เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 1054
แม้ว่าตอนนี้ทุกคนจะประกาศเป็นเอกฉันท์ว่าต้องการฆ่าหยางเฟิง!
แต่ก็ไม่มีใครจริงจังกับเรื่องนี้แม้แต่คนเดียว
และหากหยางเฟิงฆ่าง่ายขนาดนั้น เย่หรงคงฆ่าไปนานแล้ว แต่ทำไมถึงซ่อนตัวขึ้นมาเหล่ะ?
ขนาดเย่หรงยังไม่มีวิธีสังหารหยางเฟิงเลย
ซึ่งแน่นอนว่าพวกเขาคงไม่ไปสังหารหยางเฟิงอย่างคนโง่เขลาแน่
ขอเพียงแค่หยางเฟิงไม่ไปหาเรื่องพวกเขา
พวกเขาเองก็เบื่อที่จะไปหาเรื่องหยางเฟิง
เพราะคราวที่แล้ว พวกเขาถูกหยางเฟิงฆ่าสังหารจนกลัวกันไปหมดแล้ว
สิบองค์กรใหญ่ต่างส่งคนหลายพันคนไปที่ตงไห่
แต่สุดท้ายกลับจมดิ่งอยู่ในทะเลใหญ่ทั้งหมด อย่างไม่มีวันกลับมา!
ตอนนี้ หยางเฟิงประกาศว่าจะมาเกาะดาว เพื่อมาทำลายสำนักหง
ดังนั้นสิบองค์กรใหญ่ ในขณะนี้หวาดหวั่นจนได้ยินเสียงอะไรนิดหนึ่งก็เลิ่กลั่กไปหมด เพราะกลัวว่ากยางเฟิงจะตามมาฆ่าถึงที่บ้านอย่างกะทันหัน
บุ้ม!
ทันใดนั้น
มีเสียงหนึ่งดังออกมาอย่างรุนแรง
ประตูใหญ่ของบาร์ ถูกคนถีบจนเปิดออกด้วยเท้าเดียว
จากนั้น หยางเฟิงและกลุ่มคนหลายร้อยคนก็เดินเข้ามาอย่างผยอง!
เมื่อเห็นภาพการณ์เช่นนี้
ดอกบัวตั๋วก็ตะโกนเสียงดังขึ้นทันทีว่า:”บังอาจ! พวกนายเป็นใคร กล้าดียังไงมาบุกรุกหอร้อยบุปผาของฉัน!”
หยางเฟิงเงยหน้าขึ้น มุมปากเผยรอยยิ้มเย้ยหยันออกมาและพูดว่า:”ฉันขอแนะนำตัวสักครู่ ฉันชื่อหยางเฟิง!”
“อะไรนะ? นายก็คือหยางเฟิงอย่างนั้นหรือ?”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น
สีหน้าของดอกบัวตั๋วเปลี่ยนไปทันที
เธอคิดไม่ถึงว่า หยางเฟิงจะมาแล้วจริงๆ
ยิ่งไปกว่านั้นคนแรกที่ตามฆ่ามาถึงที่บ้าน กลับเป็นหอร้อยบุปผาของตัวเอง!
“หยางเฟิง นายมาได้ถูกเวลาแล้ว นายฆ่าคนของสำนักหงไปมากมาย วันนี้ก็จะเป็นวันตายของนาย!”
“ทหาร!”
ดอกบั๋วตั๋นโบกมือนิดเดียว
ทันใดนั้นก็มีคนพุ่งเข้ามาจากทั่วทุกสารทิศหลายพันคน!
โดยคนเหล่านี้ล้วนเป็นผู้หญิงทั้งหมด
แต่ละคนถือดายยาวอยู่ในมือ และมองไปยังหยางเฟิงและคนอื่นๆ ด้วยสีหน้าที่ไม่เป็นมิตรเสียเลย!
