ตอนที่1,159 สิ่งที่เพียงพอที่จะขัดขวางหลี่เจี้ยน
วันนี้ตวนมู่อันกัวเป็นแขกผู้มีเกียรติของซงซุยอย่างแน่นอนฮ่องเต้องค์ใหม่ชอบเขามากเป็นเพราะตวนมู่อันกัวที่ทำให้เขาตัดสินใจหันหน้าไปเผชิญกับราชวงศ์ต้าชุน อาจกล่าวได้ว่าการต่อสู้ครั้งนี้จะเกิดขึ้นไม่ได้หากปราศจากการยุยงของตวนมู่อันกัว
หลี่เจี้ยนอยู่ในอำนาจและเหตุการณ์ภายในยังไม่สงบดังนั้นเขาจะมีแก่ใจที่จะหันหน้าไปต่อต้านราชวงศ์ต้าชุนได้อย่างไร แต่ตวนมู่อันกัวเคยแสดงบางสิ่งให้เขาเห็นซึ่งอาจกล่าวได้ว่าเป็นเรื่องที่น่าตกใจที่สุดในชีวิตของหลี่เจี้ยนในรอบกว่า 20 ปี มันเป็นสิ่งที่ทำให้หลี่เจี้ยนคิดว่าซงซุยไม่มีทางจะต่อต้านราชวงศ์ต้าชุน และซงซุยก็ไม่มีโอกาสที่จะพลิกผันจากการควบคุมของราชวงศ์ต้าชุนได้เลยตราบใดที่ตวนมู่อันกัวยังจัดหาสิ่งของประเภทนั้นให้กับซงซุยเป็นจำนวนมาก แนวโน้มของซงซุยนั้นจะสดใส
แน่นอนว่าเขาไม่ได้เพิกเฉยต่อราชวงศ์ต้าชุนเมื่อเทียบสายฟ้าสวรรค์กับสิ่งของที่อยู่ในมือของตวนมู่อันกัว สายฟ้าสวรรค์นั้นดีกว่า แต่ตวนมู่อันกัวบอกเขาว่าไม่ต้องกังวล นอกจากสิ่งเหล่านั้นเขายังมีสิ่งดี ๆ อื่น ๆ อยู่ในมือ เพียงแค่ต้องรอสิ่งนั้นจะต้องได้รับการเก็บเกี่ยวจากเฉียนโจว และเขาจะขนส่งมายังซงซุยโดยเร็วที่สุด
วันนี้ตวนมู่อันกัวมาส่งของกำนัลชิ้นใหม่ให้หลี่เจี้ยนคิดว่าเป็นไปได้ไหมว่าสิ่งดี ๆ ที่เก็บเกี่ยวจากเฉียนโจวมาถึงแล้ว ?
”เชิญแม่ทัพตวนมู่อันกัวเข้ามา! ” เขารู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อยอยากเห็นสิ่งที่ตวนมู่อันกัวนำมาในครั้งนี้ มันจะสร้างความตกใจให้เขาเหมือนครั้งที่แล้วได้หรือไม่
ในไม่ช้าตวนมู่อันกัวก็เข้ามาจากถึงพระราชวังของเขาและเมื่อเขามาถึงหน้าหลี่เจี้ยน เขาคุกเข่าและคำนับ หลี่เจี้ยนรีบลุกขึ้นช่วยพยุงเขาด้วยตนเองอย่างอบอุ่นและจริงใจ “ข้าเคยพูดไว้นานแล้วว่าท่านแม่ทัพไม่ต้องคารวะเวลามาหาข้า”
