อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่ 854 หัวหน้าเผ่าเทียนเฟิ่นได้สติ
สายตาของเวินเส้าหยีเย็นชาเกินไป
แววตาชนิดนั้นเป็นแววตาที่รองหัวหน้าเผ่าซือคงก็ไม่เคยเห็นมาก่อน
เขาตะโกนด้วยความร้อนใจ “รีบคุมตัวเวินเส้าหยีไว้ สะกดจุดเขาไว้”
หากว่าเขาไม่ได้ถูกซ่งหยวนทำร้ายจนบาดเจ็บสาหัส เขาก็ควบคุมเวินเส้าหยีไปนานแล้ว
แทบจะในเวลาเดียวกันกับที่ซือคงเอ่ยปากน่าหลันหลิงลั่วก็สะกดจุดของเวินเส้าหยีไว้แล้ว
แต่น่าเสียดายแม้ว่ากระดูกสะบักของเวินเส้าหยีจะถูกดึงไปแล้ว วิทยายุทธถูกทำลาย แต่กระบวนท่าของเขายังอยู่
ด้วยความชำนาญของกระบวนท่า เวินเส้าหยีหลบเลี่ยงออกจากการโจมตีของน่าหลันหลิงลั่ว แย่งเวลามาได้เล็กน้อย
เวลาเพียงเล็กน้อยนี้ก็เพียงพอให้เขาแสดงสัญญาณมือ เริ่มการทำงานของกลไก
“กึก…..”
เพิ่งจะทำสัญญาณมือออกไป เวินเส้าหยีก็ถูกสะกดจุดแล้ว มุมปากของเขาปริขึ้นเป็นรอยยิ้มอันเย็นยะเยือก
สีหน้าของน่าหลันหลิงลั่วโกรธจนเขียวทันที
หากเป็นก่อนหน้านี้ พินาศย่อยยับไปด้วยกันก็พินาศย่อยยับไปด้วยกัน
แต่ตอนนี้…..
กู้ชูหน่วนอาจอยู่ที่นี่ ซึ่งหมายความว่านางก็จะตายเช่นกัน
เขาเกลียดกู้ชูหน่วน
แต่เขาไม่อยากให้กู้ชูหน่วนตายแบบนี้ในเผ่าเทียนเฟิ่น นางจะตาย ก็ต้องตายในน้ำมือของเขา
เหตุร้ายที่เกิดขึ้นมากมาย
ในขณะที่ทุกคนอยู่ในความกระวนกระวาย
ผู้ทรงพลังค้ำฟ้าผู้หนึ่งกวาดไปทั่วทุกแห่งหน อำนาจอันทรงพลังเข้ามา
ตลอดทางที่ผ่าน ทั้งหมดล้วนเป็นซากศพ
ไม่ว่าจะเป็นคนของรองหัวหน้าเผ่าซือคง หรือคนของน่าหลันหลิงลั่ว ไม่ต้องพูดว่าจะสู้ผู้ทรงพลังค้ำฟ้านั่นไม่ได้ แม้แต่จะเข้าใกล้เขาก็ยากแล้ว
ทุกคนต่างพากันแหงนมองขึ้นไป
กลับเห็นคนที่สังหารเข้ามา ก็คือเวินเฉิงเทียนหัวหน้าเผ่าของเผ่าเทียนเฟิ่น
สีหน้าของรองหัวหน้าเผ่าซือคงเปลี่ยนไปมาก
เขาไม่ได้จิตมารครอบงำ กำลังจะตายหรอกหรือ?
ทำไม…….จึงหายดีแล้วล่ะ?
แม้แต่แววตาก็ชัดเจนขนาดนี้อีก?
