อัจฉริยะสมองเพชร 天道图书馆
ตอนที่ 1931 บ้าบอแปลกประหลาดอะไรอย่างนี้…
เขารู้ดีว่าแม้ตัวเองจะเป็นนักรบระดับเซียนขั้น 9 แต่ประสิทธิภาพการต่อสู้ของเขาเสื่อมถอยลงมากจากความเครียดและความยากลำบากที่ต้องเผชิญระหว่างการปกป้องตั้นเฉี่ยวเทียนมาตลอดระยะเวลาหลายปี อีกอย่าง เขาก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสจากเหตุการณ์ที่นำมาซึ่งโศกนาฏกรรมครั้งนั้นด้วย ถือว่าน่าทึ่งแล้วที่ตอนนี้สามารถสำแดงพละกำลังเทียบเท่ากับนักรบระดับเซียนขั้น 8 ออกมาได้
ท้องฟ้ามีลูกธนูอยู่เต็มไปหมดแบบนี้ เขาคงต้านทานมันไว้ได้ราว 2-3 วินาทีเท่านั้น
แต่แล้วอย่างไรล่ะ?
ขอแค่ยื้อเวลาได้บ้าง นายน้อยที่ 3 ก็น่าจะมีโอกาสหนีเอาชีวิตรอด!
ควั่บ! ควั่บ!
ผู้อาวุโสลุกพรวดแล้วใช้แส้หวดซ้ายป่ายขวา แต่พละกำลังมหาศาลของลูกธนูเหล่านั้นก็ทำให้แส้หลุดจากมือของเขา เขากระโจนขึ้นสู่หลังคาเกี้ยว หวังจะใช้ร่างของตัวเองปัดป้องลูกธนูออกไปให้มากที่สุด แต่ในตอนนั้น เหตุการณ์ประหลาดก็เกิดขึ้น
ลูกธนูมากมายที่พุ่งเข้าใส่เกี้ยวดูจะถูกเกี้ยวปัดป้องออกไปด้วยเหตุผลพิสดารอะไรสักอย่าง แม้จะเข้ามาใกล้เต็มที แต่ก็ไม่มีดอกไหนเล่นงานเกี้ยวหรือทำร้ายม้าที่กำลังเหยาะย่างอยู่ด้านหน้าได้เลย
“พวกนั้นคือ…ทีมลอบสังหาร…จริงๆหรือ?”
ผู้อาวุโสอี้กระพริบตาอย่างงุนงง
เขาคิดว่าทุกคนคงจบเห่แน่ แต่ใครจะไปเชื่อว่าไม่มีลูกธนูดอกไหนจากทีมลอบสังหารที่พุ่งเข้าใส่เป้าหมายเลย ราวกับพวกนั้นจงใจยิงให้เฉี่ยวเกี้ยวของเขาไป
โลกนี้มีทีมลอบสังหารที่อ่อนหัดขนาดนี้ด้วยหรือ?
ไม่ใช่ผู้อาวุโสอี้คนเดียวที่งงงัน หัวหน้าทีมลอบสังหารก็เริ่มสงสัยว่าสิ่งที่ตัวเองเห็นเป็นความจริงหรือไม่
“พวกแกมัวทำบ้าอะไรอยู่? เล็งให้ดีๆหน่อย!” หัวหน้าทีมลอบสังหารตวาดก้อง
“รับทราบ หัวหน้า!”
ทีมลอบสังหารรีบบรรจุลูกธนูอีกครั้งและปล่อยลูกธนูอีกระลอกหนึ่งออกไป
ฟิ้ววววว!
แต่ภาพประหลาดแบบเดิมก็เกิดขึ้นอีก ราวกับพวกเขาตาบอด ลูกธนูเหล่านั้นตีวงเลี้ยวเล็กน้อย และไม่ได้แตะต้องเกี้ยวเลย
ฉึก! ฉึก! ฉึก!
