บทที่ 2715 เงื่อนไขของตี้ฝูอี 2 / บทที่ 2716 เงื่อนไขของตี้ฝูอี 3

ลำนำบุปผาพิษ

บท​ที่​ ​2715​ ​เงื่อนไข​ของ​ตี้ฝู​อี​ ​2

“​การ​เข้า​รุกราน​ทวีป​ซิง​เย​วี่ย​ใน​ครั้งนี้​ต้นคิด​คือ​ผม​กับ​ท่าน​จอมพล​ ​พวก​พี่น้อง​คนอื่นๆ​ ​แค่​ปฏิบัติตาม​คำสั่ง​เท่านั้น​ ​โทษทัณฑ์​ทั้งหมด​ผู้น้อย​ขอ​แบกรับ​เอาไว้​แต่เพียง​ผู้เดียว​!​ ​เอา​แบบนี้​เถอะ​ครับ​ ​ผม​จะ​เล่า​ความลับ​ทั้งหมด​ ​แลกเปลี่ยน​กับ​การ​ปล่อย​พวก​พี่น้อง​ที่​เหลือ​ไป​ ​ผม​เป็นตัว​ต้นเหตุ​ ​ยินยอม​ให้ท่าน​ทั้งสอง​จัดการ​ ​แบบนี้​เป็น​ยังไง​ครับ​?​”

กู้​ซีจิ​่ว​ไม่​นึก​เลย​ว่า​เขา​จะ​สัตย์ซื่อ​ถือ​คุณธรรม​เช่นนี้​ ​ความรู้สึก​ชิงชัง​เดียดฉันท์​เขา​ที่​มีอยู่​ใน​ใจ​ลดลง​ไป​ส่วนหนึ่ง​ ​เอ่ย​อย่าง​เฉยเมย​ ​“​ผู้​ทรงสิทธิ์​อย่าง​ข้า​จะ​ให้โอกาส​เจ้า​ได้​ทำคุณ​ไถ่โทษ​ ​แต่​ก็​ขึ้นอยู่กับ​การแสดงออก​ของ​เจ้า​แล้ว​”

ดวงตา​กวน​ย่า​หนิง​ส่อง​ประกาย​นิดๆ​ ​พยักหน้า​รับ​ ​“​ได้​ครับ​!​ ​ผม​ต้อง​แสดงออก​ยังไง​?​”

“​เล่าเรื่อง​ราว​ทุกอย่าง​ที่​เจ้า​รู้มาก​่อน​”

กวน​ย่า​หนิง​นิ่ง​ไป​แวบ​หนึ่ง​ ​หากว่า​เขา​เล่า​ทุกอย่าง​ออก​ไป​ ​เขา​ก็​ไม่มี​อะไร​เอาไว้​แลกเปลี่ยน​แล้ว​สิ

ตี้ฝู​อี​มอง​ความกังวล​ของ​เขา​ออก​ ​“​เจ้า​ทำได้​เพียง​เชื่อใจ​พวกเรา​ ​มิเช่นนั้น​ผลลัพธ์​ที่​รอ​พวก​เจ้า​อยู่​จะ​มี​เพียง​คำ​เดียว​…​ตาย​ ​เจ้า​ต้อง​เล่า​ทุกอย่าง​ออกมา​ถึง​มีความหวัง​ใน​การ​รอดชีวิต​ ​เช่นนี้​เถอะ​ ​ผู้​ทรงสิทธิ์​อย่าง​ข้า​จะ​ตัดสิน​ตามลำดับ​ความสำคัญ​ของ​เรื่อง​ที่​เล่า​ ​หากว่า​สำคัญ​มาก​ ​ข้า​จะ​ปล่อย​พวก​เจ้า​ไป​หนึ่งร้อย​คน​ ​ถ้า​สำคัญ​รอง​ลงมา​ปล่อย​สิบ​คน​ ​ถ้า​เป็นเรื่อง​ทั่วไป​หนึ่ง​เรื่อง​ต่อ​หนึ่ง​คน​”

