บทที่ 2857 ข้าทำไม? ออกคำสั่งมาสิ! / บทที่ 2858 เจรจา

ลำนำบุปผาพิษ

บท​ที่​ ​2857​ ​ข้า​ทำไม​?​ ​ออกคำสั่ง​มาสิ​!

ไอ​เย็น​เสมือน​เข็ม​ ​เสียดแทง​วุ่นวาย​อยู่​ใน​ร่าง​ของ​เธอ

มือ​เท้า​ของ​เธอ​เจ็บปวด​ดุจ​มี​เข็ม​ทิ่มแทง​ ​อยาก​จะ​นั่งสมาธิ​ ​ทว่า​ไม่มีแรง​พอ

ใน​ใจ​เธอ​ยังคง​รู้สึก​โชคดี​อยู่​บ้าง​ ​นี่​ถือว่า​ตน​รอดตาย​แล้ว​กระมัง​?

โชคดี​ที่​เขา​สะดุด​เท้า​ก้าว​นั้น​!

เธอ​ต้อง​รีบ​หาอาหาร​มาบำ​รุง​ ​ฟื้นฟู​สุขภาพ​ขึ้น​มา

“​เจ้า​ไปล่า​สัตว์​อีกครั้ง​เถอะ​…​”​ ​เธอ​สั่งการ​ ​เพียงแต่​ไม่​รอ​ให้​เธอ​สั่ง​จบ​ ​เขา​ก็​หันหลัง​ก้าว​ออก​ไป​แล้ว​ ​หาย​ลับ​ไป​ใน​พริบตา​ ​ทำให้​กู้​ซีจิ​่ว​ไม่ได้​เอ่ย​วาจา​ท่อน​หลัง​ออกมา​จน​จบ

ครั้งนี้​ตี้ฝู​อีก​ลับ​มา​เร็ว​ยิ่ง

เธอ​ยัง​ไม่ทัน​อบอุ่น​ขึ้น​มา​ ​เขา​ก็​กลับมา​แล้ว

ยังคง​ล่า​กวาง​และ​กระต่าย​กลับมา​อย่าง​ละ​ตัว​ ​โยน​กระต่าย​ให้​เธอ​ ​ส่วน​เขา​ก็​ย่าง​กวาง​ให้​ตัวเอง​กิน

มือ​เท้า​ของ​กู้​ซีจิ​่ว​ยัง​แข็งทื่อ​อยู่​ ​เธอ​ใน​ตอนนี้​แค่​ถลก​หนัง​กระต่าย​ก็​ทำได้​ไม่​คล่อง​แล้ว

ยิ่งไปกว่านั้น​คือ​ตอนนี้​เธอ​ก็​ไม่​อยาก​กิน​เนื้อ​กระต่าย​ด้วย

เธอ​ชะงัก​ไป​แวบ​หนึ่ง​ ​เจรจา​กับ​เขา​ ​“​อันที่จริง​กวาง​ตัว​เดียว​ก็​เพียงพอ​ให้​พวกเรา​กิน​แล้ว​ ​ไม่จำเป็น​ต้อง​ล่า​กระต่าย​มา​อีก​”

ตี้ฝู​อี​หลุบ​ตาม​อง​เธอ​ ​สายตา​นั้น​ลุ่มลึก​ดุจ​ท้อง​สมุทร​ ​ทำให้​คน​เดา​ไม่​ออก​ว่า​เขา​คิด​อะไร​อยู่

กู้​ซีจิ​่​วทำ​หน้าหนา​เอ่ย​ต่อไป​ ​“​อันที่จริง​ข้า​กิน​ไม่​มาก​หรอก​ ​ขาก​วาง​ข้างเดียว​ก็​พอแล้ว​ ​หรือ​จะ​เป็น​อก​กวาง​สัก​ชิ้น​ก็ได้​…​”