”พะยะค่ะ! ” ตวนมู่อันกัวโบกมือ “นั่นคือการเลื่อนตำแหน่งของฮ่องเต้ แต่ขุนนางจะได้รับการยกเว้นในการคารวะได้อย่างไร และพวกเขาจะไม่ทำอย่างนั้นจริง ๆ พะยะค่ะ” เขากล่าวอย่างดื้อดึง คำนับหลี่เจี้ยน “แม่ทัพตวนมู่อันกัวคารวะฮ่องเต้” ในคำพูดนี้ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นขุนนางของซงซุย โดยลืมไปว่าเดิมทีเขาเป็นคนราชวงศ์ต้าชุน
หลี่เจี้ยนพยุงเขาขึ้นมาอีกครั้งโดยไม่ต้องสุภาพมากนักและรีบตรงเข้าประเด็น “ท่านแม่ทัพบอกว่ามีของกำนัลชิ้นใหญ่จะมอบให้ข้า ใช่สิ่งที่ดีซึ่งเก็บมาจากเฉียนโจวที่พูดถึงครั้งที่แล้วหรือไม่ ? ”
ตวนมู่อันกัวพยักหน้า”ฝ่าบาทตรัสได้ถูกต้อง มันเป็นแบบนั้นจริง ๆ เมื่อวานข้าได้กลับมาจากเฉียนโจวและนำของกลับมาอย่างลับ ๆข้าได้ตรวจสอบมันในชั่วข้ามคืน และนำบางส่วนเข้าพระราชวังในวันนี้ ฝ่าบาทลองทอดพระเนตรดูก่อนพะยะค่ะ” เขาพูดพลางล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าเสื้อ และหยิบกล่องไม้ขนาดเล็กออกมา
หลี่เจี้ยนเปิดกล่องไม้มองไปรอบๆ แต่เห็นว่ากล่องไม้นั้นเต็มไปด้วยผงสีขาวและมีเส้นด้ายซึ่งดูลึกลับมาก
”นี่มันอะไรกัน? ” หลี่เจี้ยนงงงวย เขาเอื้อมมือไปแตะมัน แต่ถูกตวนมู่อันกัวหยุดไว้ “ฝ่าบาท สิ่งนี้ห้ามแตะต้องง่าย ๆ มิฉะนั้นจะเป็นอันตรายพะยะค่ะ ! ”
หลี่เจี้ยนผงะ”มันเป็นยาพิษหรือ ? ” หลังจากพูดจบ เขาก็รู้สึกไม่มีความสุขเล็กน้อย “ความมั่นใจครั้งที่สองที่แม่ทัพมู่กล่าวถึงชัยชนะคือยาพิษนี้หรือ ? ไม่ดี พิษของซงซุยก็เป็นพิษที่ทรงพลังที่สุด เพียงแค่ได้กลิ่นมันก็จะฆ่าคนได้ทันที แต่ข้าไม่รู้ว่าอะไรคือสิ่งที่จำเป็นสำหรับแม่ทัพตวนมู่ที่ได้รับจากเฉียนโจวไปตลอดทาง หากการต่อสู้กับราชวงศ์ต้าชุนต้องอาศัยยาพิษ มันก็ไม่ใช่ชัยชนะที่แท้จริง”
ตวนมู่อันกัวส่ายหัว”ถ้าฮ่องเต้อธิบายว่าสิ่งนี้เป็นยาพิษ มันจะไม่ได้รับการชำระ แต่ในสายตาของทหารผ่านศึกมันไม่ใช่แค่ยาพิษพะยะค่ะ”
”โอ้? ” หลี่เจี้ยนนั่งหันหลังให้กับเก้าอี้มังกร “แม่ทัพมู่ผู้เฒ่าช่วยอธิบายให้ข้าฟังว่ามันคืออะไรและใช้อย่างไร ? ”
