บทที่ 2787 โรครักสะอาดและย้ำคิดย้ำทำ / บทที่ 2788 หึงหวง

ลำนำบุปผาพิษ

บท​ที่​ ​2787​ ​โรค​รัก​สะอาด​และ​ย้ำคิดย้ำทำ

จากนั้น​เขา​ก็​กวาดตา​มอง​จาน​เจ็ด​ใบชาม​แปด​ใบ​ของ​กู้​ซีจิ​่ว​แวบ​หนึ่ง

กู้​ซีจิ​่ว​ค่อนข้าง​เรื่อยเฉื่อย​ ​จานชาม​จัดวาง​ไป​อย่าง​ส่ง​ๆ​ ​ยิ่งนัก​ ​พนักงาน​ยก​มา​ให้​เธอ​อย่างไร​เธอ​ก็​กิน​อย่างนั้น​ ​ว่าง่าย​อย่างยิ่ง

กิน​เช่นนี้​ก็​สะดวก​มาก​ ​เพียงแต่​สะเปะสะปะ​ไป​สักหน่อย

กู้​ซีจิ​่ว​ยื่น​ตะเกียบ​ไป​ทาง​ปลา​ตุ๋น​น้ำ​แดง​จาน​หนึ่ง​ ​ไม่​นึก​เลย​ว่า​พอยื​่น​ตะเกียบ​ไป​ถึง​ตรงนั้น​ ​จาน​ใบ​นั้น​ก็​ลอย​ไป​แล้ว

กระเพาะ​ผัด​เผ็ด​อีก​จาน​หนึ่ง​ปรากฏ​ขึ้น​ใน​ตำแหน่ง​นั้น​ ​กู้​ซีจิ​่​วจิ​้ม​ตะเกียบ​เข้าไป​ ​คีบ​ได้​กระเพาะ​สอง​สาม​เส้น​…

เธอ​งงงัน​…

เธอ​มอง​จานชาม​ที่​เรียงราย​อยู่​เบื้องหน้า​ตน​ปาน​ทหาร​ตั้งแถว​ ​จากนั้น​ก็​มอง​คุณชาย​ที่อยู่​ตรงข้าม​คน​นั้น​ ​“​นี่​ท่าน​ผู้สูงศักดิ์​ทำ​อัน​ใด​?​”

“​คุณชาย​อย่าง​ข้า​ทน​เห็น​ผู้อื่น​วุ่นวาย​ไร้​ระเบียบ​ไม่ได้​เป็น​ที่สุด​ ​เป็นความ​เคยชิน​ส่วนตัว​ ​โปรด​อย่า​ถือสา​เลย​”​ ​คุณชาย​คน​นั้น​เริ่ม​กิน​อาหาร​อยู่​ที่​นั้น​อย่าง​เชื่องช้า

กู้​ซีจิ​่ว​พูดไม่ออก​เลย

ช่างเถอะ​ ​มนุษย์​เรา​หลาก​ความคิด​จิตใจ​ ​นิสัย​ประหลาด​สารพัด​ล้วน​มี​หมด

เธอ​เป็น​เทพ​ผู้สร้าง​โลก​ ​สมควร​ใจกว้าง​ให้​มาก​หน่อย​ ​ไม่จำเป็น​ต้อง​ถือสา​คุณชาย​น้อย​คน​หนึ่ง

ดังนั้น​กู้​ซีจิ​่​วจึ​งกิ​นอา​หาร​ของ​ตน​ต่อไป

เธอ​ชอบ​กิน​อาหาร​ที่​มี​เปลือก​ ​กุ้ง​ ​ปู​อะไร​ทำนอง​นั้น

และ​เธอ​ก็​ชอบ​ใช้​มือ​แกะ​กิน​เอง​ด้วย​ ​รู้สึก​ว่า​กิน​แบบนี้​สิ​ถึง​จะ​ได้​รสชาติ​แบบ​ที่​เธอ​ชอบ

อันที่จริง​เธอ​ก็​รัก​สะอาด​มาก​เหมือนกัน​ ​เปลือก​น้อย​ใหญ่​ที่​แกะ​แล้ว​เหล่านั้น​ล้วน​วาง​ไว้​ใน​จาน​ใบ​หนึ่ง

