“ท่านผู้นำ！”
ทุกคนในตระกูลหลิ่วมองไปทางหลิ่วสือ เรียกอย่างตกใจ
หลิ่วสือก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ทำไมกระบี่ของเฉินโม่ถึงได้ว่องไวปานนี้
“ผู้อาวุโสใหญ่！” หลิ่วสือตะโกนเรียกด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา
ผู้อาวุโสใหญ่หลิ่วจิงหลงที่อยู่ข้างกายก็โค้งตัวกล่าว “ครับผม!”
หลิ่วสือที่จ้องมองเฉินโม่ด้วยความโกรธ “ฆ่ามัน!”
“ครับผม!” ผู้อาวุโสใหญ่ที่ใบหน้าโหดเหี้ยม ค่อยๆเดินไปข้างหน้า “ไอ้หนู ให้ฉันได้สัมผัสวิชากระบี่บินของนายหน่อย!”
ผู้อาวุโสใหญ่หลิ่วจิงหลงของตระกูลหลิ่วเป็นคนที่ฝีมือรองลงมาจากหลิ่วสือ พลังบำเพ็ญของเขานั้นถึงขั้นแดนมองขวัญชั้นสูงสุดแล้ว ต่อให้อยู่ในของโลกฝึกบู๊ของหัวเซี่ย ก็นับเป็นคนที่มีฝีมืออันดับต้นๆ
ผู้อาวุโสใหญ่หลิ่วจิงหลงไม่ได้มีท่วงท่าที่งดงามใดๆ เขากระทืบเท้าขวาลงบนพื้นทันที แล้วสวนหมัดไปทางเฉินโม่อย่างรวดเร็ว
หมัดที่ชกออกไป พื้นที่ทั้งหมดเกิดการสั่นสะเทือน จนเกือบจะแตกออก
เฉินโมเหลือบมองเขาไปแวบหนึ่ง สะบัดมือไปหนึ่งที กระบี่ไร้เทียมทาน ก็ถูกแทงไปยังผู้อาวุโสใหญ่
เอือก！
ผู้อาวุโสใหญ่กระอักเลือด และเสียชีวิตในทันที！
แค่สะบัดกระบี่หนึ่งที ผู้อาวุโสใหญ่หลิ่วจิงหลงที่มีพลังแดนมองขวัญชั้นสูงสุด ก็ตายเลย！
“ห๊า！”
ทุกคนในตระกูลหลิ่วต่างหวาดกลัว มองเฉินโม่อย่างไม่กล้าที่เชื่อ
“ในโลกใบนี้มีเพลงกระบี่ที่แข็งแกร่งเช่นนี้จริงๆ！”
แม้แต่หลี่ซู่เฟินก็ถึงกับเบิกตากว้าง เมื่อก่อนเฉินโม่เคยบอกเธอ พลังของผู้บำเพ็ญนั้นแข็งแกร่งแค่ไหน แต่ว่าหลี่ซู่เฟินก็ไม่สามารถจินตนาการมันได้ ดังนั้นจึงไม่เชื่อ
แต่ตอนนี้ได้เห็นพลังที่แข็งแกร่งของเฉินโม่แล้ว ในที่สุดหลี่ซู่เฟินก็เริ่มที่จะเชื่อแล้ว
เวินชิงก็ตกใจเล็กน้อย มองเฉินโม่แล้วอุทานเสียงเบา “ท่านประธาน เสี่ยวโม่ เขาทำไมถึงเก่งขนาดนี้！”
หลี่ซู่เฟินไม่ได้ตอบในทันที ผ่านไปครู่หนึ่ง จึงพูดด้วยเสียงต่ำ “นี่มันแค่เล็กน้อยเท่านั้น อนาคตพลังความสามารถที่เฉินโม่แสดงออกมา บางทีมันอาจจะเหนือกว่าวันนี้ร้อยเท่า！
