ทำไมเขาถึงหายตัวไป?
เขากำลังทำอะไรอยู่กันแน่?!!
เธอระส่ำระสายเป็นอย่างมาก โยนโทรศัพท์ทิ้ง เธอแทบจะใช้ความเร็วที่สุดเท่าที่มีจองตั๋วเครื่องบินในอินเทอร์เน็ตหนึ่งใบ จากนั้นเตรียมกลับบินกลับประเทศ
หลังจากดิลกที่อยู่ในโรงพยาบาลได้ยินเรื่องนี้แล้ว ก็กลับไม่ได้คัดค้าน
“ได้ ลูกกลับไปดูเถอะ ในใจพ่อเองก็ไม่สบายใจ สิ่งอื่นไม่กลัว กลัวก็แค่คนของตระกูลเทวเทพรู้เรื่องฐานะของเขาเข้าก็จะมาหาเขา”
“……”
เส้นหมี่ได้ฟังคำนี้ ก็ยิ่งอยากจะร้องไห้
เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองออกมาจากโรงพยาบาลอย่างไร และมาถึงสนามบินได้อย่างไร
รู้เพียงแค่ว่า เธอนั่งเครื่องบินมาเป็นเวลาแปดชั่วโมงเต็ม เครื่องลงจอดยังเมือง A ตอนรุ่งเช้า เธอกลับมาถึงตึกหิรัญชากรุ๊ป ราวกับวิญญาณเร่ร่อน จากนั้นทุบประตูอยู่ที่ชั้นล่าง
“แสนรัก คุณออกมานะ ออกมาสิ!”
“แสนรัก——”
ทุบอยู่นานมาก
เสียงก็ตะโกนจนแหบแห้งหมดแล้ว
ในที่สุด ก็มีคนลงมาจากตึกใหญ่นี้ เปิดประตูออก เธอเงยหน้าขึ้น พบว่าเป็นคณาธิปที่สวมใส่เสื้อคลุมสีดำตัวใหญ่ บนใบหน้ายังสวมแว่นตาสีทองยืนอยู่ตรงหน้าของเธอ
และในเวลานี้ เขายืนอยู่บนที่สูงมองดูเธออย่างเงียบๆ
เส้นหมี่ : “…..”
ทันใดนั้น เธอกับบ้าเสียสติไปแล้ว ลุกขึ้นจากพื้นแล้วพุ่งเข้าไปหาเขา : “แกทำอะไรเขากันแน่? แกพาเขาไปซ่อนไว้ที่ไหน? แกรีบพาเขามาคืนฉัน!!”
เธอดึงคอเสื้อของเขาไว้ ตะโกนเปล่งเสียงขู่อย่างบ้าคลั่ง
เหมือนกับว่า ถ้าหากเขายังไม่พาคนนั้นออกมาให้ เธอก็จะฉีกเนื้อเขาออกเป็นชิ้นๆ
ที่แท้ นี่คือตำแหน่งของผู้ชายคนนั้นที่อยู่ในใจเธอ
ที่แท้ เขาไม่อยู่แล้ว เธอก็สามารถต่อสู้เพื่อเขาได้
ภายใต้แสงไฟสลัว แสงสว่างในดวงตาของคณาธิปสุดท้ายก็มืดมัวลง
“ผมไม่ได้ซ่อนเขา เขาเป็นคนไปเอง”
“แกว่าอะไรนะ?”
หญิงสาวที่กำลังออกเสียงขู่อยู่นั้น ทันใดก็หยุดลง จากนั้น ดวงตาทั้งสองของเธอเบิกกว้างขึ้น จ้องมองเขาอย่างแทบไม่เชื่อสายตา
“แกหมายความว่าอะไร? อะไรคือเรียกว่าเขา…เป็นคนไปเอง? เขาไปไหนแล้ว?”
“หลังจากที่คุณไปได้ไม่นาน คนตระกูลเทวเทพก็มาหาเขาถึงที่ เขาฆ่าคนคนนั้นทิ้ง จากนั้นก็เกิดการตามไล่ฆ่าของวุฒิพล คนที่เขาฆ่าตาย ก็คือลูกชายของเขา ดังนั้น ตอนที่วุฒิพล กำลังจะเริ่มต้นเหตุนองเลือดของหิรัญชากรุ๊ป เขาพาคนบุกไปที่เมืองหลวงเองนับระยะเวลา ตอนนี้ก็ควรจะไปถึงแล้ว”
เมื่อคณาธิปพูดมาถึงคำนี้ น้ำเสียง แทบจะดูเรียบเฉย
เหมือนกับว่า เรื่องนี้ ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเขาเลย
เส้นหมี่ราวกับถูกฟ้าผ่า!
หลังจากที่ปรากฏพายุหมุนตรงหน้าเธออยู่สักพัก เธอไม่มีลางบอกเหตุใดๆ คนทั้งคนก็ล้มหงายหลังลงไป
“สวยใส——!”
คณาธิปเห็นเข้า ก็รีบยื่นมือจะไปประคองเธอไว้ทันที
แต่ ในนาทีนั้น หญิงสาวคนนี้ จู่ ๆ เหมือนกับได้พลังกลับคืนมา เธอยกมือขึ้นและตบลงไปฉาดใหญ่บนหน้าของเขา!
