ชั่วเวลาพริบตาหนึ่ง กาสิโนชั้นสามที่กว้างใหญ่ นอกจากหยางเฉินแล้ว คนอื่นล้วนเป็นคนของคลับหวงจินทั้งหมด
“หยางเฉิน ต้องยอมรับว่า นายกล้าหาญเอามากๆ นึกไม่ถึงจะกล้ามาที่คลับหวงจินคนเดียว นายน่าจะรู้ ที่นี่ได้วางกับดักไว้ทั้งหมดแล้ว รอนายมาตายถึงที่”
เฉาฮุยยืนอยู่หน้าโต๊ะไพ่ มองหยางเฉินที่นั่งนิ่งไม่ขยับแบบมองจากที่สูงลงมา ยิ้มกริ่มพูดขึ้น
หยางเฉินนั่งตัวตรงแน่ว เพียงแค่เงยหน้ามองเฉาฮุยแวบหนึ่ง ก็เริ่มเก็บกวาดชิปที่วางอยู่บนโต๊ะ
เหรียญชิปพวกนี้ เป็นจำนวนเงินหนึ่งหมื่นสองพันเก้าร้อยล้าน ทำให้ตระกูลเฉาขาดทุนมากขนาดนี้ไปก่อน นี่เป็นเพียงการแจ้งเตือน ถ้าตระกูลเฉาอยากทำให้เขาลำบากใจต่อ งั้นตนเองคงทำได้แค่ร่วมมือด้วย
“มา เอาชิปพวกนี้ไปแลกกับฉัน”
หลังหยางเฉินเก็บเหรียญชิปเรียบร้อย ถึงเงยหน้ามองทางพนักงานที่ด้านข้าง คือคนนั้นที่ก่อนหน้านี้ไปแลกเหรียญชิปมาให้เขา
ได้ยินคำพูดของหยางเฉิน แต่ละคนของคลับหวงจินล้วนทำหน้ายิ้มเยาะเต็มที่
“หยางเฉิน นายคงไม่ได้คิดว่า เงินพวกนี้ นายสามารถเอาออกไปจากที่นี่ได้จริงมั้ง?” เฉาฮุยหัวเราะอยู่ถามด้วยหน้าตาเสียดสี
“นี่เป็นเงินที่ฉันเล่นชนะมา ทำไมถึงเอาออกไปไม่ได้?” หยางเฉินถามกลับ
เฉาฮุยส่ายหน้าอย่างจำใจแล้ว มองหยางเฉินเหมือนมองคนโง่สักคนหนึ่งแล้วพูดว่า “ได้สิ! ในเมื่อนายอยากเอาเงินก้อนนี้ไป งั้นฉันให้นายก็พอแล้ว แต่ก่อนจะเอาเงินก้อนนี้ไป พวกเราต้องคุยกันก่อนรึเปล่า ค่าชดใช้ที่นายลงมือกับฉันเมื่อคืน?”
“นายไม่พูด ฉันก็เกือบลืมเรื่องนี้ไปเลย”
หยางเฉินทำท่าทางเข้าใจขึ้นกะทันหัน พูดจาแบบเคร่งขรึมจริงจัง “ชิปตรงนี้มีทั้งหมดหนึ่งหมื่นสองพันเก้าร้อยล้าน นับรวมกับเมื่อคืนที่นายพยายามลงมือกับฉัน ค่าทำขวัญที่ทำให้ฉันตกใจแล้ว นายเอามาให้ฉันหนึ่งหมื่นสามพันล้านเลย”
“พูดขึ้นมา ฉันเก็บค่าทำขวัญจากนายแค่หนึ่งร้อยล้านเอง น่าจะไม่เกินไปมั้ง?”
