เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1152
ความรู้สึกที่เรื่องยากทุกอย่างเป็นเรื่องง่ายขนาดนี้ มันช่างดีจริงๆ!
ลู่ฝานมองท้องฟ้าไกลๆ รู้สึกว่าสภาพจิตใจโล่งปลอดโปร่ง ทุกอย่างอยู่ในมือทั้งหมด
เท้าย่ำก้าวยอดเมฆาฟ้า ลู่ฝานเหาะออกจากหลังภูเขา
เขาเขียวต้นไม้เขียวชอุ่ม 76 อุโมงค์สวรรค์ยังอยู่เหมือนเดิม
ลมพัดผ่านป่าไม้จนเสื้อผ้าปลิวไปมา
ลู่ฝานยืนอยู่บนยอดไม้ มองทั้งเขาวิถีบู๊จากไกลๆ เพิ่งพบว่าบนเขาวิถีบู๊ไม่มีคนแล้ว
อย่าบอกนะว่าลงเขาไปหมดแล้ว
ลู่ฝานเดินลงจากเขาด้วยความสงสัยเช่นกัน
ตอนเขาเดินลงมาถึงตีนเขา พลานุภาพสร้างความกดดันของเทพบู๊โจมตีใส่ตัวเขาอีกแล้ว
ไม่ได้เก็บปราณชี่กลับมา แต่ครั้งนี้ลู่ฝานกลับมีพลังเดินไปข้างหน้าต่อได้
แม้ระดับวิทยายุทธของเขาไม่ได้ก้าวหน้าขึ้นเท่าไร แต่ความแข็งแกร่งของร่างกาย ยกระดับขึ้นไม่ใช่น้อยๆ
ต้านทานพลานุภาพสร้างความกดดันของเทพบู๊ ลู่ฝานเดินออกมาจากซุ้มประตูทันที
ทันใดนั้น สิ่งที่ปรากฏอยู่ในสายตาคือเรือมังกรทองห้ากรงเล็บ
มีเพียงคนเดียวที่ยืนตระหง่านอยู่บนเรือมังกร
ลู่ฝานหัวเราะเบาๆ แล้วพูดว่า “องค์ชายรอง!”
ใช่แล้ว คนที่รออยู่บนเรือมังกรคือองค์ชายรองฉินฝาน
เมื่อเห็นลู่ฝานออกมา ฉินฝานพูดด้วยรอยยิ้มว่า “สหายลู่ฝาน นายให้ฉันรอนานเลยนะ!”
พูดพลาง ฉินฝานเด้งตัวลงจากเรือมังกร แล้วเดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว
ลู่ฝานมองซ้ายมองขวาก็ไม่เห็นคนอื่น เขาพูดด้วยรอยยิ้มว่า “องค์ชายรองตั้งใจมารอฉันเลยเหรอ”
ฉินฝานพูดด้วยรอยยิ้ม “คนอื่นลงมาอย่างช้าสุดก็เมื่อวานซืน ตอนนี้ทั้งเขาวิถีบู๊ นอกจากสหายลู่ฝานแล้วจะมีใครอีกล่ะ แน่นอนว่าฉันมารอนาย”
ลู่ฝานพยักหน้าพูดว่า “ดูเหมือนฉันออกมาช้าแล้ว”
ฉินฝานผายมือขวาแล้วพูดว่า “สหายลู่ฝาน เชิญขึ้นเรือมังกรเถอะ!”
ลู่ฝานก้าวขึ้นไปบนเรือมังกรทองห้ากรงเล็บกับฉินฝาน ตอนนี้บนเรือมังกรมีโต๊ะวางอยู่หนึ่งตัว เหล้าหนึ่งกา และแก้วชาสองใบ
มังกรทองห้ากรงเล็บบินขึ้นไปบนฟ้า พร้อมเสียงคำรามของมังกร
ฉินฝานเทชาให้ลู่ฝานจนเต็มแก้ว แล้วพูดว่า “สหายลู่ฝาน ช่วงเวลาก่อนหน้านี้ได้ล่วงเกินไปมาก หวังว่าจะอภัยให้กัน”
ลู่ฝานพูดด้วยรอยยิ้มว่า “องค์ชายรอง พูดอะไรกันล่ะ”
ลู่ฝานจิบชาเบาๆ แล้วมองฉินฝานอย่างประเมิน
ตอนนี้ลู่ฝานสามารถเห็นกระแสลมโปร่งแสงบนตัวฉินฝาน แม้เป็นเพียงชั้นบางๆ แต่กลับรวมเป็นหนึ่งกับฟ้าดิน ปกคลุมฉินฝานเอาไว้ข้างในอย่างแน่นหนา กระแสลมก่อตัวเป็นรูปร่างคล้ายค่ายกล ทรงพลังและแข็งแกร่ง
ลู่ฝานคาดเดาอยู่ครู่หนึ่ง แม้ตอนนี้ตัวเองลงมืออย่างกะทันหัน ก็คงไม่สามารถทำอะไรฉินฝานที่อยู่ตรงหน้าได้
นี่คือวิธีคุ้มครองของพระราชวังเหรอ น่าสนใจแฮะ
ทำไมเมื่อก่อนเขาไม่สังเกตเห็นนะ!
ตอนลู่ฝานกำลังมองสำรวจฉินฝาน มีหรือที่ฉินฝานจะไม่มองสำรวจเขาเหมือนกัน
ตอนนี้ในสายตาของฉินฝาน ลู่ฝานดูคาดเดากว่ายากกว่าเมื่อก่อน
พลังบนตัวถูกปกปิดไว้ แต่รู้สึกถึงวิถี มองดูแล้วเหมือนหนังสือวิถีบู๊เล่มหนึ่งที่ตีความยาก
เป็นไปตามคาด การที่เขามารอลู่ฝานที่นี่ในครั้งนี้ เป็นการตัดสินใจที่ถูกต้อง
อนาคตของคนคนนี้ ไร้ขีดจำกัดแน่นอน นักบู๊ทั่วไปไม่สามารถเทียบได้เลย
หึ ตอนนี้คนอื่นไปพูดเยินยอเทียนชิงหยางแห่งตระกูลเทียนกันหมดแล้ว แต่กลับไม่คิดถึงลู่ฝานที่อยู่เหนือกว่าเทียนชิงหยางบนสะพานสายรุ้ง
ฉินฝานก็ไม่ได้คาดหวังว่าต่อไปลู่ฝานจะเหนือกว่าเทียนชิงหยาง แม้ความสำเร็จของลู่ฝานในอนาคต จะเป็นเพียงแค่ครึ่งของเทียนชิงหยาง งั้นการแสดงออกอันเป็นมิตรของเขาในตอนนี้ ถือว่าถูกต้องที่สุดแล้ว
ทั้งสองดื่มชากันอย่างเงียบๆ เรือมังกรทองห้ากรงเล็บบินเข้าไปในอุโมงค์ข้ามมิติ และบินออกมาจากอุโมงค์ข้ามมิติ