บทที่ 1687 คุณสอนฉันให้ทำอะไรงั้นเหรอ
สามารถฆ่าเมิ่งเทียนทหารรับจ้างระดับ S ระดับนี้ได้ง่ายๆ จะไม่รับมืออย่างระวังได้ยังไง
เห็นดังนั้น เยี่ยหวันหวั่นก็ชำเลืองมองคนของสมาคมบังคับกฎที่เดินขึ้นเวทีมา “แต่ละคนหน้าตายังกับแตงเบี้ยวพุทราแตก ไสหัวกลับไปให้หมด ระคายตาฉัน”
“แตงเบี้ยวพุทราแตก? แถมยังปนเปื้อนตาเธอ!?”
สมาชิกบังคับกฎมองหน้าสบตากัน ต่อให้พวกเขาเป็นแตงเบี้ยวพุทราแตกขนาดไหนก็ยังดีกว่าอีกฝ่ายอีกมั้ง!?
ใครหน้าตาเหมือนแตงเบี้ยวพุทราแตกกันแน่ ใครปนเปื้อนตาใครกันแน่หา!
“เยี่ยหวันหวั่น ฉันแนะนำให้เธอยอมจำนวนแต่โดยดีทันที อย่าขัดขืนอย่างเปล่าประโยชน์!”
หนึ่งในสมาชิกบังคับกฎชี้เยี่ยหวันหวั่นพลันตวาดเสียงเข้ม
ได้ยินดังนั้น เยี่ยหวันหวั่นก็ใช้หางตาปรายตามองชายคนนั้น “ไสหัวไป”
“โง่เขลาเบาปัญญา จับเธอไว้!”
ชั่วพริบตานั้นสมาชิกบังคับกฎหลายคนก็เข้าไปจับเยี่ยหวันหวั่น
แต่ทว่า เยี่ยหวันหวั่นกลับกวาดลูกเตะออกไป สมาชิกบังคับกฎที่นำหน้าพลันถูกเยี่ยหวันหวั่นเตะโดน ทั้งร่างตกจากเวทีอย่างไม่เหนือความคาดหมายแม้แต่น้อย
จุดจบของสมาชิกบังคับกฎคนอื่นๆ ก็เหมือนกันไม่มากก็น้อย ยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นก็ถูกเยี่ยหวันหวั่นถีบปลิวลงจากเวทีแล้ว
บนที่นั่งกิตติมศักดิ์ จี้ซิวหร่านดื่มชาอย่างสบายอารมณ์ต่อ ราวกับหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับโลกนี้
นายของอาชูร่าก็ยังคงอยู่บนที่นั่ง ไม่มีความคิดจากไปแม้แต่น้อย
เวลานี้ทั่วทั้งงานฮือฮากันอีกครั้ง
ที่ที่ทุกคนอยู่ เยี่ยหวันหวั่นที่เดิมทียังเหมือนกับอสุรกายปีศาจ ตอนนี้กลับนั่งลงบนเวที สองตาหลับลง ถึงกับนอนหลับไปแล้ว…
“เชี่ย เยี่ยหวันหวั่นกำลังหลับเหรอ!?”
“ดู…เหมือนจะเป็นยังงั้น…”
“นี่มันท่าชุดอะไร…เยี่ยหวันหวั่นคิดจะทำอะไรกันแน่”
ทุกคนมองเยี่ยหวันหวั่น สีหน้าตกใจอยู่บ้าง ใช้ความคิดของปกติไม่อาจเข้าใจได้เลยว่าเยี่ยหวันหวั่นคิดจะทำอะไรกันแน่
เห็นเยี่ยหวันหวั่นนอนกรนพิงขอบเวที เมิ่งเข่อที่อยู่ด้านล่างเวที ดวงตาก็วาบประกายเย็นเยียบ ตอนนี้เป็นโอกาสกำจัดเยี่ยหวันหวั่นทิ้งได้พอดี…
ทันใดนั้นเมิ่งเข่อกระโจนขึ้นเวทีอย่างรวดเร็ว ใช้ฝ่ามือต่างดาบระเบิดใส่เยี่ยหวันหวั่นอย่างรุนแรง
ฉากนี้แม้จะอยู่ในสายตาของผู้อาวุโสบังคับกฎ แต่ผู้อาวุโสบังคับกฎกลับไม่เอ่ยห้าม เพียงแค่มองเมิ่งเข่อฆ่าคน
ในช่วงเวลาพริบตานี้เอง หินสองก้อนตรงมาจากบนที่นั่งกิตติมศักดิ์อย่างพร้อมเพรียงกันโดยไม่คาดคิด เข้าไปกระแทกขาขวาซ้ายของเมิ่งเข่ออย่างรวดเร็วและแม่นยำ
“กรี๊ด…”
เวลานั้นเมิ่งเข่อส่งเสียงกรีดร้องอนาถ จากนั้นก็ทรุดเข่าลงกับพื้นดัง ‘ตุบ’ ติดๆ กัน
บนที่นั่งกิตติมศักดิ์ จี้ซิวหร่านกับนายของอาชูร่ามองไปยังฝ่ายตรงข้ามพร้อมกัน ในดวงตาของแต่ละคนผุดแววเย็นเยียบเข้มข้น
หินสองก้อนนี้ ก้อนหนึ่งมาจากมือของจี้ซิวหร่าน อีกก้อนหนึ่งมาจากมือของนายของอาชูร่า
“เฮ้อ นายของอาชูร่าชินกับการยุ่งเรื่องคนอื่นจังนะครับ” จี้ซิวหร่านมองนายของอาชูร่าพร้อมยิ้มเรียบเอ่ย
ได้ยินคำพูดนี้ นายของอาชูร่าเหลือบมองจี้ซิวหร่านด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ “จี้หวงเหมือนจะชอบยุ่งเรื่องคนอื่นยิ่งกว่า”
“นายของอาชูร่า นี่คุณ…”
ผู้อาวุโสเหลยเฮ่อมองชายหนุ่ม หัวคิ้วขมวดแน่น ทำไมนายของอาชูร่าถึงลงมือกับลูกศิษย์ของเขากัน!
