“เจ้าอยากเข้าไปในสระชำระวิญญาณ กับกินดอกบัววิญญาณพิสุทธิ์!”
เป่าฮวามีสีหน้าขรึมลงเล็กน้อย พูดช้าๆ ด้วยแววตาอันเยือกเย็น
“ผู้น้อยเสี่ยงอันตรายถึงเพียงนี้ เพื่อแสวงหาสักเสี้ยวโอกาสที่จะเข้าสู่ระดับมหาเมธี ตอนนี้ผ่านการเคี่ยวกรำอย่างแสนสาหัสจนมาถึงที่นี่ ย่อมไม่สามารถละทิ้งไปได้”
หานลี่ตอบเรียบๆ พร้อมสีหน้าสงบนิ่ง
“ถึงยอมให้เข้าไปในสระชำระวิญญาณกับได้ดอกบัววิญญาณพิสุทธิ์ไปสองสามต้น เจ้านึกว่าเท่านี้ก็สมปรารถนาจริงๆ แล้วหรือ บอกตามตรง พวกเจ้ามิใช่ผู้ดำรงอยู่เพียงหนึ่งเดียวที่เข้ามาลึกถึงที่นี่”
เป่าฮวาพูดอย่างมีนัย
“เรื่องนี้ข้ารู้ดี ถ้ามิใช่เพราะผู้อาวุโสในแดนวิญญาณจำนวนหนึ่งเคยมาที่นี่ กลุ่มพวกเราไหนเลยจะรู้ว่าที่นี่มีสระชำระวิญญาณกับดอกบัววิญญาณพิสุทธิ์” หานลี่ตอบโดยไม่ลังเลใจแม้แต่น้อย
“แดนวิญญาณ? เจ้าประเมินแรงดึงดูดที่วัตถุวิญญาณสองอย่างนี้ มีต่อผู้ดำรงอยู่อย่างแข็งแกร่งจำนวนหนึ่งต่ำจนเกินไป ผู้ที่ดำรงอยู่อย่างยาวนานในแดนมารเรา กับผู้แข็งแกร่งในแดนอื่นๆ รวมทั้งแดนวิญญาณ เคยเข้ามาในสระชำระวิญญาณไม่รู้มากน้อยเท่าไหร่ ซึ่งบางคนมีผู้หนุนหลังที่ทรงอิทธิพลสุดๆ กระทั่งบรรพชนยุคบุกเบิกผู้ยิ่งใหญ่ไม่กี่คนอย่างเราก็ยังไม่กล้าปฏิเสธ บางคนมีอิทธิฤทธิ์ที่เหลือเชื่อแต่กำเนิด พวกเราจึงได้แต่เก็บค่าตอบแทนจำนวนหนึ่ง แล้วทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น ไม่ขัดขวางอีก แต่ในบรรดาคนเหล่านี้ ผู้ที่สามารถใช้สระชำระวิญญาณกับดอกบัววิญญาณพิสุทธิ์ช่วยในการเลื่อนระดับให้สูงขึ้นได้จริงๆ กลับมีไม่ถึงหนึ่งในสิบ”
เป่าฮวาอธิบายให้หานลี่ฟังอย่างใจเย็น
“ผู้แข็งแกร่งในแดนอื่น…โอกาสหนึ่งในสิบ ก็เพียงพอแล้วที่ข้าจะเดิมพันด้วยสักตั้ง”
หานลี่ขมวดคิ้วในตอนแรก แต่ก็รีบแค่นเสียงเย็นชาก่อนตอบ
“แต่ไม่รู้ว่า ถ้าสหายรู้ว่าผู้ที่ออกมาจากสระชำระวิญญาณแบบไม่ประสบความสำเร็จ แล้วเกิดความสิ้นหวังที่จะเลื่อนระดับให้สูงขึ้น จะทำอย่างไร”
เป่าฮวาแสดงท่าทีกึ่งยิ้มกึ่งไม่ยิ้มออกมา
“สิ้นหวังที่จะเลื่อนระดับ?” ครั้งนี้หานลี่ตกใจจริงๆ แล้ว