คราวนี้ทีมลอบสังหารไม่ได้โชคดีเหมือนคราวก่อน ลูกธนูกลุ่มใหญ่ที่พุ่งออกไปจากสองฟากถนนตรงเข้าเล่นงานทีมลอบสังหารที่อยู่อีกฟากหนึ่ง พวกเขาถูกลูกธนูมากมายปักเข้าที่ศีรษะ ดูไม่ต่างอะไรกับเม่น
“ฉันไม่เชื่อหรอกว่าเราจะเล่นงานเกี้ยวนั่นไม่ได้ ยิงต่อไป!” หัวหน้าทีมลอบสังหารสั่งการ
คราวนี้ ทีมลอบสังหารกลุ่มใหญ่ทรุดลงไปกองกับพื้นเพราะถูกลูกธนูมากมายเล่นงานเข้าอย่างจัง
“นรกอะไรวะนี่! ยิงต่อ!”
“หัวหน้า เราทำแบบนี้ไม่ได้นะ ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไปล่ะก็ พวกเราคงตายกันหมดก่อนจะเล่นงานเกี้ยวนั่นได้!” ลูกน้องคนหนึ่งร้องออกมาอย่างเสียขวัญ
หัวหน้าทีมลอบสังหารดูจะคลุ้มคลั่ง เขาเหลียวมองโดยรอบและเห็นว่าลูกน้องส่วนใหญ่ของเขาตายแล้ว แต่ละคนมีลูกธนูปักที่ศีรษะอย่างเหมาะเหม็ง
ส่วนลูกธนูกองใหญ่ที่พวกเขายิงออกไปก่อนหน้านี้ก็ตกอยู่ที่พื้นอย่างเงียบเชียบ ราวกับไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น…
ฉันสั่งให้พวกแกโจมตีเกี้ยวและสังหารตั้งเฉี่ยวเทียน*…มันเรื่องอะไรพวกแกถึงยิงกันเอง?*
หัวหน้าตัวสั่นด้วยแรงโทสะ เขาแทบคลุ้มคลั่ง
เมื่อทนไม่ไหว เขาก็ฉวยคันธนูจากมือลูกน้องคนหนึ่งมา แล้วเล็งที่หัวใจของผู้อาวุโสอี้ก่อนจะยิงออกไป
ในฐานะนักรบระดับนักปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ขั้น 2 ลูกธนูที่เขายิงออกไปมีพละกำลังทำลายล้างสูง มันพุ่งหวือแหวกอากาศราวกับดาวตก
เห็นลูกธนูเข้ามาใกล้ ผู้อาวุโสอี้หรี่ตาขณะตัวแข็งด้วยความหวาดกลัว แต่แล้วลูกธนูก็เฉียดเขาไป
อ๊ากกกกกก**!**
มีเสียงร้องโหยหวน แล้วใครสักคนที่ยังเหลือรอดก็เสียชีวิต
“มันเกิดนรกจกเปรตอะไรที่นี่?”
หัวหน้าทีมลอบสังหารยกคันธนูขึ้นประทับบ่าอีกครั้ง แต่คราวนี้ แทนที่จะเล็งผู้อาวุโสอี้ เขากลับยิงธนูขึ้นฟ้า
อ๊ากกกกก**!**
สองอึดใจต่อมา เสียงร้องโหยหวนก็ดังขึ้นอีก ขณะที่หนึ่งในผู้มีชีวิตรอดตกเป็นเหยื่อลูกธนูของเขา
“…..”
หัวหน้าทีมลอบสังหารทึ้งผมตัวเองอย่างคลุ้มคลั่ง เขาหันหลังกลับและยิงธนูออกไปอีก 2 ดอก และ…
อ๊ากกกกกก**!**
อ๊ากกกกกก**!**
มีเสียงร้องครางโหยหวนอีกสองเสียง ทีมล่าสังหารอีก 2 คนจบชีวิตไป
“บ้าบอแปลกประหลาดอะไรอย่างนี้…”
หัวหน้าทีมลอบสังหารแทบครองสติไม่อยู่
เขาไม่ได้นำคันธนูของตัวเองมาเพราะไม่ได้เชี่ยวชาญการยิงธนูมากนัก แต่แล้ว…ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่เขากลายเป็นนักแม่นธนูผู้ยิงแม่นขนาดสังหารคนของตัวเองให้ตายได้ไม่ว่าจะเล็งไปที่ไหน?