ตวนมู่อันกัวอธิบายให้หลี่เจี้ยน”ผงนี้คือสิ่งที่ข้ากล่าวไว้ก่อนหน้านี้เป็นความมั่นใจอย่างที่ 2 ที่ราชวงศ์ต้าชุนจะเอาชนะศัตรูได้ มันเรียกว่าเซียวเหยาซาน และสามารถเพาะปลูกที่น้ำแข็งได้เท่านั้น หลังจากที่เฉียนโจวถูกยึดโดยราชวงศ์ต้าชุน เฉียนโจวไม่ได้รับอนุญาตให้ปลูกสิ่งนี้อย่างเปิดเผยอีกต่อไป ภายใต้การปราบปรามของฮ่องเต้ราชวงศ์ต้าชุน ดังนั้นข้าจึงส่งคนไปที่เฉียนโจวเพื่อค้นหาและรวบรวม มันต้องใช้เวลาและล่าช้ามาหลายวันพะยะค่ะ” ขณะที่เขาพูดเขาเปิดวัสดุเส้นด้ายที่ปิดแป้งสีขาว และเห็นว่าแป้งสีขาวมีความละเอียดอ่อนมากและมีสัดส่วนที่ดี มีแสงเป็นประกายเป็นสีขาวเหมือนแป้งสีขาวซึ่งผู้หญิงใช้ผัดหน้า อย่างไรก็ตามตวนมู่อันกัวก็ระมัดระวังตัวมาก เขาถึงกับกลั้นลมหายใจเมื่อเปิดเส้นด้าย เขาปล่อยให้หลี่เจี้ยนมองจากระยะไกล จากนั้นก็คลุมเส้นด้ายอีกครั้งทันทีโดยทำอย่างระมัดระวัง ไอลีนโนเวล
”ฝ่าบาทน่าจะเคยได้ยินว่ามีเซียวเหยาซานในราชวงศ์ต้าชุนใช่หรือไม่พะยะค่ะซงซุยก็มีเช่นกัน แต่มีชื่ออื่นเรียกว่าเหมิงจื่อเซียน นั่นเป็นภาพหลอนและคลั่งไคล้ หลังจากที่ได้รับมัน เป็นเรื่องยากที่จะเลิกยา เมื่อคน ๆ หนึ่งเปลี่ยนนิสัย ในการรับประทานยาจะต้องให้ตรงเวลาทุกวันเพื่อให้แน่ใจว่าจะไม่เป็นบ้า แต่หลังจากใช้ไปนาน ๆ ผู้คนจะอ่อนแอลงในแต่ละวัน จนกว่าจะเสียชีวิตในที่สุด พูดอย่างเคร่งครัดเซียวเหยาซานของเฉียนโจวชนิดนี้ก็ควรเป็นยาชนิดเดียวกับเหมิงจื่อเซียน แต่มันแรงกว่ายาเหมิงจื่อเซียนมากและมันจะทำให้คนบ้าคลั่งมากขึ้น และในขณะเดียวกันพวกเขาก็จะบ้าคลั่งและลืมความเจ็บปวด ชีวิตของคนที่โดนวางยาจะถูกควบคุม ตราบใดที่ผู้ที่ใช้ยาออกคำสั่ง พวกเขาจะทำตามคำสั่งเหมือนคนตายเดินได้โดยไม่มีวันหยุด แม้ว่าศัตรูจะตัดเขาไปครึ่งหนึ่งแล้วก็ตาม ตราบใดที่เขาสามารถเดินด้วยขาและแกว่งแขนได้ เขาจะยังคงอยู่ในสนามรบและต่อสู้เพื่อเราพะยะค่ะ”
ตวนมู่อันกัวกล่าวสิ่งนี้โดยดูปฏิกิริยาของหลี่เจี้ยนอย่างระมัดระวังเขาเป็นคนที่ระมัดระวังตัวมาก หลังจากพูดถึงผลกระทบของเซียวเหยาซาน เขาก็พร้อมที่จะได้รับการปกป้องจากหลี่เจี้ยน นอกจากนี้แล้วเรื่องแบบนี้มันชั่วร้ายเกินไป หลี่เจี้ยนคงจะคิดว่าถ้าเขาใช้มันกับตัวเอง จะเกิดอะไรขึ้น ?