“ไม่ผิด เท่าที่ข้ารู้มา ใครก็ตามที่ไม่สามารถใช้สระชำระวิญญาณกับดอกบัววิญญาณพิสุทธิ์ช่วยในการเลื่อนระดับ แม้ได้ประโยชน์จากของทั้งสองอย่างอยู่บ้างระยะหนึ่ง แต่วันเวลาหลังจากนั้น ก็ไม่มีผู้ใดก้าวเข้าสู่ระดับมหาเมธีสักคนเลยจริงๆ มิฉะนั้นแล้ว เจ้านึกว่าที่ที่สำคัญอย่างเกาะวิญญาณรันทด จะมีการป้องกันที่หละหลวมเช่นนี้จริงๆ หรือ และถ้าไม่มีข้อจำกัดแบบนี้ พวกเราบรรพชนยุคบุกเบิกผู้ยิ่งใหญ่ไม่กี่คน ถึงต้องสู้ตายจ่ายค่าตอบแทนบางอย่าง ก็ต้องทำลายเกาะทั้งเกาะให้สิ้นซาก ในเมื่อสระชำระวิญญาณกับดอกบัววิญญาณพิสุทธิ์ ไม่มี
ประโยชน์ใดๆ กับเผ่ามารเราเลย เมื่อเทียบกับการที่จะปล่อยให้ผู้แข็งแกร่งจากแดนอื่นได้ประโยชน์ ย่อมยังคงจัดการกับสิ่งหนึ่งซึ่งมีผลกับสิ่งอื่นๆ ตามมาดีกว่า สหายหาน ตอนนี้ ยังคิดที่จะเข้าไปในสระชำระวิญญาณหรือไม่”
เป่าฮวากลอกตาสวยไปมา คลับคล้ายเผยให้เห็นรอยยิ้มบางๆ
“มีเรื่องเช่นนี้ด้วย!” สีหน้าของหานลี่เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาไม่หยุด แต่ก็นึกอะไรขึ้นได้ทันที สายตาชำเลืองมองบรรพชนหยวนเหยี่ยนที่อยู่ด้านข้าง
และแล้วเด็กหนุ่มชุดดำก็หัวเราะแหะๆ ก่อนพูดอย่างน่ากลัว
“เจ้าหนุ่มหาน จุดนี้ เรากลับไม่มีความจำเป็นต้องหลอกลวงเจ้า สระชำระวิญญาณกับดอกบัววิญญาณพิสุทธิ์นั่นมีพลังพลิกฟ้า สามารถช่วยให้คนบรรลุสภาวะคอขวดระดับมหาเมธีได้ ก็ย่อมมีภัยซ่อนเร้นที่ร้ายแรงอยู่บ้าง โลกนี้ไม่มีเรื่องสมบูรณ์แบบอยู่แล้ว การเลือกที่จะได้อย่างเสียอย่าง ขึ้นอยู่กับเจ้าเองที่ต้องชั่งน้ำหนักแล้ว”
“ไม่มีทางแก้ผลเสียแบบนี้เลยหรือ” แววตาของหานลี่เคร่งเครียดยิ่ง กึ่งพูดกับตัวเอง กึ่งพึมพำขึ้นมา
“วิธีการกำจัด มีแน่นอน แต่ตามความเห็นข้า สหายหานล้มเลิกความตั้งใจนี้เสียแต่เนิ่นๆ จะดีกว่า วิธีเหล่านี้ไม่ใช่เรื่องที่เจ้าสามารถทำได้แน่ ไม่สิ ต่อให้เปลี่ยนเป็นเรา ก็ไม่กล้าเพ้อฝันเหมือนกัน”
เป่าฮวาส่ายหน้า หลุดพูดอย่างเย้ยหยันออกมา
“อะไรนะ มีวิธีกำจัดภัยซ่อนเร้นของสระชำระวิญญาณ!” บรรพชนศักดิ์สิทธิ์หยวนเหยี่ยนพลันแปลกใจกะทันหัน
“หยวนเหยี่ยน เจ้าไม่จำเป็นต้องตกใจ เจ้าเพิ่งเป็นบรรพชนผู้บุกเบิกได้ไม่กี่ปี ส่วนข้าอยู่ในระดับมหาเมธีกับนิพพานมากี่หมื่นปีแล้ว ความลับซ่อนเร้นที่เจ้าไม่รู้ ยังมีอีกมากมาย!”
