บทที่ 1802 การสนับสนุนของตระกูลฟาง
ฐานทัพใหญ่ตระกูลหว่าน
“ท่านพ่อ! ท่านตายอย่างน่าสมเพช!” เสียงร้องไห้ดังขึ้นในห้องโถงใหญ่ท่ามกลางกลุ่มผู้อมตะ
ชายหนุ่มในชุดไว้ทุกข์กําลังร้องไห้
คนผู้นี้คือหว่านซุ้ยชิง เขาเป็นผู้อมตะระดับหกและเป็นบุตรของหว่านเหลียงฮัน
หว่านซุ้ยชิงคุกเข่าอยู่บนพื้นและกรีดร้อง ไม่มีผู้ใดสามารถหยุดเขา
ผู้อมตะตระกูลหว่านที่อยู่ในห้องโถงขมวดคิ้ว พวกเขาเงียบและแสดงออกด้วยใบหน้าเคร่งขรึม
ผู้อาวุโสสูงสุดลําดับที่สองของตระกูลหว่านถอนหายใจ “มันกลายเป็นเช่นนี้ได้อย่างไร? เราส่งผู้อมตะระดับเจ็ดสามคนออกไป แต่พวกเขากลับพ่ายแพ้!”
ผู้อมตะตระกูลหว่างต่างรู้สึกเช่นเดียวกัน
หากไม่ใช่เพราะฟางหยวนเปิดเผยการต่อสู้ในสวรรค์สีเหลือง ผู้อมตะตระกูลหว่านอาจยอมรับผลลัพธ์หลังจากลังเลอยู่บ้าง
ในความเป็นจริงหว่านเหลียงฮันออกเดินทางหลังจากได้รับการอนุมัติจากผู้อมตะตระกูลหว่านส่วนใหญ่
สามผู้อมตะระดับเจ็ดและเขตแดนอมตะ สถานการณ์ควรจะอยู่ในการควบคุมของพวก เขา แต่ผู้ใดจะคิดว่าพวกเขากําลังเผชิญหน้ากับศัตรูที่แข็งแกร่ง
ผู้อาวุโสสูงสุดลําดับที่หนึ่งเปิดปากกล่าวในที่สุด “ซวนปู้จินสังหารผู้อมตะของตระกูลหว่าน เราไม่สามารถให้อภัยเขา หว่านซุ้ยชิง พ่อของเจ้าทิ้งมรดกไว้หรือไม่?”
หว่านซุ้ยชิงหยุดร้องไห้ก่อนตอบคําถาม “ท่านพ่อสอนข้าทุกสิ่งไม่ว่าจะเป็นท่าไม้ตายหรือเคล็ดลับการหลอมรวม แต่ไม่มีวิญญาณอมตะ”
การแสดงออกของกลุ่มผู้อาวุโสกลายเป็นมืดครื้ม
ซวนปู้จินและหว่านเหลียงฮันเป็นผู้อมตะระดับเจ็ดเช่นเดียวกัน แต่ซวนปู้จินกลับสามารถสังหารหว่านเหลียงฮันโดยที่ฝ่ายหลังไม่แม้แต่จะสามารถตอบโต้
โดยปกติการต่อสู้แห่งชีวิตและความตายของผู้อมตะระดับเดียวกันมักจะติดอยู่ในสภาวะชะงักงัน หากฝ่ายตรงข้ามไม่ติดอยู่ในเขตแดนอมตะและต้องการจากไป อีกฝ่ายจะไม่สามารถทําสิ่ง
คุณค่าของเขตแดนอมตะหรือค่ายกลวิญญาณอมตะคือการกักขังศัตรู
ตระกูลหว่านใช้เขตแดนอมตะเพื่อทําให้แน่ใจว่าซวนปู้จินจะไม่สามารถหลบหนี แต่พวกเขาไม่ได้คาดหวังว่าซวนปู้จินจะไม่พยายามหลบหนี ตรงข้าม เขาใช้ประโยชน์จากมันเพื่อสังหารหว่านเหลียงฮันและต่อสู้กับผู้อมตะตระกูลหว่านอีกสองคน
นี่เป็นผลลัพธ์ที่น่าขันสําหรับตระกูลหว่าน
ผู้อาวุโสสูงสุดลําดับที่หนึ่งของตระกูลหว่านรู้สึกเสียใจกับเรื่องนี้
หากเขารู้ว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้น เขาจะนําคฤหาสน์วิญญาณอมตะออกไป
แต่พวกเขามีปัญหาของตนเอง
ผู้อาวุโสสูงสุดลําดับที่หนึ่งของตระกูลหว่านเป็นเพียงผู้อมตะระดับเจ็ด เขาไม่เหมือนผู้นําของกองกําลังอื่นที่เป็นผู้อมตะระดับแปด ดังนั้นเขาจึงต้องใช้มันปกป้องฐานทัพใหญ่ของตระกูล
ผู้อาวุโสสูงสุดลําดับที่หนึ่งของตระกูลหว่านถอนหายใจและกล่าวกับหว่านซุ้ยชิง “ความตายของหว่านเหลียงฮันเป็นความผิดพลาดของเรา หว่านเหลียงฮันจะได้รับเกียรติสูงสุดจากตระกูล เราจะมอบทรัพยากรอมตะให้เจ้าเป็นการชดเชย ข้าเพียงหวังว่าคนเหล่านั้นจะถูกทําลาย!”
