บทที่ 515
เมื่อนายหญิงใหญ่เซียวได้ยิน Tomson Riveira สี่คำนี้ ดวงตาก็หล่อนนั้นดูตะลึง
หล่อนโลภที่จะได้วิลล่านั้นของเย่เฉิน วาดฝันว่าได้เข้าไปอยู่
หล่อนอยากตายที่นั่นตอนแก่ด้วยซ้ำ
มีคำพูดเรื่องโชคลางจากชาวบ้านว่า ：เมื่อถึงตอนที่ตาย ทางที่ดีที่สุดอย่าตายที่โรงพยาบาล เพราะจะหาทางกลับบ้านไม่ได้
ตัวอย่างเช่น ก่อนตายจะต้องใส่ผ้าห่อศพดีๆ ไม่อย่างนั้นเมื่อถึงที่นั่นก็จะไม่มีเสื้อผ้าให้ใส่
หรืออย่างเช่น หากก่อนตายอาศัยอยู่ที่คฤหาสน์ ในชาติหน้าก็จะเกิดในครอบครัวที่ร่ำรวย เพลิดเพลินไปกับความรุ่งโรจน์และความมั่งคั่ง
ดังนั้นนายหญิงใหญ่เซียวจึงปรารถนาที่จะไปอยู่วิลล่าสุดหรูที่ Tomson Riveira จนกระทั่งถึงวันตายของหล่อน
ครั้งที่แล้ว หล่อนได้สั่งเซียวไห่หลงให้ไปแย่งวิลล่านั้นมา แต่สุดท้ายคนคุ้มกันจากตระกูลเซียวกลับถูกตีอย่างหมา เซียวไห่หลงเองก็ถูกตีอย่างแสนสาหัส
หลังจากนั้น นายหญิงใหญ่เซียวก็หยุดคิดที่จะแย่งวิลล่ามา แต่หล่อนก็ยังคงมีความโลภอยู่
เมื่อได้ยินว่าเซียวฉางเฉียนและเฉียนหงเย่นจะไปโกงเพื่อเอาวิลล่ามา ในใจของหล่อนนั้นก็ตื่นเต้นอย่างมาก！
ในเวลานี้เอง เซียวไห่หลงและเซียวเวยเวยก็เพิ่งกลับมาจากข้างนอก เมื่อเข้ามาข้างในวิลล่าก็ได้ยินทั้งหมด ทั้งสองตื่นเต้นอย่างมาก
เซียวไห่หลงเดินไปที่ด้านหน้าและถามว่า “พ่อ เมื่อกี้ที่พ่อพูดว่าแม่จะไปโกงวิลล่าของเย่เฉินมางั้นเหรอ？สำเร็จไหม？”
เซียวเวยเวยตื่นเต้นเป็นอย่างมากและถามว่า “ใช่แล้วพ่อ สำเร็จไหม？”
เซียวฉางเฉียนถอนหายใจ “ข้อความวีแชทสุดท้ายที่เธอส่งมาให้ผมก็คือ ตอนนี้ได้เงินสดของหม่าหลัน บ้านที่อยู่รวมถึงวิลล่าที่ Tomson Riveira มาอยู่ในมือแล้ว…..”