นี่​คือ​การ​แปะ​ราคา​อย่างชัดแจ้ง​แล้ว​ ​มาถึง​ยาม​นี้​แล้ว​ ​กวน​ย่า​หนิง​ทำได้​เพียง​เล่า​ไป​ตาม​ความจริง​ ​บอก​ทุกอย่าง​ที่​รู้​ออกมา​จน​หมดเปลือก

จาก​ถ้อยคำ​ของ​เขา​ ​สามารถ​ขุด​หาเรื่อง​ลับ​เฉพาะ​ออกมา​ได้มา​กมาย​จริงๆ

อย่างเช่น​เรื่อง​ที่​ราชวงศ์​จิ้งจอก​คราม​ปรับ​แต่ง​กู่​แม่​ลูก​ ​เริ่ม​ขึ้น​เมื่อ​กว่า​หนึ่ง​หมื่น​ปีก่อน​แล้ว

อย่างเช่น​กว่า​หนึ่ง​หมื่น​ปีก่อน​ ​ราชวงศ์​จิ้งจอก​คราม​เพิ่งจะ​จับจุด​วิธีการ​ปรับ​แต่ง​กู่​แม่​ลูก​ได้​ ​ราชครู​ผู้​หนึ่ง​ก็​มา​เยือน​ ​ราชครู​ผู้​นี้​มี​ความสามารถ​อย่างยิ่ง​ ​ทุ่มเท​กาย​ใจ​ช่วยเหลือ​เกื้อกูล​องค์​รัชทายาท​อย่างที่​สุด​ ​องค์​รัชทายาท​ผู้​นี้​ปราดเปรื่อง​ลุ่มลึก​ ​เป็น​ทายาท​เพียง​คนเดียว​ของ​จักรพรรดิ​ใน​ยาม​นั้น​ ​ว่า​กันตา​มเห​ตุ​ผล​แล้ว​การ​ที่​เขา​จะ​ได้​สืบทอด​ราชบัลลังก์​ในท้ายที่สุด​ก็​เป็นเรื่อง​ชอบธรรม​ตาม​หลัก​เหตุผล​อยู่​แล้ว​ ​แต่​ต่อมา​จักรพรรดิ​จิ้งจอก​คราม​ใน​ยาม​นั้น​ราวกับ​เสียสติ​ไป​แล้ว​ ​คิด​ว่า​รัชทายาท​จะ​โค่น​บัลลังก์​ ​ไม่น่าเชื่อ​ว่า​จะ​สั่ง​ประหาร​รัชทายาท​ใน​โทษ​ฐาน​กบฏ​ ​บีบ​ให้​องค์​รัชทายาท​คน​นี้​ทำได้​เพียง​พาลูก​น้อง​กลุ่ม​หนึ่ง​หลบหนี​ออกมา​จาก​ดาว​จิ้งจอก​คราม​…​นี่​ก็​คือ​ที่มา​ของ​เผ่า​จิ้งจอก​คราม​ใน​ทวีป​ซิง​เย​วี่ย

หรือ​อย่างเช่น​พวกเขา​กลุ่ม​นี้​เดิมที​เป็นกอง​โจร​อวกาศ​อยู่สุข​สันต์​ดี​ ​ไม่​ยิน​ยล​ฟ้า​ดิน​ ​อยู่​อย่าง​อิสระ​เสรี​ ​จู่ๆ​ ​อยู่​มา​วันหนึ่ง​ท่าน​จอมพล​กับ​กวน​ย่า​หนิง​ก็​เกิด​ความฝัน​ขึ้น​มา​พร้อมกัน​ ​ใน​ฝัน​มี​เทพ​เซียน​ท่าน​หนึ่ง​บอก​แก่​พวกเขา​ว่า​ ​บน​ดาวเคราะห์​แห่งหนึ​่ง​ที่​เรียกว่า​ทวีป​ซิง​เย​วี่​ยมี​หิน​ประกายพรึก​ชนิด​หนึ่ง​ ​หิน​ประกายพรึก​ชนิด​นี้​ไม่เพียงแต่​มีพลัง​งาน​มหาศาล​เท่านั้น​ ​ถ้า​สวมใส่​เป็นประจำ​จะ​ทำให้​เป็น​อมตะ​ได้​ด้วย​…

