บทที่ 2806 หลี่สิ้นแทนท้อ 3 (1) / บทที่ 2807 หลี่สิ้นแทนท้อ 3 (2)

ลำนำบุปผาพิษ

บท​ที่​ ​2806​ ​หลี​่​สิ้น​แทน​ท้อ​ ​3​ ​(​1)

กู้​ซีจิ​่ว​ไม่​รับ​ไว้​ ​“​ดูเหมือน​เปิ่น​จุน​จะ​ไม่ได้​มีหน้า​ที่​ช่วยเหลือ​เจ้า​กระทำการ​นี้​นะ​”

ถ้อยคำ​ที่​ตี้ฝู​อี​ใช้กับ​เธอ​ก่อนหน้านี้​ถูก​ส่งคืน​กลับ​ไป

ตี้ฝู​อี​มอง​นาง​ ​“​พระองค์เจ้า​ ​อันที่จริง​ครั้งนี้​ข้า​กำลัง​ช่วย​ท่าน​อยู่​นะ​…​”

“​อืม​ ​เช่นนั้น​ช่วย​คน​ก็​ต้อง​ช่วย​ให้​ถึงที่สุด​ ​ส่ง​พุทธองค์​ให้​ถึง​ตะวันตก​ ​องค์​หญิง​มาร​ผู้​นี้​งดงาม​ถึง​เพียงนี้​ ​ต่อให้​เจ้า​ได้​เห็น​เรือนร่าง​ของ​นาง​ก็​ไม่เสียหาย​ดอก​”​ ​กู้​ซีจิ​่ว​ยิ้ม​อย่าง​สบาย​อารมณ์​ ​ไม่สน​ใจ​เขา​อีก​ ​พยุง​อู​เชียน​เหยี​ยน​ขึ้น​มาทัน​ที​ ​หมาย​จะ​เคลื่อนย้าย​จากไป

“​ถ้า​ผู้น้อย​บอก​ความลับ​ของ​ถุง​ใบ​นี้​ ​พระองค์เจ้า​จะ​ช่วย​ธุระ​นี้​ของ​ข้า​หรือไม่​?​”​ ​ตี้ฝู​อี​เอ่ย​ขึ้น​ทันที

กู้​ซีจิ​่ว​ชะงัก​ฝีเท้า​ ​ไม่ได้​หันกลับ​ไป​ ​“​เจ้า​พูดมาก​่อน​สิ​”

ตี้ฝู​อี​ถอนหายใจ​ ​เขา​ก็​ตรงไปตรงมา​เช่นกัน​ ​ในเมื่อ​รับปาก​ว่า​จะ​แลกเปลี่ยน​แล้วก็​ไม่​ยึกยัก​ให้​มากความ​ ​“​ถุง​ใบ​นี้​ติดตัว​ข้ามา​ตลอด​ ​ข้า​ก็​จำ​ไม่ได้​แล้ว​ว่า​เป็น​ของ​ผู้ใด​ ​มัน​บรรจุ​ได้​เพียง​สิ่งไม่มีชีวิต​จริงๆ​ ​ไม่​อาจ​บรรจุ​สิ่งมีชีวิต​ได้​ ​แต่​ก็​ใช่​ว่า​จะ​บรรจุ​สิ่งมีชีวิต​ไม่ได้​เลย​…​ขอ​เพียง​ทำให้​สิ่งมีชีวิต​สลบ​ไป​ ​หยุด​หายใจ​ชั่วคราว​ ​ก็​บรรจุ​เข้าไป​ได้​แล้ว​”

คำอธิบาย​ของ​เขา​น่าเชื่อ​ยิ่ง​ ​กู้​ซีจิ​่ว​หันไป​มอง​เขา​ ​“​เท่าที่​ข้า​รู้​ ​ต่อให้​เป็น​สิ่งมีชีวิต​ที่​สลบ​ไป​แล้วก็​ยัง​มี​ลมหายใจ​อยู่ดี​”

โอสถ​เม็ด​หนึ่ง​ปรากฏ​ขึ้น​กลางฝ่ามือ​ตี้ฝู​อี​ ​“​ถ้า​กิน​โอสถ​เม็ด​นี้​ของ​ผู้น้อย​เข้าไป​ ​จะ​ทำให้​คน​เสมือน​ตาย​ไป​แล้ว​ได้​หนึ่ง​ชั่ว​ยาม​”

ที่แท้​ก็​เป็น​เช่นนี้​!

