บทที่ 2773 ผู้สร้างโลก / บทที่ 2774 ผู้สร้างโลก 2

ลำนำบุปผาพิษ

บท​ที่​ ​2773​ ​ผู้สร้าง​โลก

เด็ก​คน​นั้น​ผงะ​ไป​แวบ​หนึ่ง​ ​เชิดหน้า​ขึ้น​ทันที​ ​“​ข้า​ไม่มีทาง​กราบ​ผู้ใด​เป็น​อาจารย์​ง่ายๆ​!​”

ท่าทาง​นั้น​ค่อนข้าง​หยิ่งผยอง​ ​ราวกับ​การ​ที่​ผู้อื่น​จะ​รับ​เขา​เป็น​ศิษย์​เป็นการ​ได้​กำไร​อย่างมหาศาล

กู้​ซีจิ​่ว​เลิก​คิ้ว​นิดๆ​ ​เธอ​ไม่​ชอบ​บังคับ​ผู้อื่น​ ​ยิ่งไปกว่านั้น​คือ​ตัว​เธอ​ก็​ไม่ได้​ชอบ​รับ​ศิษย์​ด้วย

ที่​ครั้งนี้​คิด​จะ​รับ​ไว้​ก็​เป็น​เพราะ​พรสวรรค์​ของ​เด็ก​คน​นี้​สูงส่ง​เลิศล้ำ​ ​ทำให้​เธอ​เห็น​แล้ว​สนใจ​ขึ้น​มา​ ​ถึง​ได้​เอ่ย​วาจา​เช่นนี้​ออก​ไป​อย่าง​อดใจ​ไว้​ไม่อยู่

ในเมื่อ​เด็ก​คน​นี้​ไม่​ยินดี​ ​เธอ​ก็​คร้าน​จะ​บังคับ​ ​พยักหน้า​รับ​ ​ตอบ​อืม​ครา​หนึ่ง​ ​“​มี​ความเด็ดเดี่ยว​ดี​ ​เช่นนั้น​ก็​ไม่ต้อง​กราบ​แล้ว​”

พลัน​หันหลัง​จากไป​เลย

เธอ​ยัง​ต้อง​ไป​สอบถาม​ข่าวคราว​สักหน่อย​ว่า​เกิด​อะไร​ขึ้นกับ​โลก​ใบ​นี้​กัน​แน่​?

เทพ​ ​เซียน​ ​มาร​ ​อสูร​ ​มนุษย์​ ​ภูตผี​ ​อยู่​ปะปนกัน​ ​กลายเป็น​กลุ่มก้อน​ ​ทำให้​โลก​นี้​โกลาหล​วุ่นวาย​…

สวรรค์​เท่านั้น​ที่​ทราบ​ ​เธอ​แค่​งีบหลับ​ไป​ตื่น​หนึ่ง​เท่านั้น​!

เพียงแต่​การ​งีบ​หนึ่ง​ตื่น​นี้​ของ​เธอ​ค่อนข้าง​ยาวนาน​ ​ทำให้​สมอง​เธอ​มึนงง​อยู่​บ้าง​ ​วรยุทธ์​ก็​ไม่รู้​ว่า​เหตุใด​ถึง​ลด​ไปมาก​โข​เลย​ ​พลัง​ยุทธ์​สิบ​ส่วน​เหลืออยู่​ไม่​ถึง​สอง​ส่วน

เดิมที​เป็น​เทพ​ ​แต่​พลัง​ยุทธ์​ใน​ตอนนี้​มาก​สุด​ก็​แค่​เซียน​ตน​หนึ่ง

เด็ก​คน​นั้น​คล้าย​คาดไม่ถึง​ว่า​เธอ​จะ​หันหลัง​จากไป​เช่นนี้​ ​ตะลึงงัน​ไป​ชั่วขณะ​เช่นกัน​ ​ใน​ช่วง​ที่​เหม่อลอย​อยู่​ ​กู้​ซีจิ​่ว​ได้​จากไป​แล้ว