ตี้ฝู​อี​ยังคง​มอง​เธอ​อยู่​ ​ท่าที​ยิ้ม​มิ​เชิง​ยิ้ม​ ​ทำให้​กู้​ซีจิ​่​วกัง​วล​ใจ​ขึ้น​มา​ ​“​เจ้า​ได้ยิน​หรือเปล่า​?​”

ในที่สุด​ตี้ฝู​อีก​็​ปริปาก​แล้ว​ ​“​ออกคำสั่ง​มาสิ​!​”

กู้​ซีจิ​่ว​แข็ง​ค้าง​ไป​ทันที​ ​ช้อนตา​มอง​เขา​ ​ตี้ฝู​อี​หยัก​มุม​ปาก​จางๆ​ ​“​ท่าน​ไม่​สั่ง​แล้ว​ข้า​จะ​เคลื่อนไหว​ได้​อย่างไรเล่า​?​”

สถานการณ์​ผิดปกติ​เกินไป​แล้ว​!

ว่า​กันตา​มเห​ตุ​ผล​แล้ว​ ​ตก​อยู่​ภายใต้การควบคุม​เช่นนี้​ ​ตาม​หลัก​แล้ว​เขา​ไม่น่า​จะ​พูด​แบบนี้​ออกมา​สิ

“​เจ้า​…​”​ ​หัวใจ​กู้​ซีจิ​่ว​เต้น​โครมคราม​ขึ้น​มา

ตี้ฝู​อี​มอง​เธอ​อย่างเฉื่อย​ชา​ ​เลิก​คิ้ว​ขึ้น​ ​“​หือ​?​”

“​เจ้า​…​หลุด​จาก​การควบ​คุม​แล้ว​?​!​”

ตี้ฝู​อี​หัวเราะ​เบา​ๆ​ ​อีก​ครา​ ​ไม่​เอ่ย​วาจา

กู้​ซีจิ​่ว​ไม่​ถอดใจ​ ​ตัดสินใจ​ร่าย​อาคม​เงียบๆ​ ​แล้ว​สั่งการ​เล็ก​ๆ​ ​น้อย​ๆ​ ​อย่างหนึ่ง​ ​ผล​คือ​เขา​เพียง​มอง​เธอ​อย่าง​เยียบ​เย็น​ ​ไม่มี​ทีท่า​จะ​ปฏิบัติตาม​เลย

เขา​หลุด​จาก​การควบ​คุม​แล้ว​จริงๆ​!​ ​ทำได้​ยังไง​กัน​?

อาคม​นี้​ของ​เธอ​ใช้​ร้อย​ครั้ง​ได้ผล​ร้อย​ครั้ง​ไม่น่าเชื่อ​ว่า​จะ​มี​ช่วงเวลา​ที่​ขัดข้อง​เช่นกัน​…

หรือว่า​มีสา​เหตุ​มาจาก​การ​ที่​พลัง​ยุทธ์​ของ​เธอ​ลดลง​ไป​มหาศาล​?

“​พระองค์เจ้า​เคย​รับปาก​เป็นมั่นเหมาะ​ด้วยตัวเอง​ ​จะ​ไม่ใช่​อาคม​ควบคุม​ข้า​อีก​เด็ดขาด​ ​ไม่​นึก​เลย​ว่า​จะ​กลับคำ​พูด​เร็ว​ขนาด​นี้​!​”​ ​ตี้ฝู​อี​ค่อยๆ​ ​ย่างเท้า​เข้ามา​หา​เธอ​ทีละ​ก้าว​ๆ

อำนาจ​กดดัน​บน​ร่าง​ของ​เขา​หนักหนา​ยิ่ง​ ​กู้​ซีจิ​่ว​ข่ม​กลั้น​ความรู้สึก​ชั่ววูบ​ที่​อยาก​จะ​ถอยหลัง​ไป​เอาไว้​ ​ถูก​ผู้อื่น​เปิดโปง​อย่าง​ซึ่งหน้า​ ​เธอ​รู้สึก​เพียง​ว่า​ใบหน้า​แก่ๆ​ ​ของ​ตน​ร้อนผ่าว​ ​“​ข้า​…​ข้า​ไม่มีทาง​เลือก​ ​ขออภัย​ด้วย​…​”

