คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1455
ปัง!
หมัดทั้งสองปะทะกันอย่างดุเดือด วินาทีต่อมา พวกเขาก็อุทานออกมาเล็กน้อยก่อนที่แดร์ริลและแทดจะเซถอยหลังไปหลายก้าว
“หืม? เขาสามารถสกัดกั้นหมัดของแทดได้งั้นเหรอ?”
ฝูงชนต่างก็รู้สึกงุนงงเมื่อได้เห็นเช่นนั้น
แทดเองก็ดูประหลาดใจไม่แพ้กัน ‘เป็นไปได้ยังไง? ไม่มีใครที่มีพลังระดับเดียวกันกับฉันสามารถรับหมัดของฉันได้!’
จากนั้น ความคิดของแทดก็เปลี่ยนไป เขาพูดกับแดร์ริลอย่างเย้ยหยันว่า “นายคงจะใช้กำลังทั้งหมดของนายไปกับหมัดนั้นแล้วใช่ไหมล่ะ? นายยังยอมแพ้ได้อยู่นะ!”
แทดเห็นใบหน้าของแดร์ริลแดงก่ำ เห็นได้ชัดว่าเขาได้รับบาดเจ็บ
อย่างไรก็ตาม แทดไม่รู้ว่าแดร์ริลแค่แสร้งทำเท่านั้น
“หยุดพูดเรื่องไร้สาระแล้วมาสู้กันต่อเถอะ” แดร์ริลขยับแขนขาขณะกวักมือเรียกแทดให้เข้ามาหาเขา
ถ้าหากไม่ใช่เพราะว่าแดร์ริลปลอมแปลงตัวตนและพลังของเขา เขาจะไม่มัวมาเสียเวลาต่อสู้กับแทดเช่นนี้ เพราะเขาสามารถจัดการแทดได้ด้วยเพียงกระบวนท่าเดียว
“นายกำลังรนหาที่ตาย!” แทดคำรามด้วยความโกรธขณะวิ่งเข้าไปหาแดร์ริลอย่างหน้ามืดตามัวและทับร่างของแดร์ริลเอาไว้ราวกับเนินเขาลูกเล็ก ๆ ทันที
ปัง! ปัง! ปัง!
ในชั่วพริบตา ทั้งคู่ก็ต่อสู้กันอย่างเอาเป็นเอาตาย
แทดที่มีความมั่นใจในตอนแรกเริ่มรู้สึกหวาดกลัว แม้ว่าคนตรงหน้าเขาจะดูอ่อนแอและซูบผอม แต่เขาสัมผัสได้ว่า คนตรงหน้าเขามีพลังภายที่ไม่อาจหยั่งรู้จนทำให้เขาต้องต่อสู้ต่อไปและไม่สามารถหยุดยั้งได้
อันที่จริง แทดไม่มีโอกาสเอาชนะแดร์ริลตั้งแต่เริ่มต้นเลยด้วยซ้ำ
‘มันเป็นไปได้ยังไง?’ ในไม่ช้า ร่างกายของแทดก็เริ่มมีเหงื่อออกมากและหัวใจของเขาก็รู้สึกหวาดกลัวมากขึ้นไปอีก
ฝูงชนที่อยู่รอบ ๆ ต่างก็ส่งเสียงเชียร์ให้กำลังใจแทดในขณะที่การต่อสู้ดำเนินต่อไปอย่างเข้มข้น
พวกเขาเห็นว่าแทดได้เปรียบลูก้า มูนไลท์ที่ไม่อาจแม้แต่จะสู้กลับได้ อย่างไรก็ตาม จนถึงตอนนี้แทดก็ยังไม่สามารถเอาชนะลูก้า มูนไลท์ได้
“เกิดอะไรขึ้นแทด?”
“ปกติแทดจะไม่เป็นแบบนี้ เขาไม่สามารถเอาชนะคนตัวเล็ก ๆ เช่นนั้นได้ยังไง?”
“หรือว่าวันนี้เขาจะไม่พร้อม?”
เมื่อได้ยินการสนทนาของผู้คนโดยรอบ แทดก็รู้สึกกังวลมากขึ้นเรื่อย ๆ!
ผ่านไปครู่หนึ่ง แทดยังคงเสียเปรียบแดร์ริลอยู่ ในเวลานั้น แดร์ริลทำให้แทดถอยหลังไปจนเกือบติดขอบเวทีการต่อสู้ อันที่จริง แดร์ริลกำลังอ่อนข้อให้กับแทดเป็นอย่างมาก
ปราชญ์ยุทธ์ขั้นสามจะเทียบเทียมกับจักรพรรดิยุทธขั้นห้าได้อย่างไร?
การต่อสู้ดำเนินไปเกือบห้านาที เมื่อแดร์ริลตระหนักได้ว่าใกล้ถึงเวลาจบการประลองแล้ว แดร์ริลก็ใช้จังหวะที่แทดกำลังเสียสมาธิเตะเข้าที่ก้นของเขาอย่างแรง
ตุ้บ!
แทดแทบจะไม่สามารถโต้ตอบได้ขณะลอยออกไปเป็นแนวโค้งก่อนที่จะตกลงสู่ใต้วงแหวนต่อสู้ในที่สุด
“บังเอิญว่าฉันชนะ!” แดร์ริลยิ้มและแสร้งทำเป็นปาดเหงื่อออกจากหน้าผากขณะที่เขายกมือขึ้นหยอกล้อแทด
“อะไรนะ? ผู้ชายตัวเล็กเป็นฝ่ายชนะงั้นเหรอ?”
ฝูงชนตกตะลึง
“ผู้ชายตัวเล็กผู้นั้นเอาชนะแทดได้ยังไง? วันนี้ร่างกายของแทดน่าจะไม่พร้อม ดังนั้น ผู้ชายตัวเล็กจึงได้เปรียบ!”
ฝูงชนหลายคนต่างก็แอบส่ายหน้าเบา ๆ
ในเวลานั้น แทดทั้งโกรธและรู้สึกหดหู่ใจ!
‘บัดซบ! ฉันอวดดีเกินไปจนไม่ได้ระวังตัว ผู้ชายตัวเล็กคนนี้ใช้ความว่องไวทำให้ฉันแพ้’ แทดครุ่นคิดขณะออกจากลานการแข่งขันไปอย่างหดหู่
“ลูก้า มูนไลท์ ชนะ!”
เมื่อรับรู้ได้ถึงการจ้องมองของฝูงชน แดร์ริลก็รีบเดินออกจากลานการประลองอย่างกระวนกระวายใจ
‘เ-ี้ย! ฉันระมัดระวังมากจนมาถึงตอนนี้ ดังนั้น ฉันจะต้องไม่ให้ใครรู้ว่าฉันปลอมตัวมา’