หลัง​ตื่นขึ้น​มา​ ​ทั้งสอง​พุด​คุย​แลกเปลี่ยน​กัน​ ​พบ​ว่า​ฝัน​ตรงกัน​ ​ย่อม​หวั่นไหว​ขึ้น​มา​!

พลังงาน​มหาศาล​นั่น​เป็นเรื่อง​รอง​ ​ความ​เป็น​อมตะ​ต่างหาก​ที่​เย้ายวนใจ​คน​เหลือเกิน​!

ด้วยเหตุนี้​ ​ทั้งสอง​คน​จึง​พาลูก​น้อง​เหล่านี้​เริ่ม​สืบเสาะ​หาทวีป​ซิง​เย​วี่ย​ตามที่​เทพ​เซียน​ใน​ความฝัน​ชี้นำ​ ​ในไม่ช้า​ก็ได้​รับ​คลื่น​ได​นามิ​กช​นิดหนึ่ง​ที่​ถ่ายทอด​มาจาก​เผ่า​จิ้งจอก​คราม​ ​หลังจาก​ระบุ​พิกัด​ได้​ ​ก็​นำ​ทัพ​มุ่งหน้า​มา

เพียงแต่​จนถึงที่สุด​แล้ว​พวกเขา​ก็​ไม่​พบ​หิน​ประกายพรึก​อัน​ใด​เลย​ ​กลับ​ถูก​วัฒนธรรม​ประเพณี​อัน​น่าพิศวง​ของ​ที่นี่​ดึงดูด​เข้า​ ​ถึงขั้น​คิด​จะ​ยึดครอง​ที่นี่​อย่าง​เบ็ดเสร็จ​สมบูรณ์​ ​จากนั้น​ก็​จะ​ลง​หลัก​ปัก​ฐาน​ที่นี่​…

ตี้ฝู​อีฟั​งอย​่า​เงียบเชียบ​มาโดยตลอด​ ​เอ่ย​ถาม​ประโยค​หนึ่ง​เป็นครั้งคราว​ ​ล้วน​ถาม​ใน​จุด​ที่​สำคัญ​ที่สุด​ ​ถ้า​กวน​ย่า​หนิง​ตอบ​ได้​ก็​จะ​ตอบ​ให้​หมด

จวบจน​เขา​เล่า​ทุกอย่าง​จบ​แล้ว​ ​ตี้ฝู​อี​ถึง​ได้​ลุกขึ้น​อย่าง​เอื่อย​เฉื่อย​ ​จูงมือ​กู้​ซีจิ​่ว​ ​“​พวกเรา​ไป​พัก​สักหน่อย​เถอะ​”

กวน​ย่า​หนิง​ว้าวุ่น​ใจ​ ​รีบ​ถาม​ไล่หลัง​ไป​ประโยค​หนึ่ง​ ​“​ท่าน​เทพศักดิ์​สิทธิ์​ครับ​ ​ผม​เล่า​ทุกอย่าง​แล้ว​ ​ท่าน​จะ​ปล่อย​พวกเรา​ไป​จำนวน​เท่าไหร่​?​”

ตี้ฝู​อี​ตอบ​โดย​ไม่​หันกลับ​ไป​ ​“​ทั้งหมด​”

ดวงตา​กวน​ย่า​หนิง​ส่อง​ประกาย​ใน​ทันใด​ ​แทบ​ไม่เชื่อ​หู​ตัวเอง​ ​“​ท.​..​ทั้งหมด​?​”

