ตอนที่ 2,054 : ความโหดเหี้ยมของหลี่อัน!
ยอดศาสตราเซียน 10 อันดับแรกในรายนามศาสตราเซียนผู้ยิ่งใหญ่นั้น เรียกว่าล้วนเป็นศาสตราที่มีพลังอานุภาพลึกล้ำโดดเด่นเหนือกว่าศาสตราพันอาคมเซียนอื่นๆหลายขุม
และดาบอสุราก็เป็นหนึ่งในยอดศาสตราที่ว่า
แม้ดาบอสุราจะไร้ความสามารถในการสะกดข่มหมู่มารอย่างที่ตราผนึกมารมี หากแต่มันก็เป็นศาสตราหมื่นอาคมเซียนที่มีพลังสังหารอันโดดเด่น!
และตอนนี้ในมือของหลี่อันก็กุมถือดาบอสุราดังกล่าวเอาไว้
ทันใดนั้นกลิ่นอายพลังทั่วร่างของหลี่อันก็แปรเปลี่ยนไปอย่างฉับพลัน
มวลพลังอันสุดไพศาลขุมหนึ่งปะทุขึ้นท่วมร่าง ทั้งในมวลพลังดังกล่าวยังมีอัสนีสีแดงเลือดแปลบปลาบลั่นเปรี๊ยะ! เปี่ยมล้นไปด้วยพลังสังหารอันดุร้ายอำมหิตนัก!!
เรียกว่าเพียงชั่วชั่วพริบตา กลิ่นอายพลังทั่วร่างของหลี่อันแปรเปลี่ยนไปพลิกฟ้าคว่ำดิน!
หากจะกล่าวว่า…
ก่อนหน้านี้หลี่อันเป็นดั่งสัตว์ร้ายล่ะก็…
เช่นนั้นตอนนี้หลี่อันไม่เพียงแต่เป็นสัตว์ร้าย ยังเป็นสัตว์ร้ายกระหายเลือดที่ทำให้คนทุกผู้สัมผัสได้ถึงอันตราย!
และความเปลี่ยนแปลงทั้งหมดล้วนเกิดขึ้นจากของสิ่งเดียว…
เป็นดาบอสุราที่ผุดโผล่จากความว่างเข้ามือเล่มนั้น! ก่อนที่ในมือหลี่อันจะกอบกุมถือดาบอสุราไว้ เรื่องราวยังคงปกติดี!!
ทว่าหลังดาบอสุราปรากฏ ทุกสิ่งก็เปลี่ยนไป
ซูว! ซูว! ซูว!
……
ตระหนักได้ถึงความเปลี่ยนแปลงในพริบตาที่เกิดขึ้นบนร่างหลี่อัน สีหน้า หรงหยวน ถงจ้ง และองครักษ์เกราะทมิฬทั้งหลายของตำหนักเมฆาครามเปลี่ยนเป็นเคร่งเครียดขึ้นมาทันที
ตอนนี้ทุกคนตระหนักชัดถึงเรื่องหนึ่ง
นี่สมควรเป็นพลังที่แท้จริงของหลี่อัน!
“นี่มัน….”
ในขณะที่คนของตำหนักเมฆาครามหน้าเปลี่ยนสี เหล่ายอดฝีมือขอบเขตเซียนสวรรค์จากวังอุดรไพศาลก็มองจ้องไปยังดาบสีเลือดในมือหลี่อันทันที ใบหน้าพวกมันเผยความประหลาดใจทั้งเหลือเชื่อนัก
“ดาบอสุ…”
ท่ามกลางยอดฝีมือขอบเขตเซียนสวรรค์ของวังอุดรไพศาล มีบางคนที่สามารถจดจำอัตลักษณ์ดังกล่าวของดาบเล่มนี้ได้ จึงอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมาด้วยปากอ้ากว้าง
อย่างไรก็ตามเพียงคำ ‘ดาบอสุ’ กล่าวออกจากปาก ไม่ทันได้กล่าวจบคำเสียงมันก็ขาดหายไปเสียก่อน
ทั้งหมดเพราะมันไม่มีโอกาสได้กล่าวสืบต่อ
ฮึ่ม!
