คมหอกที่น่ากลัว ถึงแม้ว่าจะไม่ได้รุนแรงรวดเร็วเหมือนหอกเทพสมุทรสุดขอบโลก แต่ว่าภายใต้การกระตุ้นของเปลวเพลิงสีเขียวมากมาย ก็ยังมีพลังทำลายเต็มเปี่ยม
เหมือนกับห่านขาวกระพือปีก รวดเร็วปราดเปรียว แฝงการเปลี่ยนแปลงอย่างยิ่งยวด
แสงไฟกับคมหอกผสมผสานกัน กระจัดกระจายไปทั่วท้องฟ้าทั้งใบ ครอบคลุมเยี่ยนจ้าวเกอไว้ด้านใน
ถึงแม้จะขยายออก แต่ว่าพลังอันน่าสะพรึงที่แฝงอยู่ด้านในกลับจับตัวกันไม่ยอมสลายตั้งแต่ต้นจนจบ ไม่ว่าจะเป็นที่ใด ขอแค่โดนตัวของเยี่ยนจ้าวเกอ ก็จะกลายเป็นคลื่นคลั่งเข่นฆ่าทำลายล้างทันที
เยี่ยนจ้าวเกอแสยะยิ้ม กล่าวในใจ ‘วรยุทธ์แท้เบญจอัคคี หอกเจ็ดสมบัติ…เหมือนกับของวิเศษในเรื่องเล่าก่อนวิกฤตการณ์ มรรคาจิตของห้าอัคคีเจ็ดวิหคกระพือวิวัฒนาการสำเร็จ แต่ยังไม่ได้รับความจริงแท้อันสมบุณณ์’
‘เหอะๆ จะว่าไปก็นับว่าถือกำเนิดจากสายเลือดหยกกระจ่างได้อยู่…’
ชายหนุ่มยกฝ่ามือขึ้นอีกครั้ง
เหนือศีรษะของเขามีเงาแสงเคลื่อนไหว คนร่างยักษ์ปรากฏออกมา ยกฝ่ามือขึ้นเช่นกัน
เมื่อมองเห็นคนร่างมหึมานี้ ทุกคนที่อยู่บริเวณรอบๆ ต่างนิ่งอึ้งเล็กน้อย “รูปญาณวรยุทธ์! มหาปรมาจารย์ขั้นบรรลุธรรม!”
มหาปรมาจารย์ขั้นบรรลุธรรมที่อายุน้อยถึงเพียงนี้ ต่อให้เป็นพวกเขาที่อาศัยอยู่ในโลกซ้อนโลก ก็ยังไม่เคยได้ยินมาก่อน!
หยางจ้าวหงที่ใช้เคล็ดวิชาเพลิงในศิลากระตุ้นหอกห่านขาว คิดจะสับเยี่ยนจ้าวเกอเป็นชิ้นๆ ในคราวเดียว เห็นดังนั้นก็ตกใจเล็กน้อย
เขามองเยี่ยนจ้าวเกออย่างถี่ถ้วน จิตใจพลันตื่นตระหนก ‘อายุจริงกับอายุภายนอกแทบจะเท่ากัน?! มหาปรมาจารย์ขั้นบรรลุธรรมอายุไม่ถึงสามสิบปี?! เป็นได้อย่างอย่างไร?’
ครั้นคิดถึงตรงนี้ เพลิงโทสะในใจของหยางจ้าวหงพลันหายไปมากกว่าครึ่ง ใจเย็นลงหลายส่วน ‘เด็กน้อยผู้นี้โผล่มาจากที่ใด?’