“​ขอโทษ​คำ​เดียว​ก็​จบเรื่อง​แล้ว​หรือ​?​”

“​ข้า​…​ข้า​เคย​บอก​แล้ว​ไง​ ​ข้า​จะ​ชดเชย​ให้​เจ้า​”

“​ชดเชย​ยังไง​?​”​ ​ตี้ฝู​อี​ทอดสายตา​มอง​เธอ​จาก​มุม​สูง

กู้​ซีจิ​่ว​สูด​หายใจ​นิดๆ​เปิดช่อง​มิติ​บน​ร่าง​ ​หยิบ​ข้าวของ​มีค่า​ทั้งหมด​ที่อยู่​ด้านใน​ออกมา​จน​สิ้น​ ​แทบจะ​วาง​อยู่​เต็ม​กระท่อม​แล้ว​ ​“​ของ​พวก​นี้​เจ้า​เลือก​ไป​ได้​ตามสบาย​เลย​!​”

เนืองแน่น​ล้นหลาม​ ​ทอ​ประกาย​แวววาว​ ​สมบัติ​ทั้งหมด​ของ​เธอ​ล้วน​อยู่​ที่นี่​แล้ว

ตี้ฝู​อีก​ลับ​ไม่​มอง​ของ​พวก​นี้​เลย​ ​เพียง​จ้องมอง​เธอ​ ​“​ท่าน​รู้ดี​ว่า​สิ่ง​ที่​ข้า​ต้องการ​ที่สุด​คือ​อะไร​!​”

กู้​ซีจิ​่ว​พูดไม่ออก​เลย​…

เธอ​ย่อม​รู้ดี​ ​เธอ​รู้​ว่า​สิ่ง​ที่​เขา​ต้องการ​ที่สุด​คือ​เพิกถอน​พันธะ​ศิษย์​อาจารย์​นั้น​…

“​เรื่อง​นั้น​…​เรื่อง​นั้น​ยัง​ไม่ได้​ชั่วคราว​ ​ตอนนี้​พลัง​ยุทธ์​ของ​ข้า​ไม่​อาจ​ต้านทาน​อสุ​นิ​บาต​ทัณฑ์​สวรรค์​ได้​…​”

“​เช่นนั้น​เมื่อไหร่​ถึง​จะ​ได้​?​”

“​เรื่อง​นี้​…​น่าจะ​ต้อง​รอ​ให้​ผ่าน​ไป​อีก​ไม่​กี่​ปี​”​ ​อายุขัย​ของ​เธอ​ก็​เหลือ​อีก​ไม่​กี่​ปี​แล้ว​ ​เธอ​จะ​เพิกถอน​พันธะ​นี้​ก่อน​ดับขันธ์​ไป

“​ไม่​กี่​ปี​?​!​”​ ​สุ้มเสียง​ของฝู​อี​แผ่ว​หวิว​ ​“​หากว่า​ข้า​เดา​ไม่ผิด​ ​พระองค์เจ้า​ฝึกฝน​อยู่​ที่นี่​หนึ่ง​เดือน​ก็​สามารถ​ฟื้นฟู​วรยุทธ์​ใน​อดีต​ได้​แล้ว​ ​เหตุใด​ต้อง​ถ่วง​รั้ง​ไป​อีก​หลาย​ปีด​้วย​?​”

————————————————————————————-

บท​ที่​ ​2858​ ​เจรจา

“​ข้า​ฟื้นฟู​ไม่ได้​แล้ว​ ​ถึง​ฝึกฝน​อยู่​ที่นี่​หนึ่ง​ปีก​็​ฟื้นฟู​ไม่ได้​แล้ว​”