เด็ก​คน​นั้น​เม้มปาก​ ​ไม่ได้​ตาม​ไป​เช่นกัน

ไอ​พิฆาต​บน​โลก​นี้​หนาแน่น​อย่าง​เหนือ​ธรรมดา​ ​แทบจะ​มี​การต่อสู้​นอง​โลหิต​อยู่​แทบ​ทุกที่​ที่​คน​มองเห็น

เทพ​เซียน​เห็น​ภูต​มาร​ขัด​นัยน์ตา​ ​ภูต​มาร​ก็​อยาก​โค่น​เทพ​เซียน​ ​มนุษย์​หมิ่น​แคลน​ภูตผี​ ​ภูตผี​ก็​มักจะ​ก่อ​เภทภัย​ให้​มนุษย์​เสมอ

ส่วน​เผ่า​อสูร​ ​นั่น​เป็น​พวก​ที่​แล่น​เรือ​ตาม​ทิศทาง​ลม​ ​ผู้ใด​เก่งกาจ​ก็​ติดตาม​ผู้​นั้น​ ​ผู้ใด​เก่งกาจ​ก็​ขาย​ชีวิต​ให้​ผู้​นั้น​ ​พวก​มัน​มี​ร่างกาย​ที่​ปาน​หนัง​ทองแดง​กระดูก​เหล็ก​ ​ซ้ำ​ยัง​มีพ​ละ​กำลัง​มหาศาล​ ​ทรงพลัง​จน​ย้าย​ขุนเขา​เคลื่อน​ทะเล​ได้​ ​และ​เป็น​เป้าหมาย​ที่​แต่ละ​เผ่าพันธ์​แย่งชิง​กัน​เพื่อ​ดึง​มา​เข้าพวก

เผ่าพันธุ์​เหล่านี้​ต่อสู้​ห้ำหั่น​กัน​เพื่อ​แย่งชิง​พื้นที่​ดินแดน​ ​ต่าง​ฝ่าย​ต่าง​เคียดแค้น​ชิงชัง​กัน​ ​พอ​เห็น​หน้า​ก็​จะ​พร้อม​ปะทะ​ ​ต่อสู้​กัน​อย่าง​มืดฟ้ามัวดิน

ตลอด​การ​เดินทาง​ของ​กู้​ซีจิ​่ว​ ​ได้​ต่อสู้​ไป​แล้ว​กว่า​สิบ​ครั้ง​ ​เธอ​ค่อนข้าง​เหนื่อยใจ​อยู่​บ้าง

ไม่​ค่อย​เข้าใจ​ว่า​เหตุใด​โลก​นี้​ถึง​เปลี่ยนไป​จน​ทำให้​เธอ​มอง​ไม่​ออก​เช่นนี้​ได้

ก่อน​เธอ​จะ​งีบ​ไป​ทุกอย่าง​ยังดี​อยู่​เลย​ชัดๆ​ ​แต่ละ​เผ่าพันธุ์​ล้วน​อยู่ร่วม​กัน​อย่าง​สันติ

เพียงแต่​ก่อน​เธอ​งีบหลับ​ไป​ถึงแม้​บน​โลก​นี้​จะ​มีสัตว​์​ร้าย​อยู่​มากมาย​นัก​ ​แต่​ก็​ยัง​ไม่ได้​ก่อตัว​กลายเป็น​เผ่าพันธุ์​ ​ตอนนี้​พวก​มัน​ไม่เพียงแต่​ฝึกฝน​จน​มี​ร่าง​มนุษย์​เท่านั้น​ ​ยัง​รวมตัว​เป็น​ชน​เผ่า​หนึ่ง​แล้วด้วย

