เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1104
ปราณชี่ในตัวพยายามกดลมรุนแรงนี้เอาไว้ ลู่ฝานพุ่งเข้าไปอีกครั้ง โดยไม่ลังเลเลยสักนิด
กระบี่หนักราวกับสายลม เพียงพริบตาเดียว ลู่ฝานฟาดฟันปราณกระบี่ออกมาสิบกว่าปราณ
สัตว์อสูรสายลมไม่ยอมอ่อนข้อสักนิด กระบี่ยาวทั้งหกเล่มเหวี่ยงลงมาพร้อมกัน
แขนทั้งหกเหมือนบินได้ เร็วจนไม่เห็นการเคลื่อนไหว ได้ยินเพียงเสียงอากาศระเบิด เพียงพริบตาเดียว สัตว์อสูรสายลมกับลู่ฝานต่อสู้ผ่านไปแล้วสิบกว่ากระบวนท่า!
ลู่ฝานส่งเสียงถอนหายใจอย่างอึดอัดออกมา คิดไม่ถึงว่าจะโดนสัตว์อสูรฟันกระบี่โดนที่อก เกราะเกล็ดมังกรแตกออกเล็กน้อย
ลู่ฝานถอยไปด้านหลังสิบกว่าก้าว จากนั้นมองอกตัวเองด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
ตอนนี้เทียนชิงหยางไม่รีบเดินเข้ามา เขายกยิ้มมุมปากมองลู่ฝาน
“นายพุ่งเข้าไปสิ พุ่งเข้าไปอีก!”
เทียนชิงหยางยิ้มอย่างได้ใจ
กระบี่หนักของลู่ฝานค้ำลงบนพื้น เขาเงยหน้ามองสัตว์อสูรสายลม
“เป็นสัตว์ที่เก่งกาจจริงๆ!”
ขณะนั้นเอง จู่ๆ เจดีย์เสวียนเก้ามังกรตะโกนขึ้นในตัวลู่ฝาน
“เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ เก็บมันไว้ รีบเก็บมัน พอดีเลย ฉันยังขาดสัตว์อสูรสะเทือนเจดีย์อีกสองสามตัว สัตว์อสูรบริสุทธิ์ที่ก่อตัวจากพลังฟ้าดินแบบนี้เหมาะสมสุดๆ เจ้านาย เก็บมันไว้!”
ลู่ฝานพูดในใจว่า “มันไม่ใช่ค่ายกลสักหน่อย จะเก็บยังไงล่ะ!”
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดเสียงดังว่า “เจ้านาย แค่เจ้านายทำให้มันสงบครู่หนึ่ง ฉันจะสามารถเก็บมันได้ หรือใช้เวลาน้อยกว่านั้นก็ได้!”
ลู่ฝานยกยิ้มมุมปาก จากนั้นพูดในใจว่า “ครู่หนึ่งใช่ไหม ได้!”
ร่างกายเหมือนลูกธนูถูกยิงออกไป ลู่ฝานพุ่งเข้าไปหาสัตว์อสูรสายลมอีกครั้ง
ครั้งนี้กระบี่หนักไร้คมไม่ได้ฟาดฟันพลานุภาพลงไป แต่กลับตบลงไป
ไซโคลนเก้าลูกปรากฏขึ้นบนตัวลู่ฝาน ปราณชี่ทะลักเข้าไปหากระบี่ของลู่ฝานอย่างบ้าคลั่ง
“ครั้งที่หนึ่ง สะเทือนฟ้าดิน!”
ลู่ฝานใช้กระบี่ตบลงบนตัวสัตว์อสูรสายลม กระบี่ยังไม่ทันถึงตัว พลังมหาศาลทำให้ตัวของสัตว์อสูรสายลม เริ่มเลือนรางเล็กน้อย
อาวุธทั้งหกเล่มกันไว้ด้านหน้า เสียงแตกดังออกมาจากตัวสัตว์อสูรสายลมทันที
สลายร่าง!
ตัวของสัตว์อสูรสายลมแตกเป็นชิ้นนับไม่ถ้วน แต่เพียงพริบตาก็รวมตัวกันอีกครั้ง
เหมือนท่าไม้ตายนี้ของลู่ฝาน ไม่ได้ผลกับมันมากเท่าไร!
แต่ทันใดนั้น กระบี่หนักไร้คมของลู่ฝานกลับตบลงบนตัวสัตว์อสูรสายลมอย่างแข็งแกร่งมั่นคง
ทันใดนั้น คิดไม่ถึงว่าสัตว์อสูรสายลมจะส่งเสียงร้องอย่างเจ็บปวดออกมา จากนั้นถอยหลังไปหลายก้าว!
“ฉันไม่ได้ตาฝาดใช่ไหม ลู่ฝานใช้กระบี่เดียว ทำให้สัตว์อสูรสายลมเซถอยหลัง สัตว์อสูรแบบนี้ไม่มีร่างจริงไม่ใช่เหรอ จะโดนโจมตีได้ยังไง”
“พลังพิเศษสามารถทำได้ พลังปราณของเด็กคนนี้ไม่ธรรมดา!”
ทุกคนมีตั้งใจดูการต่อสู้ของลู่ฝาน
ตอนนี้ลู่ฝานใช้กระบี่ตบลงไปอีกครั้ง กระบี่นี้ตบโดนหัวของสัตว์อสูรสายลมเต็มๆ
สัตว์อสูรสายลมโดนลู่ฝานใช้กระบี่ตบลงบนสะพานสายรุ้ง ลู่ฝานใช้โอกาสนี้เหยียบลงบนตัวมัน
แต่ขณะนั้นเอง ตาทั้งหกของสัตว์อสูรสายลมปล่อยแสงสีฟ้าออกมาพร้อมกัน
ลู่ฝานที่ตั้งตัวไม่ทัน จู่ๆ เขาโดนโจมตี เกราะเกล็ดมังกรเป็นรูทันที บนตัวลู่ฝานมีแผลปรากฏขึ้นพร้อมกันสิบกว่าแผล
แต่ลู่ฝานไม่สนใจสักนิด ยังคงเหยียบสัตว์อสูรสายลมอยู่อย่างนั้น
เทียนชิงหยางมองการต่อสู้ของลู่ฝาน จู่ๆ เขาหัวเราะเสียงดัง แล้วพูดว่า “ลู่ฝาน นายปัญญาอ่อนหรือเปล่า รับมือสัตว์อสูรห้าธาตุแบบนี้ นายไม่ทำลายธรรมกายของมัน ควบคุมมันไว้จะทำอะไรได้ นายปัญญาอ่อนหรือเปล่า”
คำพูดของเขา ทำให้ทุกคนหัวเราะเบาๆ
แต่ลู่ฝานขี้เกียจมองเขา กล้ามเนื้อทั้งตัวปูดขึ้น ปราณชี่พลุ่งพล่าน!
สัตว์อสูรสายลมที่อยู่ใต้เท้าลู่ฝาน ดิ้นไปดิ้นมาไม่หยุด แต่ทำยังไงก็หนีไม่พ้น
ทันใดนั้น แขนของสัตว์อสูรสายลมบิดเป็นวง ฟาดฟันอาวุธใส่ลู่ฝาน