เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1136
ไม่รู้ผ่านไปนานแค่ไหน ลู่ฝานฟื้นขึ้นมาท่ามกลางความมืดมิด
ตอนที่เขาลืมตาขึ้นอีกครั้ง เขาพบว่าตัวเองยืนอยู่ในลานบ้านเล็กๆ แห่งหนึ่ง
ไม่มีที่รกร้าง ไม่มีศพ มีเพียงลานบ้านเล็กๆ ที่เงียบเหงา กับรูปปั้นหินข้างหน้า นั่นคือหวางเหมิ่งเซียนบู๊กระบี่คลั่ง
ขยับร่างกายครู่หนึ่ง จู่ๆ ลู่ฝานรู้สึกว่าทุกส่วนของร่างกายตัวเอง เต็มไปด้วยพลังที่ทำให้ระเบิดได้
มีลายเปลวเพลิงเลือนราง สว่างขึ้นบนผิวของเขา
วิชาหนึ่งชุด ปรากฏขึ้นในหัวของเขาโดยอัตโนมัติ
“กลายร่างฟ้าดิน ฝึกกายว่างเปล่าก่อน จากนั้นค่อยฝึกร่างจริง เปลี่ยนจากว่างเปล่าเป็นความจริง ใช้ความจริงทำลายความว่างเปล่า……”
ลู่ฝานลองวิชาอยู่ในสมองแบบเงียบๆ รอบหนึ่ง เป็นวิชาที่แข็งแกร่งสุดยอดตามคาดจริงๆ
วิชานี้สามารถบีบอัดพลังทุกอย่างเข้ามาในร่างกายได้ จากนั้นอาศัยพลังสนับสนุนร่างกาย สุดท้ายกลายเป็นคนที่มีรูปร่างใหญ่โต
ไม่ว่าจะเป็นพลัง ระดับความแข็งแกร่งของร่างกาย หรือพลังปราณ ล้วนมีความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้น
นี่ไม่ใช่แค่เคล็ดวิชาบู๊ที่ทำให้คนกลายร่างใหญ่ขึ้น แต่เป็นชุดวิชาระดับสูงเกี่ยวกับการฝึกร่างอย่างไร
มันเหมือน “สูตรการกลั่นยา” ฝึกฝนร่างกายสูตรหนึ่ง บอกนายว่าควรฝึกร่างกายอย่างไรให้มีสภาพที่สมบูรณ์แบบและทรงพลังที่สุด
วิชาแบบนี้ ต้องเป็นระดับฟ้าขึ้นไปแน่นอน
แต่เป็นระดับฟ้าขั้นกลางหรือขั้นต้น ลู่ฝานไม่แน่ใจ ต้องรอให้เขาฝึกสำเร็จ แล้วค่อยทดสอบดู
ค่อยๆ ถอนหายใจออกมา มีวิชานี้อยู่ เขามาเขาวิถีบู๊รอบนี้ไม่เสียเที่ยวแล้ว
ลู่ฝานคารวะให้รูปปั้นของเซียนบู๊กระบี่คลั่ง โค้งคำนับอย่างนอบน้อม
ได้วิชาของเขา ก็ควรเคารพปฏิบัติเหมือนศิษย์
ลู่ฝานไม่ใช่คนอกตัญญู มองรูปปั้นของเซียนบู๊กระบี่คลั่ง
ลู่ฝานพูดว่า “ผู้อาวุโสหวางเหมิ่ง แม้ผมเป็นผู้สืบทอดของท่านไม่ได้ แต่ต่อไปผมจะพยายามหาผู้สืบทอดที่สมบูรณ์แบบมาให้ท่าน”
พูดจบ ลู่ฝานโค้งคำนับอีกครั้ง
จากนั้นจึงหันกลับมา ถือกระบี่หนักไร้คมไว้ในมือ ตอนนี้ลู่ฝานมองมันอยู่นาน
“หลังเขาวิถีบู๊!”
ลู่ฝานพูดพึมพำ
เซียนบู๊หวางเหมิ่งไม่รับเขาเป็นผู้สืบทอด เพราะกระบี่หนักไร้คม อีกทั้งจากคำพูดของเขา ลู่ฝานแอบรู้สึกว่าเหมือนมีการถ่ายทอดอื่นรอเขาอยู่บนเขาวิถีบู๊ เหตุผลก็คือกระบี่หนักไร้คมเล่มนี้!
ลู่ฝานครุ่นคิดครู่หนึ่ง ถามไอ้เก้าในใจอย่างรวดเร็ว “ไอ้เก้า ถามกระบี่หนักไร้คมให้ฉันหน่อย มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ บนเขามีการถ่ายทอดที่เกี่ยวข้องกับมันจริงไหม”
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดรัวว่า “ได้ เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ฉันจะไปถามให้เจ้านายเดี๋ยวนี้”
ผ่านไปครู่หนึ่ง เสียงของเจดีย์เสวียนเก้ามังกรดังขึ้น
“เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ไม่คมบอกว่ามีบางอย่างกำลังเรียกหามัน อยู่ด้านหลังภูเขา แต่มันก็ไม่รู้ว่าคืออะไร เพราะตอนนี้มันยังไม่สามารถฟื้นฟูกลับมาได้ สิ่งที่ผ่านมาเป็นเวลานานเกินไป ล้วนถูกลืมไปหมดแล้ว!”
ลู่ฝานพยักหน้าพูดว่า “มีก็ดี งั้นฉันไปดูที่หลังภูเขาดีกว่า หวังว่าจะมีการสืบทอดรอฉันอยู่จริง เช่นนั้นฉันจะได้ของมีค่ามากมาย!”
ลู่ฝานรอยยิ้มเต็มใบหน้า ก้าวเท้าเดินออกไปข้างนอก
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรรีบพูดเยินยอ “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ แค่เจ้านายต้องการ การถ่ายทอดทั้งหมดที่นี่ เป็นเรื่องเล็กๆ ง่ายนิดเดียว เราไม่ต้องรีบ ค่อยๆ ไปทีละแห่ง”
ลู่ฝานเปิดประตูจวน ทันใดนั้นแสงแสบตาส่องเข้ามาจากข้างนอก
ลู่ฝานหรี่ตาลงแล้วมองไปข้างนอก สิ่งที่ปรากฏอยู่ในสายตาคือกลุ่มนักบู๊
“ฮ่าๆ ลู่ฝาน ในที่สุดนายก็ออกมาแล้ว เรารอนายมาตั้งหนึ่งวันเต็มๆ!”
พูดพลาง นักบู๊หลายสิบคนขยับเข้ามาใกล้อย่างรวดเร็ว