ตวนมู่อันกัวคิดเกี่ยวกับมาตรการตอบโต้นี้มานานแล้วเขาบอกกับหลี่เจี้ยนว่า “ฝ่าบาท ข้าอาศัยอยู่ภาคเหนือมาหลายปีแล้ว และข้าเข้าใจเรื่องเซียวเหยาซานมานานแล้ว และถึงกับกำหนดสิ่งที่สามารถต้านทานสิ่งนี้ได้ มียาอีกชนิดหนึ่ง” ในขณะที่เขาพูด เขาหยิบกล่องอีกใบออกมาจากแขนเสื้อ และยื่นให้ขันทีโจวที่อยู่ข้าง ๆ หลี่เจี้ยน “ฝ่าบาทต้องการเพียงแค่ได้กลิ่นยานี้ หลังจากนั้นเซียวเหยาซานนี้ไม่มีผลต่อฝ่าบาทพะยะค่ะ” แน่นอนเขากล่าวเสริม “ฝ่าบาทไม่ต้องกังวลมากเกินไป แม้ว่าเซียวเหยาซานจะร้ายแรง แต่ก็จำเป็นต้องได้รับผล กลิ่นสุดท้ายจะมีผลบางอย่าง แต่ก็จะมีผลเพียง 1-2 ชั่วยามและจะไม่ก่อให้เกิดอันตรายมากเกินไปพะยะค่ะ”
หลี่เจี้ยนถือยาแก้พิษที่อยู่ในมือวางไว้ใต้จมูกอย่างอยากรู้อยากเห็น และดมกลิ่นเพียงเพื่อให้รู้สึกสดชื่น จากจมูกไปยังสมองทำให้สดชื่นมาก หลังจากที่เขาได้ยินแล้วเขาก็หัวเราะและพูดกับตวนมู่อันกัวว่า “ข้าจะป้องกันได้อย่างไร ข้าแค่กลัวว่าจะติดสิ่งนั้นโดยบังเอิญ เซียวเหยาซานนี้สามารถทำให้ผู้คนตื่นตัวและบ้าคลั่งจนสามารถตัดหัวของพวกเขาออกเป็นครึ่งหนึ่งได้ เราสามารถต่อสู้และฆ่าศัตรูได้ ต่อไปถ้าเราใช้มันในสนามรบระหว่างซงซุยและราชวงศ์ต้าชุน พวกเราทุกคนคือทหารเวทย์มนตร์ ! ”
”ใช่พะยะค่ะ”ตวนมู่อันกัวกล่าว “ตราบใดที่แม่ทัพของเราสวมเครื่องแบบ สำหรับความสุขนี้ไม่ว่าราชวงศ์ต้าชุนจะเก่งกาจแค่ไหน ทหารและม้าของเราจะสามารถต่อสู้กับความกลัวได้ พวกเขาทำได้เพียงแค่ต่อสู้เท่านั้น ถ้าพวกเขาพุ่งไปข้างหน้า แม้ว่ามันจะเต็มไปด้วยซากศพ มันก็จะเต็มทหารและม้าของราชวงศ์ต้าชุน”
หลี่เจี้ยนรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อยเมื่อเขาได้ยินมันเขาสามารถจินตนาการได้ว่าเขามีกองทัพที่ไม่กลัวเลือด ความเจ็บปวดหรือความตาย ภายใต้การดูแลของกองทัพนั้น เขาถอยกลับไปอย่างมั่นคง และในที่สุดก็กลายเป็นความพ่ายแพ้ของราชวงศ์ต้าชุน แต่… “แต่ถ้าทหารซงซุยของข้าทำแบบนี้ แม้ว่าพวกเขาจะชนะการต่อสู้ พวกเขาจะต้องตายอย่างแน่นอนใช่หรือไม่ ? ” สีหน้าของหลี่เจี้ยนมืดลง “การจ้างคนมาเติมเต็มชัยชนะ แม่ทัพตวนมู่ได้คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เจ้าต้องการคนกี่นาย”