หยางเฉินยิ้มกริ่มบอกไป
จนกระทั่งวินาทีนี้ เฉาฮุยถึงสำนึกได้ หยางเฉินกำลังหยอกล้อเขา ชั่วขณะนั้นอับอายจนโกรธเคือง “หยางเฉิน ความตายมาเยือนอยู่ตรงหน้า นึกไม่ถึงนายยังกล้าโอหังขนาดนี้”
หยางเฉินค่อยๆ ลุกขึ้นมา ในสายตาเต็มไปด้วยความหยอกเย้า จ้องเฉาฮุยอยู่บอกว่า “ดีที่สุดนายคิดให้ดี แล้วค่อยตัดสินใจว่าจะทำยังไง ค่าทำขวัญในตอนนี้คือหนึ่งร้อยล้าน ถ้านายอยากเพิ่มค่าขนมให้ฉันอีกหน่อย ฉันก็ไม่เกรงใจ”
เมื่อสักครู่เฉาฮุยที่มีท่าทีก้าวร้าวสุดๆ ทันใดนั้นกังวลขึ้นมาอยู่บ้าง
เขารู้จักหยางเฉินไม่มาก นับขึ้นมา วันนี้ยังเจอหน้ากันเป็นครั้งที่สาม
ครั้งแรกเจอหน้าตอนอยู่ที่ดินผืนนั้นของเขตชานเมืองทิศใต้ อยู่ต่อหน้าเขา หยางเฉินทำร้ายคนของเขาแล้ว
ครั้งที่สองเป็นเมื่อคืนนี้ที่สนามมวยใต้ดินของคลับหวงจิน หยางเฉินต่อยเขาจนสลบต่อหน้าผู้คน
นี่คือครั้งที่สาม แต่ละครั้งหยางเฉินนำความเสียหายให้เขาเยอะมาก ถึงแม้ครั้งนี้จะมีผู้แข็งแกร่งชั้นสูงของตระกูลคุ้มครอง เขาก็ยังกังวลอยู่บ้าง
หลังจากครั้งแรกที่เขาเจอหน้าหยางเฉิน เริ่มตรวจสอบหยางเฉินดู เพียงแต่ตรวจสอบมานานขนาดนี้แล้ว เดิมทียังค้นหาข้อมูลที่ว่าหยางเฉินมีเบื้องหลังเก่งกาจใดๆ ไม่เจอสักนิด
โดยเฉพาะห้าปีที่หยางเฉินหายไปนั้น สรุปว่าไปที่ไหน แม้แต่เส้นสายของตระกูลเฉา ยังค้นไม่เจอ
ปัจจุบันนี้ หยางเฉินนำออกมาสองพันหนึ่งร้อยล้านเพื่อเล่นไพ่แบบสบายมาก โดยเฉพาะหนึ่งหมื่นล้านที่เขาร้องขอยังไม่ได้แลกเปลี่ยนด้วย
ชายหนุ่มคนหนึ่งที่สามารถนำเงินหนึ่งหมื่นล้านออกมาอย่างง่ายดาย จะเป็นคนธรรมดาทั่วไปได้เหรอ?
ถึงแม้เขาในสถานะสายตรงของตระกูลเฉา เงินสดของตระกูลที่สามารถควบคุมได้ อย่างมากก็หนึ่งหมื่นล้าน
“หยางเฉิน นายเป็นใครกันแน่?”
ในที่สุดเฉาฮุยยังถามข้อสงสัยนี้ออกมา
“ฉัน?”
หยางเฉินหัวเราะแล้ว “ฉันเป็นใคร สำหรับนายคุณชายใหญ่ตระกูลเฉาคนนี้แล้ว น่าจะค้นหาได้ง่ายมากมั้ง? ก็แค่ลูกโดนทิ้งของตระกูลอวี๋เหวินเท่านั้น แน่นอนว่า จะเห็นฉันเป็นลูกเขยแต่งเข้าบ้านผู้หญิงที่มาจากตระกูลเล็กๆ ในเมืองเล็กๆ แห่งหนึ่งก็ได้!”
“นายหลอกผีน่ะสิ?”
