ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 683 กำจัดเธอซะ
“คุณพูดว่าใครมาหาเขานะ คนตระกูลหิรัญชา?”
ในสวนแมกโนเลียทางเหนือ ลูกสาวของวุฒิพลที่ชื่อจูเน่หลังจากได้ยินเรื่องนี้แล้ว คิ้วเรียวก็ชันขึ้นมาทันที มือเรียวที่กำลังทาลิปสติกอยู่ก็ขว้างออกไปบนโต๊ะเครื่องแป้งอย่างรุนแรง
สาวใช้ที่เข้ามาได้เห็นแล้ว ทันใดก็ตกใจจนหน้าซีด
“……ใช่ค่ะ คุณหนูใหญ่ ได้ยินว่าคนของพวกเราด้านโน้นเห็นกับตาของตัวเอง เหมือนกับว่าจะมาหา……คนคนนั้น หลังจากนั้นคุณชายม็อกโกก็ได้ตอบตกลง บอกว่าจะช่วยเธอมาถามคุณท่านให้”
“คุณชายอะไรกัน เขาไม่เหมาะสมสักนิด”
ประโยคในเมื่อสักครู่พูดจบลง หญิงสาวคนนี้ใบหน้าก็บูดเบี้ยวขึ้นมาแล้วด่าออกมาอย่างหยาบคายหนึ่งประโยค
ในน้ำเสียง ไม่ได้มีความเกรงใจต่อม็อกโกสักนิด
ก็ใช่ ม็อกโกคนนี้ หลายปีมานี้ ในตระกูลเทวเทพมีใครยกย่องเขาบ้าง? จะว่าด้วยอายุ ในตระกูลที่เป็นผู้ใหญ่มากว่าเขาก็มีตั้งมากมาย จะว่าด้วยการศึกษา เขาก็ไม่ใช่คนที่เก่งที่สุดคนนั้น
ดังนั้น เขามีสิทธ์อะไรที่จะมาเป็นคนรับช่วงต่อของราชวงค์?
สาวใช้ก็ไม่กล้าพูดอะไรออกมาแล้ว
จึงทำได้เพียงสั่นสะพรึงยืนอยู่อย่างนั้น
หลังจากนั้นไม่กี่นาที ในที่สุดจูเน่ก็นั่งไม่ติดแล้ว โยนเครื่องสำอางที่อยู่ในมือทิ้งไปแล้วเดินออกไปอย่างโมโห
พี่ชายของเธอตายแล้ว บิดาของเธอก็ยังถูกกักตัวเอาไว้ เธอรับไม่ได้เป็นอย่างมาก！
หลังจากนั้นไม่กี่นาที เธออยู่ที่สวนแมกโนเลียทางตะวันตก หาลูกชายของคุณอาที่ชื่อม็อกกี้เจอแล้ว หลังจากที่พี่ชายของเขาม็อกกาได้ตายไป ทายาทในครอบพวกเขามีความหวังมากที่สุดว่าจะสามารถแย่งชิงเป็นผู้รับช่วงต่อของราชวงศ์กับม็อกโกได้
“ม็อกกี้ คุณไม่อยากเป็นผู้รับช่วงต่อของตระกูลเทวเทพเหรอ”
จูเน่นั้นเป็นคนตรงๆ หลังจากเข้ามา เธอก็ถามคนคนนี้ออกมาเลย
ผู้รับช่วงต่อ?
ม็อกกี้ที่กำลังถือพัดหยอกล้ออยู่กับนกแก้วในกรง ได้ยินคำพูดนี้ ขี้เกียจจะหันไปมองเธอ：“ทำไมเหรอ พี่ชายของคุณตายแล้ว ยังจะฝันถึงเรื่องที่จะได้เป็นผู้รับช่วงต่ออีกเหรอ”
“ม็อกกี้！！”
จูเน่เหมือนกับว่าถูกคนเหยียบเข้าที่บาดแผล สีหน้าเปลี่ยนไปทันที “ฉันจะเตือนคุณนะ อย่าพูดถึงพี่ชายของฉัน ถ้าคุณอยากได้ตำแหน่งนี้ละก็ ฉันจะปรามคุณไว้ว่าเชื่อฟังฉันจะดีกว่า ยังไม่ยอมรับอีกเหรอว่า ด้วยความสามารถของครอบครัวคุณนั้น ไม่มีทางเป็นไปได้อยู่แล้ว！”
เธอพูดออกไปอย่างรุนแรง หลังจากนั้นก็หันหลังเดินออกไป
ม็อกกี้：“……”
ได้แต่มองตามแผ่นหลังของเธอออกไป สุดท้ายแล้ว เขาก็วิ่งตามไปอย่างน่าอับอาย
“พี่สาว ผมผิดไปแล้ว เมื่อกี้ผมแค่ล้อคุณเล่นเท่านั้นเอง คุณพูดมา ว่าผมควรจะทำยังไง”เขาพูดยกยอปอปั้น กับในเมื่อสักครู่เปลี่ยนเป็นคนละคน
จูเน่ถึงได้หยุดลง
หลังจากนั้นมองมาที่เขาอย่างเย็นชา
คุณอาของเธอคนนี้นั้น เธอดูหมิ่นเขามาก ไม่มีความสามารถอะไรเลย ไม่มีความกล้าหาญอะไรเลย
แต่ว่า ตอนนี้พี่ชายของเธอเสียไปแล้ว ถ้าได้แต่นั่งมองม็อกโกถูกเลือกให้กลายเป็นคนรับช่วงต่อของราชวงศ์ ครอบครัวของเธอยังยินยอมให้ไอ้เศษสวะคนนี้ได้รับตำแหน่งแทนยังจะดีกว่า
อย่างน้อย พวกเธอก็สามารถควบคุมเขาได้
อีกทั้งที่สำคัญที่สุด ก็ถือว่าได้แก้แค้นให้กับพี่ชายของเธอ
สุดท้ายจูเน่เอาที่อยู่ของแสงดาวให้กับน้องชายคนนี้ ไม่ว่าเขาจะทำยังไงก็ได้ให้เอาตัวผู้หญิงคนนี้มาให้ได้ ค่อยมาเผชิญหน้ากับม็อกโก หลังจากนั้นเธอก็เดินออกไป
เอาผู้หญิงคนนี้มาเพื่อเผชิญหน้ากับม็อกโก?