เสียงสบถเย็นหนึ่งลั่นดังเข้าหูทุกคน
ช่วงเวลาต่อมา
ฉัวะ! ฉัวะ! ฉัวะ! ฉัวะ! ฉัวะ!
……
ไม่เพียงแต่ยอดฝีมือขอบเขตเซียนสวรรค์ของวังอุดรไพศาลที่อุทานออกมาคนนั้น เหล่ายอดฝีมือขอบเขตเซียนสวรรค์คนอื่นด้านหลังหลี่อันทุกคนกลับถูกรังสีดาบสีเลือดวาบผ่านสะบั้นร่างขาดกลางทั้งสิ้น!!
เสาโลหิตพวยพุ่งขึ้นฟ้าอย่างพร้อมเพรียง สะกดสายตาคนตำหนักเมฆาครามให้มองความงามสีเลือดอย่างตื่นตระหนก
เหล่าองครักษ์เกราะทมิฬทั้งหลายอดไม่ได้ที่จะหน้าเปลี่ยนสี
ยอดฝีมือขอบเขตเซียนสวรรค์ ตกตายในชั่วพริบตา!
ยิ่งไปกว่านั้น
ยอดฝีมือขอบเขตเซียนสวรรค์ของวังอุดรไพศาลด้านหลังหลี่อัน ยังถูกหั่นร่างเป็น 2 เสี่ยงขาดกลางลำตัว ด้วยรังสีสะบั้นสีเลือดเพียงสายเดียวเท่านั้น!รังสีพลังสังหารนั่นพุ่งไปฉับไวถึงขีดสุด ว่องไวเกินกว่าที่ใครจะตอบสนองได้ทัน!!
เช่นนั้นเหล่ายอดฝีมือขอบเขตเซียนสวรรค์ทั้งหมดของวังอุดรไพศาลก็จำต้องตาย!
ยังตายคามือหลี่อันหมดสิ้น
และเหตุผลที่หลี่อันสังหารพวกมันทิ้งก็ง่ายดายนัก
มันไม่อยากให้เรื่อง ดาบอสุรา ในมือมันอันเป็น 1ใน 10 ยอดศาสตราแพร่กระจายออกไป
เช่นนั้นมันก็ทำได้แต่ฆ่ายอดฝีมือขอบเขตเซียนสวรรค์ทั้งหมดของวังอุดรไพศาลที่ติดตามมันมาก็เท่านั้น
หลังมันนำดาบอสุราออกมา มันก็คิดไว้แล้วว่าสมควรมีคนวังอุดรไพศาลสักคนจดจำดาบในมือมันได้
เช่นนั้นก่อนที่พวกมันจะเผยเรื่องนี้ให้โลกรู้ มันจำต้องเข่นฆ่าสังหารทั้งหมดให้สิ้น!
เพื่อรักษาดาบอสุราไว้กับตัว หลี่อันพร้อมจะเป็นศัตรูกับคนทั้งโลก!
นั่นเพราะด้วยมีดาบอสุราเล่มนี้ ชะตาของมันหลี่อัน…สามารถพลิกผันได้!
ด้วยเหตุนี้มันจึงไม่ยอมให้มีใครล่วงรู้การคงอยู่ของดาบอสุราในมือมัน ก่อนที่มันจะก้าวขึ้นมาอยู่เหนือใครเด็ดขาด!
ฟืด! ฟืด! ฟืด! ฟืด! ฟืด!
……
เห็นหลี่อันลงมือด้วยอำมหิต สังหารยอดฝีมือขอบเขตเซียนสวรรค์ที่นำมาทั้งหมดทิ้งอย่างไร้เยื่อใย เหล่าองครักษ์เกราะทมิฬไม่เว้น ถงจ้ง กับหรงหยวนอดไม่ได้ที่จะสูดลมหายใจเข้าด้วยความหนาวเหน็บ
มองหลี่อันอีกครั้ง ในสายตาไม่เพียงระวังยังแฝงไว้ด้วยความกลัว
หลี่อันผู้นี้ กระทั่งคนของตัวเองยังฆ่าได้!
