ฐานะทางสังคมของคุณชายหวังกับจูเทียนเหลียงใกล้เคียงกัน ต่างก็ให้ความสนใจเรื่องของโลกฝึกบู๊ ยังเคยไปไหว้อาจารย์เพื่อฝึกวรยุทธ์พร้อมกับจูเทียนเหลียงมาแล้ว
แต่เนื่องจากปัญหาของตัวเอง ทนความลำบากไม่ได้ ดังนั้นจึงละทิ้งการฝึกวรยุทธ
แต่ว่าทั้งสองคนก็ยิ่งสนใจเรื่องของโลกฝึกบู๊มากยิ่งขึ้น
เพื่อนของคุณชายหวังได้ยินเรื่องที่เฉินไต้ซือจะต่อสู้กับยากิวยิโตะ ก็ได้บอกกับคุณชายหวังแล้ว
แต่ว่าคุณชายหวังมาไม่ได้แล้ว เขากระวนกระวายจนต้องเกาหัวเกาหู
พอดีนึกขึ้นได้ว่าเมื่อสองวันก่อนตอนคุยโทรศัพท์ จูเทียนเหลียงบอกกับเขาว่าจะไปเที่ยวที่ประเทศต้าเหอ จึงนึกขึ้นได้ว่าให้จูเทียนเหลียงถ่ายคลิปให้เขาดู
จูเทียนเหลียงหัวเราะร่า จากนั้นก็พูดขึ้น ที่แท้ก็เรื่องนี้นี่เอง “เมื่อกี้ลูกน้องของฉันเพิ่งมารายงาน ฉันยังสงสัยอยู่เลยว่าใช่เรื่องจริงหรือเปล่า ดูแล้วมันคงเป็นเรื่องจริงแล้วล่ะ”
คุณชายหวังพูดอย่างเสียงดัง “ก็ต้องเป็นเรื่องจริงอยู่แล้ว ตอนนี้ข่าวได้แพร่กระจายไปทั่วหัวเซี่ยแล้ว นายห้ามพลาดเด็ดขาดนะ รีบไปเถอะ ไปจองที่ดีหน่อย！”
“โอเค ฉันรู้ละ ฉันจะออกเดินทางตอนนี้เลย！” จูเทียนเหลียงวางสายแล้ว ก็รีบสวมเสื้อผ้า พูดอย่างรีบร้อน “รีบเก็บข้าวของ เตรียมข้าวของอาหารแห้งไปด้วย เราจะไปที่เขาฟู่ถุ เพื่อจองที่นั่งที่ดี！”
“คุณชาย อาหารเต็มโต๊ะยังกินไม่หมดเลย…….”
“ไม่กินแล้ว เดี๋ยวจะพลาดชมการต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่ อาหารร้อยโต๊ะก็ไม่สามารถจะชดเชยได้！”
รัฐบาลของหัวเซี่ย ในรัฐสภา
เจียงเหอซานมองผู้บังคับบัญชาที่กำลังนั่งดื่มชาอย่างสบายใจ จึงขมวดคิ้วพูด “ไอ้หนุ่มนั่นฆ่าล้างตระกูลยามาดะ เสร็จแล้วก็ไม่รีบกลับมาเลย ตอนนี้ยังจะไปต่อสู้กับยากิวยิโตะอีก ถ้าหากเขาฆ่ายากิวยิโตะอีก โลกฝึกบู๊ของประเทศต้าเหอจะยอมปล่อยเขาออกมาง่ายๆเหรอ?”
ผู้บังคับบัญชายิ้มๆ “เรื่องนี้ผมไม่เป็นห่วง ผมเป็นห่วงว่าเมื่อเขาชนะยากิวยิโตะแล้ว จะทำให้ผู้บริหารประเทศของประเทศต้าเหอไม่พอใจ!”
สีหน้าของเจียงเหอซานจมดิ่ง “ความหมายของท่านคือผู้บริหารสูงสุดของประเทศต้าเหอจะออกโรงเอง?”
ผู้บังคับบัญชาพยักหน้า สีหน้าจริงจัง “ด้วยความสามารถของเฉินโม่ ไม่จำเป็นต้องกลัวคนของโลกฝึกบู๊เลย แต่ถ้าหากทางการออกโรงเอง งั้นเขาก็จะอันตรายแล้ว อย่างไรเสียเราก็จะดูถูกกองกำลังของประเทศต้าเหอไม่ได้!”
ประเทศต้าเหอคือประเทศที่มีกองกำลังแข็งแกร่ง และไม่ถูกกับหัวเซี่ยมาโดยตลอด ถ้าหากเฉินโม่ชนะยากิวยิโตะ ตามนิสัยผู้บริหารระดับสูงของประเทศต้าเหอไม่มีทางที่จะปล่อยตัวอันตรายอย่างเฉินโม่ออกไปอย่างง่ายๆ
ประเทศต้าเหอแม้ว่าจะไม่มีอาวุธนิวเคลียร์ แต่อาวุธอื่นๆล้วนเป็นอาวุธที่ทันสมัยที่สุดในโลก เมื่อพวกเขามีความคิดที่จะฆ่าเฉินโม่ แปดสิบเปอร์เซ็นต์เฉินโม่จะกลับออกมาไม่ได้แล้ว
เจียงเหอซานไม่ค่อยอยากจะเชื่อ “มันคงไม่ถึงขนาดนั้นมั้ง นี่มันเป็นเรื่องของโลกฝึกบู๊ ถ้ารัฐบาลของประเทศต้าเหอเข้ามายุ่ง ไม่เท่ากับทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่เหรอ”
ผู้บังคับบัญชาส่ายหัว แล้วพูด “หลายปีมานี้ คุณยังไม่เข้าใจด้านคุณธรรมของผู้บริหารระดับสูงของประเทศต้าเหอเหรอ? จิตวิญญาณในใจที่ต้องการฆ่าล้างหัวเซี่ยของเราไม่มีวันตายเลย ขอเพียงหัวเซี่ยมีอะไรที่ไปขู่ขวัญเขา พวกเขาก็จะทำทุกวิถีทางเพื่อนกำจัดมันออกไป！”
เจียงเหอซานประหม่าเล็กน้อย “แล้วเราควรทำอย่างไรดี? ไอ้หนุ่มนั่นอนาคตยังอีกยาวไกล จะให้เขาไปตายที่อยู่ประเทศต้าเหอแบบนี้ไม่ได้！”
แววตาที่ลุ่มลึกดั่งดวงดาวบนท้องฟ้าของผู้บังคับบัญชา “ปรากฏความแน่วแน่ คุณไปสั่งการให้เรือรบเหลียวโจว ขับไปทางทะเลตง เพื่อฝึกซ้อมทางทะเล！”
“ถ้าเหลือทางเลือกสุดท้ายแล้วจริงๆ สามารถยิงได้ในระยะของทะเลหลวง！”
เจียงเหอซานดีใจอย่างมาก ยืนตัวตรง ทำความเคารพท่านด้วยท่าวันทยหัตถ์ “ครับผม！”
โลกภายนอก ประชาชนของหัวเซี่ยและประเทศต้าเหอต่างก็ตื่นเต้น แต่เฉินโม่กลับไม่รู้อะไรเลย ในเวลานี้เฉินโม่ได้เข้าใกล้ความสำเร็จแล้ว