————————————————————————————

บท​ที่​ ​2716​ ​เงื่อนไข​ของ​ตี้ฝู​อี​ ​3

“​มิ​ผิด​”​ ​ตี้ฝู​อี​จูง​กู้​ซีจิ​่ว​เดิน​จากไป​ ​ไป​พักผ่อน​ที่​ห้อง​โดยสาร​ห้อง​อื่น​แล้ว

เขา​เหนื่อย​เหลือเกิน​ ​ต้อง​พัก​สักหน่อย​ ​แน่นอน​ ​ต้อง​เชื่อมโยง​เบาะแส​ทั้งหมด​ด้วย​…

กวน​ย่า​หนิง​ยืน​ตกตะลึง​อยู่​ที่​เดิม​ครู่หนึ่ง​ ​อด​เอ่ย​ถาม​ตี้​เฮ่า​ที่อยู่​ด้าน​ข้าง​ไม่ได้​ ​“​เรื่อง​นั้น​…​เทพศักดิ์​สิทธิ์​น้อย​ ​ท่าน​พ่อ​ของ​นาย​พูด​คำ​ไหน​คำ​นั้น​มาโดยตลอด​ไหม​?​”

“​แน่นอน​!​ ​คำ​ไหน​คำ​นั้น​!​”

เรื่อง​นี้​มั่นใจ​เต็มที่​แล้ว​!

กวน​ย่า​หนิง​ถอนหายใจ​ยาวเหยียด​ด้วย​ความ​โล่งอก​ ​จากนั้น​ก็​เดิน​วน​ไป​วน​มา​อยู่​ที่​เดิม​หลาย​รอบ​ ​ตื่นเต้น​ยินดี​ ​แทบจะ​สะดุด​ล้ม​แล้ว

ตี้​เฮ่า​ถอนหายใจ​ ​“​นี่​เจ้า​ดีใจ​จน​เป็นบ้า​ไป​แล้ว​หรือ​?​ ​ทำให้​ข้า​เวียนหัว​ไป​หมด​แล้ว​”

กวน​ย่า​หนิง​พรู​ลมหายใจ​เบา​ๆ​ ​“​ได้​!​ ​ไม่​เดิน​วน​แล้ว​!​ ​พวกเรา​กลับกัน​เถอะ​!​ ​กลับ​ไป​กัน​!​ ​เทพศักดิ์​สิทธิ์​น้อย​ ​นาย​อยาก​ไป​พัก​สัก​งีบ​ด้วย​ไหม​?​ ​เด็ก​ๆ​ ​อย่า​อดนอน​บ่อย​…​”

ตี้​เฮ่า​ส่าย​นิ้ว​ดุ๊กดิ๊ก​ ​“​นาย​น้อย​อย่าง​ข้า​ไม่​เหนื่อย​ ​จะ​อยู่​ชม​ทิวทัศน์​ที่นี่​แหละ​ ​ใช่​แล้ว​ ​เรียก​ข้าว​่า​คุณชาย​เฮ่า​ก็แล้วกัน​ ​อย่า​เรียก​ข้าว​่า​เทพศักดิ์​สิทธิ์​น้อย​”

กวน​ย่า​หนิง​ย่อม​ไม่กล้า​ขัดใจ​เขา​ ​จึง​รับคำ

การ​มอง​ห้วง​นภา​จาก​บน​ยาน​ย่อม​เป็น​ทิวทัศน์​อัน​น่า​ตะลึง​อย่างหนึ่ง​ ​กวน​ย่า​หนิง​บังคับ​ยาน​ไป​ด้วย​ ​พยายาม​ถ่ายทอด​ความรู้​เกี่ยวกับ​กลุ่ม​ดาว​ให้​ตี้​เฮ่า​ไป​ด้วย

กลับ​คาดไม่ถึง​ว่า​เพิ่งจะ​เอ่ย​ไป​เพียง​ดวง​เดียว​ก็​ถูก​ตี้​เฮ่า​ตัดบท​แล้ว​ ​“​ไม่ต้อง​พูด​ ​ให้​ข้า​อยู่​เงียบๆ​”