เธอ​มั่นใจ​ว่า​กิน​อย่าง​มีระเบียบ​เรียบร้อย​มาก​แล้ว​ ​คาดไม่ถึง​ว่า​คุณชาย​คน​นั้น​จะ​เงยหน้า​มอง​จาน​ใบ​นั้น​ของ​เธอ​แวบ​หนึ่ง​ ​แล้ว​ขยับ​นิ้ว​ครา​หนึ่ง​อีกครั้ง​ ​ลำแสง​สาย​หนึ่ง​วาบ​ผ่าน​ ​เปลือก​ใน​จาน​ใบ​นั้น​จัดเรียง​ซ้อน​กัน​อย่าง​มีระเบียบ​ด้วยตัวเอง​ ​เปลือก​กอง​หนึ่ง​ที่​เห็น​กัน​อยู่​ชัดๆ​ ​ว่า​กอง​ยุ่งเหยิง​ ​แต่​หลังจาก​ผ่าน​การ​จัดการ​จาก​เขา​แล้ว​ ​ไม่น่าเชื่อ​ว่า​จะ​แบ่งแยก​ชนิด​อย่างชัดเจน​ ​เปลือก​แต่ละ​อย่าง​กอง​กัน​อยู่​ภายใน​จาน​เป็น​ทรง​บุปผา​ดอก​หนึ่ง

กู้​ซีจิ​่ว​เพิ่ง​แกะ​เปลือก​กุ้ง​ใหญ่​ตัว​หนึ่ง​หมาย​จะ​วาง​ใส่​ใน​จาน​ ​แต่​พอได้​เห็น​เปลือก​ที่​ก่อ​กัน​เป็น​บุปผา​ใน​จาน​แล้ว​ ​เปลือก​ใหญ่​อันนี้​ของ​เธอ​ก็​ไม่รู้​ว่า​สมควร​จะ​เอา​ไป​วาง​ไว้​ตรงไหน​ดี​ถึง​จะ​ไม่​เป็นการ​ทำลาย​สุนทรีย์​อัน​งดงาม

เส้นเลือด​บน​หน้าผาก​ของ​เธอ​เต้น​ตุบๆ​ ​อย่างรุนแรง

นี่​จะ​ไม่​ให้​ผู้อื่น​ได้​กิน​อย่าง​เป็นสุข​เลย​ใช่ไหม​?​!

เธอ​มา​เพื่อ​กินข้าว​นะ​ ​ไม่ได้​มา​อวดอ้าง​วางท่า​!

การกิ​นข​้า​วร​่ว​มกับ​คนที​่​เป็นโรค​รัก​สะอาด​และ​ย้ำคิดย้ำทำ​อย่างรุนแรง​ช่าง​น่า​เหนื่อยใจ​เสีย​จริง​!

กู้​ซีจิ​่ว​พยายาม​อดทน​ ​ทว่า​ทนไม่ไหว​แล้ว​ ​ยกมือ​โยน​เปลือก​ชิ้น​ใหญ่​ใน​มือ​เข้าไป​ใน​จาน​ ​ทำให้​เปลือก​ที่​ก่อตัว​เป็น​ ​บุปผา​อยู่​ใน​จาน​อย่าง​มีระเบียบ​พังทลาย​ยุ่ง​เหยิ​่ง​ยิ่งกว่า​ก่อนหน้านี้​เสียอีก

คุณชาย​คน​นั้น​เงยหน้า​เหลือบมอง​เธอ​แวบ​หนึ่ง​ ​เธอ​มอง​กลับ​ไป​อย่าง​คล้าย​จะ​ตอบโต้

สายตา​ของ​คน​ทั้งสอง​จดจ้อง​กัน​อยู่​ใน​อากาศ​ครู่หนึ่ง​ ​จู่ๆ​ ​คุณชาย​คน​นั้น​ก็​ยิ้ม​ ​เอ่ย​ด้วย​น้ำเสียง​อ่อนโยน​ ​“​แม่นาง​เอื้อเฟื้อ​ให้​ร่วม​แบ่ง​โต๊ะ​ได้​ ​ต่อไป​ข้า​แกะ​เปลือก​ให้​แม่นาง​เอง​เป็น​อย่างไร​?​”

