ต่อให้คู่ต่อสู้เป็นจะเป็นโสม เฉินจู๋เอ๋อก็ไม่นึกว่าโสมเฒ่าจะบุกเข้ามาที่หน้าอกเช่นนี้ นางรีบสร้างโล่พลังปราณโดยไว
ปัง!
โสมเฒ่าโจมตีด้วยโซ่อำนาจแห่งกฎเกณฑ์เปิดช่องว่างที่โล่พลังปราณ ชุดคลุมของเฉินจู๋เอ๋อกระพือ เสื้อของนางขาดวิ่นทันที แต่สิ่งที่ทำให้โสมเฒ่าผิดหวังกคือภายใต้เสื้อของนางยังมีชุดชั้นในสีทองรัดหน้าอกของนางเอาไว้อีกชั้น
โสมเฒ่ามองไปยังบริเวณหน้าอกพร้อมกับมีน้ำลายไหลออกมา
เพียงแต่ว่าตัวมันเป็นสมุนไพรระดับสูง น้ำลายของมันจึงมีกลิ่นหอมและเป็นยาบำรุงชั้นเลิศ
“เจ้าเด็กเลว เจ้ากล้ามองนางได้อย่างไร!” โสมเฒ่าโจมตีไปยังหลิงฮันด้วยความโมโห
“ฮึ่ม เจ้าโรคจิต!” เฉินจู๋เอ๋อน้ำเสียงสั่นด้วยความโกรธ นางเป็นหนึ่งในหกราชา แต่กลับถูกอำเปรียบโดยโสมสมุนไพร เรื่องนี้ทำให้นางเกรี้ยวกราดเป็นอย่างมาก! โชคดีที่นางใส่ชั้นในเอาไว้อีกชั้น ไม่เช่นนั้นหน้าอกของนางคงถูกเปิดเผยแล้ว
นางใช้โซ่อำนาจแห่งกฎเกณฑ์นับไม่ถ้วนโจมตีพัวพันใส่โสมเฒ่าโดยที่ไม่คิดจะไว้ชีวิตมันอีกต่อไป เพราะอย่างไรสมุนไพรก็สามารถกินโดยที่พวกมันไร้ชีวิตแล้วได้อยู่ แต่ประสิทธิภาพจะลดลงไปบางส่วน
“แม่นางชุดชั้นในทอง ทำไมถึงมุ่งเป้ามาที่ท่านปู่คนนี้?” โสมเฒ่าหลบการโจมตีแต่ก็ยังไม่หยุดหยอกล้อ “เจ้าหนูนั่นก็ร่วมเห็นชุดชั้นในสีทองเหมือนกันกับข้า ทำไมไม่จัดการเขาด้วย?”
“ตาย!” เฉินจู๋เอ๋อคำราม
นางเป็นราชาในหมู่รุ่นเยาว์ เมื่อนางเอาจริงท้องฟ้าเบื้องหน้าจึงแทบจะพังทลาย นางจะไม่หยุดมือเด็ดขาดหากไม่ได้หั่นโสมเฒ่าออกเป็นสองสามส่วน
“เห้อ เพราะนายท่านโสมหล่อเหลาเพียงนี้ แม่นางชั้นในทองคำจึงต้องการสังหารข้าเพื่อที่จะได้อยู่กับข้าไปตลอดชีวิต!” โสมเฒ่าถอนหายใจ “นายท่านโสมเกิดมาหล่อนี่ช่างเป็นบาปจริงๆ!”
หลิงฮันแทบจะกระอักโลหิตออกมา เขาร่วมมือกับเฉินจู๋เอ๋อและกล่าว “โสมลามก ข้าไม่เคยเห็นใครหน้าด้านเช่นเจ้ามาก่อน!”
“นั่นคือความสามารถพิเศษของข้า!” โสมเฒ่ากล่าวอย่างภูมิใจ
“ตาข่ายสวรรค์!” เฉินจู๋เอ๋อคำราม อำนาจแห่งกฎเกณฑ์และพลังปราณของนางผสานกันกลายเป็นตาข่ายขนาดใหญ่
.