“ขอบคุณผู้อาวุโสสูงสุดลําดับที่หนึ่ง! ขอบคุณผู้อาวุโสทุกท่าน!” หว่านซุ้ยชิงโค้งคํานับกลุ่มผู้อาวุโสสูงสุดที่อยู่ในห้องโถงซ้ําๆ
นี่คือสิ่งที่เขาคาดหวังจากการร้องไห้และแสดงความเสียใจอย่างสุดซึ่งก่อนหน้านี้ ตอนนี้แผนการของเขาสําเร็จแล้ว
ผู้อาวุโสสูงสุดลําดับที่หนึ่งกล่าวต่อ “ซวนปู้จินเป็นสมาชิกตระกูลฟาง เราจะกดดันตระกูลฟางให้ส่งมอบตัวเขา จากการต่อสู้ครั้งนี้ เราสามารถกล่าวได้ว่าชวนจินคือทายาทของหลี่เฉิน เขาคือปีศาจที่ชั่วร้าย! หนี้เลือดของเราต้องได้รับการชําระ!”
ดวงตาของกลุ่มผู้อมตะตระกูลหว่านส่องประกายขึ้น
พวกเขาทําได้เพียงเท่านี้
ย้อนกลับไปหลี่เฉินเคยมอบความเจ็บปวดให้กับกองกําลังฝ่ายธรรมะของทะเลทรายตะวันตก ดังนั้นพวกเขาจึงใช้การเชื่อมโยงระหว่างหลี่เฉินกับฟางหยวนเป็นข้ออ้างในการต่อต้านตระกูลฟาง
ก่อนหน้านี้พวกเขาต้องการจับตัวชวนปู่จินมาสอบสวนและโยนความผิดให้เขา แต่แผนการของตระกูลหว่านล้มเหลว อย่างไรก็ตามผู้อาวุโสสูงสุดลําดับที่หนึ่งของตระกูลหว่านยังคงยืนกรานที่จะทําให้เรื่องนี้เป็นความจริง
ขาดหลักฐาน?
หากขาหลักฐาน ข้าก็จะสร้างมันขึ้นมาด้วยตนเอง!
แม้มันจะไร้ยางอาย แต่กองกําลังใหญ่ทั้งหมดของฝ่ายธรรมะต้องการจัดการตระกูลฟาง ดังนั้นพวกเขาสามารถใช้แผนนี้ได้อย่างไร้กังวล
มันเป็นเพียงว่าโอกาสประสบความสําเร็จของแผนนี้ไม่สูงเท่ากับแผนการก่อนหน้า
ผู้อมตะตระกูลหว่านเสียชีวิตในการต่อสู้และกระทั่งถูกเปิดเผยออกไป แล้วพวกเขาจะนิ่งเฉยได้อย่างไร?
ตระกูลหว่านไม่มีทางเลือกนอกจากต้องแก้ตัวต่อไป!
ผู้อาวุโสสูงสุดลําดับที่สองของตระกูลหว่านถอนหายใจ “สถานการณ์ยังไม่เลวร้ายขนาดนั้น ตระกูลฟางอาจตัดสินใจยุติความสัมพันธ์กับซวนปู้จินไปแล้ว”
“ฮืม แม้พวกเขาจะยอมแพ้ ตระกูลฟางก็ไม่สามารถหลบหนีจากอาชญากรรมที่พวกเขาปกป้องปีศาจ!”
