อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่ 950 จะต้องเอามาให้ได้
ใคร?
ใครกำลังพูด?
นางเงยหน้ามองไปรอบๆ ทั้งงานประมูลล้วนเป็นเสียงอื้ออึง หัวหน้าตระกูลหลายคนล้วนให้คนรับใช้กลับไปรวบรวมเงินมา จะต้องประมูลแหวนวงนี้มาให้ได้
หลังจากที่นางกวาดตามองดูกว้างๆอยู่รอบหนึ่ง ก็ไม่พบว่ามีผู้ใดพูดคุยกับนาง
“แหวนมิติวงนี้เป็นสีแดงเพลิงทั้งตัวเรือน ทำจากวัสดุพิเศษ ไม่ว่าอาวุธใดก็ทำลายมันไม่ได้ ทั้งยังมีพื้นที่ถึงหนึ่งร้อยตารางเมตร เกรงว่าทั้งทวีปปิงหลิงนี้ก็คงจะหาแหวนที่มีขนาดใหญ่ขนาดนี้ได้ไม่กี่วง”
“ไม่มีอาวุธใดทำลายมันได้? มันยอดเยี่ยมขนาดนั้นจริงหรือ?” มีคนถาม
“แน่นอน ข้าใช้ชื่อเสียงงานประมูลของพระนครรับประกัน ทันทีที่ได้แหวนวงนี้ไป ไม่ว่าผู้ใดก็ไม่สามารถทำลายมันได้ และแหวนวงนี้ก็มีความผันผวนของพลังวิญญาณเป็นอย่างมาก ทั้งยังมียันต์อักขระที่ไม่รู้จักชื่ออีกด้วย จากการประเมินของอาจารย์ระดับปรมาจารย์ของงานประมูล เจ้าของในอดีตของแหวนวงนี้ ศักยภาพอย่างต่ำก็อยู่เหนือกว่าขั้นสูงสุดระดับหกขึ้นไป”
“สวรรค์……ขั้นสูงสุดระดับหก……นี่จะเป็นไปได้อย่างไร…….ทั้งแผ่นดินใหญ่นี้จะหาคนที่มีศักยภาพถึงขั้นสูงสุดระดับหกได้สักกี่คน หรือว่าเป็นผู้แข็งแกร่งในอดีต ทิ้งไว้หลังจากที่เสียชีวิต?”
“รอยประทับยันต์อักขระที่ผู้แข็งแกร่งระดับหกทิ้งไว้……หากว่าพวกเราได้ศึกษาพิจารณาสักหน่อย บางทีพวกเราก็อาจจะไต่ขึ้นสู่ขึ้นสูงสุดของระดับหกได้นะเนี้ย”
“ไม่ได้ ข้าจะต้องเอาแหวนวงนี้มาให้ได้ พวกเจ้าสองสามคนรีบกลับไปรวบรวมเงินมาอีก มีมากเท่าไหร่ก็เอามาเท่านั้น แม้ว่าจะต้องขายบ้านทิ้ง ข้าก็จะต้องได้แหวนวงนี้มา”
“…….”
ดวงตาของเจ้าเสือน้อยเปล่งประกายทันที อุ้งมือเสือตะกายคิดจะกระโดดออกมา
กู้ชูหน่วยจับหางเสือน้อยๆของมันไว้ “เจ้าคิดจะทำอะไร?”
“นายหญิง ข้ารู้สึกว่าแหวนวงนี้เหมาะกับราศีของท่านเป็นอย่างมาก ข้าจะไปเอามันมา”
“เจ้าเสียสติไปแล้วเหรอ ไม่เห็นหรือว่างานประมูลมียอดฝีมือคอยบัญชาการอยู่นับไม่ถ้วน และทุกคนก็จับตาดูอยู่ มีคนมากมายเท่าไหร่จ้องมองอยู่”
“เช่นนั้นประเดี๋ยวข้าค่อยไปเอามา?”
