คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1426
แต่ก่อนที่กงกงจะได้พูดอะไร จูปาเจี๋ยก็ยิ้มและพูดต่อว่า “กงกง ทำไมเจ้าถึงมาอยู่ที่คฤหาสน์คาร์เตอร์? เจ้ามาที่นี่เพราะเจ้ารู้ว่าข้ากำลังจะมาใช่หรือไม่? เจ้าได้พิจารณาเกี่ยวกับข้อเสนอของข้าแล้วรึยัง? เจ้าพร้อมที่จะเป็นภรรยาของข้าและโบยบินไปกับข้าแล้วหรือเปล่า? ถึงแม้ว่าเจ้าจะดูธรรมดาและงดงามเทียบเท่ากับภรรยาของน้องชายข้าไม่ได้ แต่ข้าก็ยอมรับเจ้าได้”
ก่อนที่พวกเขาจะเข้าไปในสุสานโบราณของลิโป้ จูปาเจี๋ยได้พูดจาหยอกล้อกงกงและยื่นข้อเสนอให้เธอเป็นภรรยาของเขา ถึงแม้ว่าจูปาเจี๋ยจะบอกว่ากงกงดูธรรมดานั่นก็เพราะว่าเขาต้องการกลั่นแกล้งเธอเท่านั้น อันที่จริงกงกงดูงดงามราวกับเทพธิดา
ใบหน้าที่งดงามของกงกงแดงก่ำเมื่อได้ยินเช่นนั้น เธอทั้งอายและโกรธขณะตอบโต้จูปาเจี๋ยอย่างดุเดือดว่า “หุบปาก หยุดพูดจาเหลวไหล! ใครอยากจะโบยบินไปกับเจ้ากัน!”
จูปาเจี๋ยเป็นผู้ชายที่น่ารังเกียจ! เขากล้ากลั่นแกล้งเธอต่อหน้าผู้คนมากมายเช่นนี้ได้อย่างไร?
ถ้าหากว่าจูปาเจี๋ยไม่แข็งแกร่งกว่า กงกงจะจับเขาสับเป็นชิ้น ๆ อย่างแน่นอน!
แดร์ริลหัวเราะอย่างมีเลศนัย
เมื่อได้เห็นท่าทางโกรธเกรี้ยวของกงกง แดร์ริลก็รู้สึกมีความสุขมาก
‘จูปาเจี๋ยเป็นพี่ใหญ่ที่น่านับถือจริง ๆ !’
เพราะจูปาเจี๋ยเป็นคนเดียวที่กล้ากลั่นแกล้งกงกง
“จูปาเจี๋ย!”
ใบหน้าของกงกงสงบลงขณะที่เธอพูดกับจูปาเจี๋ยอย่างเย็นชาว่า “หยุดพล่ามเรื่องเหลวไหลและหลีกไปให้พ้น! ข้าจะจัดการกับเจ้าทีหลัง! วันนี้ข้ามาที่นี่เพื่อจับตัวแดร์ริลและเตียวเสียน เพราะฉะนั้น เจ้าไม่ควรจะเข้ามายุ่งเรื่องของข้า!”
จากนั้น กงกงก็เหลือบมองไปที่แดร์ริลขณะกล่าวเช่นนั้น
ในที่สุดวันนี้กงกงก็ได้เจอแดร์ริล ดังนั้นเธอจะไม่ยอมกลับไปมือเปล่าอย่างแน่นอน!
“เตียวเสียนเหรอ?”
ดวงตาของจูปาเจี๋ยเป็นประกายเมื่อได้ยินชื่อของเตียวเสียน เขาไม่สนใจคำขู่ของกงกงเลยแม้แต่น้อย
จูปาเจี๋ยรีบหันหน้ามองไปที่แดร์ริลและพูดขึ้นว่า “แดร์ริลน้องข้า เตียวเสียนคนสวยของข้าอยู่ที่นี่รึ?
แดร์ริลพยักหน้าและตอบด้วยรอยยิ้ม “เธอกำลังพักผ่อนอยู่ข้างใน!”
“เยี่ยมไปเลย! ข้าคิดถึงเตียวเสียนสาวงามของข้านัก!” จูปาเจี๋ยหัวเราะขณะลูบมือของตัวเองอย่างตื่นเต้น
จากนั้นจูปาเจี๋ยก็หันไปหากงกงและพูดขึ้นว่า “ข้าคิดว่าเจ้าควรจะถอยกลับไปแล้วเลิกเต๊ะท่าได้แล้ว เพราะเจ้ารู้ว่าข้าจะไม่ต่อสู้กับผู้หญิง”
แดร์ริลเป็นเสมือนน้องชายของเขาและเตียวเสียนก็เป็นผู้หญิงที่เขาหลงรัก แล้วเขาจะปล่อยให้กงกงจับตัวพวกเขาไปได้อย่างไร?
การแสดงออกของกงกงเปลี่ยนไปทันที เธอพูดขึ้นด้วยใบหน้าที่บึ้งตึงว่า “เจ้ากล้าเข้ามายุ่งเรื่องของข้างั้นรึ?”
จูปาเจี๋ยไม่ตอบและยักไหล่ราวกับว่าเขาได้แสดงจุดยืนที่ชัดเจนให้กงกงเห็นแล้ว
“จูปาเจี๋ย! เจ้าคิดว่าข้ากลัวเจ้าหรืออย่างไร!”
กงกงกล่าวขึ้นอย่างเย็นชา
ในเวลานั้น พลังภายในอันแข็งแกร่งก็ปะทุออกมาจากร่างกายของกงกง จากนั้นเธอก็ก้าวไปข้างหน้าและจู่โจมจูปาเจี๋ยอย่างไร้ความปรานี
จูปาเจี๋ยเข้ามายุ่งเรื่องของกงกงมากเกินไป ดังนั้นเธอจึงหมดความอดทน!
“โอ้โห! นี่เจ้ากำลังจะโจมตีข้าจริง ๆ สินะ!” เมื่อได้เห็นว่ากงกงกำลังพุ่งเข้ามา จูปาเจี๋ยก็ไม่ได้รู้สึกตื่นตระหนกเลยแม้แต่น้อย เขาหัวเราะและยังคงหยอกล้อเธอต่อว่า “เจ้าใส่เสื้อผ้าน้อยชิ้นเช่นนั้น เจ้าไม่กลัวว่าพวกเราจะเห็นเรือนร่างของเจ้าหรอกรึ?”
น้ำเสียงของจูปาเจี๋ยฟังดูผ่อนคลายเมื่อเขาหยอกล้อเธอเช่นนั้น
“ไอ้คนหื่นกาม!” ใบหน้าของกงกงกลายเป็นสีแดงเข้มทันที “วันนี้ข้าจะต้องฆ่าเจ้าให้ได้!”
ในขณะที่พวกเขากำลังทะเลาะกันอย่างดุเดือด โซรัน เดบร้า และผู้คนรอบข้างต่างก็เฝ้าดูการต่อสู้ของพวกเขาอย่างใจจดใจจ่อ
ในเวลานั้น แดร์ริลทั้งรู้สึกตื่นเต้นและรู้สึกขอบคุณจูปาเจี๋ย!
‘เฮ้อ!’