หลี่ลี่อู่ตะคอกอย่างเย็นชา “ถ้าไม่โหดร้าย หรือจะรอให้ครบสัญญาสามปี แล้วพวกเราทุกคนก็คุกเข่าต่อหน้าเขา และร้องขอความเมตตา? เมื่อถึงเวลานั้น เขาอาจจะไม่ปราณีพวกเราก็ได้!”
หลี่ลี่เอี๋ยนโต้กลับ “พี่รอง ฉันเชื่อว่าจะไม่มีวันนั้น ถึงแม้ว่าเฉินโม่จะไม่เห็นแก่ความเป็นญาติ แต่พี่สี่ล่ะ? หรือว่าพวกคุณไม่เชื่อแม้แต่พี่สี่?”
หลี่ลี่อู่เงียบ เพราะพวกเขาเป็นญาติที่อาศัยอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก เป็นเวลาเกือบยี่สิบปีแล้ว พวกเขาใจร้ายกับเฉินโม่ได้ แต่พวกเขาจะใจร้ายกับหลี่ซู่เฟินได้อย่างไร?
สีหน้าของหลี่ตงหยางเคร่งขรึมจนน่ากลัว เขาขัดจังหวะหลี่ลี่เอี๋ยน “เอาล่ะ ตอนนี้ผมหวังว่าพวกคุณจะเข้าใจว่าหลี่ซู่เฟินไม่ใช่สมาชิกของตระกูลหลี่แล้ว ส่วนเฉินโม่ เขาทำร้ายหลี่เยว่ก่อน แล้วยังฆ่าปรมาจารย์ของตระกูลหลี่อีกด้วย เขาเป็นศัตรูตัวฉกาจของตระกูลหลี่ ต่อไปผมไม่ต้องการฟังใครขอความเมตตาแทนเขาอีก!”
“เมื่อก่อนเป็นเพราะพวกเราคำนึงถึงความเป็นญาติมากเกินไป ไม่ได้ใจร้าย ถึงทำให้เขาเติบโตถึงขนาดนี้ ต่อไปอย่าทำผิดพลาดแบบนี้อีก!”
“ทุกคนได้ยินหรือยัง?” หลี่ตงหยางตะโกนด้วยความเย็นชา
“ครับ!”
เมื่อเห็นผู้นำตระกูลโกรธ สมาชิกทุกคนของตระกูลหลี่จึงลุกขึ้นยืน โค้งคำนับและตอบ
หลังจากผ่านไปสักครู่ หลี่ตงหยางหายโกรธแล้ว เขาก็กล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “เอาล่ะ ทุกคนนั่งลงเถอะ!”
ทุกคนถึงได้นั่งลง แต่สีหน้าของพวกเขาไม่ค่อยดีนัก โดยเฉพาะหลี่ลี่เอี๋ยน เธอมีความสัมพันธ์กับหลี่ซู่เฟินดีที่สุด ตอนนี้พ่อของเธอออกคำสั่งเด็ดขาดแล้ว ในฐานะที่เธอเป็นคนกลาง ดังนั้นเธอจึงรู้สึกลำบากใจมาก
หลี่ตงหยางพูดอีกครั้ง “พวกเราไม่สามารถให้เวลาเฉินโม่เติบโตได้อีกต่อไปแล้ว ในเมื่อเขาบรรลุถึงแดนเทพแล้ว ถ้าเช่นนั้น ประจวบเหมาะที่จะเชิญบุคคลนั้นออกมาจากการปลีกวิเวก”
สีหน้าของหลี่ลี่เหวินและคนอื่น ๆ เปลี่ยนไป มองหลี่ตงหยางแล้วกล่าวว่า “คุณพ่อ หมายถึงโลกบู๊โบราณ?”
หลี่ตงหยางพยักหน้า
หลี่ลี่อู่กล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “คุณพ่อ ถ้าโลกบู๊โบราณปรากฏขึ้น เกรงว่ามันจะทำให้โลกเกิดความวุ่นวาย! คุณพ่อเองก็รู้ คนของที่นั่นไม่เคยเห็นคนของโลกมนุษย์เป็นคนเลย คุณพ่อโปรดคิดใหม่เถอะ!”