เวินเส้าหยีดีใจมาก เขาตะโกนขึ้นฟ้าเสียงดัง “ยกเลิกแผนการ”
การยกเลิกแผนการคำเดียว หมายความว่ากลไกทั้งหมดจะไม่เริ่มทำงาน เผ่าเทียนเฟิ่นก็จะไม่กลายเป็นผุยผง
สายตาของน่าหลันหลิงลั่วนอกจากความเย็นชาก็คือความเย็นชา เขาโบกมือ ส่งสัญญาณให้ลูกน้องของเขาถอยหลัง ให้รองหัวหน้าเผ่าซือคงกับเขาสู้กัน
กู้ชูหน่วนขมวดคิ้ว
อำนาจแข็งแกร่งมาก
ทั้งตำหนักเทียนตูถูกกดดันจนแม้แต่จะหายใจก็ลำบาก
ในนาทีนี้ขอบฟ้าก็บิดเป็นเกลียว แทบจะถล่มลงมา
สถานการณ์การต่อสู้เปลี่ยนไปโดยคนผู้หนึ่งอย่างสมบูรณ์
ซ่งอวี่และคนอื่นๆที่บาดเจ็บสาหัสถอนใจด้วยความโล่งอกยาวๆ มีความมั่นใจขึ้นมาใหม่อีกครั้ง
ในที่สุดหัวหน้าเผ่าก็…..ฟื้นคืนมาแล้ว…..
สงครามภายในมีหวังที่จะชนะแล้ว
“นายหญิง พวกเราจะปลอมตัวปะปนเข้าไปหรือไม่ ร่วมมือกับพวกเขา แล้วฆ่าเวินเฉิงเทียนก่อน?”
กู้ชูหน่วนส่ายหัว
“เขายังไม่ได้มีสติอย่างเต็มที่ จิตมารครอบงำไม่ได้ฟื้นคืนมาง่ายขนาดนั้น ดูไปก่อน”
“เจ้าค่ะ”
“หัว….หัวหน้าเผ่า ไม่เกี่ยวกับพวกเรา เป็นรองหัวหน้าเผ่า รองหัวหน้าเผ่าต้องการให้พวกเราทำเช่นนี้ เขาบอกว่าหัวหน้าเผ่าน้อยจับตัวท่านไว้” จิตใจของลูกศิษย์เผ่าเทียนเฟิ่นหวาดผวา
ระดับเจ็ดแน่ะ
ในสายตาระดับเจ็ด พวกเขาก็เป็นเหมือนเต้าหู้เช่นนั้น เพียงแค่เขาปาดเบาๆ พวกเขาก็ตายหมดแล้ว
เวินเฉิงเทียนเป็นคนกำยำ หน้าตาเคร่งขรึม ตรงไปตรงมา
เขาจ้องไปที่รองหัวหน้าเผ่าซือคงด้วยความโกรธเคือง “ทำไม ทำไมต้องทำเช่นนี้? ทำไมต้องเข่นฆ่าลูกศิษย์ในเผ่ามากมายขนาดนี้ สร้างคดีนองเลือดซ้ำแล้วซ้ำเล่า? เผ่าเทียนเฟิ่นทำผิดต่อเจ้าอย่างไร?”
“ฮ่าฮ่าฮ่า…..ในเมื่อเจ้าได้สติแล้ว เช่นนั้นข้าก็ไม่มีอะไรต้องเสแสร้งอีก เจ้าถามข้าว่าทำไม ทั้งที่เจ้าก็รู้ว่าข้าชอบหยุนเอ๋อร์ แต่กลับทำลายความรักของพวกเรา หลายสิบปีก่อนเจ้าแยกพวกเราก็ไม่ว่ากันแล้ว หลายสิบปีหลัง เพื่อที่จะทำให้ข้าภักดีต่อเผ่าเทียนเฟิ่นมากยิ่งขึ้น เจ้ากลับบีบคั้นให้ฮ่องเต้ฉู่ต้องตาย บังคับให้หยุนเอ๋อร์ต้องตาย”
“นั่นเป็นแค่ความปรารถนาเพียงฝ่ายเดียวของเจ้า นางไม่ชอบเจ้าสักนิด เลือกที่จะปล่อยวางความรักฉันชายหญิงไป เป็นรองหัวหน้าเผ่าเทียนเฟิ่นก็เป็นสิ่งที่เจ้าเลือกเอง โทษคนอื่นไม่ได้ สำหรับฮ่องเต้ฉู่ คนที่บีบคั้นเขาจนตายคือเจ้า ไม่ให้ข้าบีบให้ตาย”