ถ้าเป็นจี้ซิวหร่าน เหลยเฮ่อยังเข้าใจได้ ยังไงจี้ซิวหร่านก็มีมิตรภาพกับผู้อาวุโสกงอยู่บ้าง เยี่ยหวันหวั่นนั่นเป็นลูกศิษย์ของผู้อาวุโสกง จี้ซิวหร่านลงมือก็พอทำเนา แต่นายของอาชูร่า ตัวเขาเป็นคนเชิญมาเชียวนะ!
ได้ยินดังนั้น สุ้มเสียงชายหนุ่มเย็นชาราวกับน้ำแข็ง “คุณสอนฉันว่าต้องทำอะไรงั้นเหรอ”
“ย่อมไม่ใช่ครับ แต่ว่า…” สีหน้าผู้อาวุโสเหลยเฮ่อทอความสงสัยมากยิ่งขึ้น
“ฉันแค่เกลียดคนฉวยโอกาส” ชายหนุ่มเอ่ยเสียงเรียบ
—————————————————————————————–
บทที่ 1688 ผู้อำนวยการโรงเรียนชื่อเยี่ยน
ไม่ชอบคนฉวยโอกาส?
ผู้อาวุโสเหลยเฮ่อจ้องชายหนุ่มไร้อารมณ์ตรงหน้า คำพูดนี้ถ้ามาจากปากของจี้ซิวหร่านก็แล้วกันไปแล้ว
ชื่อเสียงของจี้หวงในรัฐอิสระ ทุกคนรู้ทั่วกัน ขึ้นชื่อว่ามีความเป็นขุนนาง
แต่นายของอาชูร่า ทั้งที่ชายหนุ่มหลอมรวมเป็นร่างเดียวกับรัตติกาล แต่คำพูดกลับพูดเสียทรงสง่าผ่าเผยเช่นนี้
อาชูร่าหนึ่งในสามกองกำลังแกนนำของคุกแห่งบาป ในรัฐอิสระเกรงว่าเทียบกับพันธมิตรอู๋เว่ยยังโหดร้ายยิ่งกว่า!
แน่นอนว่าถึงแม้เป็นแบบนี้ แต่ผู้อาวุโสเหลยเฮ่อก็กลับพูดอะไรมากไม่ได้ ยังไงเสียนายของอาชูร่าก็เป็นแขกผู้มีเกียรติที่เขาเชิญมา
ไม่ว่าเยี่ยหวันหวั่นนั่นตอนนี้เป็นยังไง เธอก็กระทำผิดต้องโทษตายแน่แล้ว หลังจากนี้อีกไม่นาน ผู้อำนวยการมาถึงสถานที่ก็จะตัดสินเอง
อีกด้านหนึ่งผู้อาวุโสกงมองจี้ซิวหร่าน ยิ้มน้อยๆ และเอ่ยเสียงเบา “จี้หวง เยี่ยหวันหวั่นนี่ไม่เลวจริงๆ ทำไมคุณไม่เก็บไว้ข้างกายตัวเองแต่กลับให้เธอเข้าโรงเรียนชื่อเยี่ยนกัน”
ด้วยพลังต่อสู้ของเยี่ยหวันหวั่นแล้ว ถ้าสามารถอยู่ข้างกายจี้หวงได้ก็ต้องกลายเป็นปีกซ้ายแขนขวาของจี้หวงได้แน่นอน
แต่จี้ซิวหร่านกลับยิ้มเอ่ย “ที่นี่เป็นสถานที่ที่เธอควรมา ส่วนทำไม หลังจากนี้ผู้อาวุโสกงก็จะเข้าใจ”
ตอนนี้จี้ซิวหร่านสามารถแน่ใจได้แล้วว่า ถึงไม่รู้ว่าด้วยเหตุผลอะไร แต่หลังเยี่ยหวันหวั่นเมาเหล้า เหมือนจะสามารถฟื้นคืนค่าพลังต่อสู้กว่าครึ่งของเนี่ยอู๋โยวได้ ทว่า เมื่อครู่นี้หลังเยี่ยหวันหวั่นเมาเหล้า ยังไม่ได้แสดงทุกท่วงทุกกระบวนท่าของเนี่ยอู๋โยว ด้วยเหตุนี้แม้แต่ผู้อาวุโสกงก็ยังไม่สามารถจำตัวตนของเยี่ยหวันหวั่นได้ ไม่งั้นเกรงว่าผู้อาวุโสกงตอนนี้คงไม่ใจเย็นแบบนี้
ได้ยินคำพูดนี้ของจี้ซิวหร่าน ผู้อาวุโสกงงุนงงเล็กน้อย ยังไม่เข้าใจความนัยในคำพูดของจี้ซิวหร่าน
“ดูเร็ว…”
ยังไม่รอให้ผู้อาวุโสกงเอ่ยปาก ทหารรับจ้างจำนวนมากในงานก็ไม่รู้ใครตะโกนพูดขึ้นมา
ทุกคนมองไปด้านหน้าทันที
เห็นแค่ชายชราผมเคราขาวผู้หนึ่ง สวมชุดคลุมสีขาวทั้งตัว พาผู้อาวุโสระดับสูงของโรงเรียนชื่อเยี่ยนหลายคนก้าวช้าๆ มายังที่นี่
“ชายชราคนนั้น…”
“ผู้อำนวยการโรงเรียนชื่อเยี่ยน!”