สตรีชุดขาวค้อนขวับๆ ให้หยวนเหยี่ยนอย่างเย็นชา พลางพูดอย่างไม่ปรานี
พอเด็กหนุ่มชุดดำได้ยิน ย่อมรู้สึกเดือดดาล ใบหน้ามีท่าทีดุร้ายขึ้นวาบ แต่กลับข่มลงทันที
“ในเมื่อมีวิธี ผู้อาวุโสบอกหน่อยสิ ในนั้นอาจมีวิธีใดวิธีหนึ่งที่ผู้น้อยเผอิญทำได้” หานลี่พูดโดยไม่ต้องคิด
“เอาล่ะ เมื่อเจ้าไม่ล้มเลิกความตั้งใจ ก็ใช่ว่าข้าจะบอกวิธีเหล่านี้ให้เจ้าฟังไม่ได้ แต่ก่อนไปถึงตรงนั้น เจ้าต้องนำน้ำพุหล่อเลี้ยงสมุนไพรวิญญาณในมือเจ้ามาไว้กับข้าส่วนหนึ่ง ให้ข้าพิสูจน์สักหน่อย ค่อยว่ากัน”
เป่าฮวากะพริบตาปริบๆ พลันยิ้มก่อนพูด
“น้ำพุวิญญาณ ท่านหมายถึงน้ำพุเหล่านี้! ไม่มีปัญหา” หานลี่ตอบตกลงทันทีโดยไม่แม้แต่จะคิด
จากนั้น ก็เห็นนิ้วๆ หนึ่งของเขาจิ้มเบาๆ ไปยังน้ำพุตรงหน้า
เสียงดัง ‘ปุๆ’ !
มวลของเหลวสีขาวขุ่นขนาดน่าเกรงขามกลุ่มหนึ่ง ดีดตัวออกจากน้ำพุทันที หลังจากกะพริบไม่กี่ครั้ง ก็มาถึงตรงหน้าบรรพชนศักดิ์สิทธิ์เป่าฮวา
สตรีชุดขาวยิ้มดีใจ มือหยกข้างหนึ่งคว้าจับ
‘ปุๆ’ เสียงดังลั่น พลังแฝงไร้รูปขุมหนึ่งม้วนออก เก็บมวลของเหลวกลางอากาศเข้ามาทันที โดยให้มัน
หมุนรอบตัวไม่หยุดในที่ที่สูงจากใจกลางฝ่ามือราวหนึ่งนิ้ว
เป่าฮวาจับจ้องน้ำพุกลางฝ่ามือตาไม่กะพริบ พลางปล่อยพลังจิตสายหนึ่งหายเข้าไปในนั้นอย่างไร้สุ้มเสียง
ผ่านไปสักพัก พอนางอ้าริมฝีปากสีชมพู น้ำพุน้อยก็สั่น กลับกลายเป็นแสงสีขาวสายหนึ่งพุ่งเข้าไปในปากนาง จากนั้นไอสีขาวชั้นหนึ่งบนใบหน้าเป่าฮวาก็วาบหาย นางหลับตาลงช้าๆ เหมือนกำลังค่อยๆ ลิ้มรสสิ่งที่อยู่ในปาก
หานลี่กับบรรพชนศักดิ์สิทธิ์หยวนเหยี่ยนเห็นดังนี้ ล้วนขยับท่าที แต่ไม่มีใครเอ่ยปากพูดอะไร
ผ่านไปอีกสักพัก สองตาของสตรีชุดขาวก็ลืมขึ้นช้าๆ แววตาเปี่ยมความอิ่มเอมใจยิ่ง
“ไม่ผิด เดิมทีข้ามีความมั่นใจแค่หกเจ็ดส่วน แต่ตอนนี้อย่างน้อยมีเก้าส่วนแล้ว สมุนไพรวิญญาณนี้ก็คือสิ่งที่ข้าต้องการ ไม่ปลอมแล้ว ส่วนวิธีกำจัดภัยซ่อนเร้นจากน้ำในสระชำระวิญญาณกับดอกบัววิญญาณพิสุทธิ์ ข้าได้เขียนไว้ในม้วนคัมภีร์หยกม้วนหนึ่ง ถือเป็นของขวัญที่มอบให้เจ้าแล้ว”