ตี้ฝู​อีก​้าว​เข้าไป​ทันที​ ​จับ​ข้อมือ​เธอ​ไว้​ ​กู้​ซีจิ​่ว​สะดุ้งโหยง​ ​คิด​จะ​สลัด​ออก​ตาม​สัญชาตญาณ​ ​จนปัญญา​ที่​ตอนนี้​เรี่ยวแรง​ของ​เธอ​ยัง​สู้​ลูก​แมว​ไม่ได้​เลย​…

นิ้วมือ​ของ​ตี้ฝู​อี​ทาบ​อยู่​บน​ชีพจร​เธอ​ ​พลัง​วิญญาณ​หลั่งไหล​เข้าไป​…

ชีพจร​ของ​กู้​ซีจิ​่ว​ค่อนข้าง​เจ็บ​เสมือน​ถูก​โจมตี​ ​เม้มปาก​นิดๆ​ ​ฝืน​สะกด​กลั้น​ไว้​ ​“​เจ้า​ทำ​อะไร​?​”

หัวใจ​ผันผวน​ ​เขา​คง​มิได้​คิด​จะ​บีบ​เธอ​ให้​ตาย​กระมัง​?

สายตา​เขา​หันเห​ไป​ที่​ดวง​หน้า​น้อย​ๆ​ ​ที่​เขียว​ซีด​ของ​นาง​แวบ​หนึ่ง​ ​“​ท่าน​กลัว​อัน​ใด​เล่า​?​ ​เกรง​ว่า​ข้า​จะ​ปองร้าย​ท่าน​หรือไง​?​”

กู้​ซีจิ​่ว​เม้ม​ริมฝีปาก​จิ้มลิ้ม​ไม่​เอ่ย​วาจา​ ​มี​ความหวาดระแวง​อยู่​ใน​ดวงตา

ท่าทาง​เช่นนี้​ของ​นาง​คล้าย​ลูก​แมว​ตัว​หนึ่ง​ที่​พองขน​ขึ้น​มาทั​้ง​ตัว​ ​ทำให้​คน​อยาก​จะ​ฟัด​นาง​ยิ่งนัก​ ​สายตา​ของ​ตี้ฝู​อี​ผละออก​จาก​ดวง​หน้า​พริ้มเพรา​ของ​นาง​ทันที​ ​เอ่ย​อย่าง​เฉยเมย​ ​“​หากว่า​ข้า​ต้องการ​ปองร้าย​ท่าน​ ​ท่าน​นึก​ว่า​จะ​ยัง​รอด​มาถึง​ป่านนี้​ได้​หรือ​?​”

กู้​ซีจิ​่ว​เชิด​คาง​ขึ้น​นิดๆ​ ​“​ข้า​คือ​เทพ​ผู้สร้าง​โลก​ ​เจ้า​สังหาร​ข้า​ไม่ได้​หรอก​”

นี่​เป็นความ​จริง

หากว่า​ยัง​ไม่​ถึง​ช่วง​ที่​เธอ​ใกล้​จะ​ดับขันธ์​แล้ว​จริงๆ​ ​ผู้ใด​ก็​สังหาร​เธอ​ไม่ได้​ทั้งนั้น

อย่างมาก​ก็​ฆ่า​ได้​แค่​กาย​เนื้อใน​ปัจจุบัน​ของ​เธอ​ ​ทำให้​ดวงวิญญาณ​จำศีล​นิทรา​ไป​…

ตี้ฝู​อีกำ​นิ้ว​แล้ว​ ​กำมือ​จน​เกิด​เสียงดัง​แค​รก​ๆ​ ​สอง​สาม​ครา​ ​เลิก​คิ้ว​มอง​เธอ​อย่าง​เยียบ​เย็น​ ​“​นี่​คือ​การยั่วยุ​หรือ​?​”