เหมือน​กู้​ซีจิ​่​วจะ​เข้าใจ​อะไร​ขึ้น​มา​แล้ว​ ​“​เช่นนั้น​ที่​เจ้า​บอกว่า​ต่อให้​เปิ่น​จุน​ไม่​มา​ ​เจ้า​ก็​สามารถ​ช่วย​เชียน​เหยี​ยน​ออก​ไป​ได้​ ​ก็​คือ​คิด​จะ​ให้​เชียน​เหยี​ยน​กิน​โอสถ​นี้​ลง​ไป​ ​ทำให้​นาง​เสมือน​ตาย​ไป​แล้ว​จากนั้น​ก็​ใส่​ลง​ใน​ถุง​แล้ว​พา​ออก​ไป​สินะ​?​”

ตี้ฝู​อี​ยื่น​มีด​ใน​มือ​ให้​เธอ​ ​“​พระองค์เจ้า​ทราบ​กระจ่าง​แล้ว​ ​เช่นนั้น​ขอพระ​องค์​เจ้า​โปรด​ลงมือ​เถิด​”

มีด​เล่ม​นั้น​หมุน​คว้าง​อยู่​ใน​ฝ่ามือ​กู้​ซีจิ​่ว​ ​กู้​ซีจิ​่​วดีด​ปลายนิ้ว​ครา​หนึ่ง​ ​ดีด​มีด​เล่ม​นั้น​กลับ​ไป​ ​“​เปิ่น​จุน​ไม่จำเป็น​ต้อง​ใช้​สิ่ง​นี้​”

เธอ​ถึงขั้น​ที่​ไม่​ถอด​เสื้อ​ของ​องค์​หญิง​เผ่า​ปีศาจ​ออก​เลย​ด้วยซ้ำ​ ​ทาบ​ฝ่ามือ​ลง​บริเวณ​ทรวงอก​ของ​อีก​ฝ่าย​ ​ฝ่ามือ​พลัน​โปร่งแสง​ใน​ทันใด​ ​วาด​ตัด​ใน​แนว​ขวาง​ ​ผิว​ของ​องค์​หญิง​มาร​ปริ​อ้า​ออก​เสมือน​ถูก​มีด​กรีด​ในทันที​…

ที่​น่าแปลก​คือ​ ​บาดแผล​ที่​เธอ​ใช้​มือ​กรีด​เฉือน​ให้​เปิด​ไม่มี​โลหิต​ไหล​ออกมา​เลย

เธอ​ขยับ​นิ้ว​อ้า​ดึง​บริเวณ​บาดแผล​เล็กน้อย​ ​ปอด​ยวง​หนึ่ง​ก็​อยู่​ใน​มือ​ของ​เธอ​แล้ว​ ​เธอ​รวบ​ฝ่ามือ​อีกครั้ง​ ​บาดแผล​นั้น​ก็​สมาน​เข้าหา​กัน​แล้ว​…

“​เหลือบาด​แผล​ไว้​!​”​ ​ตี้ฝู​อี​เอ่ย​ออกมา​ใน​ทันใด

กู้​ซีจิ​่ว​พลัน​สะบัด​ปลายนิ้ว​ ​ผ่าน​ไป​ครู่หนึ่ง​ ​บาดแผล​ที่​เชื่อม​ประสานกัน​แล้วก็​ปรากฏ​ขึ้น​ใน​บริเวณ​นั้น​อีกครั้ง

ท่วงท่า​การเคลื่อนไหว​ทั้งหมด​ของ​เธอ​ลื่นไหล​ดุจ​เมฆา​เคลื่อน​คล้อย​ธารา​ไหลริน​ ​ดำเนินการ​เสร็จสิ้น​ภายใน​เวลา​ไม่​ถึง​ครึ่ง​เค​่อ​ ​อู​เชียน​เหยี​ยน​มองตาค้าง​อ้า​ปาก​หวอ​ ​นึก​อิจฉา​อย่างยิ่ง