คิดถึงสิ่งที่เฉินโม่เคยบอกกับตัวเอง ผู้บำเพ็ญคนหนึ่งสามารถทำลายล้างโลกได้อย่างง่ายดาย ตอนนั้นหลี่ซู่เฟินคิดว่าเฉินโม่ขี้โม้ ตอนนี้ดูแล้วสิ่งที่เฉินโม่พูดในตอนนั้นน่าจะเป็นความจริงทั้งหมด
เฉินโม่ยังคงยืนอยู่ที่เดิม จ้องมองหลิ่วสืออย่างเย็นชา “คนนี้ไม่ได้เรื่อง เปลี่ยนอีกคน！”
ในที่สุดหลิ่วสือก็กลัวแล้ว มองเฉินโม่จนลูกกระเดือกขยับ และกลืนน้ำลายลงคอ
พลังของผู้อาวุโสใหญ่นั้นแค่ด้อยกว่าของเขาเล็กน้อย แต่ก็ยังไม่สามารถที่จะต้านกระบี่ของเฉินไต้ซือได้แม้แต่หนึ่งท่า ต่อให้หลิ่วสือลงไปสู้ด้วยตัวเอง เกรงว่าก็คนต้องตายอย่างเดียว
ในใจของหลิ่วสือนั้นหวาดกลัวอย่างมาก “ดูเหมือนฉันจะประเมินเขาต่ำไป พลังของเขานั้นมันไม่ใช่แดนมองขวัญชั้นสูงสุด เห็นได้ชัดว่าเป็นแดนเทพ ผู้บำเพ็ญแดนเทพถึงจะสามารถฆ่ายอดฝีมือของผู้บำเพ็ญแดนมองขวัญชั้นสูงสุดได้ในกระบี่เดียว！”
“บางทีผู้แข็งแกร่งแดนเทพคนนั้น ก็คือเขา！”
ตอนนี้ไม่ต้องพูดถึงเรื่องแก้แค้นแล้ว หลิ่วสือแค่อยากจะไปจากที่นี่ แม้ว่าเขาจะมีหลิ่วจื่อเฉินเป็นลูกคนเดียว แต่ว่าลูกชายตายแล้วเขายังสามารถมีใหม่ ถ้าหากเขาตายแล้ว ก็จะสูญสิ้นทุกอย่าง
หลิ่วสือพยายามให้ตัวเองยิ้มออกมา อย่างไรก็ตามรอยยิ้มของเขานั้นกระอักกระอ่วนอย่างมาก “เฉินไต้ซือ ฉันว่าบางทีเรื่องระหว่างเราอาจจะมีอะไรเข้าผิด ด้วยความสามารถของคุณ ไม่มีทางที่จะฆ่าลูกชายฉันให้ตัวเองมัวหมอง มันเหมือนมีคนจงใจใส่ร้ายคุณ!”
“เฉินไต้ซือสบายใจได้เลย ฉันจะกลับไปสืบหาความจริงตอนนี้ ต้องคืนความบริสุทธิ์ให้กับเฉินไต้ซืออย่างแน่นอน！”
หลิ่วสือพูดจบ ก็หันหลังไปสั่งลูกน้องทันที “ไป！”
เสียงของเฉินโม่ดังขึ้น “ผมให้พวกคุณไปแล้วเหรอ?”
คนของตระกูลหลิ่วทำได้เพียงต้องหยุดฝีเท้าลง หลิ่วสือหันกลับมา มองเฉินโม่ด้วยสีหน้าที่แย่มาก แล้วพูด “เฉินไต้ซือ ลูกชายฉันถูกฆ่า ผู้อาวุโสใหญ่กับผู้อาวุโสหลิ่วเสวียนก็ถูกคุณฆ่าไปแล้ว หรือว่าคุณต้องการฆ่าล้างตระกูลเราทั้งหมดเหรอ?”
เฉินโม่มองศพของผู้อาวุโสใหญ่ที่อยู่บนพื้น โดยที่ไม่ได้มองหลิ่วสือเลย น้ำเสียงเย็นชา และปราศจากความรู้สึก