อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่ 855 ถ่ายทอดพลังทั้งชีวิต
“เหลวไหล ข้าทำโทษเขา ไม่ถึงกับทำให้เขาต้องตาย แต่หลังจากที่เจ้าเจอกับเขา เขาก็ตายแล้ว เหมือนดั่งยี่สิบปีก่อน เจ้าพบหน้าหยุนเอ๋อร์เพียงครั้งเดียว นางก็ตัดขาดสัมพันธ์กับข้าอย่างใจจืดใจดำแล้ว”
“หึ ไร้หนทางจะเยียวยา”
หัวหน้าเผ่าเทียนเฟิ่นเยาะเย้ยอย่างเย็นชาเสียงหนึ่ง บุญคุณความแค้นไม่ได้สำคัญอีกแล้ว
ที่สำคัญคือ เขาสังหารคนในเผ่ามากมายขนาดนี้ เป็นตัวการในการกบฏครั้งนี้ เขาจำเป็นต้องตาย
แรงสังหารพรั่งพรูขึ้นอย่างบ้าคลั่ง
แรงสังหารของหัวหน้าเผ่าเทียนเฟิ่นแผ่กระจายออกมา คนที่ถูกความคิดสังหารของเขาปกคลุมล้วนตายไปตามๆกัน กลายเป็นหมอกเลือด รองหัวหน้าเผ่าซือคงพยายามสกัดกั้นพลังนี้ทุกวิถีทาง แต่ก็ถูกกดดันจนสีหน้าตึงเครียด กระอักเลือดออกมาไม่หยุด ผิวพื้นดินที่เขายืนอยู่ก็แตกร้าวกึกกึกกึกอย่างต่อเนื่อง
และไม่รู้ว่าได้รองรับน้ำหนักไปมากเพียงใดกันแน่
กู้ชูหน่วนอิจฉาพลังนี้
หากนางเปิดผนึก จะเก่งกาจแบบเขาหรือไม่?
เพียงแค่อาศัยความคิดก็สามารถฆ่าคนอย่างไร้ร่องรอย ไม่จำเป็นต้องลงมือโดยสิ้นเชิง
เพียงคนเดียวก็สามารถพลิกสถานการณ์สงครามได้
ลูกน้องของน่าหลันหลิงลั่วกล่าว “คุณชาย ตอนนี้พวกเราควรจะทำอย่างไร จะช่วยรองหัวหน้าเผ่าซือคงหรือไม่?”
ช่วยเขา?
สมองเขามีปัญหาหรือไง?
มาที่เผ่าเทียนเฟิ่น สิ่งที่สำคัญที่สุดของเขาก็คือต้องการฆ่าไอ้แก่ชั่วซือคงด้วยมือของตัวเอง ทำลายล้างทั้งเผ่าเทียนเฟิ่น
เขาจะช่วยศัตรูที่มอดม้วยตระกูลของตัวเองได้อย่างไร
น่าหลันหลิงลั่วกล่าว “การที่หุบเขาตันหุยมาเผ่าเทียนเฟิ่นครั้งนี้ก็เพื่อช่วยหัวหน้าเผ่า ในเมื่อมั่นใจแล้วว่ารองหัวหน้าเผ่าซือคง ตั้งใจที่จะกบฏ ทำร้ายหัวหน้าเผ่า พวกเราก็ควรจะยืนอยู่ทางหัวหน้าเผ่าทางนี้ ถ่ายทอดคำสั่งข้า เพียงแค่เป็นคนที่เกี่ยวข้องกับการสังหารหัวหน้าเผ่า ฆ่าให้เกลี้ยง ชำระแค้นให้หัวหน้าเผ่า”
“ขอรับ”
ลูกศิษย์ของหุบเขาตันหุยเปลี่ยนทิศทาง สังหารคนของรองหัวหน้าเผ่าซือคงอย่างไร้ความปรานี
ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ตกตะลึงไปหมด
การเปลี่ยนแปลงของหุบเขาตันหุยก็ช่างรวดเร็วเกินไปแล้ว
คนของซือคงยังไม่ทันได้ตอบสนอง ก็ถูกฆ่าไปมากมายแล้ว