ตี้ฝู​อีก​็​มอง​กู้​ซีจิ​่ว​ด้วย​ดวงตา​ที่​เจิด​จรัส​เล็กน้อย​เช่นกัน​ ​“​ช่าง​สม​กับ​ที่​เป็น​เทพ​ผู้สร้าง​โดยแท้​…​”

กู้​ซีจิ​่ว​หยัก​มุม​ปาก​นิดๆ​ ​ยื่น​ปอด​ยวง​นั้น​ให้​เขา​ ​“​เจ้า​สามารถ​นำ​มัน​ไป​แลกเปลี่ยน​กับ​ราชัน​ปีศาจ​ได้​แล้ว​”

เธอ​ดีดนิ้ว​เล็กน้อย​ ​บน​มือ​น้อย​ๆ​ ​ที่​ขาว​กระจ่าง​ไม่มี​คราบเลือด​เลย​สักนิด​ ​พยุง​อู​เชียน​เหยี​ยน​ขึ้น​มา​อีกครั้ง​ ​เอ่ย​ประโยค​หนึ่ง​ว่า​ ​“​ไม่ว่า​อย่างไรก็ตาม​ ​นับว่า​ครั้งนี้​เจ้า​ช่วยเหลือ​สาวใช้​ของ​ข้า​ไว้​แล้ว​ ​เรื่อง​ที่​ครั้งก่อน​เจ้า​ใช้​เปิ่น​จุน​เป็นตัว​เบี้ย​เปิ่น​จุน​ก็​ใจกว้าง​ไม่ถือสา​หาความ​เจ้า​ก็แล้วกัน​ ​พวกเรา​สอง​ฝ่าย​ไม่​ติดค้าง​กัน​แล้ว​นะ​”​ ​แล้ว​เคลื่อนย้าย​จากไป​อย่าง​สง่างาม

ตี้ฝู​อีนิ​่​งงัน​ ​สอง​ฝ่าย​ไม่​ติดค้าง​กัน​แล้ว​?​ ​เกรง​ว่า​จะ​ยัง​ไม่แน่​นอน​น่ะ​สิ​!

เขา​ไม่สน​ใจ​เรื่อง​นี้​อีก​ ​ยื่นมือ​ยัด​ยาเม็ด​หนึ่ง​ใส่​ปาก​องค์​หญิง​ปีศาจ​ ​ผ่าน​ไป​ครู่หนึ่ง​ ​องค์​หญิง​ปีศาจ​ก็​ค่อยๆ​ ​ฟื้น​ขึ้น​มา

เมื่อ​นาง​พบ​ว่า​ตัวเอง​อยู่​ใน​คุก​ ​สีหน้า​พลัน​แปรเปลี่ยน​ ​สายตา​ร่อน​ลง​บน​เงา​หลัง​องอาจ​ที่​ยืน​หันหลัง​ให้​รางๆ​อยู่​ร่าง​นั้น​ ​ลุกขึ้น​นั่ง​ตาม​สัญชาตญาณ​ ​แต่​เจ็บปวดรวดร้าว​ไป​ทั่ว​สรรพางค์​ ​ทันทีที่​นาง​ขยับ​ก็​เจ็บปวด​จน​เหงื่อ​ท่วม​ร่าง​แล้ว

เธอ​สูด​หายใจ​แผ่วๆ​ ​เฮือก​หนึ่ง​ ​เอ่ย​อย่าง​โกรธ​เกรี้ยว​ ​“​เจ้า​เป็น​ใคร​?​ ​ยืน​โง่​เงา​ทำ​อัน​ใด​อยู่​ตรงนั้น​?​ ​ผู้ใด​มอบ​ความกล้า​ให้​เจ้า​กัน​ถึง​ไม่​คุกเข่า​ลง​เมื่อ​พบ​ข้า​ผู้​เป็น​องค์​หญิง​?​”

เดิมที​นาง​คิด​จะ​ตะโกน​ ​แต่​ไม่มีแรง​พอ​ ​เสียง​จึง​แผ่วเบา​เหมือน​ยุง​บิน

————————————————————————————-

บท​ที่​ ​2807​ ​หลี​่​สิ้น​แทน​ท้อ​ ​3​ ​(​2)