ด้านหน้า​ค่อนข้าง​วุ่นวาย​อีกแล้ว​ ​อากาศ​แปรปรวน​ ​กลุ่ม​เมฆลอย​วุ่นวาย

มี​เงา​ร่าง​มนุษย์​หลาย​สาย​ปรากฏตัว​ขึ้น​เบื้องหน้า​เธอ

คล้าย​ว่า​พวกเขา​กำลัง​เดินทาง​กัน​อยู่​ ​แต่​ทันทีที่​เห็น​กู้​ซีจิ​่ว​ซึ่ง​นั่ง​อยู่​ข้างทาง​อย่าง​เอื่อย​เฉื่อย​ ​พวกเขา​ก็​หยุด​ฝีเท้า​ ​สายตา​ละโมบ​นับไม่ถ้วน​ร่อน​ลง​บน​ร่าง​เธอ

กู้​ซีจิ​่​วนิ​่ว​หน้า​นิดๆ​ ​คน​เหล่านี้​แต่ละคน​สูงใหญ่​กำยำ​ ​บางคน​มี​เขา​อยู่​บน​หัว​ ​บางคน​มี​เกล็ด​อยู่​บน​ร่าง​ ​ถึง​จะ​มี​รูปร่างหน้าตา​เป็น​มนุษย์​ ​แต่​เห็นได้ชัด​ว่า​เป็น​เผ่า​สัตว์​อสูร

และ​ใน​กลุ่ม​ของ​พวกเขา​ ​ไม่น่าเชื่อ​ว่า​มี​เด็กชาว​มนุษย์​คน​หนึ่ง​ปะปน​อยู่​ด้วย

เด็ก​คน​นั้น​ก็​คือ​เจ้า​หนู​จอม​หยิ่ง​ที่​เธอ​เคย​พบ​มาก​่อน​หน้า​นี้

ยาม​นี้​เขา​ถูก​ชายฉกรรจ์​หน้า​เสือ​ตน​หนึ่ง​หิ้ว​เอาไว้​เหมือน​หิ้ว​ลูก​ไก่​ ​เห็นได้ชัด​ว่า​เป็น​เชลย​ของ​ผู้อื่น

เมื่อ​เด็ก​คน​นั้น​เห็น​กู้​ซีจิ​่ว​ ​ดวงตา​พลัน​ส่อง​ประกาย​วาบ​ ​ปาก​อ้า​เผยอ​ ​คล้าย​อยาก​ร้องขอ​ให้​ช่วย​ ​ทว่า​อดทน​เอาไว้​อีกครั้ง

ศึก​หลาย​ระลอก​ที่​กู้​ซีจิ​่ว​ได้​ประสบ​มา​อย่างต่อเนื่อง​ ​ล้วน​เกี่ยวข้อง​กับ​เผ่า​สัตว์​อสูร​ ​ดังนั้น​พอ​เห็น​พวก​มัน​ก็​ค่อนข้าง​ปวดหัว​แล้ว​ ​ไม่มีความรู้​สึก​ดี​อัน​ใด​ต่อ​พวก​มัน​เลย

เพียงแต่​ ​เรื่อง​ต่อจากนั้น​ทำให้​เธอ​ปวดหัว​ยิ่งกว่า​เดิม​ ​มนุษย์​ครึ่ง​สัตว์​เหล่านี้​นุ่งห่ม​หนัง​สัตว์​เพียง​ผืน​เดียว​ ​ยาม​ที่​พวก​มัน​มองเห็น​เธอ​ ​สิ่ง​ที่อยู่​ด้านล่าง​ไม่น่าเชื่อ​ว่า​ตั้ง​ผงาด​ขึ้น​มา​!

คน​หน้า​เสือ​ผู้​นั้น​ที่​เป็น​หัวหน้ากลุ่ม​โยน​เด็กน้อย​ใน​มือ​ให้​คนอื่น​ ​จากนั้น​ก็​น้ำลายไหล​เยิ้ม​โผเข้าหา​เธอ​ ​“​ช่าง​เป็น​เซียน​น้อย​ที่​งดงาม​เหลือเกิน​ ​มามะ​ ​มาบำ​เพ็ญ​ร่วม​คู่​กับ​พวก​ข้า​เถิด​!​”

