เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1074
หิมะฤดูหนาวค่อยๆ ละลาย อรุณสีชาด ลมโชยเบาๆ
เพียงพริบตาก็ผ่านไปแล้วหนึ่งเดียว
น้ำที่ละลายจากหิมะไหลเข้าไปในดิน มอบความชุ่มชื้นให้แก่ผืนดิน ต้นหญ้าเล็กๆ สีเขียวขจี งอกขึ้นจากดิน ต้อนรับฤดูใบไม้ผลิแห่งการเริ่มต้นปีใหม่
สรรพสิ่งฟื้นคืน ไม่มีความหนาวเหน็บจนเข้ากระดูกของหิมะ บนถนนของเมืองหลวง มีผู้คนขวักไขว่ไปมาอย่างคับคั่งอีกครั้ง
ในซอยเก่าบนถนนลึก
ในร้านเหล้าแห่งหนึ่ง ลู่ฝานดื่มเหล้าดีอย่างเต็มที่
เถ้าแก่อ้วนที่อยู่ข้างๆ พูดด้วยรอยยิ้ม “ไอ้หนุ่ม ดื่มเก่งจริงๆ ผ่านมาหนึ่งเดือน คอแข็งขึ้นนะเนี่ย”
ลู่ฝานเช็ดคราบเหล้ามุมปาก แล้วพูดเสียงดังว่า “เอาเหล้ามาๆ เพราะดื่มฟรี เลยจะไม่ให้คนดื่มเยอะๆ เหรอ”
เถ้าแก่อ้วนลูบพุงตัวเอง แล้วพูดว่า “วิธีการดื่มของนาย ฉันมีของสต๊อกเท่าไร นายก็คงดื่มจนหมด ให้นายดื่มอีกไห ดื่มหมดแล้วก็ไสหัวไปซะ”
เถ้าแก่อ้วนเหวี่ยงไหเหล้ามาหนึ่งไห ลู่ฝานยื่นมือมารับ
สิบสามที่อยู่ข้างๆ ก็จิบเหล้าทีละนิด ดื่มไปพลาง นิ้วมือก็เคลื่อนไหวเหมือนอาการชัก
นี่เป็นวิชาที่เขาเรียนมาใหม่ ชื่อว่าอะไร ลู่ฝานจำไม่ค่อยได้แล้ว แต่เป็นวิชาผู้ฝึกชั่วร้ายของแท้ที่ได้มาจากอู่คงหลิง
สิบสามดื่มยาเปลี่ยนโลหิตเข้าไปแล้ว จึงทำได้แค่ฝึกวิชาของผู้ฝึกชั่วร้าย แต่ยังดีที่เขาเกิดมาจากผู้ฝึกชั่วร้าย การฝึกวิชาของผู้ฝึกชั่วร้าย จึงไม่มีปัญหาอะไรเลย สิ่งเดียวที่ต้องกังวลคือจะระงับกลิ่นเลือดกับออร่าปีศาจบนตัวเขายังไง ดังนั้นช่วงนี้ลู่ฝานจึงใช้เวลามาก ในการกลั่นยากลั้นลมหายใจให้สิบสามสองสามหม้อ ตอนนี้ดูเหมือนประสิทธิภาพใช้ได้เลย
เจ้าดำหมอบกอดชามเหล้าอยู่บนโต๊ะ มันดื่มจนเมาไปเรียบร้อยแล้ว
เถ้าแก่อ้วนมองลู่ฝานด้วยรอยยิ้ม แล้วพูดว่า “ไอ้หนุ่ม ที่พูดแนะนำยอดฝีมือผู้สูงส่งกับนายครั้งก่อน นายคิดได้หรือยัง”
ลู่ฝานพูดว่า “ผู้สูงส่งเหรอ พอได้แล้ว ผู้สูงส่งอยู่ไหนล่ะ”
เถ้าแก่อ้วนชี้หน้าลู่ฝานแล้วพูดว่า “ไอ้หนุ่ม นายดูถูกฉันใช่ไหม นายรอเลย อีกเดี๋ยวผู้สูงส่งก็มาแล้ว นายเตรียมฝากตัวเป็นศิษย์ได้เลย”
ลู่ฝานเงยหน้าดื่มเหล้าเข้าไปอีก จากนั้นหัวเราะเบาๆ สองครั้ง
ขณะนั้นเอง ผู้อาวุโสคนหนึ่งเดินเข้ามา พูดเสียงดังว่า “ไอ้อ้วนตง เอาเหล้ามาหนึ่งกา”
เมื่อเถ้าแก่อ้วนเห็นผู้อาวุโสคนนี้ เขายิ้มแล้วพูดว่า “มาแล้วเหรอไอ้หลิว”
ไอ้หลิวนั่งอยู่อีกด้านหนึ่ง หันมามองลู่ฝาน จู่ๆ ก็มีรอยยิ้มเต็มใบหน้า
“อืม วันนี้มีลูกค้าเหรอ!”
เถ้าแก่อ้วนยิ้มแล้วพูดว่า “ไร้สาระ ร้านฉันมีวันไหนที่ไม่มีลูกค้าบ้างล่ะ”
พูดพลาง เถ้าแก่อ้วนเอากาเหล้าวางลงบนโต๊ะของไอ้หลิว
ไอ้หลิวไม่ได้ยกขึ้นมาดื่ม แต่เอากาเหล้ามาเล่นอยู่บนมือ แล้วพูดว่า “ชายหนุ่มท่านนี้ คือลู่ฝานที่ต่อสู้บนลานประลองช่วงก่อนหน้านี้สินะ”
ลู่ฝานเงยหน้ามองผู้อาวุโสแวบหนึ่ง พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ใช่ ผู้อาวุโสรู้จักฉันเหรอ”
ไอ้หลิวพูดด้วยรอยยิ้ม “เห็นการประลองของนาย ทำให้คนจดจำได้เป็นอย่างดี เคล็ดวิชาบู๊ของนายไม่เลว แค่น่าเสียดายที่เขตวิถีด้อยไปนิด โดยเฉพาะกระบวนท่าสุดท้าย มังกรเทพทำลายล้างสังหาร ต้องอาศัยมุกเทพมังกรทำลายล้าง ถึงจะใช้ออกมาได้ ถ้านายเอาพลังทำลายล้างมาเป็นของตัวเองได้ หรือไม่ก็ฝึกร่างแห่งสรรพสิ่ง ก็ไม่จำเป็นต้องใช้มุกเทพมังกรทำลายล้างแล้ว”
ลู่ฝานตกตะลึง ผู้อาวุโสคนข้างหน้ามีความรู้ไม่ธรรมดาเลย!
ไอ้หลิวหัวเราะเบาๆ ลูบเคราตัวเอง ทำท่าทางเหมือนฉันรู้ทุกอย่าง
จู่ๆ เถ้าแก่อ้วนที่อยู่ข้างๆ หัวเราะออกมา แล้วพูดว่า “ดูสิ ฉันบอกแล้วว่ามีผู้สูงส่ง!”
ลู่ฝานขมวดคิ้ว คารวะผู้อาวุโสแล้วพูดว่า “ขอถามผู้อาวุโส ไม่ทราบว่าร่างแห่งสรรพสิ่งคืออะไรครับ”