ผู้คนจากหกตระกูลมหาอำนาจกลับไปแล้ว บรรยากาศในห้องโถงใหญ่ยังคงอึดอัดเล็กน้อย
สายตาของเฉินโม่มองไปทางเจียงเหอซาน “เจียงโส่วจ่าง เรื่องอะไรกัน?”
เจียงเหอซานพูดยากนิดหน่อย เขาถอนหายใจ พูดขึ้น “เป็นพวกเราที่ไร้ประโยชน์เกินไป นายอยู่ที่ประเทศต้าเหอนำเกียรติยศมาให้หัวเซี่ย ฆ่าจนนายกรัฐมนตรีประเทศต้าเหอเขียนจดหมายยอมแพ้ด้วยตัวเอง แต่พวกเราอยู่ในประเทศกลับปกป้องไม่ได้แม้แต่เพื่อนของนาย…”
พูดถึงตอนสุดท้าย เจียงเหอซานเหมือนกับรู้สึกอับอายจนพูดต่อไปไม่ได้
“นำสถานการณ์ที่พวกคุณรับรู้บอกฉันมาให้หมด เร็วๆ!” เฉินโม่น้ำเสียงเย็นชา เหมือนพยายามระงับความโมโหไว้อยู่
เจียงเหอซานมองไปทางผู้บังคับบัญชา ราวกับกำลังขอความคิดเห็นจากผู้บังคับบัญชา
ผู้บังคับบัญชาพยักหน้า “ให้เขาเถอะ”
เจียงเหอซานมองเฉินโม่แล้วพูด “นายตามฉันมา!”
เจียงเหอซานพาเฉินโม่มายังห้องรับรอง จากนั้น นำข่าวที่สมาชิกหน่วยมังกรส่งมามอบให้เฉินโม่
เห็นข่าวที่หน่วยมังกรส่งมา เฉินโม่สีหน้าเย็นชา แรงอาฆาตเปี่ยมล้น
“ถือโอกาสตอนที่ฉันไม่อยู่ รังแกฉันถึงเพียงนี้ ดูท่าฉันคงมีเมตตาเกินไปแล้ว!” เฉินโม่เงยหน้า ข้อมูลเหล่านั้นในมือถูกไฟเผาจนเป็นขี้เถ้า
เจียงเหอซานขมวดคิ้วพูด “โลกบู๊โบราณไม่เหมือนกับโลกฝึกบู๊ พวกเขาไม่มีข้อตกลงใดๆ กับพวกเรา ดังนั้นการกระทำของพวกเขา พวกเราก็ยุ่งไม่ได้ อีกอย่างคนเหล่านี้พลังแข็งแกร่ง ไม่เห็นทางการอยู่ในสายตา นอกจากใช้กองกำลังทหาร หรือใช้อาวุธทำลายล้างต่อกอนกับพวกเขา”
“แต่นายก็รู้ สิ่งเหล่านี้ทำได้เพียงฆ่าคน กลับช่วยคนไม่ได้ ดังนั้นพวกเราทำได้เพียงดูเขายึดกองกำลังในมือของนายไป แต่ยังโชคดีที่นายมีการเตรียมตัวตั้งแต่แรกที่ทะเลสาบกลับคืนรัง ถึงได้ปกป้องครอบครัวของนายไว้ได้”
“ถ้าหากนายอยากรู้ข้อมูลเกี่ยวกับโลกบู๊โบราณมากขึ้น สามารถตามผมมาได้”
เฉินโม่ยกมือขึ้น สีหน้าเย็นชาพูดขึ้น “ไม่ต้องแล้ว ถ้าหากคนของโลกบู๊โบราณเป็นเช่นนี้กันหมด เช่นนั้นต่อไปโลกบู๊โบราณก็ไม่มีความจำเป็นต้องมีตัวตนอยู่แล้ว”
พูดจบ เฉินโม่หันหลังเดินจากไป
คฤหาสน์ทะเลสาบกลับคืนรัง หยวนเฮ่อเจ้าสำนักสำนักเฟิงหยวน ลองตีแตกค่ายต่อไป
นับรวมครั้งที่แล้วเมื่อสักครู่ เขาได้เข้าๆ ออกค่ายกลห้าธาตุกลับหัวติดต่อกันเกินหนึ่งร้อยครั้งแล้ว
“ใกล้แล้ว ใกล้แล้ว ฉันสืบหาจุดสำคัญได้แล้ว ฉันใกล้จะทำลายค่ายนี้ได้แล้ว!” หยวนเฮ่อเหมือนกับคนบ้าคลั่ง ผูกติดกับค่ายกลห้าธาตุกลับหัวที่เฉินโม่สร้างขึ้น
ในคฤหาสน์ทะเลสาบกลับคืนรัง เอียนชิงเฉิงกำลังจ้องมองแผนที่ค่ายอยู่ด้วยความใจจดใจจ่อ จู่ๆ ก็มีความรู้สึกบางอย่าง หันกลับไปมองด้านหลังทันที
“ใคร!” เอียนชิงเฉิงตะโกนเสียงแข็ง
จากนั้น ใบหน้างดงามของเอียนชิงเฉิงเผยความประหลาดใจออกมา
“เฉินโม่! นายกลับมาแล้ว!”
เฉินโม่พยักหน้า สีหน้ายังคงเย็นชา “ทุกคนไม่เป็นไรนะ?”
เอียนชิงเฉิงลุกขึ้นยืน ใบหน้าผ่อนคลาย พูดขึ้น “ไม่เป็นไร ประธานถูกศิษย์พี่พามาที่นี่ พี่เวินฉิงก็อยู่ด้วย ยังมีพวกฉู่เหวินสงก็มากันหมดแล้ว!”
เอียนชิงเฉิงเพิ่งพูดจบ หลี่ซู่เฟินและคนอื่นได้ยินการเคลื่อนไหว ทั้งหมดเดินออกมา
“เสี่ยวโม่ ในที่สุดลูกก็กลับมาแล้ว!” หลี่ซู่เฟินรู้สึกตื่นเต้นแล้วเดินเข้ามา เธอจ้องมองเฉินโม่หัวจรดเท้า
“ลูกไม่เป็นไรนะ?” หลี่ซู่เฟินถามขึ้น
เฉินโม่พูด “ลูกไม่เป็นไร คุณแม่ไม่ต้องกังวล!”
“ไม่เป็นไรก็ดี!” หลี่ซู่เฟินทอดถอนใจ
เฉินโม่มองไปทางเวินฉิงแล้วพยักหน้า จากนั้นก็มองไปทางฉู่เหวินสงคนของตัวเองที่น่าสงสารเหล่านั้น
“มีอะไรก็พูดมาเถอะ” เฉินโม่พูด
ฉู่เหวินสงมองเจี่ยจิ้งอานและคนอื่นๆ คนแรกที่ยืนขึ้นพูด “คุณเฉิน คนเหล่านั้นของโลกบู๊โบราณร้ายกาจมากจริงๆ พวกเขาชิงธุรกิจในมือของพวกเราทั้งหมดไปแล้ว คุณเฉินจะต้องจัดการให้พวกเรานะ!”