กู้​ซีจิ​่​วก​ลอก​ตานิด​ๆ​ ​“​ได้​ ​เช่นนั้น​ก็​รบกวน​ด้วย​”

คุณชาย​คน​นั้น​จรด​นิ้ว​ทำ​มุท​รา​ ​สำ​แสงน้อย​ๆ​ ​สาย​แล้ว​สาย​เล่า​พุ่ง​จาก​ปลายนิ้ว​เขา​ ​ร่อน​ลง​ไป​ใน​จาน​ที่​มี​อาหาร​ติด​เปลือก​สารพัด​อย่าง

ด้วยเหตุนี้​ ​ไม่ว่า​จะ​เป็น​กุ้ง​หรือ​ปู​ ​เปลือก​เหล่านั้น​ล้วน​แกะ​ลอก​ออก​ไป​ด้วยตัวเอง​ ​พริบตาเดียว​เปลือก​ทั้งหมด​ก็​ลอย​เข้าไป​อยู่​ใน​จาน​ใบ​หนึ่ง​แล้ว​ ​เรียงราย​อยู่​ใน​จาน​ใบ​นั้น​ ​ดุจ​ขบวน​ทหาร

เนื้อที่​แกะ​ออกมา​แล้วก็​วาง​เป็นระเบียบเรียบร้อย​ ​ไม่​ยุ่งเหยิง​เลย​สักนิด

กู้​ซีจิ​่ว​มอง​คุณชาย​คน​นั้น​อีก​แวบ​หนึ่ง​อย่าง​อดใจ​ไม่อยู่​ ​รู้สึก​อยู่​ลึก​ๆ​ ​ว่า​คน​ผู้​นี้​เหมาะกับ​ตำแหน่งหน้าที่​ใน​กรม​ยุติธรรม

ใจเต้น​แรง​ขึ้น​มา​เล็กน้อย​ ​ตอนนี้​หก​ภพ​ภูมิ​ยัง​ขาด​ระเบียบ​กฎเกณฑ์​การ​ประพฤติ​อยู่​ ​ยิ่ง​ขาด​ผู้​คอย​ควบคุม​กวดขัน​ด้วย​ ​หากว่า​ให้​คน​ผู้​นี้​เป็น​ผู้ควบคุม​ตรากฏ​เกณฑ์​จะ​ต้อง​ทำได้​ยอดเยี่ยม​มาก​เป็นแน่​!

แน่นอน​ ​ความคิด​นี้​ปรากฏ​ขึ้น​ใน​สมอง​ของ​เธอ​เพียง​แวบเดียว​เท่านั้น​ ​ก็​ถูก​ปล่อย​ผ่าน​ไป​เลย

กฏ​เกณฑ์​ของ​หก​ภพ​ภูมิ​มิใช่​จะ​ให้​ใครก็ได้​มาบัญ​ญัติ​และ​ควบคุม​ได้​ส่งเดช​ ​ต้อง​เป็น​อัจฉริยะ​ที่​ถือกำเนิด​ขึ้น​จาก​การบ่ม​เพาะ​ของ​ฟ้า​ดิน​เท่านั้น​ถึง​จะ​ทำได้​ ​เช่นนี้​กฏ​เกณฑ์​ที่​บัญญัติ​ขึ้น​ถึง​จะ​โคจร​ไป​ได้​ด้วยตัวเอง

แต่​คน​ผู้​นี้​…

กู้​ซีจิ​่ว​มอง​พินิจ​เขา​แวบ​หนึ่ง​ ​น่าจะเป็น​เพียง​ซ่าง​เซียน​เท่านั้น

เท่าที่​เธอ​รู้​ ​ผู้​ที่​ถือกำเนิด​จาก​การบ่ม​เพาะ​ของ​ฟ้า​ดิน​ใน​ยุค​นี้​มี​เพียง​คนเดียว​ ​นั่น​ก็​คือ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ

————————————————————————————-

บท​ที่​ ​2788​ ​หึงหวง

รูปลักษณ์​อัน​สง่างาม​ดุจ​ต้น​ไผ่​ของ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​แวบ​เข้ามา​ใน​ครรลอง​ ​เธอ​ถอนหายใจ​หนัก​ๆ​ ​ครา​หนึ่ง

ศิษย์​คน​นี้​ของ​เธอ​อัน​ใด​ล้วน​ดี​ไป​หมด​ ​เสีย​เพียง​หวั่นไหว​ง่าย​ไป​ ​เกิด​ความคิด​ที่​ไม่สมควร​มีต​่อ​เธอ​ ​เรื่อง​นี้​ทำให้​เธอ​ปวดหัว​ยิ่งนัก

ประการ​แรก​คือ​เธอ​มีอายุ​ขัย​เหลือ​อีกไม่นาน​แล้ว​ ​ประการ​ที่สอง​คือ​เธอ​เป็น​เทพ​ผู้สร้าง​โลก​สมควร​จะ​มี​ความรัก​อัน​ยิ่งใหญ่​ ​มิใช่​จำกัด​อยู่​ใน​เรื่อง​รักใคร่​หยุมหยิม​เหล่านี้​ ​หาไม่​แล้ว​หาก​เขา​ได้​ขึ้น​นั่ง​ตำแหน่ง​นี้​ ​จะ​ไม่ใช่​เรื่อง​ดี​อัน​ใด​สำหรับ​หก​ภพ​ภูมิ​เลย​!

ดังนั้น​เธอ​ต้องหา​ทาง​ขจัด​ความคิด​นั้น​ของ​เขา​ไป​ให้​จง​ได้​…

เธอ​ค่อนข้าง​ใจลอย​ไป​ชั่วขณะ​ ​จู่ๆ​ ​ก็ได้​ยิน​เสียงหัวเราะ​เยาะ​ครา​หนึ่ง​ ​“​โง่​ไป​เลย​หรือ​?​ ​หญิง​อัปลักษณ์​นี่​ช่าง​สม​เป็น​หญิง​อัปลักษณ์​โดยแท้​ ​เมื่อ​เห็น​ว่า​มี​ชายหนุ่ม​รูปงาม​มาป​รน​นิ​บัติ​ก็​ชมชอบ​โง่งม​ไป​แล้ว​”

กู้​ซีจิ​่ว​ได้สติ​กลับมา​ ​หันไป​ตาม​เสียง​ ​พบ​ว่า​ผู้​ที่​เอ่ย​คือ​โฉมงาม​ผู้​เย้ายวน​ที่อยู่​โต๊ะ​ข้างเคียง​คน​นั้น​ ​สีหน้า​เยาะเย้ยถากถาง​ ​มอง​เธอ​อย่าง​ไม่​เป็นมิตร​อยู่

นี่​คือ​อิจฉา​กระมัง​?

กู้​ซีจิ​่ว​ส่ายหน้า​นิดๆ​ ​โฉมงาม​ที่​เดิมที​เจริญตา​จรรโลงใจ​นาง​หนึ่ง​ ​กลับ​ปล่อย​ให้​สีหน้า​ของ​นาง​ดู​น่าเกลียด​ด้วย​ความริษยา​…

เธอ​มอง​คุณชาย​คน​นั้น​แวบ​หนึ่ง​ ​คุณชาย​คน​นั้น​กอดอก​มอง​เธอ​อย่าง​ยิ้ม​มิ​เชิง​ยิ้มอยู่​ ​ทว่า​ไม่ได้​เอ่ย​วาจา

กู้​ซีจิ​่​วนิ​่ง​ไป​แวบ​หนึ่ง​ ​ยิ้ม​นิดๆ​ ​“​จู่ๆ​ ​ข้า​ก็​ไม่​ชอบ​เนื้อ​ติด​เปลือก​พวก​นี้​เสีย​แล้ว​ ​คุณชาย​ท่าน​นี้​ ​ช่วย​แกะ​ก้างปลา​ให้​ข้า​หน่อย​ได้​หรือไม่​?​”

