เมิ่งเหว่ยและคนอื่นๆตกตะลึง ก่อนที่จะส่งเสียงคำรามและกระโจนออกมาจากห้องลับที่มีพื่นที่กว้าง
ในขณะที่จี้เจิ่งผิงเหงื่อท่วมตัว เขาถูกใครบางคนยิงธนูใส่ แม้จะทำได้แค่เจาะร่างกายของเขา แต่มันก็เกือบทำให้เขาต้องตาย ลูกศรเมื่อครู่มันน่าสะพรึงกลัวมาก
ถ้าเขามีประสาทสัมผัสที่ว่องไว เขาคงหลบลูกศรนั่นพ้นก่อนที่จะมาถึงตัว
ด้วยเหตุนี้เองที่ทำให้เขาหวาดกลัว ถ้าปฏิกิริยาตอบสนองของเขาช้าลงเพียงเล็กน้อยล่ะก็ ตอนนี้เขาคงกลายเป็นศพไปแล้ว
“ฮ่าฮ่าฮ่า ศิษย์น้องจี้ เจ้าต้องการความช่วยเหลือจากข้าหรือไม่?”
พรึบ มีคนมากกว่าสี่คนปรากฏตัวอยู่ด้านข้าง พวกเขาแต่ละคนมีกลิ่นอายที่รุนแรง ถ้าหลิงฮันออกมาจากห้องลับ เขาจะพบว่าในบรรดาสี่คนนั้นมีคนที่เขารู้จักเป็นอย่างดี
ซาหยวน!
จี้เจิ่งผิงทนความเจ็บปวดและดึงลูกศร ทันใดนั้นเองโลหิตก็พุ่งออกมา โดยไม่มีท่าทางว่าจะหยุด ลูกศรของหลิงฮันนั้นแฝงไปด้วยเจตจำนงของหลิงฮัน หากไม่กำจัดเจตจำนงของหลิงฮันออกไปโลหิตก็จะไม่หยุดไหล
ยิ่งไปกว่านั้น หากกำจัดเจตจำนงของเขาออกไปไม่หมด มันก็จะทิ้งรอยแผลเป็นไว้ตลอดชีวิต
จี้เจิ่งผิงเค้นเสียงและพูดว่า “คนที่เล่นงานข้าอยู่ด้านนั้น มันเป็นคนที่แข็งแกร่งมาก!”
“โอ้ว แม้แต่ศิษย์น้องจี้ยังถูกเล่นงาน ข้าชักอยากจะเห็นแล้วสิว่าคนที่เล่นงานเจ้าจะแข็งแกร่งแค่ไหน!” ชายหนุ่มชุดฟ้าพูดพร้อมกับยิ้ม “คนพวกนั้นข้าจะเป็นคนจัดการเอง เจ้าไม่มีปัญหาใช่หรือไม่?”
“แน่นอนว่าไม่!” ซาหยวนแสยะยิ้มและกวาดสายตามองดูเมิ่งเหว่ย โดยที่ไม่คิดจะปกปิดความต้องการของตนเอง
เขาเป็นชายเจ้าสำราญ หลังจากที่เข้ามาในเขตแดนลี้ลับแห่งนี้ มันทำให้เขาขาดแคลนสาวงาม แล้วตอนนี้เมื่อเห็นร่างกายที่เย้ายวนของเมิ่งเหว่ย มันได้ทำให้น้องชายของเขาตื่นขึ้นมา
“ไก่อ่อนอย่างเจ้ากำลังคิดอะไรอยู่?” เมิ่งเหว่ยตะโกน “คนอย่างข้าไม่ชอบไก่อ่อนอย่างเจ้า ข้าจะเตะไข่ของเจ้าให้แตกซะ!”
ซาหยวนหัวเราะและพูดว่า “หากเจ้าตกอยู่ในมือข้าเมื่อไหร่ ข้าจะพาเจ้าถึงจุดสุดยอดเอง!”