เช่นนั้นยังมีอะไรที่มันไม่กล้าทำอีก!
“หลี่อันผู้นี้ช่างโหดเหี้ยมยิ่งนัก!”
“จักอำมหิตเกินไปแล้ว…กระทั่งคนที่มันพามาเองแท้ๆยังลงมือฆ่าได้ตาไม่กระพริบ! กระทั่งข้าสัมผัสได้ว่ากระทั่งวิญญาณในดวงจิตของทุกคนยังถูกพลังดาบสังหารนั่นชำแรกไปบดขยี้ทำลายจนสิ้นซาก ทุกคนล้วนมิมีโอกาสได้หวนคืนสู่สวรรค์และโลก ไร้โอกาสกลับมาเกิดใหม่อีกต่อไป”
“แต่ข้าฉงนใจนัก ไฉนหลี่อันถึงต้องฆ่าพวกมันด้วย”
……
หลังการลงมือสะเทือนขวัญของหลี่อัน เหล่าองครักษ์เกราะทมิฬอดไม่ได้ที่จะสนทนาถามไถ่กันด้วยความกลัว
สุดท้ายต่างยังสงสัยในเรื่องเดียวกัน
ไฉนหลี่อันถึงต้องฆ่าคนของตัวเองด้วย?
ถึงกับฆ่าคนของตัวเองเช่นนี้ ต้องมี ‘เหตุผล’ อันสำคัญแน่!
“หลี่อันผู้นี้พอหยิบดาบสีเลือดเล่มนั้นออกมา ก็บังเกิดจิตคิดสังหารยอดฝีมือด้านหลังมันทันที…หรือดาบนั่นมีความผิดปกติอันใด?”
“ดาบนั่นเป็นสีเลือดน่ากลัวนัก…หรือดาบจำต้องได้ลิ้มรสเลือด มีการเซ่นสังเวยอันใดก่อนจะเผยพลังอานุภาพ? กระทั่งยิ่งสังเวยยอดฝีมือมากเท่าใดจักยิ่งร้ายกาจ?”
“อาจเป็นได้”
……
เหล่าองครักษ์เกราะทมิฬได้แต่กล่าวคาดเดาเหตุผลที่หลี่อันฆ่าคนออกมาไปเรื่อย
“ดาบอสุรา!”
ทว่าตอนนี้เองพลันมีน้ำเสียงตกใจดังขึ้นจากหุ่นเชิดเซียนปีศาจตัวเขื่องที่ต้วนหรูเฟิงผสานร่างควบคุมอยู่
และเสียงอุทานของต้วนหรูเฟิง ก็ดึงสติของเหล่าองครักษ์เกราะทมิฬทุกคนจากภวังค์คิดคาดให้หันมาสนใจทันที
ดาบอสุรา!
วาจาสั้นๆไม่กี่คำนี้ ไม่ใช่อะไรที่แปลกหูสำหรับพวกมันแม้แต่น้อย!
ดาบอสุรา คือยอดศาสตราเซียนที่ติดอยู่ใน 10อันดับแรกของรายนามศาสตราเซียนผู้ยิ่งใหญ่!พลังสังหารของมันนับว่ากล้าแกร่งถึงขีดสุด ได้ชื่อว่าเป็นอาวุธสังหารที่ทรงพลังที่สุดของดินแดนเทพยุทธ์เซียนเต๋า!!
กล่าวกันว่า…
ต่อให้เป็นผู้ฝึกตนขอบเขตเซียนปฐพีขั้นสูงสุด ยามใช้ดาบอสุรายังสามารถเข่นฆ่าสังหารผ็ฝึกตนขอบเขตเซียนนภาขั้นต้นได้อย่างง่ายดายไม่เหนื่อยแรง
ถึงขั้นที่แม้จะต้องเผชิญหน้ากับเซียนนภาขั้นกลางก็สามารถต่อสู้รับมือได้อย่างไม่เสียเปรียบ!