เขา​พลัน​ฉุดลาก​มือ​เธอ​ ​หิ้ว​เธอ​ขึ้น​มา​แล้ว​ก้าว​ไป​ทาง​ด้านนอก​ ​“​ข้า​ถูก​ท่าน​ยั่วยุ​แล้ว​ ​อยาก​จะ​ลองดู​นัก​ ​ข้า​ไม่​ลงมือ​สังหาร​ท่าน​ด้วยตัวเอง​หรอก​ ​แค่​โยน​ท่าน​เข้าไป​ใน​กลุ่ม​พายุ​ก็​พอแล้ว​”

กู้​ซีจิ​่ว​ผวา​ขึ้น​มา​แล้ว​!

เธอ​จะ​ถูก​แช่แข็ง​จน​กลายเป็น​ประติมากรรม​น้ำแข็ง​!

ชายชาตรี​ต้อง​รู้จัก​ถอย​บ้าง​ ​กู้​ซีจิ​่ว​ยอมจำนน​แล้ว​ ​“​คุณชาย​ตี้​ ​เจ้า​อย่า​ทำตัว​เป็น​เด็ก​ๆ​ ​แบบนี้​เลย​นะ​ ​เจ้า​ปล่อย​ข้า​…​”

“​ทำตัว​เป็น​เด็ก​?​”​ ​ตี้ฝู​อี​เอ่ย​ทวน​ ​ฝีเท้า​กลับ​เร็ว​ขึ้น​กว่า​เดิม

เมื่อ​เห็น​ว่า​กำลังจะ​ก้าว​พ้น​ประตู​อีกครั้ง​แล้ว​ ​กู้​ซีจิ​่​วจึง​โผ​เข้า​กอด​เสา​น้ำแข็ง​ต้นหนึ​่ง​ที่อยู่​หน้า​ประตู​ไว้​เสีย​เลย​ ​“​ถึงแม้​ข้า​จะ​ไม่​ถูก​แช่แข็ง​จนตาย​ ​แต่​ก็​จะ​ถูก​แช่แข็ง​จน​กลายเป็น​ประติมากรรม​น้ำแข็ง​นะ​ ​เจ้า​อย่า​ได้​ซ้ำเติม​ผู้อื่น​เลย​…​”

ตี้ฝู​อี​หัวเราะ​เบา​ๆ​ ​“​ซ้ำเติม​ผู้อื่น​เหรอ​?​ ​พระองค์เจ้า​ตัว​น้อย​ ​ท่าน​รู้​หรือ​ไหม​ว่า​เรื่อง​ที่​ข้า​ชมชอบ​กระทำ​ที่สุด​ก็​คือ​การซ้ำ​เติม​ผู้อื่น​?​”

แงะ​นิ้ว​เธอ​ออกจาก​เสา​น้ำแข็ง​ทีละ​นิ้ว​ๆ​ ​“​ท่าน​วางใจ​เถอะ​ ​หากว่า​ท่าน​ถูก​แช่แข็ง​เป็น​ประติมากรรม​น้ำแข็ง​ไป​จริงๆ​ ​ก็​ใช่​ว่า​ข้า​จะ​เพิกเฉย​ต่อ​ท่าน​ไป​อย่าง​สมบูรณ์​ ​รอ​อีก​หนึ่ง​ปี​ให้​หลัง​ข้า​จะ​มาที​่​นี่​อีก​ ​ยาม​นั้น​หากว่า​ท่าน​ยังอยู่​ที่นี่​ ​ข้า​ก็​จะ​พาท​่า​นอ​อก​ไป​ละลาย​น้ำแข็ง​ให้​”

กู้​ซีจิ​่ว​แทบ​อยาก​จะ​ร้อง​ด่า​ไป​ถึง​มารดา​แล้ว

“​นี่​ ​เป็น​เด็ก​เป็น​เล็ก​อย่า​ได้ใจ​ดำ​อำมหิต​ขนาด​นี้​สิ​ ​เจ้า​ต้อง​มี​เมตตา​หน่อย​…​”

