เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1064
ในเวลาเดียวกัน พวกเทียนชิงหยางที่อยู่ด้านล่าง ก็หัวเราะออกมาแล้วเอ่ยขึ้น
นี่คือวิชากระบี่ที่มนุษย์เผ่ามังกรสืบทอดกันมารุ่นต่อรุ่น ทำลายพลังปราณโดยเฉพาะ แปลกประหลาดเป็นอย่างมาก
ตรงที่กระบี่ฟันลงไป ล้วนเป็นจุดสำคัญที่ปราณชี่เคลื่อนไหว เคล็ดวิชาบู๊ชนิดนี้ นักบู๊ที่เป็นมนุษย์ไม่สามารถฝึกได้ เพราะไม่มีดวงตามังกรเหมือนเผ่ามังกร
ดวงตาทั้งสองข้างของมนุษย์เผ่ามังกร เรียกอีกอย่างว่าดวงตามังกร สามารถมองทะลุเกราะ มองทะลุร่างกาย มองทะลุตรงไปยังเส้นลมปราณและกระดูก
ต้องมีดวงตามังกรเช่นนี้ ถึงจะสามารถฝึกวิชากระบี่ทำลายฟ้าได้
เห็นได้ชัดว่าจางกวังเป็นยอดฝีมือของวิชากระบี่นี้ แทงไปสองกระบี่ ลู่ฝานก็รู้สึกว่าปราณชี่ใกล้จะสลายไปแล้ว พลังของร่างกายก็อ่อนแอลงไปไม่น้อย
“ดี! วิชากระบี่ของจางกวังชุดนี้ นับวันยิ่งแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ ฉันว่าถึงเจอพวกคนเย่อหยิ่งอวดดีของสิบตระกูลใหญ่ ก็ไม่น่าจะมีปัญหา”
ไท่จื่อเห็นจางกวังใช้วิชากระบี่ทำลายฟ้า ก็รีบเอ่ยชมออกมาทันที
ทุกคนก็มองลู่ฝานอย่างตึงเครียด พวกเขาไม่อยากให้ลู่ฝานแพ้เร็วขนาดนี้
แต่สิ่งที่ลู่ฝานทำต่อจากนั้น ทำให้พวกเขาสะดุ้งโหยง ลู่ฝานเก็บเกราะปราณบนตัวจนหมด พลังทั้งหมดไหลเข้าไปในกระบี่หนักไร้คมที่อยู่ในมือ
“โง่เขลา โง่เขลาสุดขีด!”
เทียนชิงหยางส่ายหน้าพูด ถานไถเก๋อที่อยู่ข้างๆ ก็พูดขึ้นมาว่า “เขากำลังรนหาที่ตาย!”
ทั้งสองเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย พูดจนนัยน์ตาของอู่คงหลิงมีความกังวลปรากฏขึ้นมา
มีเพียงสุ่ยสือฉวน ที่จู่ๆ เขาก็หัวเราะออกมา “น่าสนใจ”
จางกวังเห็นลู่ฝานสนับสนุนความเท่าเทียมขนาดนี้ ความดูหมิ่นในแววตายิ่งมากเข้าไปอีก เขาแทงกระบี่ลงไปที่หน้าอกของลู่ฝานอีกครั้ง
กระบี่ท่านี้มีชื่อว่าทำลายล้าง
แค่แทงโดน พลังปราณของอีกฝ่ายจะโดนทำลาย คนทั่วไปเจอชุดวิชากระบี่ของเขา ล้วนกลัวจนพากันหลีกหนีแทบไม่ทัน มีเพียงเด็กที่อยู่ข้างหน้าคนนี้ ที่ไม่หลบเลย จางกวังพูดได้เพียงว่าเขาไม่ได้แทงอย่างสบายใจแบบนี้มานานแล้ว
กระบี่ยาวแทงเข้าไปในเนื้อ พลังปราณเข้าไป จางกวังพูดอย่างเฉยเมยว่า “นายตายแน่นอน!”
เมื่อพูดจบ จางกวังมองลู่ฝานอย่างเฉยเมย รอวินาทีที่พลังทั้งตัวเขาสลายหายไป เขาอยากเห็นสายตาสิ้นหวังของลู่ฝาน จากนั้นค่อยฆ่าลู่ฝานให้ตายบนลานประลองแห่งนี้
แต่วินาทีต่อมา กล้ามเนื้อบนตัวลู่ฝานยุบลงไปอย่างประหลาด
จางกวังยังไม่ทันตั้งตัวว่าเกิดอะไรขึ้น มีแรงสะเทือนประหลาดมาจากปลายกระบี่ของเขา พลังพุ่งเข้ามาในร่างกายของเขา
แย่แล้ว เป็นปราณกระบี่ทำลายฟ้า!
จู่ๆ จางกวังตื่นตระหนกตกใจจนทำอะไรไม่ถูก เขาคิดไม่ถึงว่าลู่ฝานจะสะท้อนพลังของเขากลับมา
ขณะนั้นเอง กระบี่หนักไร้คมของลู่ฝานก็ฟันลงมาเช่นกัน
แสงเก้าสีสว่างขึ้น ลู่ฝานแผดเสียงออกมา
“ยอดกระบี่หวนคืน!”
ตู้ม!
โล่เกล็ดมังกรบนตัวจางกวังแตกออก กระบี่ของลู่ฝานมีพลังจนกระแทกจางกวังกระเด็นออกไปไกลหลายเมตร
พลังที่น่ากลัว ทำให้ลานประลองเกิดรอยร้าวที่เห็นได้อย่างชัดเจน
จางกวังบิดตัวไปมาอยู่กลางอากาศ พลิกตัวลงมาบนพื้น ฝ่าเท้าจมลึกลงไปในพื้น
จางกวังตกตะลึง มองลู่ฝานแล้วพูดว่า “คิดไม่ถึงว่านายจะทำลายวิชากระบี่ของฉันได้!”
ลู่ฝานถือกระบี่หนักไร้คม แล้วพูดเสียงดังว่า “แค่กระบี่ทำลายฟ้า ใช่ว่าจะไม่เคยรับมือ”
ลู่ฝานยิ้มบางๆ ถ้าเขารับมือกับวิชากระบี่นี้ไม่ได้ เขาจะรอดจากการล้อมโจมตีของยอดฝีมือมนุษย์เผ่ามังกรในแดนมายาได้ยังไง
การที่เขาเก็บเกราะเกล็ดมังกร เพราะไม่อยากให้ส่งผลกระทบกับประสิทธิภาพ การสะท้อนกลับของปราณชี่บวกกับกล้ามเนื้อของเขา
วันนี้ได้ทดลอง ยังใช้ได้ดีเหมือนเดิม!
“ดี!”
ฉินซางต้าตี้หัวเราะเสียงดัง แล้วพูดว่า “คุ้มครองเด็กคนนี้เอาไว้!”
หลู่เฉิงเซี่ยงคำนับและตอบรับ เขามององค์ชายทั้งสองคนบนท้องฟ้า แล้วส่ายหน้าเบาๆ
จางกวังจ้องลู่ฝานเขม็ง แล้วพูดเสียงเย็นชาว่า “ดูเหมือนฉันประมาทนายเกินไป”
ลู่ฝานยิ้มบางๆ แล้วพูดว่า “คนมากมายพูดแบบนี้ นายไม่ใช่คนแรก”
จู่ๆ จางกวังทิ้งกระบี่ในมือตัวเองแล้วพูดว่า “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นคงต้องให้นายได้เห็นพละกำลังที่แท้จริงของฉัน กลายร่างมังกรเทพ!”