ยังไม่ทันที่เซียวฉางเฉียนจะพูดจบ นายหญิงใหญ่เซียวก็ตื่นเต้นอย่างมากพร้อมกับยิ้มออกมาและพูดว่า “นี่เป็นเรื่องที่ดีมากๆ ดีเกินไปแล้ว！แบบนี้ ตอนที่ธนาคารมาเอาวิลล่าก็เราไป เราก็สามารถย้ายเข้าไปอยู่วิลล่าที่ Tomson Riveira ได้เลยน่ะสิ！ฮ่าฮ่าฮ่า หม่าหลันไอคนไม่ได้รับการสั่งสอน สมควรโกงแล้วล่ะ！จะดีที่สุดถ้าหลอกให้หล่อนล้มละลายไปเลย！”
เซียวฉางเฉียนยิ้มอย่างขมขื่นและพูดว่า “แม่ เรื่องของวิลล่าก็ถือว่าสำเร็จแล้ว แถมยังต้องแบ่งกับคนอื่นๆอีก ผมอยากจะเก็บวิลล่าเอาไว้ หยุดพูดเรื่องการแบ่งเงินหลายสิบล้าน มันไม่สำคัญทั้งนั้น ตอนนี้สิ่งที่สำคัญก็คือเราหาหงเย่นไม่เจอ！ตอนนี้ทำยังไงก็ติดต่อเธอไม่ได้เลย คนที่ไปร่วมงานกับเธอก็ติดต่อไม่ได้เช่นกัน ทั้งหมดติดต่อไม่ได้เลย！”
“ติดต่อไม่ได้งั้นเหรอ？” นายหญิงใหญ่เซียวตะลึ่งไปชั่วครู่ จากนั้นหล่อนก็ขมวดคิ้วและพูดว่า “ฉางเฉียน เธอคงไม่ได้หนีเอาเงินไปแล้วหรอกนะ？”
“หนีไป?” เซียวฉางเฉียนโพล่งออกมา “ไม่น่านะ ？ทำไมเธอต้องหนีไปด้วยล่ะ？”
เซียวไห่หลงเองก็พูดว่า “ย่าครับ แม่ไม่มีทางเอาเงินไปหรอก วางใจได้เลย！”
นายหญิงใหญ่ส่ายหัวและพูดว่า “ตอนนี้พูดแบบนั้นไม่ได้หรอกนะ！ตระกูลเซียวนั้นไม่ได้เป็นอย่างเคย ในใจของเฉียนหงเย่นก็คงรู้ดีว่าตระกูลเซียวคงไม่สามารถกลับไปสู่ความรุ่งเรืองได้อีกแล้ว แถมแกยังเอาเงินไว้กับเธออีก ถ้าเธอไม่อยากมีชีวิตที่ลำบากกับแกแล้วล่ะ？ก็คงเอาเงินหนีไปแล้วงั้นสิ？ ”
พูดถึงตรงนี้ นายหญิงใหญ่เซียวก็กล่าวอย่างเคร่งขรึมว่า “แล้วถ้าหล่อนโกหกเรื่องการขายวิลล่าด้วยล่ะ แลกเป็นเงินสดหลายสิบล้านดอลลาร์ นั่นคงเป็นเหตุที่ทำให้หล่อนหนีไป บางทีหนีไปต่างประเทศ จากนี้คงไม่มีใครพบเห็นอีกตลอดไป！”
เซียวฉางเฉียนกล่าวว่า “แม่ ผมแต่งงานกับเฉียนหงเย่นมาตั้งหลายปี แม้ว่าบางครั้งเราจะชอบทะเลาะกันบ้าง แต่ความสัมพันธ์ของพวกเรานั้นมั่นคงมากนะครับ！”
นายหญิงใหญ่เซียวพูดอย่างเย็นชาว่า “นั่นก็เป็นเพราะว่าหล่อนไม่มีเงินไงล่ะ！แต่ก่อนหล่อนต้องคอยพึ่งพาเราตลอด ตอนนี้ล่ะ？แกเอาเงินฝากไปให้หล่อนหมดแล้ว หล่อนก็จะมีอำนาจทางการเงิน แล้วก็คงไม่ต้องพึ่งแกอีกแล้ว！”
นายหญิงใหญ่เซียวจึงพูดอีกว่า “ยังมีอีก！วันนี้หล่อนหลอกวิลล่าของเย่เฉินมูลค่าก็สูงขึ้นหลายเท่าแล้ว ตอนนี้ทรัพย์สินเป็นหลายสิบล้านอยู่ในมือของหล่อน ในสายตาของหล่อนตอนนี้แกไม่ใช่สามีอีกแล้ว！แต่แกมันเป็นขวดน้ำมันต่างหาก！”
สีหน้าการแสดงออกของเซียวฉางเฉียนนั้นดูแข็งขึ้น
แม้จะไม่อยากยอมรับว่าสิ่งที่นายหญิงใหญ่เซียวพูดนั้นเป็นความจริง แต่ก้นลึกของใจเขา ก็ยังคงตระหนักถึงปัญหาบางอย่างที่มันค่อนข้างคลุมเครือ