ชาย​ผู้​นั้น​ค่อยๆ​ ​หันกลับ​มา​ ​เขา​ยังคง​สวมหน้ากาก​เอาไว้​ ​แต่​รัศมี​รอบกาย​กลับ​ดั่ง​ต้น​อวี​้​ดุจ​กล้วยไม้

องค์​หญิง​เผ่า​ปีศาจ​ตะลึงงัน​ไป​ทันที​ ​ดวงตา​ส่อง​ประกาย​ ​“​เจ้า​..​เจ้า​ถอด​หน้ากาก​ออก​สิ​ ​ให้​องค์​หญิง​อย่าง​ข้า​ได้​มอง​เจ้า​ดี​ๆ​ ​หน่อย​!​ ​หากว่า​รูปงาม​ล่ะ​ก็​ ​องค์​หญิง​อย่าง​ข้า​จะ​ไม่เอา​ความ​เจ้า​ใน​โทษ​ฐาน​กระด้างกระเดื่อง​ต่อ​องค์​หญิง​”

“​เจ้า​ไม่คู่ควร​”​ ​น้ำเสียง​ชาย​คน​นั้น​เย็นชา

องค์​หญิง​เกรี้ยว​โกรธ​แล้ว​ ​“​บังอาจ​!​ ​เจ้า​นับเป็น​ตัว​อัน​ใด​?​ ​ถึง​ได้​กล้ามา​ดูหมิ่น​ข้า​ผู้​เป็น​องค์​หญิง​เช่นนี้​?​!​ ​รอ​ให้​ออกจาก​ที่นี่​ได้​ก่อน​เถอะ​ ​ข้า​จะ​ทูล​ฟ้อง​เสด็จ​พี่​ให้​ทรง​ทราบ​ ​ให้​เขา​เอา​เจ้า​ไป​สับ​เป็น​หมื่น​เป็น​พัน​ชิ้น​โทษ​ฐาน​ละเมิด​เบื้องสูง​!​”

“​คนที​่​ถูก​เจ้า​สับ​เป็น​หมื่น​พัน​ชิ้น​มีมาก​น้อย​เพียงใด​แล้ว​ล่ะ​?​”​ ​แววตา​ชาย​คน​นั้น​แข็งกระด้าง​ดุจ​น้ำแข็ง

“​เฮอะ​ ​กลัว​แล้ว​สินะ​?​ ​องค์​หญิง​อย่าง​ข้า​ก็​ไม่​กลัว​ที่จะ​ต้อง​บอก​เจ้า​ดอก​ ​บุรุษ​ทุกคน​ที่​ไม่เชื่อฟัง​ข้า​ผู้​เป็น​องค์​หญิง​ล้วน​ถูก​สับ​เป็น​พัน​เป็น​หมื่น​ชิ้น​ ​จำนวน​คน​มากมาย​เกินไป​ ​ข้า​ผู้​เป็น​องค์​หญิง​ไหน​เลย​จะ​จำได้​ว่า​มีมาก​น้อย​เท่าใด​?​ ​อย่างไรก็ตาม​ ​หากว่า​เจ้า​ยอม​เชื่อฟัง​ข้า​ผู้​เป็น​องค์​หญิง​อย่างว่า​ง่าย​ ​องค์​หญิง​อย่าง​ข้า​อาจจะ​เมตตา​เจ้า​เป็นพิเศษ​ก็ได้​…​”

“​ใน​ช่วง​สาม​ร้อย​ปี​ที่ผ่านมา​นี้​บุรุษ​ที่​ถูก​เจ้า​สังหาร​ด้วย​การสับ​เป็น​หมื่น​เป็น​พัน​ชิ้น​มีทั​้ง​หมด​สี่​ร้อยแปด​สิบเอ็ด​คน​ ​สตรีที​่​ถูก​เจ้า​ใช้​งูเหลือม​กู่​มาร​สังหาร​มี​ห้า​ร้อย​สามสิบ​คน​…​”​ ​ชาย​คน​นั้น​เอ่ย​ขัด​นาง​ ​บอก​จำนวน​ที่​น่า​ตกตะลึง​ออกมา