ที่สำคัญกว่านั้น ดูเหมือนจะไม่มีใครอยู่ด้านหลังตัวเขา แต่ด้วยเหตุผลอะไรสักอย่าง ลูกธนูตีวงกลับอย่างสวยงามและพุ่งเข้าเสียบศีรษะของลูกน้องของเขาอย่างเหมาะเจาะ…
มีบางอย่างแปลกๆเกิดขึ้นที่นี่…
“หยุดยิงเดี๋ยวนี้! ตรงเข้าเล่นงานพวกมันเลย!” หัวหน้าทีมลอบสังหารขว้างคันธนูลงกับพื้นและสั่งการ
ถ้าพวกเขายังไม่หยุดยิง ทุกคนคงตายกันหมด ในเมื่อเป็นแบบนั้น ตรงเข้าเล่นงานพวกมันเลยจะดีกว่า
ฟึ่บ!
เมื่อได้ยินคำสั่ง ผู้ที่ยังเหลือรอดต่างชักอาวุธออกมาแล้วกระโจนออกจากที่ซ่อน
เห็นทีมลอบสังหารที่กระโจนออกมา หัวหน้าทีมลอบสังหารรู้สึกเหมือนถูกกริชทิ่มแทงหัวใจ
เพื่อลอบสังหารตั้นเฉี่ยวเทียน เขานำกองกำลังมากว่า 30 คน และคิดว่าการลอบสังหารคนพิการอย่างตั้นเฉี่ยวเทียนคงง่ายเหมือนปอกกล้วยเข้าปาก ใครจะไปคิดว่าลูกธนูที่ถูกยิงออกไปราวกับห่าฝนจะทำร้ายคนของเขาเสียเอง?
ตอนนี้เขาเหลือลูกน้องเพียง 8 คนเท่านั้น และ 2 ใน 8 คนก็มีลูกธนูปักอยู่ที่ศีรษะ ทั้งคู่เดินเซไปมา เลือดหยดติ๋งๆลงกับพื้น
ช่างเป็นภาพที่น่าสมเพช!
ให้นรกกินเถอะ! ถ้าเขารู้ว่าตั้นเฉี่ยวเทียนจะตายยากตายเย็นอย่างที่เห็น จะไม่มีวันรับงานนี้เลย!
พวกเขาคือกองโจรที่พำนักอยู่นอกเมือง เมื่อตอนบ่าย ใครคนหนึ่งมาพบพวกเขาพร้อมกับเหรียญนิรันดร์ถุงใหญ่ เอ่ยปากให้พวกเขากำจัดตั้นเฉี่ยวเทียน ทุกคนเห็นเรื่องนี้เป็นเรื่องเล็ก แต่กลับกลายเป็นว่ามันคือการตัดสินใจครั้งเลวร้ายที่สุดในชีวิตของเขา
สูญเสียกำลังคนไปมากมายขนาดนี้ เขาไม่มีวันล่าถอยแน่ ไม่ว่าจะด้วยวิธีไหน เขาจะต้องปฏิบัติภารกิจนี้จนลุล่วงให้ได้!
“สับไอ้พวกสารเลวที่อยู่ในเกี้ยวให้เละ!” หัวหน้าทีมลอบสังหารตะโกนก้อง
ทีมลอบสังหารที่เหลืออีก 8 คน พุ่งเข้าใส่เกี้ยวทันที
“ถ้าอยากสังหารนายน้อยที่ 3 ล่ะก็ พวกแกข้ามศพของฉันไปก่อน!” ผู้อาวุโสอี้ตวาด
เขากำลังจะกระโจนลงจากเกี้ยว แต่ยังไม่ทันจะได้ทำอย่างนั้น ร่างหนึ่งก็เปิดการโจมตี…ม้า
ราวกับว่ามันหงุดหงิดกับลูกธนูราวห่าฝนที่ถูกยิงมาก่อนหน้า มันสลัดตัวออกจากเกี้ยวโดยไม่ลังเลแล้วพุ่งเข้าใส่กลุ่มโจรทั้ง 8 คนที่อยู่ห่างออกไปราว 10 เมตร
พลั่ก!