ตวนมู่อันกัวกล่าวทันที”ฮ่องเต้ ชัยชนะใด ๆ จะต้องจ่ายค่าตอบแทน ข้าคิดว่าราชวงศ์ต้าชุนบุกรุกทำให้สี่อาณาจักรเล็ก ๆ มีทหารและม้ากี่ตัวที่ตายไป ความแข็งแกร่งของชาติของซงซุยไม่ดีเท่าราชวงศ์ต้าชุน เป็นเพื่อนบ้านกันมาหลายร้อยปีแล้ว คราวนี้ข้าอยากจะสู้แบบพลิกผัน เป็นไปได้หรือไม่ที่จะสนใจว่าจะต้องสังเวยทหารกี่คน ฝ่าบาท ใครจะกลายเป็นคนสำคัญก็ต้องเป็นแบบสบาย ๆ แน่นอนว่าทหารผ่านศึกไม่ได้หมายถึงทหารที่มีชีวิตไร้ค่า แต่ข้าหวังว่าฝ่าบาทจะสามารถเปรียบเทียบความสำเร็จที่พวกเขาได้นำมาสู่ซงซุยในฐานะทหารของซงซุย พวกเขาสามารถใช้การเสียสละของตัวเองเพื่อบรรลุการปกครองของซงซุย ในที่สุดช่างเป็นอะไรที่น่าชื่นชมยินดี” เขาก้าวไปอีกขั้นหนึ่ง “เพื่อแสดงความจริงใจของข้า ข้ายินดีที่จะนำตัวเองไปกับทหาร 100,000 นายของซงซุย เพื่ออุทิศทหารทั้งหมดของข้าให้กับการต่อสู้แห่งความสุข เพื่อช่วยฮ่องเต้ครองโลก ! ”
เขาคุกเข่าลงและพูดอย่างโอ่อ่าหลี่เจี้ยนก็อดไม่ได้ที่จะตื่นเต้น ตวนมู่อันกัวนำทหาร 100,000 นายซึ่งเป็นทหารของเขาเอง แต่ตอนนี้เขาเต็มใจที่จะให้พวกเขากินยาเพื่อต่อสู้เพื่อซงซุย ซึ่งทำให้หลี่เจี้ยนรู้สึกสนใจอย่างมาก เขาสัญญากับตวนมู่อันกัว “ข้าก็สัญญากับอ้ายชิงของข้า ตราบใดที่ซงซุยชนะ สามมณฑลภาคเหนือของราชวงศ์ต้าชุนจะกลับสู่อ้อมกอดของอ้ายชิง รวมทั้งดินแดนภาคเหนือ มันอยู่ในมือของอ้ายชิง และไม่จำเป็นต้องส่งมอบให้ซงซุย”
”ท่านแม่ทัพตวนมู่ขอบคุณสำหรับการเตรียมพร้อม! ท่านแม่ทัพเพียงหวังที่จะเอาบ้านเกิดเมืองนอนกลับไป และแม่ทัพตวนมู่จะได้รับความเคารพจากซงซุยในอนาคต ! ” ตวนมู่อันกัวตื่นเต้นมาก แต่ในความเป็นจริงเขาพร้อมแล้วที่หลี่เจี้ยนคนนี้จะหันหลังให้เขา
ฮ่องเต้องค์ใดที่ได้บัลลังก์จากการแย่งชิงบัลลังก์ไม่ใช่ตะเกียงที่ไร้น้ำมันสาเหตุที่หลี่เจี้ยนปฏิบัติต่อเขาเหมือนแขกเพราะเขาตกใจกับบางสิ่งที่เขาหยิบออกมาก่อนหน้านี้ และซงซุยต้องการยืมสิ่งที่เขามีอยู่ในมือเพื่อนำติดตัวไป เมื่อชนะราชวงศ์ต้าชุนแล้ว เขาจะยอมมอบสามมณฑลทางภาคเหนือให้เขาได้อย่างไร ?
ดังนั้นตวนมู่อันกัวจึงรู้ว่าเขาต้องเก็บมือไว้ข้างหลังเพื่อป้องกันไม่ให้หลี่เจี้ยนหันหลังกลับและหลังมือของเขาอยู่ในพื้นที่น้ำแข็งที่เขาคุ้นเคย โชคดีที่เขาได้พบสมบัติประจำชาติพันปีเช่นเดียวกับสิ่งที่เขาเคยทำให้กลัว หลี่เจี้ยนอยู่ห่างจากสมบัติ ดังนั้นเขาจึงไม่กลัวที่หลี่เจี้ยนจะหันหลังกลับ เพราะมีบางอย่างที่ชั่วร้ายยิ่งไปกว่านั้นในสมบัติของเขาที่ยังไม่ถูกนำออกมา !