ทันทีที่ซาหยวนพูด หลิงฮันที่อยู่ในห้องลับได้ยินเสียงของมันเต็มสองหู ช่วยไม่ได้ที่เขาจะแสยะยิ้ม เขาไม่คิดเลยว่าจะเจอซาหยวนที่นี่และอีกฝ่ายยังเป็นฝ่ายมาหาเขาเอง
เมื่อเขาสัมผัสใบหน้า โฉมหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที แต่เขาไม่ได้เปลี่ยนโฉมหน้าเป็นคนอื่น แต่เปลี่ยนกลับเป็นโฉมหน้าที่แท้จริงของเขา
แน่นอนว่าศิษย์ของนิกายสวรรค์เยือกแข็งไม่สามารถฆ่ากันและกันได้ แต่ถ้าไม่มีพยานรู้เห็น ใครจะไปรู้?
“ฮันหลิน” คือศิษย์ของนิกายสวรรค์เยือกแข็งไม่ใช่หลิงฮัน
หลิงฮันกลับมาอยู่ในโฉมหน้าที่แท้จริง เขาต้องการแก้แค้นซาหยวนในฐานะหลิงฮัน
“พวกเจ้ารอข้าอยู่ที่นี่” หลิงฮันพูดกับสุ่ยเยี่ยนยวี่และหูเฟยหยิน มิฉะนั้นเขาจะเป็น “ฮันหลิน” ถ้าพวกนางอยู่กับเขา
“อืม!” สุ่ยเยี่ยนยวี่พยักหน้า ส่วนหูเฟยหยินดูสับสน นางไม่เข้าใจว่าทำไมจู่ๆหลิงฮันก็กลับมาอยู่ในโฉมหน้าที่แท้จริง
หลิงฮันเดินออกไป
ซาหยวนกำลังจะเคลื่อนไหว แต่เมื่อเขาจ้องมองคนที่ออกมาจากประตู มันทำให้สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปทันที
หลิงฮัน!
มันเป็นไปได้ยังไงกัน? ทำไมหลิงฮันอยู่ที่นี่?
ตั้งแต่ที่หลิงฮันเข้าสู่มหาสุสาน เขาก็ไม่เคยเห็นหลิงฮันปรากฏตัวออกมาอีก หนึ่งปีต่อมา แม้นิกายสวรรค์เยือกแข็งจะเปิดรับสมัครศิษย์ไปแล้ว แต่หลิงฮันก็ยังไม่ปรากฏตัวออกมาอีก ดังนั้นจึงมีหลายคนคาดการณ์ว่าหลิงฮันได้เสียชีวิตในมหาสุสานนั่นไปแล้ว
แต่หลิงฮันกลับปรากฏตัวที่นี่!
“ข้าดีใจเหลือเกินที่เห็นเจ้าอยู่ที่นี่!” ซาหยวนพูดเยาะเย้ย “เจ้าหนีรอดไปได้หลายครั้ง แต่ครั้งนี้นี่แหละ ข้าจะเป็นคนฆ่าเจ้าด้วยตัวเองและจะไม่ปล่อยให้เจ้ามีโอกาสหนีอีกครั้ง”
หลิงฮันอดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้และพูดว่า “ซาหยวน คนอย่างเจ้ามันคิดว่าโลกหมุนอยู่รอบตัวเจ้าอย่างนั้นรึ!”