หลิงฮันเองก็นำตาข่ายผนึกสีชาดออกมาโยนเข้าใส่โสมเฒ่า
เมื่อเห็นถูกรุมจากทั้งด้านหน้าและหลัง ‘ฉึก’ โสมเฒ่าก็ขุดดินหายไปในทันที
มันเป็นโสมที่เติบโตด้วยดิน แม้จะพัฒนาจนพูดได้เดินได้ความสามารถในการใช้ประโยชน์จากดินของมันก็ไม่หายไป
พรึบ!
ยังไม่ทันได้กล่าวอะไรโสมเฒ่าก็ปรากฏตัวขึ้นมา ร่างของมันขึ้นมาจากพื้นดินใต้เท้าเฉินจู๋เอ๋อและกระโดดกอดรัดก้นของนางเอาไว้
“ตาย!” เฉินจู๋เอ๋อคำรามด้วยความโกรธ ผมเงาดำยาวของนางสยายออก ทั่วร่างของนางส่องแสงก่อนจะก่อให้เกิดไอเย็นยะเยือก
“อ้ากก ท่านปู่แข็งแล้ว!” โสมเฒ่าถูกแช่แข็งและร่วงลงพื้น แต่หลิงฮันกับเฉินจู๋เอ๋อยังไม่ได้ได้เคลื่อนไหว โสมเฒ่าก็ขุดดินหนีลงไปอีกครั้ง
หลิงฮันตกตะลึง สตรีผู้นี้แข็งแกร่งมาก ไอเยือกแข็งของนางน่าสะพรึงกลัวอย่างแท้จริง ขนาดหลิงฮันที่อยู่ใกล้ร่างยังถูกแช่แข็งไปเกือบแปดในสิบส่วน
ต่อให้ร่างกายเขาจะไม่ได้รับบาดเจ็บ แต่นั่นก็หมายถึงเฉินจู๋เอ๋อจะสามารถกักขังเขาไว้ได้ในช่วงเวลาหนึ่งและใช้โอกาสนี้ในการโจมตีสังหารเขา
ระดับราชาไม่อาจดูถูกได้เลย!
“แม่นางชั้นในทองคำ ครั้งหน้าที่พบกันเจ้าห้ามใส่กางเกงยาวด้านในกระโปรงเด็ดขาด มันทำให้ข้ามองไม่เห็นอะไรเลย!” โสมเฒ่าปรากฏตัวในระยะไกล หลังจากที่โดนแช่แข็งไปมันก็ไม่กล้าเข้าใกล้นางอีก
เฉินจู๋เอ๋อไม่พูดอะไร นางมองไปยังโสมเฒ่าและยกมือขึ้น ไอเย็นยะเยือกแพร่กระจายไปหาโสมเฒ่า
“นายท่านโสมไม่เล่นกับเจ้าแล้ว!” โสมเฒ่ามุดลงดินไปอย่างรวดเร็วและหลบหนีไป
มันเป็นจอมอันธพาลที่เคลื่อนไหวได้เร็วมาก เมื่อพูดถึงพลังต่อสู้มันอาจจะด้อยกว่าหลิงฮันกับเฉินจู๋เอ๋อหลายขุม ที่หลิงฮันไม่ใช้อักขระศักดิ์สิทธิ์โจมตีในก่อนหน้านี้ก็เพราะไม่อยากทำให้สมุนไพรได้รับความเสียหาย
เฉินจู๋เอ๋อไม่รู้จะทำอย่างไรดี นางจับสมุนไพรต้นนั้นไม่ได้แถมยังถูกลวนลามอีกด้วย เรื่องเช่นนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
“โสมลามกต้นนั้นไม่ธรรมดา ไม่เพียงแต่มันมีระดับที่สูงมาก แต่สติปัญญาของมันยังพัฒนามานานแล้วไม่รู้กี่พันกี่หมื่นปี มันเชี่ยวชาญแม้กระทั่งการใช้อำนาจแห่งกฎเกณฑ์” หลิงฮันกล่าว
ใบหน้าอันงดงามของเฉินจู๋เอ๋อแสดงออกถึงความไม่ยินยอม “ไม่ว่าอย่างไรข้าก็จะสังหารมันให้ได้!”
