เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 1083
เย่เมิ่งเหยียนไม่ได้พูดอะไร เดินเข้าไปโดยตรง
“เมิ่งเหยียน ลูกมาได้สักทีนะ!”
เมื่อเห็นเย่เมิ่งเหยียน หลันซินก็ยืนขึ้นราวกับเห็นคนที่สามารถช่วยชีวิตได้
เย่เมิ่งเหยียนพูดอย่างหงุดหงิด “แม่ ทำไมแม่ต้องมาที่บริษัทด้วย ให้คนมากมายขนาดนั้นเห็น ทำให้คนอื่นเขาหัวเราะเยาะครอบครัวเราเหรอ”
เย่เมิ่งเหยียนหมดคำจะพูดแล้วจริงๆ
หลังซินจะขอเงินไปที่บ้านก็ได้ ทำไมต้องมาที่บริษัท
คนในบริษัทเยอะขนาดนั้น ถ้าหลันซินเอะอะโวยวายที่นี่ มันจะไม่เป็นการทำลายภาพลักษณ์ของตระกูลเย่เหรอ?
หลันซินกลอกตาใส่เย่เมิ่งเหยียนแล้วพูดว่า “ถ้าฉันไปถามเธอที่บ้าน เป็นไปได้เหรอที่เธอจะให้เงินฉัน?”
ก่อนหน้านี้ หลันซินไม่ใช่ไม่เคยขอเงินกับเย่เมิ่งเหยียนที่บ้าน
แต่ทุกครั้ง เย่เมิ่งเหยียนก็ไม่ยอมให้
เพราะสุดท้ายจากที่เย่เมิ่งเหยียนมอง เงินเหล่านี้ถ้าให้เย่เมิ่งเหยียนไปก็เท่ากับศูนย์เปล่า
“โอเค โอเค! หยุดพูดไร้สาระได้แล้ว เธอรีบให้ฉันหนึ่งพันล้านเดี๋ยวนี้!”
“อะไรนะ? พันล้าน!”
เมื่อได้ยินสิ่งนี้
ทันใดนั้นเย่เมิ่งเหยียนก็ตกตะลึงไป
หลันซินโลภมากขนาดนั้น เอ่ยปากก็เป็นพันล้านเลยเหรอ?
หลันซินคิดว่าตัวเองเป็นธนาคารหรือไง?
เย่เมิ่งเหยียนพูดด้วยความโมโห “ก่อนหน้านี้แม่บอกว่าเป็นนี้คนอื่นหนึ่งร้อยล้านไม่ใช่เหรอ? ทำไมตอนนี้จู่ๆกลายเป็นพันล้าน?”
หลานซินทำหน้าบึ้งแล้วพูดว่า “ใช่ฉันเป็นหนี้คนอื่นหนึ่งร้อยล้าน แต่ฉันไม่ต้องการชนะเงินคืนกลับมาเหรอ?”
“พลิก พลิก พลิก พลิกบ้าอะไรของแม่!”
ไม่รอให้หลันซินพูดจบ
เย่เมิ่งเหยียนทนไม่ไหวแล้วจริงๆ
“บ้านคุณปู่มีทรัพย์สินหลายพันล้านถูกแม่เอาไปเสียกับการพนันหมดเลย ตอนนี้แม่ก็มาขอเงินกับฉันที่นี่อีกพันล้าน!”
“ถึงแม้ฉันจะมีภูเขาทองภูเขาเงิน ก็ไม่พอสำหรับให้แม่เอาไปเสียหรอก!”
เย่เมิ่งเหยียนยิ่งพูดยิ่งโมโห พูดถึงตอนท้าย สีหน้าก็เขียวซีดขึ้นมา
“โอ๊ะ ลูกสาวดีของแม่!”
หลันซินจับมือเย่เมิ่งเหยียนแล้วพูด “ก็แค่หนึ่งพันล้านไม่ใช่เหรอ? ตอนนี้เธอเป็นถึงประธานของเฟิงเมิ่งกรุ๊ป และตอนนี้เฟิงเมิ่งกรุ๊ปเป็นบริษัทจดทะเบียนที่มีมูลค่าตลาดหลายแสนล้าน แค่หนึ่งพันล้านสำหรับเธอก็แค่ฝนตกปรอยๆไม่ใช่เหรอ?”
“อะไรนะ? หนึ่งพันล้านสำหรับฉันเป็นแค่ฝนตกปรอยๆ!”
วินาทีนี้
เย่เมิ่งเหยียนโฒโฆหลันซินจนพูดอะไรไม่ออกแล้ว
ใช่!
เธอสามารถออกพันล้านนี้ได้!
แต่ทำไมเงินเหล่านี้ถึงจำเป็นต้องให้ไปจ่ายหนี้การพนันให้ไอ้คนติดการพนันนี่?
และวันนี้ให้หลันซินไปพันล้าน
พรุ่งนี้เธอแพ้ ก็จะมาขอเงินกับตัวเองอีกสองพันล้าน สามพันล้าน……
แบบนี้ต่อไป
ถึงแม้เย่เมิ่งเหยียนจะเอาเงินเฟิงเมิ่งกรุ๊ปทั้งหมดไป ก็ไม่พอให้หลันซินไปเสียคนเดียว
หลันซินเริ่มหมดความอดทนเล็กน้อย เธอพูดด้วยสีหน้านิ่งเฉย “เมิ่งเหยียน สรุปเงินนี้ธอจะให้ฉันไหม?”
“แม่ไม่ต้องคิดเลย!” ถึงตาย ฉันก็ไม่ยอมให้เงินแม่หรอก!” เย่เมิ่งพูดอย่างเด็ดขาด
เธอโมโหหลันซินจริงๆ
หลันซินนี้ อ้าปากกว้างเหมือนสิงโต
ถ้าวันนี้ให้เงินเหล่านี้กับหลันซิน ก็เท่ากับทำร้ายตัวเองแม้กระทั่งทั้งเฟิงเมิ่งกรุ๊ป!
“เย่เมิ่งเหยียน ฉันเป็นแม่ของเธอนะ! ฉันขอเงินกับเธอพันล้านจะเป็นอะไร?”
“หรือว่าฉันที่เป็นแม่นี้ ยังไม่มีสิทธิ์ให้เธอเอาเงินให้ฉันเหรอ?”
เห็ว่าเย่เมิ่งเหยียนไม่ยอมให้เงินตัวเอง หลันซินก็โกรธขึ้นมาทันที
ในความเห็นของเธอ เย่เมิ่งเหยียนให้เงินตัวเองเป็นเรื่องที่ควรทำ
เย่เมิ่งเหยียนไม่ให้เงินตัวเอง นั่นก็จะเป็นการเนรคุณ!
“แม่ว่าอะไรนะ……”
เห็นเย่เมิ่งเหยียนกำลังจะทะเลาะกับหลันซิน
หยางเฟิงรั้งเธอไว้ยิ้มแล้วพูดว่า “ที่รัก คุณออกไปสงบสติอารมณ์ก่อน ตรงนี้ปล่อยให้ฉันจัดการก็พอ!”
หื้ม?
เย่เมิ่งเหยียนนิ่งไปชั่วขณะ