ดอกบัวตั๋วแสยะยิ้มมองไปยังหยางเฟิงและพูดขึ้นว่า:”หยางเฟิง สวรรค์มีทางนายไม่เดิน นรกไร้ประตูนายดื้อดึงที่จะเข้า ไว้หลังจากที่ฆ่านายแล้ว ฉันจะเอาหัวของนายไปเซ่นไหว้พี่น้องของสำนักหงของเราที่ตายไป!”
เมื่อพูดจบ ใบหน้าของดอกบัวตั๋นก็เผยให้เห็นสีหน้าแห่งความผยองออกมา
ถ้าสามารถฆ่าหยางเฟิงได้
และหากตามคำมั่นสัญญาของเย่หรงที่ให้ไว้ก่อนหน้านั้น
ตำแหน่งเจ้าสำนักแห่งสำนักหงก็จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากเขาแล้ว!
หยางเฟิงรำคาญที่จะพูดไร้สาระกับดอกบัวตั๋ว
เขาเพียงโบกมือเบาๆ
“ฆ่ามัน!”
เมื่อเห็นมาถึงตรงนี้
เสือขาวเองก็ระงับเสียงโทสะไว้ไม่ไหว จึงตะโกนออกมาหนึ่งเสียง
จากนั้น นำนักรบมังกรหลายร้อยนายบุกสังหารเข้าไป
สมาชิกหลายพันคนของหอร้อยดอกไม้ก็ไม่ยอมน้อยหน้า และมุ่งหน้าฆ่าเข้าไปเช่นเดียวกัน
แค่พริบตาเดียว
ทั้งสองฝ่ายระเบิดศึกกันอย่างดุเดือด
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า!”
“สะใจ! ช่างสะใจจริงๆ!”
เสือขาวไม่มีความทะนุถนอมอ่อนโยนต่อสตรีใดๆ ทั้งนั้น
ในมือถืมมีดเหล็ก และฆ่าสังหารไปทั่วทั้งสี่ทิศ!
สามสิบนาทีผ่านไป
สงครามได้หยุดลง
บนพื้นนอนเต็มไปด้วยซากศพของสมาชิกหอร้อยบุปผาหลายร้อยคน
ส่วนดอกบัวตั๋วมีเลือดสดไหลตรงมุมปาก โดยมองไปยังหยางเฟิงและคนอื่นๆ อย่างจนตรอก
เธอคาดไม่ถึงว่า พละกำลังของหยางเฟิงและคนอื่นๆ จะแข็งแกร่งถึงเพียงนี้
สมาชิกหอบุปผาราตรีของตนหลายพันคน กลับไม่ใช่คู่ต่อสู้ของนักรบมังกรเพียงไม่กี่ร้อยคน
ตอนนี้สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง
ถ้าหยางเฟิงต้องการฆ่าเธแ เธอเองก็ไร้ซึ่งเรี่ยวแรงที่จะต่อสู้
หยางเฟิงมองร้อยบุปผาอย่างเฉยเมยและพูดว่า :”เฉินตง ผู้หญิงคนที่มอบเป็นหน้าที่ของนายแล้วกัน!”
“ครับ!”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น
สีหน้าของเฉินตงเต็มไปด้วยความตื่นเต้น
เขามาหยุดอยู่ตรงหน้าของดอกบัวตั๋ว เพ่งมองเธอด้วยสายตาอันเย็นชาแล้วพูดว่า:”ดอกบัวตั๋ว จะให้โอกาสเธอสักครั้ง ยอมจำนนหรือว่าจะตาย!”
ตูม!
ดอกบัวตั๋นคุกเข่าลงบนพื้นอย่างไม่ลังเล และพูดขึ้นด้วยสีหน้าเคารพนอบนอม:”ดอกบัวตั๋น คำนับเจ้าสำนัก!”
เมื่อต้องเผชิญหน้ากับความตาย ดอกบัวตั๋นไม่มีทางเลือกใดทั้งนั้น
และเลือกที่จะยอมจำนนต่อเฉินตง ก็ไม่ใช่เรื่องน่าอาย