“พอใจแล้วยัง? ในที่สุดตอนนี้แกก็ได้ในสิ่งที่แกต้องการแล้ว” เธอเหมือนกับวิญญาณ มีน้ำตาหยดใหญ่ๆ ร่วงหล่นออกมาจากขอบตาอันแดงก่ำของเธอ และเธอตั้งคำถามประโยคนี้ออกมา
คณาธิปไม่มีการขยับใดๆ
แม้แต่ใบหน้าด้านที่ถูกตบหันไปอีกด้านนั้น ก็ยังคงค้างอยู่ในทิศทางนั้น แม้แต่แว่นก็หลุดออกไปก็ไม่ได้มีการขยับ
เพราะว่า ทุกเรื่องพัฒนามาจนถึงตอนนี้ พวกเขาสองคนแม่ลูก ก็มีบทบาท “มีส่วนร่วมที่มิอาจลบเลือนได้” จริงๆ
สุดท้ายเส้นหมี่ก็จากไป
เดินโซเซไปมา ราวกับร่างไร้วิญญาณ ไม่นานนักก็หายไปในความมืด
บอดี้การ์ดของดราก้อน แชนท์ ติดตามอยู่ด้านหลัง หลังจากที่มองเห็นฉากนี้ ก็เดินออกมา : “คุณชายรอง ต้องปกป้องเธอไหมครับ?”
“อืม ส่งคนตามไปตลอด จำไว้ อย่าให้เธอไปที่เมืองหลวงเด็ดขาด” สุดท้ายคณาธิปกำชับมาหนึ่งประโยคอย่างเย็นชา จากนั้น เขาก็หมุนตัวขึ้นกลับไปอีกครั้ง
ไม่ให้เธอไปเมืองหลวง นั่นก็คือคำขอร้องสุดท้ายของคนคนนั้น
แต่ พวกเขากลับไม่รู้ บางครั้ง ตอนที่ผู้หญิงคนหนึ่งกำลังสิ้นหวัง พลังที่เปล่งออกมาจากตัวเธอนั้นมากมายขนาดไหน?
คืนนี้เส้นหมี่ยังกลับไปที่เรืองรอง เพราะว่า เธอต้องการยืนยันเรื่องหนึ่ง
“น้าแตง ฉันถามคุณหน่อย คุณชายเล็กพวกเขาไปไหนกันแน่?”
“คุณนาย คือ…”
“คุณบอกความจริงฉันมา ตอนนี้คุณผู้ชายเกิดเรื่องแล้ว ฉันจำเป็นต้องรู้เรื่องทั้งหมด ถึงจะกล้าไปช่วยคุณผู้ชาย คุณรู้ไหม?!”
เธอจ้องมองที่คนใช้คนนี้ ตั้งคำถามอย่างเรียบเฉยและแฝงด้วยการข่มขู่
คนใช้คนนั้นไม่เคยเห็นท่าทางเคร่งขรึมอย่างนี้ของเธอมาก่อน ทันใดนั้น เส้นกั้นก็ขาดสะบั้นลง
“ค่ะค่ะ คุณชายเล็กพวกเขา…..อันที่จริงคือถูกกัปตันกาโร่พาตัวไปแล้วค่ะ”
“กัปตันกาโร่?”
“ใช่ เป็นน้องชายของกัปตันกาโร่ที่เคยติดตามกับคุณท่านอยู่ตลอด เขาชื่อกาวิน วันนั้น เขาพาลูกทั้งสามไปแล้ว จากนั้น ก็ไม่ได้พามาส่งกลับอีกเลย”
คนใช้อธิบายให้ฟังอย่างละเอียด
เส้นหมี่ฟังแล้ว รู้สึกเหมือนมีสิ่งของบางอย่างทุบเข้าที่หัวใจเธออย่างจัง
ดังนั้น พวกเด็กๆ คือไม่ได้ไปที่ตระกูลเสนากูล เลย แต่ถูกเขาส่งไปเพื่อปกป้องแล้วตั้งแต่แรก เพราะเขารู้ว่าพายุนองเลือดฉากนี้อีกไม่นานก็จะเกิดขึ้น จะทำร้ายพวกเขาได้
แล้วเธอล่ะ?
ช่วงเวลาที่ผ่านมา เขาทะเลาะกับเธอต่างๆนานา เริ่มจากสงสัยในความบริสุทธิ์ของเธอ จนสุดท้ายเขาขึ้นเตียงกับแครอทนั่น และบีบบังคับให้เธอจนต้องหย่ากับเขา มันคืออะไรล่ะ?
“ไม่ค่ะ คุณนาย วันนั้นคุณเซ็นหนังสือข้อตกลงหย่าร้างเสร็จแล้ว คุณผู้ชายไม่ได้หยิบมันเลย คุณเซ็นเสร็จและออกไปแล้ว เขาก็ฉีกมันแล้วทิ้งไปแล้ว”
คนใช้ ก็พูดมาอีกหนึ่งประโยค!