มันเตะโจร 2 คนที่มีลูกธนูปักอยู่ที่หัว ลูกเตะนั้นทำให้ลูกธนูปักลึกลงไปอีก สองคนนั้นตายทันที
“อะไรกันนี่…”
โจรที่เหลืออีก 6 คนแทบคลุ้มคลั่ง
ไม่น่าเชื่อว่าม้าตัวหนึ่งจะสังหารเพื่อนร่วมทีมของพวกเขาไปถึง 2 คน ถ้าใครรู้ว่าทั้งคู่อยู่ก๊วนเดียวกันกับพวกเขาล่ะก็ คงได้อับอายขายหน้าจนตายไปข้าง!
ชายวัยกลางคนร่างอ้วนเตี้ยคนหนึ่งชักกระบี่ออกมาแล้วพุ่งเข้าใส่ หวังจะเชือดม้าให้เป็นชิ้นๆ แต่ยังไม่ทันจะถึงตัว ม้าก็ปล่อยลูกเตะออกมาอีกครั้ง
พลั่ก!
ลูกเตะนั้นกระแทกหว่างขาของชายวัยกลางคนอย่างจัง เสียงไข่แตกดังไปทั่ว ชายวัยกลางคนทรุดลงไปกองหน้าเขียวหน้าเหลืองอยู่กับพื้น
พลั่ก! พลั่ก! พลั่ก!
ขณะที่ชายวัยกลางคนหมดสภาพไปแล้ว กองโจรที่เหลืออีก 5 คนก็รี่เข้าใส่ม้า ตั้งใจจะจัดการขั้นเด็ดขาด แต่ราวกับม้าคาดการณ์ไว้แล้ว มันถอยหลังไป 2 ก้าวเพื่อสร้างระยะห่างก่อนจะปล่อยลูกเตะออกมาอีก
โจรอีก 2 คนทรุดลงไปกองกับพื้นขณะกุมหว่างขาไว้แน่น
“ไอ้สารเลว!”
โจรที่เหลืออีก 3 คน แทบเสียสติ
การที่ลูกธนูของพวกเขาพลาดเป้าไปอย่างน่าประหลาดก็เป็นเรื่องหนึ่ง แต่ไม่น่าเชื่อว่าม้าตัวนี้จะมีความพิสดารด้วย!
ทุกคนขาสั่นด้วยความหวาดกลัวขณะค่อยๆล่าถอย หวังจะหาทางหลบหนี แต่ยังไม่ทันจะได้ไปไหน ม้าก็พุ่งเข้าใส่
พลั่ก! พลั่ก! พลั่ก!
โจรที่เหลืออีก 3 คนหมดสภาพ
จากนั้น ม้าก็ปล่อยลูกเตะทรงพลังเข้าใส่โจรทุกคนที่กองอยู่กับพื้น ภายในไม่ถึงสองอึดใจ ทั้ง 8 คนก็ตายอย่างน่าสมเพช เหลือเพียงหัวหน้าทีมลอบสังหาร
แส้ในมือผู้อาวุโสอี้ร่วงลงกับพื้น เขาจังงังกับภาพที่เห็น
เมื่อครู่นี้เราใช้แส้หวดเจ้าม้านั่นใช่ไหม*?*
ผู้อาวุโสอี้รู้สึกเย็นวาบที่หว่างขาขณะจ้องแส้ม้าที่กองอยู่กับพื้นอย่างพรั่นพรึง ไม่กล้าหยิบขึ้นมาใช้
ถ้าม้าเกิดความแค้นฝังหุ่นกับเขาและเตะเขาเข้าให้…เอาเถอะ เขาแก่แล้วและไม่อาจมีลูกได้อีก แต่ก็ยังอยากมีความเป็นชายอยู่ หากต้องสูญเสียมันไป ก็คงไม่อาจนำอะไรมาทดแทนได้!