กวน​ย่า​หนิง​ถูก​ตอกกลับ​จน​พูดไม่ออก​ ​จึง​ไม่​รบกวน​เขา​อีก

เพียงแต่​จะ​มอง​เขา​สัก​แวบ​หนึ่ง​อยู่​เป็นระยะๆ​ ​ตี้​เฮ่า​นั่ง​อยู่​ตรงนั้น​ ​ดวงตา​จับจ้อง​ห้วง​นภา​ด้านนอก​อยู่​ตลอด​ ​มีสมาธิ​อย่างยิ่ง​ ​บางครั้ง​ยัง​นับ​นิ้ว​คำนวณ​อยู่​ภายใน​แขน​เสื้อ​ด้วย​ ​ราวกับ​กำลัง​พยากรณ์​อะไร​อยู่

ในเวลานี้​ ​ร่างกาย​เล็ก​จ้อย​ของ​เขา​คล้าย​มีแสง​สว่าง​จางๆ​ ​ไหล​วน​อยู่

เห็น​กัน​อยู่​ชัดๆ​ ​ว่า​เป็น​เด็กน้อย​คน​หนึ่ง​ ​ทว่า​มี​รัศมี​อัน​แกร่งกล้า​ประการหนึ่ง​ของ​คน​เป็นผู้ใหญ่​อยู่​รางๆ​ ​ราวกับ​เทพเจ้า​ที่​กำลัง​ทอด​มองโลก​หล้า​กำหนด​ฟ้า​ดิน​อยู่

จู่ๆ​ ​กวน​ย่า​หนิง​ก็​ไม่กล้า​หายใจ​แรง​แล้ว​!

ตี้​เฮ่า​ย่อม​คร้าน​จะ​สนใจ​เขา​ ​เขา​จ้องมอง​นภา​คำนวณ​อยู่​ครู่หนึ่ง​ ​ขมวดคิ้ว​นิดๆ

เห็น​กัน​อยู่​ชัดๆ​ ​ว่า​เรื่องราว​เปลี่ยนแปลง​ไป​ไม่น้อย​แล้ว​ ​แต่​จุดจบ​สุดท้าย​ยังคง​ไม่​เปลี่ยนไป​ ​ความทรงจำ​ใน​อดีต​ภายใน​สมอง​ของ​เขา​ยังคง​เป็น​เด็กกำพร้า​อยู่​…

เขา​กำหมัด​ ​ถอนหายใจ​เบา​ๆ

การปฏิวัติ​ยัง​ไม่สำเร็จ​ ​ทุกท่าน​ต้อง​พยายาม​ต่อไป​!

ในเมื่อ​เขา​จับพลัดจับผลู​กลับมา​แล้ว​ ​ก็​ต้อง​เปลี่ยนแปลง​ทุกอย่าง​ให้​ได้

….

ตอนที่​ไล่ตาม​ไม่รู้สึกตัว​เท่าไหร่​ ​ตอนนี้​กวน​ย่า​หนิง​กลับ​เริ่ม​รู้สึก​แล้ว​ว่า​ขากลับ​นี้​ระยะทาง​ช่าง​ห่างไกล​ยิ่งนัก​จริงๆ​!

ต้อง​วาร์ป​ข้าม​อวกาศ​สี่​ห้า​รอบ​ ​ด้วย​ระดับ​ความเร็ว​ดุจ​สายฟ้า​แลบ​ของ​ยาน​ของ​เขา​ลำ​นี้​ ​ถ้า​ต้องการ​จะ​กลับ​ไป​ยัง​ทวีป​ซิง​เย​วี่​ยก​็​ยัง​ต้อง​ใช้เวลา​กว่า​ครึ่ง​วัน

หลังจาก​เขา​บังคับ​ยาน​ให้​วาร์ป​ข้าม​อวกาศ​เป็น​ครั้งสุดท้าย​ ​ดาว​ซิง​เย​วี่​ยก​็​ปรากฏ​อยู่​ลิบ​ๆ​ ​แล้ว