เฉาฮุยกัดฟันบอกว่า “คนหนุ่มที่เอาเงินหนึ่งหมื่นล้านออกมาได้สบายๆ ต่อให้เป็นผู้นำของแปดตระกูลแห่งเยี่ยนตูคนใดก็ตาม คงเอาออกมาไม่ได้ภายในเวลาสั้นๆ หรอกมั้ง?”
“นายควบคุมเงินทุนหมุนเวียนมากขนาดนี้ได้ในครั้งเดียว ต้องมีสถานะอย่างอื่นเป็นแน่!”
เฉาฮุยพูดด้วยความหนักแน่นไร้ที่เปรียบ
ไม่เสียแรงที่เป็นลูกหลานของตระกูลเดอะคิง ไม่ธรรมดาเสียจริง
หยางเฉินหัวเราะเบาๆ พูดจาหยอกเย้า “ในเมื่อนายไม่เชื่อ งั้นฉันก็ไม่มีวิธีแล้ว แน่นอนว่า ถ้านายอยากดึงดันคิดว่าฉันเป็นคุณชายใหญ่ที่มาจากตระกูลเศรษฐีสักแห่ง งั้นก็เห็นฉันเป็นคุณชายใหญ่ตระกูลเศรษฐีเถอะ!”
ในเวลานี้ เสียงกริ่งมือถือของหยางเฉินดังขึ้นมาทันหัน
หลังหยางเฉินรับสาย ก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยลอยมา “ท่านประธานครับ ศาสตราจารย์ตู้ไม่เป็นอะไรแล้วครับ หมอบอกว่าบาดเจ็บไม่หนัก เป็นเพราะว่าหมดสติถึงต้องรีบช่วยชีวิตไว้ หลังได้รับบาดเจ็บภายนอก เลยไปกระตุ้นโรคหัวใจ จนโรคหัวใจกำเริบแล้ว ถึงทำให้ต้องรีบช่วยชีวิตด่วนครับ”
“ได้ ฉันเข้าใจแล้ว!”
ในที่สุดหยางเฉินโล่งอกไปทีหนึ่ง
เขาบุกเดี่ยวมาคลับหวงจิน เดิมเพื่อมาแก้แค้นแทนศาสตราจารย์ตู้ เดิมยังคิดว่าเพราะศาสตราจารย์ตู้ได้รับบาดเจ็บหนักเกินไป ถึงถูกช่วยชีวิตโดยด่วน
ที่แท้บาดเจ็บภายนอกไม่หนัก เป็นตัวเธอเองที่มีโรคหัวใจอยู่ก่อน โรคหัวใจกำเริบถึงทำให้ต้องรีบช่วยชีวิตด่วน
พูดมาแบบนี้ ระหว่างเขากับเฉาฮุย เหมือนว่าไม่ได้ถึงขั้นที่ไม่ตายไม่ยอมเลิกรา?
“พวกนายจะต่อยไม่ต่อย ฉันยุ่งมาก ไม่คอยจะไปก่อนแล้วนะ!”
หยางเฉินพูดขึ้นนิ่งๆ
“หยางเฉิน ระหว่างพวกเรา ยังไม่ได้ถึงขั้นที่ต้องมีคนตายกันไปข้างหนึ่ง บุญคุณความแค้นมากที่สุด ก็แค่เมื่อคืนนี้ที่นายลงมือกับฉันต่อหน้าผู้คน แถมยังต่อยจนฉันสลบไป”
เฉาฮุยกัดฟันบอกว่า “ขอเพียงนายขอโทษฉัน และมอบที่ดินผืนนั้นของเขตชานเมืองทิศใต้ออกมา ระหว่างพวกเราถือว่าจบแล้ว เป็นยังไง?”
หยางเฉินมองเฉาฮุยด้วยหน้าตาแปลกประหลาด “ที่ดินผืนนั้น สำหรับนายแล้ว สำคัญขนาดนั้น?”
