”งั้น……เจ้าหลอกพวกเขาหรือ?” ฟ่านจั๋วมองจวินอู๋เสียด้วยสีหน้าที่เหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม ไม่รู้ทำไม แต่ความคิดชั่วร้ายเล็กๆของจวินอู๋เสียทำให้เขารู้สึกอบอุ่นใจมาก
เสี่ยวเสียของพวกเขาไม่ได้เปลี่ยนไปทั้งหมด ดีจริงๆ
จวินอู๋เสียพยักหน้า ใบหน้าเย็นชาของนางไม่ได้มีความรู้สึกผิดอยู่เลยสักนิด
”ทำไมถึงเก็บพวกเขาไว้ในอาณาจักรแห่งความมืดล่ะ? ข้าว่าพวกเขาก็ไม่ได้แข็งแกร่งมากมายอะไรนี่” เฉียวฉู่สงสัยมาก ด้วยความแข็งแกร่งของจวินอู๋เสียตอนนี้ เขารู้สึกจริงๆว่าแค่วิญญาณไม่กี่ตนไม่ใช่เรื่องที่จัดการยากอะไร
”พวกเขามีประโยชน์กับข้า” จวินอู๋เสียตอบ
พวกเขาเป็นวิญญาณที่บริสุทธิ์ที่สุดแข็งแกร่งกว่าวิญญาณของโลกวิญญาณ แต่ไม่ได้แข็งแกร่งมากพอที่จะจัดการกับนาง ตอนนั้นนางบาดเจ็บสาหัส พวกเขาได้มาที่นี่และนางสังเกตเห็นลักษณะพิเศษของพวกเขาได้ทันที นางจึงใช้เมล็ดต้นวิญญาณต่อรองเงื่อนไขบางอย่างกับหลงจิ่ว
พวกหลงจิ่วต้องสอนวิธีฝึกฝนแบบพิเศษให้จวินอู๋เสียเพื่อให้นางแข็งแกร่งมากพอ หลังจากนางแก้แค้นสำเร็จ นางจะคืนเมล็ดต้นวิญญาณให้พวกเขา
พวกเฉียวฉู่ฟังด้วยความอึ้ง พวกเขาได้แต่คิดว่าวิญญาณจากดินแดนแห่งวิญญาณพวกนั้นช่างไร้เดียงสาเหลือเกิน ต่อรองกับจวินอู๋เสียเนี่ยนะ……พวกเขาอาจจบลงด้วยการไม่เหลือแม้แต่กางเกงในเลยก็ได้!
”แล้วพวกเขาก็ตกลงอย่างนั้นหรือ?” เฟยเหยียนเลิกคิ้วเล็กน้อย
เย่เม่ยอดหัวเราะออกมาไม่ได้ เขาพูดว่า “พวกเขาจะกล้าปฏิเสธได้ยังไง? คุณหนูบอกพวกเขาตั้งแต่แรกเลยว่า ถ้าพวกเขาไม่ตกลงนางจะระเบิดตัวเองทันที พวกเขาจะไม่มีวันได้แม้แต่เศษซากของเมล็ด”
พวกเฉียวฉู่ฟังด้วยความประหลาดใจ หลังจากหายประหลาดใจ พวกเขาก็รู้สึกว้าวุ่นใจขึ้นมา
ถ้าจวินอู๋เสียเป็นคนพูด มันก็ไม่น่าใช่เรื่องตลก เกรงว่าตอนนั้นนางจะคิดเช่นนั้นจริงๆ ดินแดนแห่งวิญญาณมีวิธีฝึกฝนวิญญาณแบบพิเศษซึ่งได้ผลดีกว่าโลกวิญญาณ นั่นคือเหตุผลที่ดินแดนแแห่งวิญญาณสามารถเป็นอิสระจากอาณาจักรบน แม้แต่อาจารย์ของลั่วชิงเฉิงก็ไม่กล้ายั่วยุพวกเขาง่ายๆและปฏิบัติกับพวกเขาด้วยความสุภาพ
สิ่งที่จวินอู๋เสียต้องการคือความแข็งแกร่งที่พวกเขาเชี่ยวชาญ และในตอนนั้นจวินอู๋เสียเพิ่งปีนออกมาจากหลุมลึกของสถานการณ์ที่สิ้นหวังที่สุด แม้ว่าหัวใจนางจะเต็มไปด้วยความเกลียดชัง แต่ความจริงที่โหดร้ายก็บอกกับนางว่า ด้วยอายุและพลังของนาง การจะได้พลังที่จะล้างแค้นในเวลาอันสั้นนั้นเป็นเพียงความคิดเพ้อฝันเท่านั้น
ดังนั้น จวินอู๋เสียจึงพูดอย่างเด็ดขาดแบบนั้นต่อหน้าหลงจิ่วได้ เพราะนางต้องการพลัง ไม่ว่าจะด้วยวิธีไหนก็ตาม ถ้าพวกเขาไม่ตกลง นางก็คงยอมระเบิดตัวเองตายไปเสียจะดีกว่า
นางต้องเกลียดชังมากแค่ไหนถึงตัดสินใจเช่นนี้?
พวกเฉียวฉู่ยิ้มไม่ออก ไม่สามารถเรียกยิ้มออกมาได้เลยสักนิด ตราบใดที่พูดถึงเรื่องเมื่อห้าปีที่แล้ว พวกเขาก็จะรู้สึกเจ็บที่หน้าอก พวกเขามองไปที่ร่างเย็นชาตรงหน้า ในใจเต็มไปด้วยความเจ็บปวดที่ไม่สามารถบรรยายได้
ดูเหมือนจวินอู๋เสียจะรับรู้ความคิดของพวกเขา นางขมวดคิ้วและอยากที่จะหลบสายตาเจ็บปวดของเพื่อนๆ แต่ก็ไม่สามารถทำได้ สุดท้ายก็ถอนหายใจออกมาและมองดูเพื่อนๆที่ห่วงใยนาง พร้อมกับพูดว่า “อย่างที่พวกเจ้าเห็น พวกเขาหลอกง่ายมาก”
ด้วยเหตุนั้นนางจึงไม่ได้ระเบิดตัวเองและได้เชี่ยวชาญพลังอันแข็งแกร่ง
”เสี่ยวเสีย……” เฉียวฉู่มองจวินอู๋เสียที่แสร้งทำเป็นสบายดี แล้วเขาก็อยากจะร้องไห้
จวินอู๋เสียชะงักไปชั่วครู่ นางหลบสายตาแล้วลุกขึ้นพูดว่า “ข้าจะไปอาบน้ำ เหม็นจะแย่แล้ว” พูดจบก็เดินออกไปทันที
พวกเฉียวฉู่จะไม่รู้ได้อย่างไรว่าจวินอู๋เสียจงใจหลีกเลี่ยงพวกเขา