กู้​ซีจิ​่ว​พูดไม่ออก​เลย

เธอ​ชัก​กระบี่​ออกจาก​ฝัก​…

————————————————————————————-

บท​ที่​ ​2774​ ​ผู้สร้าง​โลก​ ​2

ถึงแม้​พลัง​วิญญาณ​ของ​เธอ​จะ​มี​ไม่​เท่า​ใน​อดีต​ ​แต่​เพลง​กระบี่​กลับ​เลิศล้ำ​จน​น่า​ตะลึง​ ​ทันทีที่​ออกท่า​กระบี่​ ​ก็​ไร้​เทียม​ทาน​เสมอ

หลังจาก​ต่อสู้​วุ่นวาย​ไป​ยก​หนึ่ง​ ​มนุษย์​ครึ่ง​สัตว์​ทั้ง​แปด​ตน​ก็​ถูก​เธอ​สังหาร​ไป​ห้า​ตน​แล้ว

เธอ​มี​จิตใจ​เมตตา​ปราณี​ ​เดิมที​ไม่ได้​คิด​จะ​เอาชีวิต​พวก​มัน​ ​แต่​พวก​มัน​หยาบช้า​เกินไป​จริงๆ​ ​ระหว่าง​ที่​ต่อสู้​อยู่​ก็​ใช้​คำพูด​กักขฬะ​แทะโลม​อยู่​เนืองๆ​ ​ถึงขั้น​ที่​กระบวน​ท่าที​่​สำแดง​ออกมา​ก็​ค่อนข้าง​ต่ำทราม​ ​โจมตี​หน้าอก​ ​เล็ง​ไป​ที่​หว่าง​ขา​…​ไม่​เลือก​วิธีการ​เลย

ตัว​เช่นนี้​ปล่อย​ไว้​บน​โลก​จะ​เป็น​ภัย​เสียเปล่า​ๆ​!

ดังนั้น​ช่วงหลัง​แววตา​ของ​กู้​ซีจิ​่​วจึง​ลุ่มลึก​ลง​ ​ฉายแวว​สังหาร​ ​ลงมือ​อย่างไร​้​ปรานี

มนุษย์​ครึ่ง​สัตว์​สาม​ตัว​ที่​เหลือ​เห็นท่า​ไม่ดี​ ​พลัน​เกิด​ความคิด​บรรเจิด​ ​นำ​ชีวิต​ของ​เด็ก​คน​นั้น​มา​เป็นตัว​ประกัน​ ​คิด​จะ​ให้​กู้​ซีจิ​่ว​ยอมจำนน

กู้​ซีจิ​่ว​มอง​เด็ก​คน​นั้น​แวบ​หนึ่ง​ ​เอ่ย​อย่าง​เรียบ​เฉย​ ​“​เขา​เป็น​ผู้ใด​?​ ​เหตุใด​ผู้​ทรงสิทธิ์​อย่าง​ข้า​ต้อง​ยอมจำนน​เพราะ​เขา​ด้วย​?​”

ชาย​หน้า​เสือดาว​ที่จับ​เด็ก​คน​นั้น​ไว้​คล้าย​จะ​ประหลาดใจ​อยู่​บ้าง​ ​“​เจ้า​ไม่รู้​จัก​เขา​หรือ​?​ ​นี่​เป็น​คนที​่​ทั้ง​หก​ภพ​ภูมิ​ต่าง​หมายปอง​อยาก​ช่วงชิง​ ​แม้แต่​ภพ​เซียน​ของ​พวก​เจ้า​ก็​กำลัง​พยายาม​ตามหา​เขา​อย่าง​สุด​ชีวิต​อยู่​…​หน​นี้​พวกเรา​จับ​เขา​ได้​ ​ก็​คิด​จะ​นำ​ไป​ส่ง​ให้​ภพ​เซียน​ของ​พวก​เจ้า​นั่นแหละ​”

“​แย่งชิง​เขา​ไป​เพื่อ​อะไร​?​”​ ​สายตา​ของ​กู้​ซีจิ​่​วก​วาด​ผ่าน​ดวง​หน้า​ของ​เด็ก​คน​นั้น​แวบ​หนึ่ง