เฉาฮุยพยักหน้า พูดตามความเป็นจริง “ไปดูทั้งเมืองเยี่ยนตู ไม่ว่าเป็นตำแหน่งภูมิศาสตร์ หรือว่าเนื้อที่ของที่ดินผืนนั้น ล้วนเหมาะสมกับเงื่อนไขของตระกูลเฉา ที่ดินผืนนี้ ตระกูลเฉาต้องได้มาครอง!”
“แน่นอน ฉันจะไม่เอาเปรียบนายเหมือนกัน นายซื้อมาราคาเจ็ดพันล้าน ฉันให้นายหนึ่งหมื่นล้าน นายเอาที่ดินผืนนั้นมาให้ฉัน”
“นายน่าจะรู้ดี ตระกูลเฉาเป็นหนึ่งในสี่ของตระกูลเดอะคิง ผิดใจตระกูลเดอะคิงเข้า สำหรับนายคงไม่ใช่เรื่องดีอะไร”
“ในทางกลับกัน ถ้านายยินยอมเอาที่ดินผืนนั้นให้ตระกูลเฉา นายจะมีเพื่อนตระกูลเดอะคิงเพิ่ม เปิดตามองทั้งจิ่วโจว นายสามารถมีอำนาจมากได้!”
เวลานี้หยางเฉินถึงเข้าใจ ตระกูลเฉาสนใจที่ดินผืนนั้นจริง มิฉะนั้นเฉาฮุยคงจะไม่จ่ายเพิ่มสามพันล้านเพื่อซื้อที่ดินผืนนี้หรอก
ถ้าไม่ใช่อยากสร้างเมืองจิ่วโจว หยางเฉินอาจจะพิจารณาดู นำที่ดินผืนนี้เปลี่ยนมือทำกำไรสามพันล้าน
“ที่ดินผืนนี้สำหรับฉัน มีอำนาจมากเหมือนกัน ไม่ขาย!” ท่าทีของหยางเฉินแน่วแน่มาก
“นาย……”
เฉาฮุยโกรธจัด อยากจะระเบิดออก แต่นึกถึงที่ดินผืนนี้ยังอยู่ในมือหยางเฉิน เขาจึงต้องจำยอมกดไฟโกรธลง
“หนึ่งหมื่นหนึ่งพันล้าน! ขายให้ฉัน!” เฉาฮุยกัดฟันแน่น
ทางตระกูลให้เขามาหนึ่งหมื่นล้าน สำหรับหนึ่งพันล้านที่เพิ่มมานั้น เป็นเขาควักเงินเอง
ถ้านำที่ดินผืนนี้มาครองได้ ต่อไปเขายังมีโอกาสอีก นำจำนวนเงินที่ตนเองควักจ่ายเองทวงกลับมา
“ไม่ขาย!”
หยางเฉินยังคงส่ายหน้า “ถึงแม้จะให้ฉันหนึ่งแสนล้าน ฉันก็ไม่ขาย!”
เมื่อเมืองจิ่วโจวสร้างเสร็จ ว่าตามการประเมินของทีมผู้เชี่ยวชาญเยี่ยนเฉินกรุ๊ป ราคาของที่ดินผืนนั้น อนาคตอย่างน้อยอยู่ที่แสนล้าน
นี่ยังไม่รวมกำไรมหาศาลหลังจากเมืองจิ่วโจวสร้างเสร็จแล้วด้วย
ที่ดินทำเลทองหาเงินได้ขนาดนี้ หยางเฉินจะขายได้อย่างไร?
“หยางเฉิน นายอย่าให้มันเกินไปนะ!”
เฉาฮุยไม่มีทางควบคุมความรู้สึกโกรธของตนเองได้ ตะคอกเสียงต่ำ “ฉันให้โอกาสนายอีกเป็นครั้งสุดท้าย ถ้ายังจะปฏิเสธ ก็รับผิดชอบผลสุดท้ายเอาเอง!”
พอเขาพูดจบลง ผู้แข็งแกร่งชุดดำสามสี่คนด้านหลังเขาก้าวเท้ามาด้านหน้า ล้อมหยางเฉินไว้ตรงกลางทันที