แต่ไม่รอเขาเปลี่ยนกระบวนท่า ฝ่ามือของเยี่ยนจ้าวเกอกับรูปญาณวรยุทธ์ข้างหลังก็ยกฝ่ามือขึ้นพร้อมกัน
ระหว่างที่ฝ่ามือนี้ยกขึ้น ท้องฟ้าพลันสั่นสะเทือน ฟ้าดินพลิกกลับ หยินหยางสลับด้าน เอกภพเปลี่ยนพลิก ทวิลักษณ์กลับบนลงล่าง
ยังไม่พูดถึงว่าวรยุทธ์นี้ของท่านยังไม่ใช่ห้าอัคคีเจ็ดวิหคกระพืออย่างสมบูรณ์ ต่อให้เป็นวรยุทธ์ที่เกิดจากจิตพลังสมบูรณ์ ห้าอัคคีเจ็ดวิหคกระพือของท่าน จะสู้รอยตราพลิกนภาของข้าได้หรือ?
รูปญาณวรยุทธ์ของเยี่ยนจ้าวเกอพลิกตัวระหว่างร่างนภากว่างเฉิงและร่างพลิกนภาในชั่วพริบตาเดียว
ฝ่ามือหนึ่งลดต่ำลง ฝ่ามือนภากว่างเฉิงเปลี่ยนแปลงเปลี่ยนเป็นรอยตราพลิกนภาอย่างเงียบเชียบ ดับแสงขาวเพลิงเขียวระหว่างฟ้าดินในฝ่ามือเดียว!
อานุภาพอันยิ่งใหญ่ของการพลิกเอกภพหระเบิดออกมา ปะทะกับหอกเจ็ดสมบัติของหยางจ้าวหง!
ฟ้าดินพลันส่งเสียงดังกังวาน
เสียงระเบิดที่เกิดขึ้นติดต่อกันอย่างต่อเนื่องขยายออกไปสี่ทิศแปดทาง คล้ายกับมีพลังไร้รูปร่างแทงทะลุอากาศในรัศมีหมื่นลี้
จากนั้น ท่ามกลางสายตาของทุกคน เงาคนเงาหนึ่งก็ถูกกระแทกกระเด็นขึ้นด้านบน
กระเด็นขึ้นด้านบน…
เยี่ยนจ้าวเกอยืนอยู่นพื้น หยางจ้าวหงโจมตีจากบนลงล่าง ถ้ามีคนถูกกระแทกขึ้นด้านบน คนผู้นั้นก็คือ…
ทุกคนอ้าปากค้าง มองเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างตกตะลึง ต่างไม่ได้สติ
สองฝ่ายประมือ คนที่ถูกฟาดกระเด็นออกมา กลับเป็นหยางจ้าวหงที่เป็นถึงจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์!
ส่วนเยี่ยนจ้าวเกอยืนอยู่ที่เดิม สีหน้าสงบนิ่ง ไม่มีการเปลี่ยนแปลงแม้แต่น้อย
เมืองเหลาเฟิงเงียบงันราวกับความตาย ทุกคนซึ่งเห็นทุกสิ่งทุกอย่างซึ่งเกิดขึ้นเมื่อครู่ต่างรู้สึกเหลือเชื่อเหมือนอยู่ในฝัน
คนหนุ่มตรงหน้านี้ ไม่เพียงแต่เลื่อนเป็นขั้นบรรลุธรรมของมหาปรมาจารย์ปลายขั้นสิบได้ตั้งแต่อายุยังน้อยเท่านั้น ยังใช้พลังเอาชนะยอดฝีมือระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ได้ด้วย!
ถึงแม้ว่าหยางจ้าวหงจะเป็นจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นหนึ่ง เป็นระยะต้นเหมือนกัน แต่ว่านั่นก็เป็นยอดฝีมือขั้นจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ตัวจริงเสียงจริง!
ในฐานะแม่ทัพของราชวงศ์ต้าเสวียนอ๋องที่รักษาเกาะหลวนเซียง ไม่เพียงแต่ต้องมีพลังฝึกปรือสูงเท่านั้น ย่อมต้องมีพลังไม่ธรรมดาในจอมยุทธ์ระดับเดียวกันด้วย
เลื่อนจากบรรลุธรรมเป็นศักดิ์สิทธิ์ และเลื่อนเป็นระดับศักดิ์สิทธิ์แล้ว สำหรับจอมยุทธ์มหาปรมาจารย์ เป็นความหมายสองความหมายโดยสิ้นเชิง
แต่ตอนนี้ เยี่ยนจ้าวเกอที่อยู่ในระดับมหาปรมาจารย์ กลับกดดันจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์อย่างหยางจ้าวหงอย่างเหี้ยมหาญ!