“เกรงเพียงแค่ว่าแหวนวงนี้จะไม่ได้เอามาง่ายๆ” จิตใจของกู้ชูหน่วนหนักหน่วงทันที
ไม่รู้ว่าทำไม นางจึงได้มีความรู้สึกชนิดหนึ่งว่า อยากได้แหวนวงนี้ เกรงว่าคงจะยากซะยิ่งกว่าการไต่ขึ้นสวรรค์
“เจ้าไปบอกเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ ให้มันประมูลแหวนวงนี้มาให้ได้ ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม”
“ได้เลย”
เจ้าเสือน้อยย่อตัวเล็กลง ในเวลานี้มีขนาดใหญ่เท่าส้ม สายตาของทุกคนล้วนถูกแหวนดึงดูดไปแล้ว จึงไม่มีใครสังเกตเห็นมัน
นอกจากกู้ชูหน่วนที่ประหลาดใจแล้ว
ในงานประมูลยังมีคนอีกสองคนที่รู้สึกประหลาดใจเช่นกัน
คนหนึ่งคือ เซียวหยู่เซวียน นักหลอมยาที่ตระกูลซ่างกวนว่าจ้างมาด้วยจำนวนเงินที่สูงมาก
คนหนึ่งคือเย่จิ่งหาน ขุนนางผู้อาวุโสต่างแคว้นของตระกูลไป๋หลี่
เซียวหยู่เซวียนยืนขึ้นทันที เขามองไปที่แหวนมิติอันคุ้นเคยจนไม่สามารถจะคุ้นเคยไปกว่านี้ได้วงนั้นอย่างเหลือเชื่อ
แหวนวงนี้ เป็นแหวนที่อี้เฉินเฟยมอบให้ยัยขี้เห……กู้ชูหน่วน
ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้?
ตอนนั้นที่เผ่าหยกเก็บรักษาศพของนาง ไม่ควรให้นางพกติดตัวไว้หรือ?
เผ่าหยกเคารพนับถือกู้ชูหน่วนขนาดนั้น
เป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะไม่รู้ว่าแหวนวงนี้มีความสำคัญต่อกู้ชูหน่วนมากมายขนาดไหน
เป็นเพราะศพของนางเกิดเรื่องขึ้นแล้วงั้นหรือ?
ซ่างกวนชิงกล่าว “ทำไม คุณชายเซียวก็อยากได้แหวนวงนี้ด้วยรึ?”
แหวนเป็นแหวนที่ดี ตระกูลซ่างกวนของพวกเขาก็อยากได้
เซียวหยู่เซวียนพยักหน้า “แหวนวงนี้ ข้าจำเป็นต้องได้ ไม่ว่าจะแลกด้วยอะไรก็ตาม จะต้องประมูลมาให้ได้”
เขาจ้องมองไปทางซ่างกวนชิง ความหมายในคำพูดไม่ต้องเอ่ยก็รู้ได้
“เอ่อ……กล่าวตามความจริง ท่านหัวหน้าตระกูลสั่งให้คนถ่ายทอดคำสั่งมา จะต้องเอาแหวนวงนี้มาให้ได้ นี่…….”
“เพียงแค่พวกเจ้าช่วยข้าประมูลแหวนวงนี้ได้ ข้าก็สามารถสอนวิชาหลอมยาให้พวกเจ้าได้ แม้จะเป็นยาระดับห้าก็สามารถสอนให้พวกเจ้าได้”
“พูดจริงหรือ?”
“คำพูดลูกผู้ชาย ยากจะคืนคำ”
“ได้ คุณชายเซียววางใจได้ แม้ว่าตระกูลซ่างกวงของพวกเราจะทุ่มเททุกอย่าง ก็จะช่วยท่านประมูลแหวนวงนี้มาให้ได้”
ยาระดับห้า……
แม้ว่าตระกูลซ่างกวนของพวกเขาจะเก่งกาจขนาดไหน ก็หลอมยาระดับห้าออกมาไม่ได้
หากว่าสามารถหลอมได้สำเร็จ ในตระกูลใหญ่ทั้งสี่ ตระกูลซ่างกวนของพวกเขาจะไม่มีชื่อในอันดับต้นๆได้หรือ
นี่คือสิ่งสำคัญที่พอจะทำให้ตระกูลซ่างกวนของพวกเขากลับคืนสู่ความรุ่งโรจน์อย่างในอดีตได้