เป่าฮวาคล้ายเตรียมพร้อมทุกอย่างแต่แรก พอสิ้นเสียง ก็ยกมือข้างหนึ่งขึ้น แสงสีน้ำเงินกลุ่มหนึ่งลอยออก กลับเป็นม้วนคัมภีร์หยกสีน้ำเงินหนึ่งม้วน
มือข้างหนึ่งของหานลี่ตั้งท่า ดูดม้วนคัมภีร์หยกเข้ามาในมืออย่างมั่นคง แล้วใช้พลังจิตสำรวจมองด้านในอย่างสงบนิ่ง
ในม้วนคัมภีร์หยกจารึกภาพเสมือนจริงดุจมีชีวิตไว้หลายหน้า ด้านล่างมีคำอธิบายและคำแนะนำถี่ยิบ
“แช่ไว้ในที่เก็บเปลวไฟขนาดกะทัดรัดเจ็ดสิบเก้าวัน แล้วค่อยกินยาบำรุงเทพแปลงฟ้า…”
หานลี่เพิ่งอ่านเพียงบันทึกเริ่มต้นเกี่ยวกับของสองสิ่ง สีหน้าก็คลับคล้ายเขียวคล้ำไปบ้างแล้ว
ของสองสิ่งนี้ มิใช่วัตถุวิญญาณที่มีชื่อเสียงโด่งดังในแดนเซียนหรอกหรือ! ในคำร่ำลือ อย่าว่าแต่แดนเซียนเลย ต่อให้เป็นแดนเทพเซียน ของสองสิ่งก็เป็นสมบัติวิเศษในฝันของเทพเซียนจำนวนมาก กระทั่งในสายตาของเทพเซียนบางคน ของสองอย่างนี้ยังล้ำค่ากว่าสระชำระวิญญาณกับดอกบัววิญญาณพิสุทธิ์เสียอีก
แล้วเขาจะไปหาวัตถุวิญญาณแดนเซียนสองสิ่งนี้ได้จากที่ไหนเล่า
ดีที่ในม้วนคัมภีร์หยกยังบันทึกสิ่งของอื่นๆ อีกไม่กี่อย่างไว้ หานลี่จึงข่มความหดหู่ในใจลง แล้วตั้งสมาธิอ่านต่อ
“ใช้จักรวาลกับดอกไป่เหอบดละเอียด…ให้ยาปีศาจอสูรวิหคแท้เจ็ดขาเป็นยาตั้งต้น ผสมกับสมุนไพรวิญญาณอื่นๆ ปรุงออกมาเป็นของเหลววิญญาณ ขัดผิวกายเป็นเวลาร้อยปี สูตรมีดังนี้…”
หานลี่มองดูสิ่งของที่อยู่ด้านล่าง อดไม่ได้ที่จะหน้าดำคร่ำเครียดลงไปอีก
วิหคแท้เจ็ดขาก็เป็นวิญญาณแท้ที่มีชื่อเสียงไม่น้อย แม้เทียบไม่ได้กับวิญญาณแท้ที่แข็งแกร่งยิ่งอย่างพวกมังกรฟ้า หงส์หลากสี แต่ก็ไม่ใช่สิ่งที่เขาสามารถตัดสินใจเองได้อย่างแน่นอน
ส่วนจักรวาลกับดอกไป่เหอ เขายิ่งไม่เคยได้ยินมาก่อน ย่อมไม่ใช่สิ่งของที่เขาสามารถหาได้อย่างแน่นอน
ทว่าขณะพลังจิตของหานลี่กวาดตามองภาพวาดด้านล่าง กลับสะดุ้งในใจ
เป็นภาพวาดนกน้อยสีทองหนึ่งตัว แต่ตรงกลางของนกน้อย กลับวาดยาวิเศษสีทองอร่ามหนึ่งเม็ด ด้านบนเต็มไปด้วยลวดลายถี่ยิบ ดูลึกลับมากจริงๆ!