“​เขา​เป็น​อัจฉริยะ​ผู้​กุม​ชะตา​ของ​โลก​ใบ​นี้​!​ ​ไม่ว่า​จะ​เป็น​เผ่าพันธุ์​ไหน​ถ้า​ได้ตัว​เขา​ไป​ ​รับ​เขา​ไว้​เป็น​ศิษย์​ ​ล้วน​มีโชค​อย่างมหาศาล​ ​ไม่แน่​ว่าวัน​หน้า​อาจจะ​รวม​หก​ภพ​ภูมิ​ให้​เป็นหนึ่ง​ได้​…​”​ ​เล็บ​แหลม​ของ​ของ​ชาย​หน้า​เสือดาว​ผู้​นั้น​จ่อ​ทาบ​ลำคอ​ของ​เด็กน้อย​ ​“​จักรพรรดิ​เซียน​แห่ง​ภพ​เซียน​ของ​พวก​เจ้า​มีคำ​สั่ง​อย่างชัดเจน​ว่า​ต้องการ​ตัว​เด็ก​คน​นี้​ ​ใคร​กล้า​ทำร้าย​เขา​ก็​เท่ากับ​เป็น​ศัตรู​กับ​ภพ​เซียน​ ​เซียน​น้อย​คน​หนึ่ง​อย่าง​เจ้า​กล้า​ขัดขืน​บัญชา​ของ​จักรพรรดิ​เซียน​งั้น​หรือ​?​”

กู้​ซีจิ​่​วก​อด​อก​ ​“​ในเมื่อ​ทำร้าย​เขา​ก็​เท่ากับ​เป็น​ศัตรู​กับ​ภพ​เซียน​ ​เช่นนั้น​ที่​เจ้า​ทำ​อยู่​คือ​อะไร​?​ ​คิด​จะ​จั๊กจี้​เขา​หรือไง​?​”

ชาย​เสือดาว​คน​นั้น​ร้อง​เฮอะ​ครา​หนึ่ง​ ​“​พวกเรา​เผ่า​สัตว์​อสูร​ย่อม​ไม่จำเป็น​ต้อง​เคารพ​บัญชา​จาก​จักรพรรดิ​เซียน​ของ​พวก​เจ้า​ ​ต่อให้​พวกเรา​ฆ่า​ไอ้​เด็ก​นี่​ทิ้ง​ซะ​ ​จักรพรรดิ​เซียน​ก็​ไม่​สร้าง​ความลำบาก​ให้​พวกเรา​”

กู้​ซีจิ​่​วก​็​ดู​ไม่​อนาทร​ร้อนใจ​เลย​ ​“​เช่นนั้น​พวก​เจ้า​ต้องการ​อะไร​ล่ะ​?​”

มนุษย์​ครึ่ง​สัตว์​สาม​ตน​นั้น​นึก​ว่า​ในที่สุด​เธอ​ก็​ตอบสนอง​ต่อ​คำ​ข่มขู่​แล้ว​ ​ล้วน​ถอนหายใจ​อย่าง​โล่งอก​ ​เดิมที​พวก​มัน​เพียง​คิด​จะ​หาทาง​รอด​เท่านั้น​ ​แต่​ตอนนั้น​กลับ​คิด​กำแหง​ไป​อีก​ขั้น

ให้​กู้​ซีจิ​่ว​ตัด​แขน​ตัวเอง​ข้าง​หนึ่ง​ ​แล้ว​โขก​ศีรษะ​ให้​พวก​มัน​สาม​ครั้ง​ ​เรียก​พวก​มัน​ว่า​ท่าน​ปู่​สาม​ครั้ง

กู้​ซีจิ​่ว​หัวเราะ​เบา​ๆ​ ​“​เดิมที​เห็นแก่​ที่​เด็ก​คน​นี้​ยัง​มีประโยชน์​อยู่​บ้าง​ ​คิด​จะ​ละเว้น​พวก​เจ้า​ ​ผล​คือ​พวก​เจ้า​ทำให้​ตน​พลาดโอกาส​ไป​แล้ว​ ​น่าเสียดาย​”