ม็อกกี้ไม่ค่อยเข้าใจในความหมายนี้
แต่ว่า พี่สาวคนนี้บอกให้เขาไปจับตัวผู้หญิงคนนั้นมา เขาก็ไปอย่างว่าง่าย
——
โรงแรมฮิลตัน ณ เมืองหลวง
หลังจากแสงดาวได้พักอยู่ที่นี่ วันนี้ทั้งวันก็ไม่ได้อยู่ว่างๆ แต่ได้ออกไปสืบเรื่องของกาวินที่ยังหลงเหลืออยู่
“ขอโทษนะคะ ฉันขอถามหน่อยเกี่ยวกับเรื่องเมื่อสามเดือนก่อนที่เกิดการระเบิดขึ้นที่ไนต์คลับในถนนไห่ปาเรื่องนั้น”
“คุณจะถามเรื่องนั้นไปทำไมกัน”
ในพับที่เสียงดังอึกทึก ผู้ชายคนนี้ที่ถือแก้วเหล้าอยู่ในมือที่เริ่มเมาขึ้นมาเล็กน้อย ตัวเองไม่ง่ายเลยที่จะชวนสาวสวยมาคุยด้วยได้แต่เธอกลับถามเรื่องนี้ขึ้นมาอย่างกะทันหัน สีหน้าของเขาไม่ดีขึ้นมาแล้ว
แสงดาวทำเป็นไม่เห็น หลังจากนั้นขบริมฝีปากแดงนั้น ส่งสายตาเชิญชวนชายหนุ่มคนนี้ต่อ
“ไม่มีอะไรหรอก ฉันมีเพื่อนคนหนึ่งที่อยู่ในเหตุการณ์การระเบิดครั้งนี้ได้หายตัวไป อยากจะหาตัวเขา”เธอพูดไป เดิมทีใบหน้ารูปไข่นั้นเต็มไปด้วยความเย้ายวน ทันใดนั้นก็แสดงความเจ็บปวดและโดดเดี่ยวออกมา
คุณหนูใหญ่ตระกูลหิรัญชา เดิมทีสวยงดงามเป็นอย่างมาก
เพียงแต่ว่าปกติเธอชอบแต่งตัวสไตล์โกธิคทำให้ดูลึกลับ ทำให้คนอื่นรู้สึกว่าเธอนั้นเอาแต่ใจเป็นคนหนูใหญ่ที่ชอบทำแต่เรื่องไม่ดี ต้องให้เคารพมาแต่ไกล
แต่ไม่รู้เลยว่า เมื่อเธอแต่งหน้าแต่งตัวอย่างสวยสดงดงาม ความจริงแล้วแอบซ่อนความงดงามเอาไว้ภายใน
ผู้ชายคนนั้นได้เห็น ปรากฏว่ารู้สึกสงสารขึ้นมาแล้ว
“ที่แท้เป็นแบบนี้นี่เอง งั้นก็คงยากหน่อย อุบัติเหตุครั้งนั้น คนตายไปไม่น้อย แต่ว่าถ้าคุณเชื่อใจผมละก็ เอารูปเพื่อนของคุณให้ผมใบหนึ่ง ผมจะช่วยคุณถามดู”
แสงดาว：“……”
คิดไปคิดมา สุดท้ายเธอก็เอารูปของกาวินให้เขาไป
สถานะของกาวินนั้นเป็นความลับ นอกจากคนในตระกูลหิรัญชา คนด้านนอกไม่มีทางรู้ว่าเขาเป็นใคร ดังนั้น ให้เขาไปก็ไม่เป็นไร
แสงดาวออกมาจากในผับ เดิมทีอยากจะโทรหาม็อกโก แต่มาคิดดูอีกที เขารักษาระยะห่างระหว่างเธอเอาไว้ เธอจึงเอาโทรศัพท์เก็บลงอย่างหมดอารมณ์
ช่างเถอะ รอให้เขาติดต่อเธอมาก็แล้วกัน
เธอเตรียมตัวจะกลับโรงแรม
แต่นึกไม่ถึงว่า ในตอนที่ใกล้จะถึงโรงแรมแล้ว ทันใดนั้น มีรถคันหนึ่งขับผ่านเธอไป เธอยังไม่ทันได้รู้ตัว รถคันนั้นได้หยุดลงแล้ว หลังจากนั้นคนที่ออกมาจากด้านในสองคนพุ่งเข้ามาจับตัวเธอเอาไว้