เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 1077
เมื่อได้ยิน
ซี้ด……
เย่หรงกลืนน้ำลายไปหนึ่งอึกโดยไม่รู้ตัว
ทูตอันดับหนึ่งสำนักยมบาลเผชิญกับหยางเฟิงกลับหนีจากไป?
สีหน้าเขาดูไม่กล้าเชื่อ
แม้แต่ทูตอันดับหนึ่งสำนักยมบาลก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหยางเฟิงเหรอ?
แล้วกำลังของหยางเฟิงแข็งแกร่งแค่ไหนกันแน่?
หยางเฟิงพูดอย่างหมดความอดทน “เอาล่ะ ไม่ต้องพูดไร้สาระแล้ว รีบตอบคำถามของฉัน ฉันเชื่อว่า คุณน่าจะรู้ตัวตนของพวกเขา!”
เย่หรงพยักหน้าแล้วพูดว่า “ใช่ ฉันรู้ตัวตนของพวกเขาจริง แต่ทำไมฉันต้องบอกคุณด้วยล่ะ?”
พูดอยู่
เย่หรงเงยหน้าขึ้น
มองหยางเฟิงด้วยสีหน้าเย้ยหยัน
ตอนนี้เขาใกล้จะตายแล้ว
เขาไม่กลัวแม้แต่ความตาย เขายังจะกลัวอะไรอีก?
ดูถึงตรงนี้ หยางเฟิงอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว
“ถึงตายคุณก็ไม่บอกใช่ไหม?”
“หึหึ!”
เย่หรงหัวเราะเบาๆแล้วพูดว่า “ฉันจะไม่บอกคุณหรอกว่า เจ้าสำนักยมบาลกับทูตอันดับหนึ่งเป็นใคร แต่ฉันบอกคุณได้ว่า ตอนนั้นตระกูลเย่ต่างประเทศกับสำนักหงเรา ถูกสำนักยมบาลนั่นแหละบีบบังคับให้ต้องมาเกาะดาวต่างประเทศ แค่คิดไม่ถึงว่า……”
พูดถึงตรงนี้
เย่หรงถอนหายใจเบาๆ
เขาวางแผนมาตั้งหลายปี
แต่สุดท้าย ตัวเองก็ยังตายด้วยน้ำมือสำนักยมบาล
ดูเหมือนว่าสุดท้ายตัวเองก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของไอ้คนบ้านั่น!
เกรงว่าถึงหยางเฟิงจะไม่มา ตัวเอาก็คงไม่น่ารอด
น่าเสียดาย……
ตระกูลเย่ที่ใหญ่หลวงนี้ สุดท้ายก็ถูกทำลายในมือของตัวเขาเอง!
“หยางเฟิง ก่อนที่ฉันจะตาย ฉันอยากจะแนะนำคุณ ฉันรู้ว่าความสามารถของคุณแข็งแกร่งมาก แต่สุดท้ายคุณก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเจ้าสำนักยมบาล!”
“ฉันแนะนำคุณยอมแพ้เถอะ จะได้ไม่ตกอยู่ในสภาพเหมือนฉัน……”
เพี้ยะ!
ไม่รอให้เย่หรงพูดจบ
หยางเฟิงตบไปที่หน้าเขาหนึ่งที ด่าทอว่า “พูดบ้าอะไรของแก! ใครบอกว่าฉันไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเจ้าสำนักยมบาล? สำนักยมบาลในสายตาฉันก็เป็นแค่ตด! อย่าเอาฉันไปเทียบกันคนไร้ประโยชน์อย่างแก!”
พรึ่บ!
เย่หรงมองไปที่หยางเฟิง โมโหจนกระอักเลือดออกมาเต็มปาก!
ตัวเขาสั่นเหมือนไฟฟ้าช็อตทั้งต้ว!
ไอ้คนสารเลว!
เป็นไอ้คนสารเลวจริงๆเลย!
หยางเฟิงไอ้สารเลวนี่
ตัวเองกำลังจะตายอยู่แล้ว ยังจะตบหน้าตัวเองอีก ไม่ใช่คนเลยจริงๆ!
โดยเฉพาะไอ้หยางเฟิงนี่
สายตาที่มองลงมาจากด้านบนนั้น เผยออกมาทุกที่ทำให้เย่หรงโมโหขึ้นมาจากใจ
จู่ๆ
เย่หรงคำรามด้วยความโกรธ “หยางเฟิง ไอ้เจ้าโง่! ยังกล้าพูดแบบนี้ ดูถูกสำนักยมบาล! คุณรู้ไหมว่าสำนักยมบาลคืออะไร? สำนักยมบาลเป็นแค่ของเล่นของคนบางคนเท่านั้น สิ่งที่น่ากลัวจริงๆไม่ใช่สำนักยมบาลเลย แต่เป็น……”
เมื่อพูดถึงตอนท้าย เย่หรงพูดต่อไปไม่ไหว
ราวกับว่าทำให้ความลับสำคัญอะไรแตก
แค่กแค่กแค่ก!
เห็นแค่เขาไอขึ้นมาอย่างรุนแรง
เลือดคำใหญ่พ่นออกมาไม่หยุด
คนทั้งคน ดูเหมือนเป็นผีบ้า!
เมื่อได้ยิน
หยางเฟิงตกตะลึง
สำนักยมบาล……เป็นแค่ของเล่นของ……ใครบางคน?
มันเป็นของเล่นแบบนี้
ก็เพียงพอแล้วที่จะกวาดล้างสี่ตระกูลใหญ่แห่งต้าเซี่ยในชั่วข้ามคืน!
ก็เพียงพอที่จะควบคุมตระกูลเย่ต่างประเทศ กองกำลังที่น่าสะพรึงกลัวแบบนี้!
และนี่……
ก็เป็นเพียงกองกำลังเศษเสี้ยวของสำนักยมบาล
แล้วคนที่ซ่อนตัวอยู่ภายใต้สำนักยมบาลจะน่ากลัวถึงขนาดไหน?
ชั่วขณะ
หยางเฟิงนิ่งไปเล็กน้อย
ดวงตาทั้งคู่เผยความตกตะลึงที่หายากออกมา
“ฮ่าฮ่าฮ่า!”
เห็นสถานการณ์
เย่หรงหัวเราะออกมาดังๆ
มีความสุขมากเลย!
เขาคิดไม่ถึงว่า หยางเฟิงไอ้ลูกนอกคอกนี้ ก็มีตอนที่กลัวด้วยเหรอ!