เรือน​กาย​เธอ​วูบ​ไหว

สาม​คน​นั้น​ยัง​ทัน​เห็นท่า​ร่าง​ของ​เธอ​ชัดๆ​ ​เบื้องหน้า​พลัน​เกิดแสง​เยียบ​เย็น​ขึ้น​ปาน​ดอก​หลี​่​ผลิบาน​…

มนุษย์​ครึ่ง​สัตว์​ทั้ง​สาม​ล้ม​ลง​ไป

ชาย​หน้า​เสือดาว​ตน​นั้น​ยัง​มี​ความสามารถ​อยู่​บ้าง​ ​ก่อน​จะ​ตาย​ก็​ไม่ยอม​ถอดใจ​ ​เล็บ​ที่​แหลมคม​กรีด​เด็ก​คน​นั้น​จน​เป็นแผล

เห็นได้ชัด​ว่า​เล็บ​นี้​มีพิษ​ ​ดวง​หน้า​เล็ก​ๆ​ ​ของ​เด็ก​คน​นั้น​ขึ้น​สีเขียว​ทันที

หลังจาก​กู้​ซีจิ​่​วจั​ดกา​รม​นุษย​์​ครึ่ง​สัตว์​เหล่านั้น​เสร็จ​ ​ก็​ดึง​เด็ก​คน​นั้น​ขึ้น​มา​ ​จัดการ​บาดแผล​ให้​เขา

เธอ​สลาย​พิษ​ได้​ตั้งแต่​กำเนิด​ ​นิ้วมือ​ลูบไล้​ลง​บน​บาดแผล​ของ​เด็ก​คน​นั้น​ ​พิษ​นั้น​ก็​สลาย​ไป​เอง​ทันที

เด็ก​คน​นั้น​คล้าย​จะ​โกรธเคือง​ที่​เธอ​เห็น​คน​จะ​ตาย​อยู่​ทนโท่​แต่​ไม่​รีบ​ช่วยเหลือ​ ​เม้มปาก​นิดๆ​ ​เอ่ย​อย่าง​ผยอง​ ​“​ตอนนี้​เจ้า​คง​รู้​แล้ว​สินะ​ว่า​ข้า​เป็น​ใคร​ ​เฮอะ​ ​ต่อให้​เจ้า​รักษา​ให้​ข้า​ ​ข้า​ก็​ไม่​กราบ​เจ้า​เป็น​อาจารย์​หรอก​นะ​ ​เว้นแต่​…​”

กู้​ซีจิ​่ว​ไม่​เก็บ​มา​ใส่ใจ​ ​และ​ไม่ได้​ถาม​เขา​ว่า​เว้นแต่​อะไร​ ​ตอบกลับ​ไป​อย่าง​ผ่าเผย​มี​หลักการ​ ​“​ผู้​ทรงสิทธิ์​เช่น​ข้า​ก็​ไม่​คิด​จะ​รับ​เจ้า​เป็น​ศิษย์​เหมือนกัน​”

เด็ก​คน​นั้น​ถูก​ตอกกลับ​จน​หน้าหงาย​ ​เผยอ​ปาก​นิดๆ​ ​เอ่ย​อย่าง​ไม่​อยาก​จะ​เชื่อ​ ​“​โกหก​!​ ​เฮอะ​ ​นี่​เจ้า​คิด​จะ​ถอย​เผื่อ​รุก​กระมัง​?​ ​อย่า​ฝัน​เลย​ว่า​ข้า​จะ​ติดกับ​!​”

เด็ก​คน​นี้​เป็นโรค​หลงผิด​ว่า​จะ​ถูก​นับเป็น​ศิษย์​อยู่​ตลอด​หรือไง​?

อย่างไรก็ตาม​ ​คน​ของ​หก​ภพ​ภูมิ​ล้วน​แย่งชิง​เขา​ ​มิน่าเล่า​เขา​ถึง​ได้​หยิ่งผยอง​ขนาด​นี้​…