ณ ท้องฟ้าที่อยู่ไกลออกไป ยามนี้มีคนอื่นปรากฏตัวขึ้น พวกเขาต่างสวมเกราะอ่อน สภาวะพลังสั่นสะท้าน ล้วนเป็นยอดฝีมือของราชวงศ์ต้าเสวียนอ๋องที่อยู่ใต้การบังคับบัญชาของหยางจ้าวหงทั้งสิ้น
พวกเขาไล่ล่าจอมยุทธ์ต่อต้านต้าเสวียนพร้อมหยางจ้าวหง เนื่องจากพลังฝึกปรือพวกเขา จึงมาช้าไปบ้าง
เพียงแต่จอมยุทธ์ราชวงศ์ต้าเสวียนอ๋องทุกคนกลับคิดไม่ถึง ว่าสิ่งที่ทุกคนได้เห็นทันทีหลังจากมาถึง กลับเป็นแม่ทัพของตน จอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์หยางจ้าวหง ถูกคนโจมตีกระเด็นออกไป
ทุกคนสะดุ้งโหยง นึกว่าเป็นศัตรูที่แกร่งระดับไหน
สุดท้ายในตอนที่เขาเห็นรูปญาณวรยุทธ์บนตัวเยี่ยนจ้าเกอ ทุกคนก็พลันตาค้าง
โลกซ้อนโลกมีอัจฉริยะถือกำเนิดขึ้นมากมายดุจหมู่เมฆ
เรื่องเล่าที่มหาปรมาจารย์สู้หรือถึงขั้นเอาชนะจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ได้ก็ไม่ใช่ไม่มี แต่ต่างเป็นตัวตนในตำนาน ทุกคนที่อยู่รอบๆ ไม่เคยมีใครเห็นมาก่อน
ตอนนี้กลับได้เห็นอย่างปัจจุบันทันด่วน จิตใจย่อมสั่นสะเทือนถึงขีดสุด
โดยเฉพาะหลังจากทุกคนรู้ถึงอายุของเยี่ยนจ้าวเกอ พวกเขาต่างพูดไม่ออก รู้สึกว่าโลกเบื้องหน้าเปลี่ยนเป็นไม่จริงขึ้นมา
คนทุกคนอดถามตัวเองไม่ได้ว่า ตนเองฝึกฝนมาหลายปี เวลามากมายเหล่านี้หรือว่าจะใช้ไปอย่างเปล่าประโยชน์แล้ว?
กลางท้องฟ้ามีเสียงคำรามด้วยความโกรธดังมา แสงสีขาวทะลุอากาศ พุ่งเข้าหาเยี่ยนจ้าวเกออย่างรวดเร็ว!
หยางจ้าวหงคำราม ในมือพลันปรากฏหอกยาวสีดำขลับเล่มหนึ่ง ประกายสีขาวจุดหนึ่งที่ปลายหอกแยงตาเป็นพิเศษ
เปลวเพลิงสีเขียวหลายสายจับตัวกันบนหอก เคลือบแสงสีเขียวเข้มชั้นหนึ่งบนตัวหอก
เปลวเพลิงนั่นไม่ทำให้รู้สึกถึงความร้อน แต่กลับทำให้ทุกคนรู้สึกหนาวเหน็บไปถึงกระดูก!
เยี่ยนจ้าวเกอมองหอกยาวสีดำเล่มนั้น แม้แต่จะห่างกันไกล ก็ยังรู้สึกได้ถึงพลังทำลายล้างอันน่าสะพรึงข้างใน
อาวุธศักดิ์สิทธิ์ชั้นต่ำ หอกขนอีกาสังหาร!