แม้ว่าจะตอบสนองได้แล้ว ในเวลาอันสั้นก็ไม่ใช่คู่ต่อกรของหุบเขาตันหุย โดยเฉพาะเมื่อครู่ที่ซ่งหยวนและหัวหน้าเผ่าเทียนเฟิ่นบันดาลโทสะ แรงสังหารแผ่ไปทุกทาง หุบเขาตันหุยหลบเลี่ยงได้อย่างชาญฉลาด และคนอยู่ด้านหน้ากำบังการพุ่งเข้ามานั้นล้วนเป็นคนของซือคงทั้งหมด
รองหัวหน้าเผ่าซือคงโกรธจนแทบกระอักเลือดไปตรงนั้น
เขาเสียใจที่ทำเช่นนี้
สิ่งตัวเองไม่ควรเป็นที่สุดคือ ไม่ควรร่วมมือกับหุบเขาตันหุยอย่างสุดซึ้ง ทำซะจนเป็นการชักศึกเข้าบ้าน ทำลายแผนการของเขา
ไฟโทสะของหัวหน้าเผ่าเทียนเฟิ่นก็ยิ่งเดือดดาลมากขึ้น
เรื่องของพวกเขาเผ่าเทียนเฟิ่นจำเป็นต้องให้คนนอกเข้ามาแทรกแซงเมื่อไหร่กัน
และคนนอกผู้นี้ก็เอาแต่พูดว่าทำเพื่อปกป้องเขา ช่วยเหลือเขา แต่กลับสังหารลูกหลานประชาชนของเขาอย่างต่อเนื่อง
แม้ว่าจะเป็นคนของซือคง แต่ก็เป็นลูกศิษย์เผ่าเทียนเฟิ่นของพวกเขา จะปล่อยให้เขาเป็นจิ้งจอกอ้างบารมีเสืออยู่ที่นี่ได้อย่างไร
หัวหน้าเผ่าเทียนเฟิ่นยกมือขึ้นก็คิดจะสังหารน่าหลันหลิงลั่ว
แต่ทว่าไม่รู้ทำไม ในร่างกายของเขาจึงได้มีพลังอันแข็งแกร่งฉีกกระชากเขาอยู่ไม่หยุด ฉีกจนเขาเหมือนตายทั้งเป็น ราวกับว่าต้องการจะทะลุออกมาจากร่างกายของเขาเช่นนั้น
“อ้าก……”
หัวหน้าเผ่าเทียนเฟิ่นกุมศีรษะ เจ็บปวดจนล้มกลิ้งลงไปบนพื้นโดยไม่คำนึงถึงถึงภาพลักษณ์
รองหัวหน้าเผ่าซือคงที่ถูกกดดันไว้ถอนใจด้วยความโล่งอก เขารีบหนีออกไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งปัญหาไว้ให้คนอื่นจัดการ
“ท่านพ่อ…..”
เวินเส้าหยีพยุงหัวหน้าเผ่าเทียนเฟิ่นขึ้น เพิ่งจะสัมผัสโดนตัวของเขา ก็ร้อนจนมือของเขาพองไปทั้งหมด
ร่างกายของเวินเฉิงเทียนร้อนเกินไป ร้อนกว่าน้ำมันที่เดือดพล่านในหม้อซะอีก ไม่มีทางจะพยุงเขาขึ้นมาได้โดยสิ้นเชิง
และไม่มีวิธีจะรักษาเขาได้ เพราะหัวใจของเขาเต้นตุบๆอย่างรวดเร็วมาก เหมือนที่ตอกแหลมๆอันหนึ่ง ที่เหมือนต้องการจะแทงทะลุหัวใจของเขาเช่นนั้น
นี้……
เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?
“ข้า…..จิตมารครอบงำ อีก…..ทั้งยังโดนยาพิษอีกด้วย ยืน……ยืนหยัดอยู่ได้อีกไม่นานแล้ว”
“ท่านพ่อ….”
“เส้าหยี ข้าจะถ่ายทอดพลังตลอดทั้งชีวิตนี้ทั้งหมดให้เจ้า อนาคตของเผ่าเทียนเฟิ่น…..ต้องพึ่งเจ้าแล้ว”
“ข้ารับภาระทั้งเผ่าเทียนเฟิ่นไม่ไหว อีกทั้งกระดูกสะบักของข้าก็ถูกดึงไปแล้ว”
บทที่ 854 หัวหน้าเผ่าเทียนเฟิ่นได้สติ
บทที่ 856 จะต้องบังคับเขาให้ได้ใช่หรือไม่?