องค์​หญิง​เผ่า​ปีศาจ​ผงะ​ไป​ ​“​เจ้า​เป็น​ใคร​กัน​แน่​?​ ​เหตุใด​จึง​ทราบ​ชัดเจน​ถึง​เพียงนี้​?​!​”

“​เจ้า​แค่​ต้อง​ตอบ​มา​ว่า​ใช่​หรือไม่​ใช่​!​”

“​ใช่​!​ ​เช่นนั้น​แล้ว​อย่างไรเล่า​?​ ​ใคร​ใช้​ให้​พวกเขา​ไม่เชื่อฟัง​ข้า​ผู้​เป็น​องค์​หญิง​กัน​ล่ะ​?​ ​องค์​หญิง​อย่าง​ข้า​ลืมเลือน​ไป​แล้ว​ว่า​มี​ผู้คน​มาก​น้อย​เพียงใด​”​ ​สุ้มเสียง​ของ​องค์​หญิง​เต็มไปด้วย​ความ​ไม่แยแส​ ​เห็นได้ชัด​ว่านา​งก​ระ​ทำ​เรื่อง​เช่นนี้​อยู่​เป็นประจำ​ ​ไม่​เก็บ​มา​ใส่ใจ​เลย​สักนิด

นาง​ถือดี​ว่า​ตน​เป็น​องค์​หญิง​ ​มีพี​่​ชาย​รักใคร่​เอาใจ​ ​เคยชิน​กับ​การ​จองหอง​วางอำนาจ​เสมอมา​ ​มิใช่​แค่​สังหาร​คน​ส่งเดช​เท่านั้น​ ​ยัง​ชมชอบ​บุรุษ​เป็นพิเศษ​ด้วย​ ​ขอ​เพียง​เห็น​บุรุษ​ที่​ถูกตา​ต้องใจ​ก็​จะ​ฉกชิง​มา​ไว้​ข้าง​กาย​ทันที​ ​หากว่า​ฝ่าย​ชาย​ไม่​ยินยอม​ ​นาง​ก็​จะ​จัดการ​แล่​เนื้อ​เถือ​หนัง​ของ​อีก​ฝ่าย​เสีย

แน่นอน​ ​การ​แล่​เนื้อ​เถือ​หนัง​ของ​นาง​คือ​โทษ​สถาน​เบา​แล้ว​ ​นาง​จะ​ลงมือ​ด้วยตัวเอง​ ​เมื่อ​เห็น​บุรุษ​เหล่านั้น​ร้อง​โหยหวน​อยู่​ใต้​ฝ่ามือ​ของ​นาง​ ​นาง​จะ​มีความรู้สึก​พึงพอใจ​อย่าง​น่าประหลาด​…

ส่วน​สตรีที​่​สิ้นชีพ​ด้วย​น้ำมือ​ของ​นาง​เหล่านั้น​ ​ก็​เป็น​เพราะ​ชำเลือง​มอง​บุรุษ​เหล่านั้น​อยู่​หลายครั้ง​ ​หรือไม่ก็​เป็น​คู่หมั้น​หรือ​สหาย​อัน​ใด​ของ​บุรุษ​เหล่านั้น​เท่านั้น​ ​ถ้า​เคย​ถูก​บุรุษ​ที่นาง​หมายตา​ปกป้อง​ดูแล​ ​ล้วน​จะ​ดึงดูด​ความหึงหวง​ริษยา​อย่าง​บ้าคลั่ง​ของ​นาง​ได้​ทั้งนั้น​ ​ทำให้​กระทำ​เรื่อง​อัน​บ้าคลั่ง​ออกมา

หลาย​ปี​มานี​้​ชาย​หญิง​ที่​สิ้นชีพ​ด้วย​น้ำมือ​ของ​นาง​ไม่รู้​ว่า​มีมาก​น้อย​เพียงใด​แล้ว​ ​ตัวนาง​เอง​ก็​จำได้​ไม่แน่​ชัด​แล้ว​จริงๆ

แววตา​ของ​ตี้ฝู​อี​เยียบ​เย็น​ลง​ ​ทว่า​ยิ้ม​จางๆ​ ​แวบ​หนึ่ง​ ​“​เจ้า​ยอมรับ​แล้ว​งั้น​สิ​!​”

