บทที่485
หลังจากตกลงกันแล้ว ทุกคนก็เริ่มจั่วไพ่อีกครั้ง
หลังจากหม่าหลันจั่วไพ่ทั้งหมดแล้ว เขาก็พลิกไพ่ที่เทงอยู่ขึ้นมา และเรียงไพ่ ตื่นเต้นจนแทนจะกรีดร้องออกมา!
ไพ่ของเธอ เป็นไพ่เทง!
ไพ่เทง คือไพ่ที่จั่วขึ้นมา ก็เทงไพ่แล้ว!
นี่ต้องโชคดีขนาดไหน ถึงได้มีไพ่ที่ดีขนาดนี้!
ยิ่งไปกว่านั้น ไพ่ที่เธอชนะนั้นเป็นไพ่ที่ได้ง่ายมาก ในมือมีคู่เจ็ดแปดบ่วงได้หกบ่วงกับเก้าบ่วงก็ชนะ
โดยปกติแล้ว หนึ่งบ่วง เก้าบ่วงอยู่ในมือของคนอื่นถ้าไม่หากพวกเขาไม่ได้ไพ่คู่หรือไพ่เรียง มันก้จะถูกทิ้งแน่นอน หรือก็คือ จากนี้ไป ขอแค่มีคนทิ้งเก้าบ่วง ตัวเองก็จะกินเรียบ!
ยิ่งไปกว่านั้นการเทงไพ่แบบนี้ ถือว่าเทงได้เลย สามารถได้รับผลคูณสูงสุด!
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เธอก็รู้สึกตื่นเต้นที่จะเทง ไพ่ทั้งหมด และพูดอย่างตื่นเต้นว่า: “ฉันเทงไพ่แล้ว! ”
เหอเหลียนพูดด้วยความประหลาดใจ: “น้องหม่าหลันเก่งมากเลยนะ เพิ่งเริ่มก็เทงแล้ว?”
“ใช่! ” หม่าหลันกลั้นยิ้มแล้วพูดว่า: “ก็ไม่รู้ว่าทำไม วันนี้มือขึ้นมาก! ”
เหอเหลียนพยักหน้า พูดว่า: “ดูเหมือนว่าวันนี้เธอถูกกำหนดให้ชนะ”
พูดจบ หลังจากเหอเหลียนที่นั่งอยู่เรียงไพ่แล้ว ก็คว่ำไพ่ทั้งสี่ใบลง พูดว่า: “น๊อคมืด! ”
หม่าหลันประหลาดใจและพูดว่า: “ไอ้หยา พี่เหลียนเริ่มไพ่ก็น๊อคมืด สุดยอดเลย! ”
เหอเหลียนยิ้มแล้วพูด: “เธอยังไม่เห็นไพ่ใบอื่นของฉัน แย่จะตาย!”
หม่าหลันเตือน: “ใช่แล้วพี่เหลียน ถ้าเทงไพ่ ต้องหงายไพ่น๊อคมืดขึ้นนะ! ”
“แน่นอน! ” เหอเหลียนพยักหน้า ยิ้มและพูด: “เทงไพ่ก็ต้องหงายให้เธอดูอยู่แล้ว ไม่ต้องกังวล! ”
เพราะหม่าหลันขานเทงไพ่แล้ว ดังนั้นเธอจะไม่สามารถเปลี่ยนเป็นกินเรียบได้ ในตอนนี้ทำได้เพียงจับหรือรอจนกว่าจะมีคนเตี่ยนเผ้าเท่านั้น
แต่เธอไม่รู้ ตอนนี้ ไพ่ที่เหอเหลียนน๊อคมืดก็คือเก้าบ่วง!
ส่วนหกบ่วงสี่ใบนั้น เฉียนหงเย่นกับหนิวกุ้ยหมิ่นแต่ละคนมีสองใบ
ขณะที่หม่าหลันกำลังจั่วได้อะไรก็ทิ้งอะไรอย่างกระวนกระวายนั้น เหอเหลียนก็ยิ้มขึ้นมาทันทีและพูดว่า: “ไอ้หยา ฉันก็เทงไพ่แล้ว! ”
พูดจบ เธอก็พลิกไพ่สี่ใบที่น๊อคมืด
หม่าหลันมองไปที่ไพ่ทั้งสี่ใบ แล้วก็รู้สึกเวียนหัว
ซวยจริงๆ!
ที่แท้เหอเหลียนน๊อคมืดเก้าบ่วง! มิน่าล่ะตัวเองจับมาทั้งวันก็จับไม่ได้เก้าบ่วงไม่พอ ยังไม่มีใครลงเก้าบ่วงอีก!
หลังจากที่หดหู่ หม่าหลันอดไม่ได้ที่จะคิดว่า ถึงแม้จะไม่มีเก้าบ่วง แต่จนถึงตอนนี้หกบ่วง ก็ยังไม่ออก ซึ่งหมายความว่าตัวเองยังมีโอกาส!
เธออยากจะส่งสัญญาณลับให้เฉียนหงเย่น และขอให้เธอทิ้หกบ่วงให้ตัวเอง
แต่ว่า หากคิดอย่างรอบคอบ ทุกคนเล่นไพ่นกกระจอกชนะผู้เล่นสามคนด้วยการจั่วไพ่ และชนะผู้เล่นหนึ่งคนด้วยการเตี่ยนเผ้า ถ้าปล่อยให้เฉียนหงเย่นทิ้งหกบ่วงเตี่ยนเผ้า เฉียนหงเย่นก็อาจจะไม่ให้เงินตัวเอง นี่ไม่ใช่ว่าเสียไพ่ดีไปเปล่าๆ หรือไง?
ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจ ที่จะพึ่งพาตัวเองสักตั้ง หรือพึ่งคนอื่นเตี่ยนเผ้า ไม่พึ่งเฉียนหงเย่น
ถ้าเฉียนหงเย่นทิ้งหกบ่วงด้วยตัวเองแล้วเตี่ยนเผ้า ถ้างั้นก็ไม่เกรงใจแล้ว เฉียนหงเย่นจำเป็นต้องให้เงินตัวเอง!
เมื่อถึงตาของหม่าหลันจั่วไพ่อีกครั้ง เธอกำลังจะยื่นมือไปจับ ก็รู้สึกเหมือนเป็นตัวบ่วง เธอก็รู้สึกตื่นเต้นทันที และเมื่อเธอจับมันขึ้นมาดูก็รู้สึกผิดหวังอีกครั้ง
มันเป็นตัวแปดบ่วง
เฮงซวยเอ๊ย!
ถ้าเล็กกว่านี้หน่อย ให้ตัวเองจับได้หกบ่วง ตัวเองก็ชนะด้วยการจั่วไพ่แล้ว!
ถ้าเป็นอย่างนั้น แต่ละคนคนละหกแสนสี่หมื่น นั่นคือเกือบสองล้านหยวน!
แต่ว่าหม่าหลันยังคงปลอบใจตัวเองในใจ แปดบ่วงก็มาละ หกบ่วงก็อยู่ไม่ไกลแล้ว?
ด้วยเหตุนี้ เธอจึงทิ้งแปดบ่วงไป และพูดว่า: “แปดบ่วง! ”
————