พลังจิตของหานลี่ครอบคลุมอยู่ที่ภาพนี้พักหนึ่ง ค่อยย้ายสมาธิลงไปดูตัวอักษรด้านล่างในที่สุด
“ยาวิญญาณมหัศจรรย์พันลึก หลังจากผู้บำเพ็ญเพียรระดับผสานอินทรีย์ทานลงไป การบำเพ็ญเพียรจะก้าวหน้าขึ้นมาก เพิ่มโอกาสมากขึ้นในการบรรลุสภาวะคอขวดของระดับผสานอินทรีย์ ใช้ได้ทั้งระดับผสานอินทรีย์ขั้นปลายและระดับมหาเมธี สำหรับการบรรลุสภาวะคอขวดของระดับมหาเมธี ก็ใช้ได้ผลอย่างน่ามหัศจรรย์ ถ้าทานหนึ่งเม็ดก่อนแช่ในสระชำระวิญญาณกับก่อนทานดอกบัววิญญาณพิสุทธิ์ ก็มีโอกาสครึ่งหนึ่ง ในการกำจัดภัยซ่อนเร้นที่มีผลต่อการบำเพ็ญเพียรในอนาคต”
“ยามหัศจรรย์วิญญาณสูญ ยาวิญญาณสูญ!” หานลี่แอบท่องชื่อทั้งสองในปากเงียบๆ สองครั้ง แต่ในใจกลับอดไม่ได้ที่จะปีติยินดีขึ้นมา
ยาวิญญาณในภาพวาด ก็คือ “ยาวิญญาณสูญ” ที่เขาได้มาจากพื้นที่ลี้ลับในแดนกว้างเย็น
จากความทรงจำอันน่าทึ่งของเขา ย่อมมองออกในแวบแรกที่เห็นยามหัศจรรย์วิญญาณสูญในภาพวาดว่า เป็นยาชนิดเดียวกันกับยาวิญญาณสูญไม่มีผิด
เนื่องจากยาชนิดนี้ ทำให้เขาเกือบจะบาดหมางกับผู้ดำรงอยู่ในระดับผสานอินทรีย์บนแผ่นดินใหญ่อสนีบาตไม่กี่คนนั่น
ตอนนั้นเขาเล่นกล แอบเก็บไว้หนึ่งเม็ด แต่กลับไม่เข้าใจสรรพคุณเฉพาะของยาชนิดนี้มาโดยตลอด จึงเก็บไว้อย่างระมัดระวังเสมอมาจนถึงตอนนี้
ซึ่งพอเห็นคำอธิบายใต้ภาพย่อหน้าหนึ่ง ในใจก็ตระหนักทันที
มีผลอย่างน่ามหัศจรรย์ต่อผู้บำเพ็ญเพียรระดับผสานอินทรีย์ที่ต้องการบรรลุระดับมหาเมธี มิน่าเล่าผู้ดำรงอยู่ในระดับผสานอินทรีย์ต่างถิ่นเหล่านั้นถึงต้องคลุ้มคลั่งขนาดนั้น
หลังจากอ่านข้อความของภาพวาดที่ทำเครื่องหมายนี้แล้ว หานลี่ก็เพียงกวาดตามองภาพวาดอีกสองสามภาพถัดมาผ่านๆ แล้วจึงเก็บพลังจิตจากม้วนคัมภีร์หยกกลับคืน จากนั้นก็ตรึกตรองโดยไม่แสดงอาการใดๆ
‘มีโอกาสหนึ่งในสิบ ที่สามารถเข้าสู่ระดับมหาเมธี และมีโอกาสครึ่งหนึ่ง ที่สามารถกำจัดภัยซ่อนเร้นของสระชำระวิญญาณกับดอกบัววิญญาณพิสุทธิ์’
หานลี่ทำการชั่งน้ำหนักข้อดีข้อเสียอย่างรวดเร็ว
พอเป่าฮวาเห็นท่าทีของหานลี่ ก็กลอกตาไปมาสักพัก ใบหน้าคลับคล้ายแปลกใจขึ้นวาบ
ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าใด หานลี่พลันลืมตาขึ้น แล้วพูดกับสตรีชุดขาวอย่างใจเย็น
“ข้ายังคงยืนยันการตัดสินใจเดิม ต้องการเข้าไปในสระชำระวิญญาณที่อยู่ด้านล่างสักครั้ง ขอเพียงรอข้าออกมา ข้าย่อมมอบของที่ท่านต้องการให้กับท่านด้วยสองมือแต่โดยดี!”
แล้วเขาก็ไม่รอให้เป่าฮวาตอบ หันขวับไปหาหยวนเหยี่ยน พูดต่อทีละคำ
“ผู้อาวุโสหยวนเหยี่ยน ขอเพียงยอมรับปากว่า จะไม่ขัดขวางข้าขณะเข้าไปในสระชำระวิญญาณกับตามหา
ดอกบัวพิสุทธิ์ หญ้าหลอมมารที่ท่านต้องการ หลังจากเสร็จภารกิจแล้ว ข้าก็จะส่งมอบให้โดยไม่มีการแลกเปลี่ยนเช่นกัน ถ้าท่านทั้งสองไม่ยอมรับเงื่อนไขนี้ ข้าก็จะทำลายสมุนไพรวิญญาณทั้งสองอย่างทันที จากนั้นเราสามคนค่อยอาศัยความสามารถของตัวเองต่อสู้กัน ดูว่าถ้าท่านทั้งสองร่วมมือกัน จะสามารถคงข้าไว้บนเกาะนี้ตลอดไปหรือไม่”