“​หือ​?​”​ ​คุณชาย​คน​นั้น​เลิก​คิ้ว​ ​ค่อนข้าง​สนใจ

“​หญิง​อัปลักษณ์​มาก​เรื่อง​!​ ​ผู้อื่น​ช่วย​แกะ​เปลือก​เหล่านั้น​ให้​เจ้า​เพราะ​รังเกียจ​ที่​เจ้า​กิน​สกปรก​เลอะเทอะ​ ​เจ้า​เห็น​ผู้อื่น​เป็น​บ่าว​รับใช้​ของ​เจ้า​ไป​จริงๆ​ ​แล้ว​หรือ​ไร​?​ ​ไม่รู้​จัก​สำเหนียก​ดู​สารรูป​ของ​ตัว​เจ้า​เอง​บ้าง​ ​นึก​ว่า​ตัวเอง​ดี​เด่​จริงๆ​ ​หรือ​อย่างไร​?​!​”​ ​วาจา​ของ​สตรี​นาง​นั้น​รุนแรง​ยิ่งกว่า​เดิม

กู้​ซีจิ​่ว​ยังคง​ไม่สน​ใจ​สตรี​นาง​นั้น​ ​เพียง​ยิ้ม​แวบ​หนึ่ง​ ​ไม่ได้​เอ่ย​วาจา​เช่นกัน​ ​ยก​ปลา​จาน​นั้น​ขึ้น​มา​ ​ลงมือ​แกะ​ก้างปลา​เอง​ ​พริบตาเดียว​น้ำ​ปรุงรส​ก็​เลอะ​เปรอะ​เต็มมือ​แล้ว

คุณชาย​คน​นั้น​นิ่งงัน​ไป​…

สุดท้าย​เขา​ก็​ถอนหายใจ​ ​ดึง​จาน​ปลา​ไป​จาก​ตรงหน้า​เธอ​ ​แกะ​ก้าง​ออก​อย่างง่ายดาย​ยิ่ง​ ​แล้ว​ยื่น​ผ้าเช็ดหน้า​ไหม​ผืน​หนึ่ง​ส่ง​ให้​ ​“​เช็ด​ให้​สะอาด​เถอะ​”

กู้​ซีจิ​่ว​ยังคง​ให้ความร่วมมือ​ยิ่งนัก​ ​รับ​ผ้าเช็ดหน้า​ไหม​ผืน​นั้น​มา​เช็ดมือ​ ​คิด​จะ​โยน​ลง​บน​โต๊ะ

แต่​มือ​ของ​เธอ​ถูก​คุณชาย​คน​นั้น​คว้า​ไว้​ ​เธอ​เงยหน้า​ขึ้น​อย่างประหลาดใจ​ ​พบ​ว่า​บุรุษ​คน​นั้น​นั่ง​อยู่​ข้าง​ตัว​เธอ​แล้ว​ ​จับมือ​เธอ​ไว้​แล้ว​ใช้​ผ้าเช็ดหน้า​ไหม​เช็ด​คราบ​บน​นั้น​ออก​จน​สะอาดเอี่ยม

กู้​ซีจิ​่​วทำ​ตัว​ไม่​ถูก​แล้ว

เธอ​ผิน​หน้า​มอง​สตรี​โต๊ะ​ข้างเคียง​ ​สตรี​นาง​นั้น​ถูก​สอง​คน​นี้​มอง​เมิน​อย่าง​สิ้นเชิง​ ​โมโห​จน​ดวง​หน้า​เฉิดฉัน​เขียว​คล้ำ​แล้ว​!

โอ้​ ​กู้​ซีจิ​่​วรู​้​สึก​เบิกบาน​ขึ้น​ไม่น้อย​เลย​ ​จึง​ไม่ใส่ใจ​เรื่อง​ที่​ถูก​ผู้อื่น​สัมผัสมือ​แล้ว

เพียงแต่​เธอ​ค่อนข้าง​แปลกใจ​อยู่​บ้าง​ ​บุรุษ​ที่อยู่​เบื้องหน้า​ผู้​นี้​ไม่​คล้าย​คนที​่​ชอบ​ปรนนิบัติ​ผู้อื่น​ ​แล้ว​ทำไม​ถึง​มาดี​กับ​สตรี​อัปลักษณ์​อย่าง​เธอ​ขนาด​นี้​กัน​ล่ะ​?