“​เด็ก​เหรอ​?​!​”​ ​ฝีเท้า​ของ​ตี้ฝู​อี​รวดเร็ว​ปาน​สายลม​แล้ว

เมื่อ​เห็น​กลุ่ม​พายุ​อยู่​ด้านหน้า​ ​กู้​ซีจิ​่​วก​็​เกาะ​แขน​เขา​ไว้​แน่น​ ​พลัน​ตัดสินใจ​ ​ร้อง​ไป​ว่า​ ​“​ข้า​กล่าว​ผิด​ไป​แล้ว​ ​เจ้า​ไม่ใช่​เด็กเล็ก​ๆ​ ​แล้ว​ ​คุณชาย​ตี้​ ​พี่ชาย​ตี้​ ​ท่าน​ปู่​ตี้​…​ผู้​กล้า​ตี้​ ​เจ้า​อย่า​วู่วาม​สิ​”

มุม​ปาก​ตี้ฝู​อีก​ระ​ตุก​ครา​หนึ่ง​ ​คล้าย​จะ​นึกไม่ถึง​ว่า​พระองค์เจ้า​ผู้​สูงส่ง​อย่าง​นาง​จะ​พูดจา​ลดตัว​แบบนี้​ออกมา​ได้

ในที่สุด​เขา​ก็​หยุด​ฝีเท้า​แล้ว​ ​หลุบ​ตาม​อง​นาง​ ​“​ข้า​นึก​ว่า​พระองค์เจ้า​จะ​แข็งกร้าว​ไป​จนถึงที่สุด​เสียอีก​”

ไร้สาระ​ ​ถ้า​แข็งกร้าว​ไป​จนถึงที่สุด​เธอ​ก็​กลายเป็น​ประติมากรรม​น้ำแข็ง​น่ะ​สิ​!

เธอ​ไม่​อยาก​ติด​อยู่​ที่นี่​ใน​สภาพ​ประติมากรรม​น้ำแข็ง​ไป​หนึ่ง​ปี​หรอก​นะ​ ​เวลา​ของ​เธอ​เดิมที​ก็​เหลือ​ไม่​มาก​อยู่​แล้ว​ ​ระยะเวลา​หนึ่ง​ปีก​็​ล้ำค่า​มาก​ด้วย

เนื่องจาก​กู้​ซีจิ​่​วรู​้​ว่า​ตน​อายุ​มาก​แล้ว​ ​สรรพสิ่ง​ใน​หก​ภพ​ภูมิ​ล้วน​เป็น​ชน​รุ่นหลัง​ของ​เธอ​ ​ดังนั้น​ต่อหน้า​ผู้อื่น​เธอ​จึง​พยายาม​รักษา​ภาพลักษณ์​ใจดี​มี​เมตตา​เอาไว้

แต่​ตอนนี้​ถูก​ตี้ฝู​อี​บีบคั้น​ ​สัมผัส​ได้​ว่า​ไม่​อาจ​สงวนท่าที​ความ​เป็น​ผู้อาวุโส​เอาไว้​ได้​แล้ว​…

เธอ​สูด​หายใจ​ ​พยายาม​ทำให้​น้ำเสียง​ตน​อ่อนโยน​ขึ้น​มา​หน่อย​ ​เกลี้ยกล่อม​เขา​ ​“​คุณชาย​ตี้​เป็น​นักบวช​ของ​ภพ​มาร​ ​แถม​ยัง​เป็น​ราชครู​แห่ง​ภพ​เซียน​ด้วย​ ​ความสามารถ​ยิ่งใหญ่​นัก​ ​ข้า​เลื่อมใส​มาก​ ​เช่นนั้น​…​พวกเรา​กลับ​ไปหา​รือ​กัน​ใน​กระท่อม​น้ำแข็ง​กัน​ไหม​?​”

————————————————————————————-