“เชี่ย นั่นก็คือผู้อำนวยการโรงเรียนชื่อเยี่ยน ฉันเข้าโรงเรียนมาสามปีแล้วยังเพิ่งจะเห็นผู้อำนวยการเป็นครั้งแรก!”
พร้อมกับการปรากฏตัวของผู้อำนวยการโรงเรียนชื่อเยี่ยน ในกลุ่มคนก็พลันวุ่นวายขึ้น
ไม่นานผู้อำนวยการกับผู้อาวุโสของโรงเรียนชื่อเยี่ยนหลายคนก็เดินเข้ามาในที่นั่งกิตติมศักดิ์
“พบผู้อำนวยการครับ”
เวลานั้นจี้ซิวหร่านอมยิ้มประสานหมัดเอ่ยกับผู้อำนวยการโรงเรียนชื่อเยี่ยน
ได้ยินดังนั้น ผู้อำนวยการโรงเรียนชื่อเยี่ยนก็พยักหน้าน้อยๆ “จี้หวง ไม่เจอกันนานเลย”
“พบผู้อำนวยการ” ผู้อำนวยการก็ลุกขึ้นช้าๆ
“ที่แท้เป็นนายของอาชูร่าที่ให้เกียรติมาเยี่ยมเยือน ออกมาทักทายไม่ทันเวลาเสียมารยาทแล้ว” ผู้อำนวยการชื่อเยี่ยนมองนายของอาชูร่าพลางเอ่ย
“ผู้อำนวยการไม่ต้องเกรงใจ” นายของอาชูร่าเอ่ยปากเสียงเรียบ
“ผู้อำนวยการสวัสดีค่ะ”
เวลานี้เนี่ยหลิงหลงที่ไม่เอ่ยวาจามาโดยตลอดก็ลุกขึ้นยืนและเอ่ยปากกับผู้อำนวยการชื่อเยี่ยน
“สวัสดีหลิงหลง เธอเป็นนักเรียนที่โดดเด่นที่สุดของโรงเรียนชื่อเยี่ยนแล้ว กลับมาดูโรงเรียนได้บ่อยๆ พวกเราก็ยินดีมาก” ผู้อำนวยการเอ่ย
โรงเรียนชื่อเยี่ยนเป็นหนึ่งในสามโรงเรียนทหารรับจ้างใหญ่ของรัฐอิสระ และผู้อำนวยการของโรงเรียนชื่อเยี่ยน ก็เคยเป็นบุคคลสุดยอดผู้สะเทือนฟ้าดินที่รัฐอิสระ
ช่วงเวลาที่โรงเรียนชื่อเยี่ยนมือเดียวค้ำฟ้าในรัฐอิสระ รุ่นหลังอย่างนายของอาชูร่ากับจี้ซิวหร่าน แม้กระทั่งพ่อแม่ของพวกเขา เกรงว่ายังคงไม่เกิดมาบนโลกที
ผู้อำนวยการชื่อเยี่ยนใช้ชีวิตครึ่งหลังเสริมสร้างความมั่นคงให้โรงเรียนชื่อเยี่ยน ระบบทหารรับจ้างปัจจุบันของรัฐอิสระ ก็มีความเชื่อมโยงกันอย่างใกล้ชิดไม่อาจแยกหากจากผู้อำนวยการชื่อเยี่ยน
ผู้อำนวยการของสามโรงเรียนทหารรับจ้างใหญ่นั้นย่อมต้องเป็นบุคคลที่ควรค่าแก่การนับถือ แม้แต่บุคคลอย่างนายของอาชูร่าและจี้ซิวหร่านนี้ ก็ไม่มีข้อยกเว้น
…………………………………………….