อย่างไรก็ตามในวันรุ่งขึ้นข่าวร้ายก็มาถึงตระกูลหว่าน
ตระกูลฟางประกาศจุดยืน พวกเขาจะปกป้องชวนรู้จินและพิสูจน์ว่าต้นกําเนิดของซวนปู้จินเกี่ยวข้องกับเจิ้งจิงเฉิน ไม่ใช่หลี่เฉิน
ตระกูลหว่านคัดค้านและขอหลักฐานทันที
ฟางตี้เฉิงโยนหลักฐานที่ปฏิเสธไม่ได้ออกไป
แน่นอนว่ามันเป็นหลักฐานปลอม อีกฝ่ายทําได้ เหตุใดพวกเขาจะทําไม่ได้
สองกองกําลังใหญ่ของทะเลทรายตะวันตกโต้เถียงกันอย่างหนักว่าชวนจินเป็นทายาทของเจิ้งจิงเฉินหรือหลี่เฉิน
ฝ่ายหนึ่งบอกว่าตนเองมีหลักฐาน อีกฝ่ายก็บอกว่าพวกเขามีหลักฐานที่เชื่อถือได้มากกว่า
ฝ่ายหนึ่งโยนหลักฐานชิ้นหนึ่งออกมา อีกฝ่ายก็โยนหลักฐานออกมาสองชิ้น
แต่บุคคลที่เป็นจุดศูนย์กลางของการต่อสู้ทางการเมืองครั้งนี้กําลังปราบปรามอสูรวิญญาณอยู่ในทะเลทรายผีเขียวอย่างสบายอารมณ์
เขาให้ความสนใจกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นและรู้สึกว่ามันน่าขัน
ฟางหยวนไม่กังวลแม้แต่น้อย เขาไม่ได้นําหลักฐานใดๆออกมาเพื่อพิสูจน์ตนเอง มีเพียงตระกูลฟางและตระกูลหว่างที่ร้อนรนนําหลักฐานมากมายออกมาพิสูจน์ตัวตนของเขา
มหาอํานาจทั้งสองแข่งขันกันเพื่อเป็นพยานและต่อต้านปีศาจ พวกเขาแสดงความมั่นใจในความคิดของตนออกมาอย่างสุดโต่ง
หากพวกเขารู้ตัวตนที่แท้จริงของชวนจิน ผู้ใดจะรู้ว่าพวกเขาจะแสดงออกอย่างไร
ตระกูลฟางอาจรู้สึกเหมือนตกลงไปในธารน้ําแข็ง แต่ตระกูลหว่านก็จะตกอยู่ในความหวาดกลัวเช่นกัน
นี่คือปีศาจฟางหยวน!
กระทั่งวังสวรรค์และกองกําลังฝ่ายธรรมะของภาคใต้ก็ไม่สามารถทําสิ่งใดกับเขา!
ในช่วงเวลานี้นอกจากปราบปรามอสูรวิญญาณ ฟางหยวนยังดูดซับมรดกที่แท้จริงบนเส้นทางแห่งปัญญาของหว่านเหลียงฮัน
หว่านเหลียงฮันถูกสังหารอย่างกะทันหัน เขาไม่มีเวลาแม้แต่จะทําลายวิญญาณอมตะของตนเอง
ฟางหยวนได้รับวิญญาณอมตะสามดวงจากเขา สองดวงเป็นวิญญาณอมตะระดับหก อีกหนึ่งเป็นวิญญาณอมตะระดับเจ็ด
วิญญาณอมตะระดับเจ็ดมีชื่อว่าสิ่งกีดขวางทางปัญญา ฟางหยวนเคยเห็นพลังอํานาจของวิญญาณอมตะดวงนี้มาแล้ว มันสามารถสร้างสิ่งกีดขวางบนเส้นทางแห่งปัญญาขึ้นรอบตัวเป้าหมาย
นอกจากนี้ยังมีท่าไม้ตายอมตะมากมายที่ใช้วิญญาณอมตะสิ่งกีดขวางทางปัญญาเป็นแกนกลาง
หนึ่งในท่าไม้ตายอมตะของหว่านเหลียงฮันทําให้ฟางหยวนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย
มันเป็นท่าไม้ตายอมตะที่จะสร้างสิ่งกีดขวางขึ้นในใจของศัตรูโดยตรง ความคิดในใจของศัตรูจะพบอุปสรรคและไม่สามารถพุ่งชนกัน
ตามตรรกะ หากท่าไม้ตายนี้ประสบความสําเร็จ ศัตรูจะกลายเป็นคนโง่ทันที พวกเขาจะรู้สึกเหมือนมีก้อนหินอยู่ในใจและไม่สามารถแก้ปัญหาต่างๆ