ในฐานะหลานชายของไห่เฉิงโหวแห่งราชวงศ์ต้าเสวียนอ๋อง หยางจ้าวหงซึ่งเป็นญาติห่างๆ ของเชื้อพระวงศ์จึงเหนือกว่าคนอื่นๆ ถึงแม้เขาจะมีพลังฝึกปรืออยู่แค่ระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นหนึ่ง แต่ก็กลับมีอาวุธศักดิ์สิทธิ์อยู่ในมือแล้ว!
จอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ผู้หนึ่ง ใช้อาวุธศักดิ์สิทธิ์ชั้นหนึ่ง มีอานุภาพถึงขนาดไหน แม้จะเป็นความแข็งแกร่งในด้านกายเนื้อของเยี่ยนจ้าวเกอ หากฝืนรับหอกนี้ก็ต้องถูกเจาะเป็นรูโปร่งใส
เพียงแต่สำหรับหยางจ้าวหงแล้ว การใช้อาวุธศักดิ์สิทธิ์รับมือกับจอมยุทธ์มหาปรมาจารย์คนหนึ่งเพราะไม่ใช่สู้ไม่ได้ ถือเป็นเรื่องเสื่อมเสียเรื่องหนึ่งอย่างแท้จริง
กระนั้นในตอนนี้เขาไม่สนใจอีกแล้ว ขอแค่ฆ่าเยี่ยนจ้าวเกอได้เป็นพอ!
ขอแค่สังหารยอดฝีมืออายุน้อยแปลกประหลาดตรงหน้าได้ ทุกสิ่งนอกจากนี้ล้วนไม่สำคัญแล้ว
จางเชียนซงไม่อาจทนอยู่ในห้องได้อีกต่อไป ยามนี้พอเห็นภาพอันน่ากลัว กลับอดร้องอุทานไม่ได้
เยี่ยนจ้าวเกอกลับยิ้มขึ้นมา เงยหน้าส่งเสียงกู่ร้อง เหมือนกับมังกรคำราม!
แสงสว่างสีน้ำเงินเปล่งประกาย เกราะอ่อนชิ้นหนึ่งปรากฏบนร่างเยี่ยนจ้าวเกอ ทะเลน้ำแข็งไร้สิ้นสุดกระจายออกมารอบๆ
มังกรน้ำแข็งมากมายพุ่งออกมาจากทะเลน้ำแข็ง ก่อนจะรวมตัวกันขัดขวางคมหอกของของหยางจ้าวหง
คนของราชวงศ์ต้าเสวียนอ๋องเบิกตาค้าง “มีอาวุธศักดิ์สิทธิ์ติดตัวหรือ?!”
มังกรน้ำแข็งร้องคำราม สะท้อนไปทั่วฟ้า
เยี่ยนจ้าวเกอกับรูปญาณวรยุทธ์เหนือศีรษะเคลื่อนไหวเหมือนกัน ต่างยื่นฝ่ามืออกมาพลิกอีกครั้ง!
หยางจ้าวหงกัดฟัน คิดใช้พลังทั้งหมดต้านทาน
แต่ท่ามกลางเสียงระเบิด หยางจ้าวหง แม่ทัพหลวนเซียงของราชวงศ์ต้าเสวียนอ๋องที่ยิ่งใหญ่ และยอดฝีมือระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ ถูกฟาดกระเด็นออกไปอีกครั้ง!
ทุกสิ่งทุกอย่างก่อนหน้านี้ต่างไร้ประโยชน์ สุดท้ายยังคงถูกฝ่ามือตบกระเด็นออกไป
หยางจ้าวหงจิตใจหม่นหมอง ไม่อาจสะกดการหลั่งไหลของอาการบาดเจ็บได้อีกต่อไป กระอักเลือดออกมา สาดกระจายทั่วท้องฟ้า
………………..