หรือว่า​เวลา​ที่​เขา​ขอ​แบ่ง​โต๊ะกินข้าว​กับ​ผู้อื่น​ ​เพียง​เพราะ​ทน​เห็น​ผู้อื่น​กิน​อย่าง​เลอะ​ไร้​ระเบียบ​ไม่ได้​ ​เขา​จึง​ปรนนิบัติ​ผู้อื่น​เช่นนี้​เสมอ​?​ ​เช่นนั้น​เขา​จะ​กินข้าว​สัก​มื้อ​ต้อง​วุ่นวาย​ขนาด​ไหน​กัน​นะ​?​!

กู้​ซีจิ​่ว​เห็นใจ​เขา​อยู่​บ้าง​ ​จึง​ตบ​ไหล่เขา​เบา​ๆ​ ​“​หนุ่มน้อย​ ​ชีวิต​เจ้า​ช่าง​เหนื่อยยาก​เกินไป​แล้ว​ ​แบบนี้​ไม่ดี​นะ​”

ชายหนุ่ม​คน​นั้น​พูดไม่ออก​เลย

กู้​ซีจิ​่ว​ไม่สน​ใจ​เขา​อีก​ ​เธอ​อิ่มหมีพีมัน​แล้ว​ ​สมควร​จากไป​ได้​แล้ว​ ​“​เถ้าแก่​ ​คิดเงิน​!​”

เถ้าแก่​วิ่ง​เข้ามา​อย่างกระตือรือร้น​ ​“​ท่าน​ลูกค้า​ผู้​มี​อุปการะคุณ​ ​เป็น​ศิลา​วิญญาณ​สาม​พันหกร้อย​ก้อน​ขอรับ​“

กู้​ซีจิ​่ว​ยื่นมือ​ไป​ลูบ​หา​ถุงเงิน​ข้าง​กาย​ตน​ ​พอลูบ​แล้วก็​ชะงัก​ไป​แวบ​หนึ่ง​ ​ถุงเงิน​ของ​เธอ​หาย​ไป​แล้ว​…

สีหน้า​ของ​เถ้า​แก้​ร้าน​คน​นั้น​ก็​แปรเปลี่ยน​เช่นกัน​ ​มื้อ​นี้​กู้​ซีจิ​่​วกิน​ไป​ไม่น้อย​เลย​ ​หากว่า​กิน​แล้ว​ชักดาบ​จริงๆ​ ​เช่นนั้น​การค้า​ใน​หนึ่ง​เดือน​นี้​ของ​เขา​ล้วน​ต้อง​เสียเปล่า​แล้ว​!

“​แม่นาง​ ​ท่าน​ทำ​เช่นนี้​คือ​?​”

กู้​ซีจิ​่​วก​ระ​แอม​เบา​ๆ​ ​“​ถุงเงิน​ข้า​ถูก​ขโมย​ไป​แล้ว​!​”

สีหน้า​ของ​เถ้าแก่​ร้าน​ไม่น่า​มอง​ยิ่งกว่า​เดิม​ ​“​แม่นาง​เช่นนี้​คือ​ตั้งใจ​จะ​ชักดาบ​จึง​จงใจ​หา​ข้ออ้าง​กระมัง​!​”

กู้​ซีจิ​่​วก​็​คาดไม่ถึง​เช่นกัน​ว่า​จะ​มี​วันที่​ตน​ถูก​ขโมย​ถุงเงิน​ด้วย​ ​เธอ​ถึง​ขึ้น​ที่​นึกไม่ออก​เลย​ด้วยซ้ำ​ว่าที่​แท้​แล้ว​ถุงเงิน​ใบ​นี้​หาย​ไป​ได้​อย่างไร

————————————————————————————-