จากเรื่องนี้เผยให้รู้ว่าพลังอำนาจของดาบอสุราร้ายกาจเพียงใด
ทว่าตอนนี้จ้าวตำหนักเมฆาครามของพวกมันกลับกล่าวชื่อ ‘ดาบอสุรา’ ออกมา
เช่นนั้นย่อมหมายความว่าดาบสีเลือดในมือของหลี่อัน ก็คือ ดาบอสุรา 1 ใน 10 ยอดศาสตราเซียนในตำนานแน่แล้ว!
เรื่องนี้จะไม่ให้พวกมันไม่ตกใจได้อย่างไรไหว!
“ดาบอสุราหรือ…ไม่คิดไม่ฝันเลยว่าอาวุโสของลัทธิบูชาไฟผู้นี้จะมีดาบอสุราในครอบครองได้!”
“ว่าแต่ก่อนใช้ดาบอสุราจำต้องสังเวยโลหิตผู้คนด้วยหรือ ไฉนข้าไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อนเลยเล่า?”
“จะอย่างไรดาบอสุรามันก็เป็นถึง 1 ใน 10 ยอดศาสตราเซียน แม้จะต้องมีพิธีเซ่นสังเวยโลหิตชีวิตอันใดก่อนใช้ ก็ไม่แปลกหรอก”
“ใช่”
……
เมื่อตระหนักได้ว่าดาบสีเลือดในมือหลี่อัน ที่แท้ก็คือดาบอสุรา 1 ใน 10 ยอดศาสตราเซียนในตำนาน ทั้งหมดอดไม่ได้ที่จะแตกตื่นขึ้นมาไม่น้อย
แน่นอนว่าสีหน้าขององครักษ์เกราะทมิฬบางคนก็เผยท่าทีตึงเครียดถึงขีดสุด
นั่นเพราะหลังประมือกับหลี่อันมาเนิ่นนาน แต่จ้าวตำหนักของพวกมันพึ่งจะเริ่มเป็นฝ่ายมีเปรียบหลี่อันเท่านั้น
ทว่าตอนนี้หลี่อันกลับชักดาบอสุราออกมา พลังสู้รบของหลี่อันย่อมเพิ่มพูนสูงขึ้นอีกมาก!
แล้วภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ จ้าวตำหนักเมฆาครามของพวกมันจะเอาชนะหลี่อันได้หรือไม่?
พวกมันย่อมไม่อาจมั่นใจในเรื่องนี้ เช่นนั้นจึงรู้สึกตึงเครียดกันนัก
“เจ้า…รู้จักดาบอสุราด้วย?”
ได้ยินต้วนหรูเฟิงกล่าวนามดาบอสุราออกมา ใจหลี่อันถึงกับตกไปอยู่ที่ตาตุ่มทันที
มันไม่คิดไม่ฝันเลย
ต้วนหรูเฟิงจะรู้จักทั้งจดจำดาบในมือของมันได้!
ต้องทราบด้วยว่าที่เมื่อครู่มันฆ่าเหล่ายอดฝีมือขอบเขตเซียนสวรรค์ของวังอุดรไพศาลที่ติดตามมารับใช้มันทิ้ง เพราะมันไม่อยากให้เรื่องดาบอสุราแพร่งพรายออกไป
มันไม่อยากให้ต้วนหรูเฟิงกับทุกคนในที่นี้รู้จักดาบอสุรา!
ทว่าตอนนี้ต้วนหรูเฟิงกลับรู้จักดาบอสุราของมัน!
“หลี่อันหากข้าเดาไม่ผิด…ที่เจ้าฆ่าพวกมันเมื่อครู่ คงเพราะกลัวว่าพวกมันจะแพร่งพรายเรื่องดาบอุสราออกไปงั้นสินะ…เพราะเท่าที่ข้ารู้มา ดาบอสุราหาได้มีเรื่องเหลวไหลอย่างเซ่นสังเวยโลหิตอะไรไม่”
ได้ยินคำถามด้วยความประหลาดใจของหลี่อัน ต้วนหรูเฟิงที่ผสานรวมเข้ากับหุ่นเชิดตัวเขื่องก็กล่าวสืบต่อ
แน่นอนว่าไม่ใช่มันจดจำดาบอสุราได้เพราะเคยเห็นมากับตาตัวเอง
ทว่าด้วยมีเฮยหมิงเข้าสิงร่างมัน ยามเมื่อดวงจิตของเฮยหมิงแตกสลาย มันย่อมได้รับความทรงจำของเฮยหมิงมา!