ตอนนี้ช่องว่างระหว่างซาหยวนกับเขานั้นห่างกันราวกับสวรรค์และปฐพี
“หลังจากผ่านไปแค่สามปี เจ้าคิดหรือว่าจะพลิกกลับเอาชนะข้าได้?” ซาหยวนไม่เชื่ออย่างเด็ดขาด เวลาแค่สามปีนั้นสั้นมาก มันเป็นไปไม่ได้เลยที่หลิงฮันจะก้าวข้ามเขาไปได้
“ศิษย์น้องซา เจ้ารู้จักชายคนนี้ด้วยรึ?” คนอื่นๆอีกสี่คนเป็นศิษย์ของนิกายสวรรค์เยือกแข็งทั้งหมด และพวกเขาทุกคนต่างก็เป็นศิษย์หลัก แม้ว่าพรสวรรค์ของพวกเขาจะไม่เป็นศิษย์เมล็ดพันธุ์ไม่ได้ แต่ระดับบ่มเพาะพลังของพวกเขาก็ไม่ได้ต่ำ
พวกเขาทั้งห้าคนต่างก็เป็นจอมยุทธระดับภูผาวารีขั้นสูง แล้วการที่พวกเขาเป็นศิษย์หลักได้นั้น อย่างน้อยต้องเป็นอัจริยะสามดาว
ดังนั้น แม้ว่าจี้เจิ่งผิงจะพลาดท่าให้กับลูกศรนั่นจนเกือบตาย แต่พวกเขาก็ไม่หวาดกลัวและยังคงมีขวัญกำลังใจที่จะสู้
“ข้ารู้จัก มันก็แค่มดปลวกที่ขึ้นมาจากการเปิดสวรรค์!” ซาหยวนกล่าวอย่างเหยียดหยาม
“โอ้!” ทั้งสี่คนพยักหน้าและหมดความสนใจในตัวหลิงฮัน
หากอีกฝ่ายเป็นลูกหลานของตระใหญ่ที่ถูกส่งไปยังโลกใบเล็กและขึ้นมาด้วยการเปิดสวรรค์ พวกเขาคงหวาดกลัวจนเสียขวัญไปแล้ว แต่ที่ซาหยวนพูดว่าก็แค่มดปลวกที่ขึ้นมาจากการเปิดสวรรค์ นั่นทำให้พวกเขาตีความว่าหลิงฮันเป็นแค่จอมยุทธธรรมดาที่เกาะขึ้นมาจากการเปิดสวรรค์ ดังนั้นพวกเขาจึงหมดความสนใจในตัวหลิงฮัน
“ในเมื่อมันมีความบาดหมางกับศิษย์น้องซา เช่นนั้นข้าจะมอบมันให้กับศิษย์น้องซาเป็นคนจัดการ!” ชายหนุ่มเสื้อฟ้ากล่าว ขณะจ้องไปที่ห้องลับด้วยความหวาดระแวงว่าใครเป็นคนทำให้จี้เจิ่งผิงได้รับบาดเจ็บ
เมิ่งเหว่ยและคนอื่นๆรู้สึกแปลกว่าหลิงฮันเป็นใคร? ทำไมเสื้อผ้าของเขาถึงมีความคล้ายลึงกับฮันหลิน นี่ทำให้พวกเขารู้สึกสงสัยว่าหลิงฮันซ่อนตัวอยู่ในห้องลับมาตั้งแต่แรกแล้วอย่างนั้นหรือ?
“ด้วยความยินดี!” ซาหยวนจ้องมองไปที่หลิงฮัน แววตาของเขาเต็มไปด้วยจิตสังหาร
แท้จริงแล้วเขาไม่ต้องการเข้าร่วมนิกายสวรรค์เยือกแข็ง เพราะเมื่อเข้าสู่นิกายสวรรค์เยือกแข็ง มันทำให้เขาเหมือนตกลงมาจากก้อนเมฆสู่ก้อนโคลน ภูมิหลังของเขาไม่สามารถเทียบกับผู้อื่นได้ ซึ่งนั่นทำให้เขาสูญเสียความรู้สึกที่เหนือกว่าผู้อื่นไป
อย่างไรก็ตาม ถ้าเขาได้รับโอกาสที่จะสังหารหลิงฮันมันก็คุ้มค่า
“หลิงฮัน ครั้งนี้ข้าจะไม่ปล่อยให้เจ้าหนีอีกแล้ว!” ซาหยวนตะโกนและพุ่งเข้าหาหลิงฮัน มือขวาของเขาเปล่งแสงอักขระศักดิ์สิทธิ์ผสานเข้าด้วยกันและกลายเป็นฝ่ามือขนาดยักษ์ที่มีขนาดหนึ่งร้อยฟุต