เขา​ถอนหายใจ​ด้วย​ความ​โล่งอก​ ​ขณะที่​กำลังจะ​เร่งความเร็ว​อีก​เล็กน้อย​ ​จู่ๆ​ ​เบื้องหน้า​ไม่​ห่าง​ออก​ไป​นัก​พลัน​มีแสง​สีคราม​ส่อง​วาบ​ขึ้น​ ​หัน​หัว​พุ่ง​เข้ามา​หายา​นร​บลำ​นี้​ของ​เขา​!

สิ่ง​นั้น​ปรากฏ​ขึ้น​เร็ว​เกินไป​ ​กวน​ย่า​หนิง​สะดุ้งโหยง​ ​ยัง​ไม่ทัน​เห็นชัด​ๆ​ ​ว่า​สิ่ง​นั้น​คือ​อะไร​กัน​แน่​ ​สิ่ง​นั้น​ก็​อยู่​ใน​ระยะ​ประชิด​แล้ว​!

ขณะที่​เขา​กำลังจะ​หัก​เลี้ยว​ด้วย​ความเร็ว​ ​เจ้า​สิ่ง​สีคราม​เรืองรอง​นั้น​ก็​ชะงัก​อยู่​ตรงนั้น​ทันที​!

กวน​ย่า​หนิง​เบิกตา​กว้าง​ ​ในที่สุด​ก็​มองเห็น​สิ่ง​นั้น​ผ่าน​บานหน้าต่าง​แล้ว​ ​ตัว​คน​ทึ่ม​ทื่อ​ไป​หมด​แล้ว

นก​ตัว​หนึ่ง​!

เป็น​นก​ยักษ์​ที่​สยาย​ปีก​กว้าง​จน​สามารถ​บดบัง​ท้อง​นภา​ได้ตัว​หนึ่ง​ ​เนื่องจาก​นก​ตัว​นี้​อยู่​ใกล้​ยาน​รบ​เกินไป​ ​ดังนั้น​กวน​ย่า​หนิง​จึง​มองเห็น​เพียง​หัว​ของ​นก​เท่านั้น​ ​หัว​ของ​นก​ตัว​นั้น​ใหญ่​เหมือน​ภูเขา​ลูก​เล็ก​ๆ​ ​ดวงตา​หนึ่ง​ข้าง​ของ​เจ้า​นก​มี​ขนาด​เท่า​ช้าง​ตัว​หนึ่ง​เลย​ ​ตอนนี้​มัน​ลอย​นิ่ง​อยู่​ตรงนั้น​ ​กวน​ย่า​หนิง​จึง​ได้​สบ​เข้ากับ​ดวงตา​มหึมา​คู่​นั้น​ของ​มัน​พอดี​!

แม่ง​เอ้ย​!

นี่​มัน​นก​อะไร​วะ​?​!

อย่า​ว่าแต่​มัน​อ้า​ปาก​จิก​เลย​ ​กวน​ย่า​หนิง​สงสัย​ว่า​แค่​เจ้า​นก​ตัว​นี้​กะพริบตา​ทีเดียว​ก็​สามารถ​ถล่ม​ยาน​รบ​ของ​เขา​ได้​แล้ว​!

กวน​ย่า​หนิง​มือ​ไม้​วุ่นวาย​พยายาม​หัก​เลี้ยว​อย่าง​สุด​ชีวิต​ ​คาดไม่ถึง​ว่า​มือ​พลัน​แข็งทื่อ​ไป​ ​ขยับ​ไม่ได้​แล้ว

แต่​ตี้​เฮ่า​กลับ​ลุกขึ้น​มา​ ​โบกมือ​ให้​เจ้า​นก​ตัว​นั้น​ ​“​โอ้​ ​พวก​เจ้า​มา​ได้​ยังไง​?​”