เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1143
แต่เหมือนจักรพรรดิอู่ที่อยู่ตรงหน้า เกินกว่าขั้นนี้ไปแล้ว
เขตวิถีของเขาไม่สามารถเรียกว่าเขตวิถีได้อีก แต่ควรเรียกว่าโลกทั้งใบต่างหาก!
ที่นี่มีพระจันทร์และพระอาทิตย์ มีดวงดาวและผืนแผ่นดินกว้างใหญ่ ถึงกระทั่งที่มีต้นกำเนิดของสิ่งมีชีวิต นั่นก็คือน้ำใสที่ลู่ฝานกำลังเหยียบอยู่
เมื่อลู่ฝาน “นึกออก” ทั้งหมด เขามองจักรพรรดิอู่ตรงหน้าอย่างตกตะลึง
พูดด้วยความอึ้งว่า “ท่านก้าวข้ามฟ้าดินเหรอ”
จักรพรรดิอู่ส่ายหน้าพูดว่า “เปล่า แต่ฉันขาดอีกก้าวเดียวเท่านั้น เฮ้อ……”
เสียงถอนหายใจครั้งเดียว เหมือนผ่านประวัติศาสตร์มาเป็นพันเป็นร้อยปี การเปลี่ยนแปลงแบบกลับตาลปัตรโถมเข้ามา
ลู่ฝานถามว่า “ทำไมล่ะ”
จักรพรรดิอู่ชี้เนบิวลาข้างหน้าแล้วพูดว่า “ชีวิต ฉันต้องการชีวิต ทั้งชีวิตของฉันฝึกฝนแค่วิชาทำลายล้าง แม้ไปสู่ขีดสูงสุดแล้ว แต่ไม่สามารถก้าวไปข้างหน้าได้อีก จนกระทั่งโดนฟ้าดินทำลาย ก่อนตายฉันได้เข้าใจอย่างถ่องแท้ ผู้ที่ตั้งตนอยู่ในธรรม หยินหยางมีระเบียบแบบแผน เหมือนการโคจรของพระจันทร์และพระอาทิตย์ มีตายก็มีเกิด การทำลายก็คือการสร้างใหม่ น่าเสียดายที่ฉันทำทันแค่สร้างโลกใบนี้ แต่ไม่สามารถสร้างสิ่งมีชีวิตออกมาได้”
ลู่ฝานไม่พูดอะไรสักคำ จากแดนวิถีบู๊ของเขาในตอนนี้ ไม่สามารถพูดคุยกับจักรพรรดิอู่ที่อยู่ตรงหน้าได้เลย นี่ไม่ใช่การสนทนาระดับเดียวกัน เขาทำได้เพียงฟังอยู่ข้างๆ เท่านั้น
เหมือนจักรพรรดิอู่ไม่ได้คุยกับคนมาหลายปีมาก เขาคุยจ้อต่อไป “นายดูเนบิวลานี่สิ แผ่นดินกว้างใหญ่ในนั้น เป็นสถานที่เกิดที่ดีที่สุด ซึ่งฉันได้เลือกไว้สำหรับมนุษย์ที่ฉันต้องการสร้าง ถ้าพวกเขาสามารถเกิด มีชีวิตและเติบโตในโลกของฉันได้ ฉันคิดว่าฉันต้องเข้าใจกฎทั้งหมดของโลกแน่นอน จากนั้นหลุดพ้นจากมัน ไปยังโลกใบใหม่”
ลู่ฝานขมวดคิ้วพูดว่า “โลกใบใหม่เหรอครับ”
จักรพรรดิอู่พูดว่า “ใช่ โลกใบใหม่ เมื่ออยู่ที่สักแห่งเป็นเวลานาน จะรู้สึกเหงา ไม่ว่าโลกนี้จะใหญ่แค่ไหน สุดท้ายก็ต้องเดินจนจบ ความปรารถนาใหญ่ที่สุดในชีวิตฉัน คือการได้เห็นโลกใบใหม่สักครั้ง แต่น่าเสียดาย ความปรารถนาของฉันคงไม่สามารถเป็นจริงได้แล้ว นายยินดีช่วยฉันไหม”
ลู่ฝานพูดอย่างอึ้งๆ ว่า “ฉันเหรอ ฉันจะช่วยท่านยังไง ตอนนี้ฉันเป็นแค่นักบู๊แดนปราณดินตัวเล็กๆ เท่านั้น”
จักรพรรดิอู่พูดด้วยรอยยิ้ม “ใช่ ตอนนี้นายอ่อนแอมาก อ่อนแอจนน่าสงสาร แต่ต่อไปนายจะแข็งแกร่ง ไม่คมเลือกนายแล้วไม่ใช่เหรอ”
พูดพลาง จู่ๆ ลู่ฝานเห็นพระจันทร์รอบตัวเริ่มเปลี่ยนไป ไม่นานมันเปลี่ยนเป็นรูปร่างของกระบี่หนักไร้คม!
ลู่ฝานพูดอย่างตกตะลึงว่า “กระบี่หนักไร้คมกลายมาจากพระจันทร์ในโลกของท่านเหรอ”
จักรพรรดิอู่พูดด้วยรอยยิ้ม “ใช่ ตอนนั้นที่ฉันได้มันมา มันยังมีชื่อว่ากระบี่เสวียนอู่ เป็นอาวุธวิเศษชิ้นหนึ่ง แต่ตอนต่อสู้กับสวรรค์ อาวุธวิเศษโดนทำลาย กระบี่หักคนตาย ก่อนตายฉันทำให้มันเป็นพระจันทร์ในโลกของฉัน หลังจากนั้นให้มันเปื้อนพลังของโลกนิดหน่อย ออกไปแสวงหาผู้สืบทอด”
ลู่ฝานพูดว่า “นี่คือที่มาของเขตวิถีในกระบี่เหรอครับ”
จักรพรรดิอู่พยักหน้าพูดว่า “ใช่ มันตามหานายมาได้แล้ว งั้นนายกำลังจะเป็นผู้สืบทอดของฉัน ไม่ว่านายจะยินดีหรือไม่ ไม่ว่าต่อไปนายจะประสบความสำเร็จหรือไม่”
ลู่ฝานเลิกคิ้วขึ้นพูดว่า “ท่านจะถ่ายทอดทุกอย่างของท่านให้ฉันเหรอ”
จักรพรรดิอู่พูดด้วยรอยยิ้ม “ทุกอย่างเหรอ พูดอย่างนั้นก็ได้ โลกใบนี้เป็นเครื่องพิสูจน์เพียงอย่างเดียว ว่าฉันเคยมีอยู่จริง สิ่งที่เหลืออยู่ที่นี่คือทุกอย่างของฉัน ผู้สืบทอดของฉัน นายเตรียมพร้อมรับมันหรือยัง”