หลี่ตงหยางขมวดคิ้ว แล้วมองหลี่ลี่อู่ด้วยความเย็นชา “เจ้ารอง ลูกเป็นผู้บัญชาการทหารจนโง่ไปแล้วใช่ไหม? ลูกลืมสถานะของตระกูลหลี่แล้วเหรอ?”
“หากไม่ได้รับการสนับสนุนจากโลกบู๊โบราณ ลูกคิดว่าหกตระกูลมหาอำนาจของยานจิงจะยังอยู่อีกเหรอ?”
หลี่ลี่อู่ก้มหน้าและยอมรับความผิด “คุณพ่อ ผมผิดไปแล้ว!”
หลี่ตงหยางกล่าวด้วยความเย็นชา “หวังว่าพวกคุณทุกคนจะไม่ลืมสถานะของตนเอง ถึงแม้ว่าตระกูลหลี่ของพวกเราจะเป็นคนหัวเซี่ย แต่โลกบู๊โบราณถึงจะเป็นรากเหง้าของพวกเรา ในเมื่อแดนเทพกำเนิดขึ้นแล้ว ข้อตกลงในตอนนั้นก็กลายเป็นโมฆะ โลกบู๊โบราณสามารถปรากฏบนโลกมนุษย์อย่างเปิดเผยอีกครั้ง!”
“ในเมื่อเฉินโม่บรรลุถึงแดนเทพแล้ว ถ้าเช่นนั้น คนของโลกบู๊โบราณจะต้องไปหาเขาอย่างแน่นอน อย่างไรก็ตาม เพื่อความมั่นใจ พวกเราต้องเตรียมรับมือทั้งสองทาง หลี่เจ๋อ!”
หลี่ตงหยางตะโกนด้วยความน่าเกรงขาม
“ผู้นำตระกูล!” หลี่เจ๋อยืนขึ้นและโค้งคำนับตอบ
“คุณกลับไปที่สำนัก แล้วบอกเรื่องที่ผู้แข็งแกร่งแดนเทพกำเนิดขึ้นให้เจ้าสำนักทราบ!”
“ครับ!” หลี่เจ๋อตอบ
หลี่ตงหยางกล่าวต่อ “ตอนนี้ธุรกิจของเหม่ยหวา กรุ๊ปเจริญรุ่งเรือง ถึงแม้ว่าพวกเราจะปราบอย่างเต็มที่ เกรงว่าอาจจะไม่สามารถยับยั้งได้ แต่พวกเราก็ไม่สามารถปล่อยให้เหม่ยหวา กรุ๊ปพัฒนาอย่างราบรื่นได้ พวกคุณต้องทำทุกอย่างเพื่อขัดขวางการพัฒนาของเหม่ยหวา กรุ๊ป”
“ครับ!” ทุกคนตอบพร้อมกัน
“เอาล่ะ ถ้าไม่มีเรื่องอื่นแล้ว ทุกคนแยกย้ายกันเถอะ!” หลี่ตงหยางกล่าว
ยานจิง ห้องรับรองของผู้บังคับบัญชาในรัฐสภา
เจียงเหอซานนั่งเผชิญหน้ากับผู้บังคับบัญชา สีหน้าของเจียงเหอซานแย่เล็กน้อย มองผู้บังคับบัญชาแล้วกล่าวว่า “คาดไม่ถึงจริง ๆ ว่าหนานกงหยู่จะทะลวงไปถึงแดนเทพแล้ว แต่สิ่งที่คาดไม่ถึงยิ่งกว่าก็คือ เฉินโม่สามารถฆ่าเขาได้อย่างง่ายดาย!”
“ตอนนี้แดนเทพกำเนิดขึ้นแล้ว ความพยายามของท่านหวาเสียเปล่าแล้ว!” เจียงเหอซานถอนหายใจด้วยความไม่เต็มใจ