และในความทรงจำของเฮยหมิง ก็มีเรื่องดาบอสุราเล่มนี้อยู่ด้วย!
เพราะครั้งหนึ่งเฮยหมิงก็เคยได้ถือครองดาบอสุราดังกล่าว! ไหนเลยจะไม่รู้ว่าดาบอสุราเป็นเช่นไร แล้วมีพลังสามารถแค่ไหน!!
ด้วยเหตุนี้ต้วนหรูเฟิงจงจดจำได้ทันที ว่าดาบสีเลือดในมือหลี่อันก็คือ ดาบอสุรา ยอดศาสตราประเภทดาบที่ติด 1 ใน 10 รายนามศาสตราเซียนผู้ยิ่งใหญ่!
“ต้วนหรูเฟิง…”
หลี่อันมองจ้องหุ่นเชิดปีศาจที่มีต้วนหรูเฟิงผสานร่างด้วยสายตาเยียบเย็น กล่าวออกเสียงเข้มแฝงอำมหิต “ข้าจำต้องยอมรับว่าความรู้ของเจ้าน่าประหลาดใจนัก…แต่บางครั้งคนเรารู้มากไปก็มิใช่เรื่องดี!”
“อย่างเช่นตอนนี้…เดิมทีข้าไม่คิดฆ่าเจ้าให้เร็วนัก ทว่าตอนนี้ดูเหมือนข้าจำต้องเปลี่ยนใจ รีบฆ่าเจ้าให้เร็วที่สุดก่อนที่เจ้าจะก่อเรื่องสร้างเหตุเปลี่ยนแปลงอะไร!”
“สำหรับเรื่องที่จะใช้เจ้าล่อต้วนหลิงเทียน…ข้าเพียงหาคนอื่นก็สิ้นเรื่อง ถึงไม่มีเจ้าข้าก็มิได้กลัวว่าจะหาคนอื่นมาล่อต้วนหลิงเทียนไม่ได้!”
ทันใดนั้นดาบอสุราในมือหลี่อันก็ปรากฏไอพลังสีเลือดแผ่พุ่งออกมาดั่งเพลิงไฟ เสียงกล่าววาจายังแปรเปลี่ยนไปเป็นเยียบเย็นถึงที่สุด “เช่นนั้น…เจ้ากับหุ่นเชิดเซียนปีศาจนั่น รีบไปตายให้ข้า!”
กล่าวจบคำ ร่างหลี่อันก็ลงมือเคลื่อนไหวทันที
ซู่ม!
ร่างหลี่อันทะลวงแหวกอากาศไปฉับไว ดาบตวัดฟันไปยังหุ่นเชิดเซียนปีศาจด้วยสภาวะเหี้ยมหาญปานจักรผัน ไอพลังสังหารดุร้ายกระหายเลือดปะทุออกมาอย่างเกรี้ยวกราด!!
ฟั่บ! ฟั่บ! ฟั่บ! ฟั่บ! ฟั่บ!
……
ปรากฏเสียงแหวกอากาศเสียดหูดังขึ้นระรัวไม่หยุด!
เป็นรังสีพลังสังหารสีแดงฉาน ที่ซัดพุ่งออกมาจากดาบดั่งเสี้ยวจันทร์กว่า 10 สาย พุ่งทะยานลัดฟ้าไปปานเส้นแสง หมายหั่นทำลายร่างหุ่นเชิดเซียนปีศาจที่ต้วนหรูเฟิงควบคุมให้แหลก!!
‘ร้ายกาจนัก!’
แม้ต้วนหรูเฟิงจะล่วงรู้พลังอานุภาพของดาบอสุราดีว่าร้ายกาจแค่ไหน แต่ยังอดไม่ได้ที่จะตื่นตระหนกเมื่อเผชิญหน้ากับการทะยานร่างเข่นฆ่าซัดพลังเข้ามาของหลี่อัน!