยียนพลันแดงก่ำขึ้นมา เธอพลางเอ่ยขึ้นมาว่า “สามี ไม่ว่าเรื่องจะเป็นยังไง ถ้าหากคุณตายขึ้นมาจริงๆ ฉันก็คงไม่สามารถมีชีวิตอยู่บนโลกนี้ได้อีกต่อไปเหมือนกัน !”
“เด็กโง่!”
ภายในใจของหยางเฟิงพลันเกิดการสั่นไหวขึ้นมา
เขาจ้องมองไปยังใบหน้าที่เปรอะเปื้อนไปด้วยหยาดน้ำตามากมายของเย่เมิ่งเหยียนนั้น พลางยื่นมือออกไปเช็ดคราบน้ำตาเหล่านั้น ด้วยความอ่อนโยน
“เด็กโง่ คุณกำลังพูดถึงเรื่องไร้สาระอะไรกัน? ผมจะตายได้อย่างไร”
เย่เมิ่งเหยียนอดไม่ได้ที่จะร้องไห้โหออกมา “สามี ฉันกลัวจริงๆ นะ! ฉันรู้ว่าคุณแข็งแกร่งมากขนาดไหน แต่ว่าคนที่จ้องจะเอาชีวิตคุณในตอนนี้ ก็มีจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ เหมือนกันทั้งยังแข็งแกร่งมากขึ้นเรื่อย ๆ อีกด้วย ฉันกลัวว่า สักวันหนึ่งฉันจะต้องเสียคุณไปจริง ๆ !”
“ฮือฮือฮือ…”
“ถ้าหากเป็นไปได้ฉันยอมที่จะไม่เอาเฟิงเมิ่ง กรุ๊ปเลยด้วยซ้ำ ฉันยอมกลับไปที่ตงไห่กับคุณ กลับไปใช้ชีวิตที่เรียบง่ายและธรรมดาสำหรับเราสองคนดีกว่า!”
ในเวลานี้เย่เมิ่งเหยียนรู้สึกเสียใจเป็นอย่างมาก!
เธอเสียใจ ที่ตัวเองทำให้เฟิงเมิ่ง กรุ๊ปเติบโตมีขนาดใหญ่มากขนาดนี้!
หลังจากที่เธอค่อย ๆ พัฒนาเฟิงเมิ่ง กรุ๊ปขึ้นมานั้น ก็พลันดึงดูดความสนใจจากผู้คนมามากขึ้นเรื่อย ๆ
นั่นเป็นเหตุผลที่ผู้คนมากมายพยายามที่จะจัดการกับเฟิงเมิ่ งกรุ๊ป!
พยายามที่จะจัดการกับหยางเฟิง!
เธอไม่เคยรู้เลยว่า
เรื่องทั้งหมดนั้น ก็เพื่อให้ได้รับการยอมรับเจ้ามังกร
ทว่าภายในใจของหยางเฟิงนั้น เฟิงเมิ่ง กรุ๊ป เป็นเพียงเครื่องทำเงินให้กับประเทศเท่านั้น
ไม่ช้าก็เร็ว เขาจะมอบสัตว์ที่ใหญ่มหึมาให้กับเจ้ามังกร และราชสำนัก!
ดังนั้น เฟิงเมิ่ง กรุ๊ปในตอนนี้ ไม่ได้เป็นเพียงของหยางเฟิงคนเดียวอีกต่อไป !
ทว่าเป็นของคนในต้าเซี่ยทั้งหมด!
“สามี พวกเราไม่ต้องการเฟิงเมิ่ง กรุ๊ป อีกแล้ว!”
“ฉันจะกลับไปตงไห่กับคุณ หลังจากนั้นพวกเราจะชีวิตอยู่ด้วยกันอย่างเรียบง่ายและเป็นสุขสงบแทน”