ท่าไม้ตายนี้โดดเด่นมาก แต่มันต้องทะลวงผ่านการป้องกันของฝ่ายตรงข้ามเพื่อโจมตีสมองของพวกเขา
น่าเสียดายที่ฟางหยวนเป็นผู้เชี่ยวชาญบนเส้นทางแห่งปัญญา เขามีวิธีการมากมายที่สามารถปกป้องจิตใจของตน ท่าไม้ตายอมตะของหว่านเหลียงฮันแทบไม่มีความหวังที่จะทะลวงผ่านการป้องกันของเขา
ยิ่งไปกว่านั้นหว่านเหลียงฮันยังเป็นฝ่ายถูกรบกวนจิตใจโดยฟางหยวน เขามีท่าไม้ตายที่ดีแต่ไม่สามารถใช้ได้
เมื่อคิดถึงการต่อสู้ที่ผ่านมา ฟางหยวนรู้สึกพอใจมาก
เขาทดสอบท่าไม้ตายอมตะสองท่าในการต่อสู้จริงและได้รับผลลัพธ์ที่ยอดเยี่ยม
หนึ่งคือท่าไม้ตายอมตะรบกวนความคิด มันเป็นท่าไม้ตายอมตะบนเส้นทางแห่งปัญญาที่มีหนึ่งในแกนกลางเป็นวิญญาณอมตะบนเส้นทางแห่งจิตวิญญาณ ด้วยเหตุนี้ฟางหยวนจึงสามารถปกปิดกลิ่นอายของมันโดยพึ่งพาอสูรวิญญาณแรกกําเนิดทั้งสี่
อีกหนึ่งคือท่าไม้ตายอมตะมือปีศาจขโมยชีวิต มันเป็นท่าไม้ตายอมตะที่ฟางหยวนอ้างอิงมาจากท่าไม้ตายอมตะมือปีศาจปล้นวิญญาณและมรดกที่แท้จริงขโมยชีวิต
มือปีศาจปล้นวิญญาณสามารถขโมยวิญญาณขณะที่มือปีศาจขโมยชีวิตสามารถสังหารฝ่ายตรงข้ามทันที
นี่เป็นท่าไม้ตายอมตะระดับเจ็ด มันไม่สามารถสังหารผู้อมตะระดับแปด แต่มันเพียงพอที่จะสังหารหว่านเหลียงฮัน
ในการต่อสู้เพื่อวังเมล็ดถั่วศักดิ์สิทธิ์ ฟางหยวนใช้มือปีศาจปล้นวิญญาณขโมยวิญญาณอมตะจากชิงโจวต่อหน้าฟางกงและฟางตี้เฉิง
วิธีการที่ซวนปู้จินแสดงออกมาไม่ได้ทําให้ตระกูลฟางประหลาดใจแต่พวกเขายิ่งเห็นคุณค่าของเขา
ในเวลาเดียวกันฟางหยวนยังเปิดเผยจุดอ่อนออกมาอย่างชาญฉลาด นั่นทําให้ตระกูลฟางตัดสินใจปกป้องเขา
ภายนอกอาจดูเหมือนการต่อสู้ครั้งนี้เป็นเพียงการต่อสู้ระหว่างซวนปู้จินกับสามผู้อมตะ ตระกูลหว่าน แต่ในความเป็นจริงฟางหยวนกําลังวางแผนควบคุมสถานการณ์ของโลกผู้อมตะแห่งทะเลทรายตะวันตกทั้งหมด
เป้าหมายที่แท้จริงของฟางหยวนคือผลประโยชน์ในอนาคต วิญญาณอมตะสิ่งกีดขวางทางปัญญาเป็นเพียงการเรียกน้ําย่อยก่อนงานเลี้ยงที่แท้จริง
โดยไม่ได้ตั้งใจ ณ จุดนี้ฟางหยวนไม่ได้ให้ความสําคัญกับกําไรหรือขาดทุนเล็กๆน้อยๆอีกต่อไป
เขาสามารถอาละวาดไปทุกที่โดยปราศจากอุปสรรค
จิตใจของเขาพุ่งทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า
‘โดยไม่รู้ตัว ข้ามาถึงระดับนี้แล้ว’
ท่ามกลางทะเลทรายผีเขียวที่หม่นหมองและยิ่งมืดมิดมากขึ้นในเวลากลางคืน ฟางหยวนนั่งอยู่บนศีรษะอสูรวิญญาณแรกกําเนิดที่ดุร้ายโดยมีกองทัพอสูรวิญญาณจํานวนมากติดตามอยู่ด้านหลัง
ภายใต้การควบคุมของฟางหยวน กองทัพขนาดใหญ่เคลื่อนที่ไปข้างหน้าอย่างเงียบงันท่ามกลางความมืดมิดอันไร้ขอบเขต