ผู้อาวุโสอี้มองศพที่กองระเกะระกะอยู่กับพื้น เขาตัวสั่น
ทีมลอบสังหารส่วนใหญ่เป็นนักรบระดับเซียนขั้น 9 บางคนเป็นนักรบระดับนักปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ขั้น 1 ด้วยซ้ำ แต่กลับถูกม้าเล่นงาน…
เรื่องประหลาดพิสดารแบบนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร?
ม้าที่เขาดูแลอยู่ทุกวี่วันเกิดไร้เทียมทานขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?
“แก…”
หัวหน้าทีมลอบสังหารแทบเสียสติเมื่อเห็นภาพนั้น
“ฉันไม่เชื่อหรอกว่าโจรผู้ยิ่งใหญ่อย่างฉันที่กุมบังเหียนเมืองชวนเจียงมากว่า 10 ปี จะพ่ายแพ้ให้ม้าตัวเดียว!” หัวหน้าทีมลอบสังหารตัวสั่นด้วยแรงโทสะ เขาคำรามกร้าวและพุ่งเข้าใส่
ม้าก็พุ่งออกมาเป็นการตอบโต้
ฟึ่บ!
แต่ยังไม่ทันที่ทั้งสองจะปะทะกัน หัวหน้าทีมลอบสังหารก็หลบฉาก เฉียดตัวม้าไป พริบตาต่อมาเขาก็มาอยู่ตรงหน้าเกี้ยว
สมกับเป็นนักรบระดับนักปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ขั้น 2, ปฏิกิริยาการตอบโต้ของเขาจัดว่าน่าทึ่ง การโจมตีก่อนหน้านี้เป็นแค่การสับขาหลอก เป้าหมายแท้จริงของเขาคือกำจัดตั้นเฉี่ยวเทียน
ขอแค่ตั้นเฉี่ยวเทียนเสียชีวิต เขาก็จะได้รับค่าตอบแทนสำหรับการปฏิบัติภารกิจ และด้วยเงินนั้น เขาจะสร้างกองกำลังขึ้นใหม่ได้อีกครั้ง หลังจากต้องเสียลูกน้องไปมากมาย ก็ไม่มีวันที่เขาจะยอมเดินออกจากที่นี่โดยไม่ได้อะไรติดมือ!
“เวรละ ไอ้สารเลวนั่น!”
ทั้งผู้อาวุโสและม้าไม่คิดว่าหัวหน้าทีมลอบสังหารจะยังมุ่งมั่นในการกำจัดตั้นเฉี่ยวเทียนแม้จะเกิดเหตุการณ์ทั้งหมดขึ้นแล้ว กว่าทั้งคู่จะรู้ก็สายไป ทั้งม้าและผู้อาวุโสไม่อาจเข้าช่วยตั้นเฉี่ยวเทียนได้ทันเวลา
ฉึก!
กระบี่เล่มหนึ่งแทงทะลุหน้าต่างเกี้ยว ถ้าตั้นเฉี่ยวเทียนไม่ระวัง การโจมตีครั้งนี้อาจคร่าชีวิตของเขา
ฟึ่บ!
แต่ในช่วงเวลาคับขันนั้น เรื่องเหลือเชื่อก็เกิดขึ้น ราวกับเทพนิยายที่กลายเป็นเรื่องจริง เกี้ยวกระโจนขึ้นสูงและใช้ล้ออัดใบหน้าของหัวหน้าทีมลอบสังหาร
แรงกระแทกอันหนักหน่วงอย่างคาดไม่ถึงทำให้เลือดของหัวหน้าทีมลอบสังหารไหลกระฉูด เขาผงะไปและพยายามถอย แต่ยังไม่ทันจะได้ทำอะไร เกี้ยวก็พุ่งเข้าใส่อีกครั้ง
ฟันกรามของเขาร่วงออกมา 7 ซี่ขณะที่กระบี่หลุดลอยไป
หัวหน้าทีมลอบสังหารถอยกรูดออกจากเกี้ยวอย่างหวาดระแวง แต่อีกฝ่ายดูเหมือนไม่คิดจะปล่อยเขา มันใช้มือจับทั้งสองข้างแทนมือและเตรียมเล่นงานอีกฝ่ายให้พินาศ