“​เรื่อง​นี้​มีสิ​่ง​ใด​ให้​ไม่กล้า​ยอมรับ​กัน​?​ ​เฮอะ​ ​ไม่ว่า​องค์​หญิง​อย่าง​ข้า​จะ​สังหาร​คน​ไปมา​กมาย​เพียงใด​ ​เสด็จ​พี่​ของ​ข้า​ล้วน​ปกป้อง​ข้า​ได้​ทั้งนั้น​ ​ไม่มีทาง​ปล่อย​ให้​ข้า​ได้รับ​ความอยุติธรรม​ ​ยิ่ง​ไม่มีทาง​เอาเรื่อง​ข้า​อย่างแท้จริง​ด้วย​ ​ครั้งนี้​หาก​มิใช่​เพราะ​นัง​แพศยา​เทพ​ผู้สร้าง​โลก​คน​นั้น​ ​องค์​หญิง​อย่าง​ข้า​คง​ไม่มีทาง​บาดเจ็บสาหัส​ ​และ​ไม่​ถูกกระทำ​ด้วย​เยี่ยง​นี้​ ​เฮอะ​ ​รอ​ให้​หน​นี้​องค์​หญิง​อย่าง​ข้า​หาย​ดี​ก่อน​เถิด​ ​จะ​ต้องหา​ทาง​สังหาร​นัง​แพศยา​เทพ​ผู้สร้าง​โลก​คน​นั้น​ให้​ได้​ ​แล่​เนื้อ​นาง​ด้วยตัวเอง​ทีละ​ชิ้นๆ​…​”

น้ำเสียง​นาง​โหดเหี้ยม​ชั่วร้าย​ ​เต็มไปด้วย​ความกระหาย​เลือด

นาง​มอง​ไปร​อบ​ๆ​ ​อีกครั้ง​ ​ยังคง​ไม่เข้าใจ​อยู่​บ้าง​ ​“​ทำไม​ข้ามา​อยู่​ใน​สถานที่​ผีสาง​เช่นนี้​ได้​?​ ​มิใช่​ว่า​เสด็จ​พี่​ของ​ข้า​จัดแจง​ให้​ข้า​พัก​อยู่​ตำหนัก​อัน​วิจิตร​งดงาม​หรอก​หรือ​?​ ​ใช่​แล้ว​ ​เสด็จ​พี่​ของ​ข้า​ล่ะ​?​!​ ​เสด็จ​พี่​ของ​ข้า​กล่าว​เอาไว้​แล้ว​ชัดๆ​ ​ว่า​จะ​หา​ตัวตายตัวแทน​มา​ให้​ข้า​ ​ให้​ข้า​รักษาตัว​อย่างสบายใจ​ ​ทำไม​จู่ๆ​ ​ถึง​พา​ข้ามา​ไว้​ที่นี่​ได้​…​”

“​คนที​่​พา​เจ้า​มาที​่​คือ​ข้า​เอง​”​ ​ตี้ฝู​อี​เอ่ย​ขึ้น​ ​น้ำเสียง​ราบเรียบ​ไร้อารมณ์​ ​“​วางใจ​เถิด​ ​อีก​เดี๋ยว​เจ้า​ก็​จะ​ได้​พบ​เสด็จ​พี่​ของ​เจ้า​แล้ว​”

เขา​พลัน​โบก​แขน​เสื้อ​ ​สกัด​จุด​ใบ้​ของ​องค์​หญิง​ผ่าน​อากาศ​ ​ทำให้​องค์​หญิง​เผ่า​ปีศาจ​ผู้​นี้​เอ่ย​วาจา​ไม่ได้​อีก

ต่อจากนั้น​ ​นาง​เห็น​ตี้ฝู​อี​เปิด​ประตู​คุก​ ​เสด็จ​พี่​ของ​นางสาว​เท้า​ก้าว​เข้ามา​ ​“​ปรมาจารย์​ ​สำเร็จ​หรือไม่​?​”

ตี้ฝู​อี​เขย่า​ถุง​เล็ก​ๆ​ ​ใบ​หนึ่ง​ที่อยู่​ใน​มือ​ ​ภายใน​ถุง​คือ​ปอด​ยวง​นั้น​ ​“​โชคดี​ที่​ไม่​ล้มเหลว​”