เมื่อครู่นางเกือบจะถูกเปลือยหน้าอก… หากอยู่ที่นี่ก็มีแต่จะทำให้นางรู้สึกอับอาย นางพยักหน้าไปกับหลิงฮันก่อนจะจากไป
“สนุกจัง!” ตาของหูเฟยหยินเปล่งประกาย
“ลองเจ้าถูกโสมเฒ่านั่นลวนลามสิ เจ้าจะยังหัวเราะออกไหม” หลิงฮันส่ายหัว โสมเฒ่าเคลื่อนไหวได้รวดเร็วมาก ไม่แน่ว่าจอมยุทธระดับสุริยันจันทราจะสามารถจับมันได้รึไม่
“ไปกันเถอะ!”
หลิงฮันทำใจยอมละทิ้งความโลภต่อสมุนไพรวิเศษต้นนั้น ในเมื่อไม่มีทางจับมันแล้วจะเสียเวลาไปทำไม?
พวกเขาเดินลงจากหุบเขาสมุนไพร หลิงฮันคิดว่าถ้าหากเขตแดนลี้ลับแห่งนี้ถูกเปิดออกอย่างสมบูรณ์เขาจะมีเวลามากพอให้เก็บเกี่ยวสมุนไพรที่นี่ทั้งเข้าไปในหอคอยทมิฬ เพียงแต่ว่าใครกันจะสามารถเปิดเขตแดนลี้ลับได้อย่างสมบูรณ์?
เขตแดนลี้ลับแห่งนี้ไม่เงียบสงบแม้แต่น้อย ตามทางมีสัตว์อสูรปรากฏตัวมากมาย สัตว์อสูรโจมตีพวกเขาอย่างไม่ขาดช่วง แต่มันทุกตัวก็ถูกหลิงฮันจัดการจนหมดและนำเข้าไปเก็บไว้ในหอคอยทมิฬเพื่อใช้เป็นอาหาร
ผ่านไปหลายสิบวัน เบื้องหน้าของพวกเขาก็มีภูเขาปรากฏอีกครั้ง
หลิงฮันไม่เชื่อว่าภูเขาตรงหน้าจะเกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ เนื่องจากรูปร่างของภูเขานั้นเป็นรูปทรงของเหยี่ยวที่กำลังสยายปีก ทุกๆส่วนของภูเขาล้วนแต่ถูกตัดแต่งอย่างละเอียด
ที่นี่เป็นสถานที่ที่มีการแย่งชิงสูงที่สุดในเขตแดนลี้ลับแห่งนี้
นั่นเพราะหยดเซียนหยวนจะปรากฏขึ้นที่นี่!
ทุกๆวันที่ดวงตะวันและดวงจันทร์ตัดผ่านกัน หยดเซียนหยวนจะร่วงลงมาจากบริเวณปากของเหยี่ยวก่อให้เกิดการแย่งชิงอันดุเดือด เพียงแต่ว่าหยดเซียนหยวนจะเกิดขึ้นก็ต่อเมื่อเขตแดนลี้ลับถูกเปิดออกได้สามเดือน และหยดเซียนหยวนจะมีระยะเวลาในการหยดลงมาเพียงสิบวัน
เมื่อลองนับเวลาดู นี่ก็เหลือเวลาอีกไม่กี่วันเท่านั้นก็จะครบสามเดือนแล้ว
หลิงฮันมองไปยังภูเขารูปเหยี่ยวและเดินขึ้นไปดูทันที