อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่ 947 ข้อตกลงความสัมพันธ์
ตระกูลไป๋หลี่และตระกูลซ่างกวนขัดแย้งกันขึ้นมา ต่อสู้กันจนมืดฟ้ามัวดิน บ้านกระเบื้องพลิกกระเด็น
คนมากมายในตระกูลไป๋หลี่ต่างพากันตกตะลึงแล้ว
เพราะตระกูลซ่างกวนนอกจากซ่างกวนชิงแล้ว ด้านนอกยังมีคนซุ่มอยู่อีกมากมาย ยิ่งทำให้คนของตระกูลไป๋หลี่คิดว่า คนที่เป็นคนขโมยของไปจนเกลี้ยงก็คือตระกูลซ่างกวนขึ้นไปอีก
และตระกูลซ่างกวนก็คิดว่าตระกูลไป๋หลี่คิดอยากจะปิดบังเรื่องการฆ่าคนเพื่อขโมยยา จึงตั้งใจสร้างปัญหาให้ทุกทาง
ที่สำคัญที่สุดก็คือ คนของตระกูลซ่างกวนปะปนเข้ามาในตระกูลไป๋หลี่ คิดไม่ถึงว่ายังจะสามารถค้นหายาชั้นสูงระดับสองออกมาได้สามเม็ดจริงๆ
ยานี้เหมือนกับยาที่หายไปของพวกเขาเป๊ะๆ
ความขัดแย้งทวีความรุนแรงขึ้นอีกครั้ง ทะเลาะกันวุ่นวายจนหมาไก่เตลิดไปหมด
ตระกูลใหญ่ทั้งสี่ไม่ได้ต่อสู้กันอย่างเป็นทางการมานานเพียงใดแล้ว
และในคืนนี้ ยอดฝีมือของทั้งสองตระกูลใหญ่ล้วนออกมากันหมด คนทั้งพระนครล้วนรู้สึกหวาดผวา
คนของตระกูลไป๋หลี่ล้วนถูกการต่อสู้ตรงนั้นหลอกล่อไปหมดแล้ว
เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์หัวเราะฟ่อฟ่อ เลื้อยออกไปด้วยตัวเอง ให้คนของตระกูลไป๋หลี่เข้าไปในหอสมบัติ
ไม่นาน กู้ชูหน่วนก็แปลงโฉมเป็นคนของตระกูลไป๋หลี่ ออกไปจากหอสมบัติภายใต้การปกป้องของเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์
ไป๋หลี่เจิ้นกล่าวด้วยความเดือดดาล “ของล้ำค่านับไม่ถ้วนในหอชุ่ยอวี้อันใหญ่โต คิดไม่ถึงว่าพวกเขาจะปล้นไปจนเกลี้ยง ไม่เหลือไว้แม้สักนิด รังแกคนมากเกินไปแล้ว”
ที่น่าเกลียดชังที่สุดคือ ยาชั้นสูงระดับสองสามเม็ดที่เขาแย่งชิงมาด้วยความยากลำบาก ก็ถูกตระกูลซ่างกวนขโมยกลับไปแล้วด้วยจริงๆ
ขโมยกลับไปไม่ว่า ยังจะถูกหลอกอีก
นิสัยของไป๋หลี่หยุนเยว่นับได้ว่าดี
แต่ว่าทรัพย์สินในบ้านของตัวเองถูกคนอื่นยึดไปหมดแล้ว
แม้แต่ยาที่พวกเขาเก็บสะสมมาด้วยความยากลำบากนับหลายร้อยปี สมุนไพรปรุงยาชั้นดีวิธีการต่างๆ ก็ถูกปล้นไปจนเกลี้ยง แม้แต่เมล็ดพันธุ์ก็ไม่เหลือไว้
เกินไป
ช่างเกินไปแล้วจริงๆ
หากว่าตระกูลไป๋หลี่สามารถกล้ำกลืนได้แม้แต่สิ่งนี้ พวกเขาก็ไม่คู่ควรที่จะถูกเรียกว่าตระกูลไป๋หลี่หนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่แล้ว
ที่นี่ทะเลาะกันจนเกิดเสียงอึกทึกครึกโครม
กู้ชูหน่วนหาบ้านร้างที่ห่างไกลออกไปและไม่มีคนอยู่เพื่ออยู่อาศัย
นางจิ้มหัวเจ้าเสือน้อย ยิ้มแล้วกล่าว “ในช่วงเวลาวิกฤติ เจ้าก็ยังมีประโยชน์อยู่เล็กน้อย ตำแหน่งที่วางยาระดับสองสามเม็ดประจวบเหมาะกับจังหวะที่ตระกูลซ่างกวนพบเห็นได้พอดี”
เจ้าเสือน้อยขดตัวอยู่ในอ้อมแขนของกู้ชูหน่วนด้วยความสนิทสนม
เสพสุขเป็นอย่างมากกับการชมเชยของกู้ชูหน่วน
แต่เมื่อคิดว่าเสียยาสามเม็ดไปโดยเปล่าประโยชน์ หัวใจเสือของมันก็เจ็บปวดมากเจ็บปวดมากๆ
“พอแล้ว แค่ยาสามเม็ด มีอะไรให้ปวดใจนัก ครั้งนี้พวกเราไม่ต้องเสียเงินสักแดงเดียวก็หลอมยาออกมาได้มากมายขนาดนั้น ได้กำไรมากพอแล้ว อย่าโลภเกินไป”
“ฟ่อฟ่อ…..”
ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์แปลงร่างเป็นงูน้อยยาวครึ่งเมตรอีกครั้ง แล้วเลื้อยเข้ามาจากหน้าต่างด้วยตัวเอง
ทันทีที่มันเข้ามาก็เห็นเจ้าเสือน้อยขดตัวอยู่ในอ้อมแขนออดอ้อนกู้ชูหน่วนอยู่ จึงโกรธมากขึ้นมาในพริบตา
“ข้าสู้เอาเป็นเอาตายอยู่ด้านนอกเพื่อปกป้องนายหญิง ก็เพื่อให้เจ้าครอบครองนายหญิงหรือ หลีกไป”
หางงูของมันสะบัด คิดจะเหวี่ยงเจ้าเสือน้อยออกไป
เจ้าเสือน้อยจะหลีกออกไปได้อย่างไร เสือหนึ่งงูหนึ่งแยกเขี้ยวขู่และเริ่มสู้กันขึ้นมาอีกครั้ง
“หากว่าพวกเจ้าจะสู้กัน หลังจากนี้ก็อย่าติดตามข้า”
“นายหญิง……”
“โฮกโฮก…..”
“เด็กดี พวกเจ้าทั้งสองล้วนเป็นสัตว์เลี้ยงยอดดวงใจของข้า อุ้งมือหลังมือก็ล้วนเป็นเนื้อ ข้าเอ็นดูเหมือนกัน”
กู้ชูหน่วนมือหนึ่งลูบตัวหนึ่ง ปลอบใจพวกมันไม่หยุด นี่จึงทำให้ความโกรธของพวกมันหยุดลงได้”
นางเปิดขวดขวดแล้วขวดเล่าขึ้นมา กล่าวกำชับ “มา ยาเหล่านี้แบ่งให้พวกเจ้ากินละกัน ถึงแม้ไม่รู้ว่าจะเพิ่มศักยภาพของพวกเจ้าได้หรือไม่ แต่อย่างน้อยก็ทำให้สุขภาพดี”
“ยามากมายขนาดนี้?”
“กินเป็นของกินเล่นละกัน”
“นายหญิง ท่านดีจริงๆ” เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ยิ้มตาหยี
ยาไม่ได้อร่อยเท่าหมูย่าง
แต่ยาที่นายหญิงหลอม มันจะปล่อยให้เสียเปล่าได้อย่างไร
เจ้าเสือน้อยซาบซึ้งยิ่งกว่าจนน้ำตาร้อนผ่าวคลอเบ้า ก็ไม่รู้ว่ามันไปเรียนมาจากที่ไหน คิดไม่ถึงว่าจะกัดกรงเล็บของตัวเองจนแตก และข่วนแขนของกู้ชูหน่วนจนเลือดออก เอาเลือดสองชนิดผสมกัน ทันใดนั้นลำแสงหนึ่งก็ปรากฏขึ้น
เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์เห็นดังนั้น ท่าทางการกินยาทั้งหมดก็ชะงัก
“หยุดนะหยุด เจ้าทำสัญญาความสัมพันธ์กับนายหญิงไม่ได้ นายหญิงเป็นของข้าของข้าของข้าของข้า…….”